"ซัน ต่อไปนี้ต้องไปรับไปส่งน้องที่มหาลัยทุกวันที่น้องมีเรียน เข้าใจไหม"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้...เอ่อคุณแม่"จะไปยอมได้ยังไง วุ่นวายกันพอดี เธอคิด "ได้ครับแม่ ผมจะได้รับไปส่งถึงที่เลย"แต่ยิ่งเธอห้าม เขากลับยิ่งทำตรงกันข้าม นายนี่มันกัดเธอไม่เลิกจริงๆ "เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะพี่ซัน รบกวนเปล่าๆ เดี๋ยวเอวาไปกลับเองดีกว่าค่ะ" "หึ!"ยัยเด็กนี่ทำไมถึงได้ห้ามเขานัก ชักอยากจะรู้ซะแล้วว่าที่มหาลัยมีอะไรทำไมถึงได้ไม่อยากให้เขาไปรับไปส่งนัก "ไม่ได้หรอกครับ มันเป็นความประสงค์ของคุณแม่ พี่จัดไม่ได้ซะด้วยสิ"เขายกยิ้มให้หนึ่งทีอย่างยั่วอารมณ์คนร่างเล็กตรงหน้า "งั้นแม่ฝากซันหน่อยนะลูก"คุณหญิงพัชรินทร์เอ่ยบอกว่าที่ลูกเคยด้วยใบหน้ายินดี "แม่! ไม่ต้องไปรบกวนพี่เขาหรอกค่ะ แค่ต้องมาแต่งงานกับเอวาพี่เขาก็ลำบากใจจะแย่"เธอแก้ต่าง "ไม่อึดอัดเลยครับ พ่อแม่ว่าดีพี่ก็ว่าดี ใช่ไหมครับคุณพ่อคุณแม่"เขาหันไปหาแนวร่วมเพื่อให้พ่อและแม่ของเขาช่วย เห็นทีงานนี้คงต้องอยู่ข้างเดียวกันกับพ่อแม่เพื่อกำจัดเด็กนี่สินะ คอยดูจะทำให้พ่อแม่ตาสว่างที่เลือกคนผิดให้เขา "ใช่ลูก โอ๊ะวันนี้พูดเข้าหูพ่อแหะ"ท่านประธานอย่างอัครเดชเอ่ยด้วยความพอใจที่วันนี้ลูกชายของเขาดูเหมือนจะเป็นใจ ทั่งที่ก่อนหน้านี้หัวชนฝา สงสัยจะเห็นความน่ารักของเอวารินทร์เข้าแล้วล่ะ เขาได้แต่ครุ่นคิดอยู่คนเดียว หลังจากที่รับประทานอาหารกันจนเสร็จสิ้น ทั้ง2ครอบครัวก็แยกย้ายกันกลับ อึดอัดจะแย่ อีตาบ้านั่นก็กวนประสาทมากจนอยากจะเอาเล็บสวยๆข่วนหน้า "ทำหน้างอแบบนี้หมายความว่าไง"พัชรินทร์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าตั้งแต่กลับบ้านมาเอาแต่หน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างกับโกรธใครมา "ก็อีตา...ก็พี่ซันของแม่นั่นแหละ กวนประสาทชะมัด จะให้หนูรับมือกับคนแบบนี้จริงๆหรอ แม่ แม่มีลูกสาวคนเดียวนะ อยู่ๆไปยกหนูให้เขาดูแลแบบนี้ได้ไง"เธอกล่าวคำพูดที่อัดอั้นในใจออกมาซะรัวจนพ่อและแม่แทบจับประเด็นแทบไม่ทัน "รถ คอนโด ท่องไว้เอวา อนาคตแน่ใจแล้วหรอว่าจะไม่รักกัน ถ้าภายใน2ปีไม่รักกันก็หย่าก็ยังได้" "นี่แม่พูดเป็นเล่นหรือเปล่า ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วประวัติหนูก็หมองน่ะสิ"เธอมั่นใจว่าเธอดูไม่ผิดแน่ ลูกสาวเธอจะต้องกำราบเขาได้ เพราะสองคนนี้เป็นคู่แท้กัน พัชรินทร์คิด "เอาน่า ลองดูก่อน หรือจะไม่เอารถกับคอนโดก็ได้นะ" "เอาค่ะ แต่วันนี้หนูขอไปนอนคอนโดนะคะ ขอไปเที่ยวแก้เครียดก่อน" "เห้อ จ่ะอย่าดื่มเยอะล่ะ"แน่นอนเธอเป็นห่วงลูกสาวเสมอ เพราะบูกเธอก็ชอบเที่ยวไม่เบาเหมือนกัน และหวังว่าทั้งคู่จะกำราบนิสัยเสียๆของกันและกันได้ "ไปนั่งกินบรรยากาศค่ะ หนูไม่ใช่ขี้เมานะคะ ถึงจะชอบเที่ยวก็เถอะ วันนี้ขอยืมคันนึงก่อนได้ไหมคะ"ว่าแล้วก็ขอยืมรถไปเที่ยวก่อนที่จะต้องมารับชะตากรรมต่อจากนี้ดีกว่า "ไปขอพ่อนุ้น"ผู้เป็นแม่โบ้ยให้พ่อที่นั่งจิบชาอย่างสบายใจ "คุณพ่อขา วันนี้ขอยืมรถคันนึงได้ไหมคะ"น้ำเสียงออดอ้อนที่ไม่ว่าจะทำกี่ครั้งผู้เป็นพ่อก็มักจะแพ้ลูกอ้อนตลอด "Audi TT Roadster Final Icon Black เลยเป็นไง"พ่อกล่าวพร้อมกับยื่นกุญแจรถพร้อมรีโมทรถรุ่นใหม่ที่ลูกสาวอยากได้ใส่ไว้ในมือ "จริงหรอคะ อ๊าย อาวารักพ่อที่สุดเลย" จุ๊ฟๆๆ ฟ่อดๆๆ เอวารินทร์ทั้งกอดทั้งหอมระรัวใบหน้าบิดาอย่างดีใจ ที่พ่อเซอไพรส์เธอและให้รถรุ่นใหม่ที่เธออยากได้ เอาน่าถือว่าเป็นค่าทำขวัญที่ต่อไปนี้จะต้องไปเผชิญหน้ากับนายวายร้ายนั่น "ของขวัญของลูกสาวพ่อตามสัญญา"แถมรุ่นนี้มีแค่200คันเท่านั้น ทำไมคนเป็นพ่อต้องน่ารักขนาดนี้ด้วย ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบออกไปเฉิดฉายสิจ๊ะรออะไร เอวารินทร์ยืนมองรถสี่ห่วงด้วยความปลื้มปริ่มใจ นี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม สีเหลืองสีโปรดยิ่งมองน้ำตาก็จะยิ่งไหล ป้ะลูกแม่ ไปเที่ยวไปอวดเรือนร่างสุดสวยของลูกกัน เธอกล่าวในใจ @ไอริสตาร์ คลับ ร่างบอบบางเดินเข้ามาในชุดเดรสค้องคอสีแดงรัดรูปความยาวแค่คืบ ผมดัดลอนรวบขึ้นเป็นหางม้าเปิดใบหน้าสวยหวานบฝปนเฉี่ยวอย่างหน้าหลงไหล บวกกับต่างหูกลมๆวงใหญ่ที่ยิ่งมองยิ่งหน้าดึงดูดจนหนุ่มๆต่างมองเธอตาเป็นมัน ทั้งรูปร่างหน้าตาที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ไร้ที่ติ คลับที่นี่เป็นคลับที่ดัวและดีที่สุดในย่านใจกลางเมือง และแน่นอนไฮโซสาวสวยอย่างเธอต้องตองห้องวีไอพีไว้ฉลองกับเพื่อนๆอยู่แล้ว ตึก ตึก ตึก! เสียงสั้นสูงก้าวฉับๆเข้ามาในห้องวีไอพีที่คอนนี้มีเพื่อนๆของเธอรออยู่ก่อนแล้ว "เอวา เธอเริศมากจ้าวันนี้ สวยสะดุ้งไปเลย"เกวรีเอ่ยชมเพื่อนแถมยังมองราวกับอยากจะกบืนกินเธอเสียด้วย ก็เธอสองคนเป็นคู่จิ้นเลสเบี้ยนกันนี่เนาะ "เอ้าจีโน่แกก็มาหรอ"เพื่อนชายคนเดียวในกลุ่มที่มองเธอตาแทบจะหลุด "สติเพื่อน!" เปาะ! เกวรีดีดนิ้วตรงหน้าเพื่อนรักเพื่อนเรียกสติ ก็อีตานี่มันคิดไม่ซื่อกับเอวารินทร์ของเธอตั้งแต่ปีหนึ่ง ซึ่งคนที่เก็บวำความรักของมันไว้ก็เห็นแต่จะมีเพียง เกวรีเท่านั้น "วันนี้เป็นวันปลดปล่อยของฉัน ขอแบบคลานออกจากร้าน" "โห เอาจริงดิ"เกวรีมองหน้าเพื่อนที่ดูจะเรียกร้องหาความเมาแบบขั้นสุดอย่างไม่เชื่อหู เพราะปกติยัยนี่จะเป็นคนเก็บศพเพื่อนมากกว่าจะมาเมาแอ๋เสียเอง "มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยแก เลยอยากผ่อนคลายหน่อย" อีกด้าน... "อะไรยังไงครับคุณซัน ได้ข่าวว่าพ่อแม่จับมึงแต่งงาน เจ้าสาวสวยป้ะ เล่าหน่อย"หมอปราณ หนุ่มหล่อหน้าหวานบาดใจเล่าพยาบาลน้อยใหญ่เอ่ยถาม "ก็สวย น่ารักดี หุ่นก็น่าจะเอ็กซ์ แต่..." "มีแต่ซะด้วย มีแต่นี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยนะมึง"ครั้งนี้เป็นคิมหันต์หนุ่มหล่อร้าย สายตาดุดเหยี่ยวเอ่ยขึ้นขัด "ก็ไม่ดี แต่กวนประสาทใช่ย่อย" "แล้วแฟนแกล่ะ ถ้าแต่งงานกับคนอื่นยัยนั่นจะไม่เสียใจแย่หรอ แต่ฉันเห็นด้วยกับพ่อแม่แกนะที่ว่ายัยนั่นเกาะแก" "ฉันก็เห็นด้วย!"ปราณเสริม "เห้ย...สวยว่ะ...ไอ้ปราณ...ไอ้ซัน...12นาฬิกา"คิมหันต์เอ่ยบอกตำแหน่ง ก่อนที่สายตาทั้ง3คนจะมองไปยังจุดหมายเดียวกัน แต่เมื่ออัครวินท์หันไปก็ต้องตาโตทันที เพราะนั่นมันยัยว่าที่เจ้าสาวตัวแสบของเขา โห แซ่บขนาดนี้เชียวหรือ แค่คิดอะไรต่อมิอะไรก็ดุนดันออกมาแล้ว "สวยสั-" "โคตรเอ็กซ์" "พวกมึงพอเลย นั่น...ว่าที่เจ้าสาวกู!" "ห๊ะ!"สองเสียงประสานขึ้นพร้อมกันอย่างไม่เชื่อหู จากนั้นร่างบางก็เดินผ่านห้องวีไอพีของเขาไป ถัดไปอีก3ห้อง สายตาของอัครวินท์มองไม่วางตาจนร่างบางนั้นลับหายไป แต่เมื่อหันกลับมา ก็ถูกสายตาคมๆสองคู่นั้นจ้องเขม็งอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ "ถ้าเป็นกู จะไม่ปฏิเสธความต้องการของพ่อแม่เลยสวยขนาดนี้"มาเฟียหนุ่มหล่อร้ายอย่างคิมหันต์กล่าวพร้อมกับยกบรั่นดีขึ้นดื่ม "เออจริง เป็นกูยอมเลิกกับแฟน สวยขนาดนี้กูยอม"ปราณเอ่ยอีคน รายนี้ดูสุภาพบุรุษก็จริง แต่เรื่องอย่างว่าระดับสิบ เผ็ดจนต้องร้องขอชีวิตกันทุกคน ทำงานมันเครียดต้องขอระบายหน่อย อติของเขาล่ะ "แก่น กะโหลกกะลาแบบนั้นน่ะหรอ แถมปากร้ายใครจะไปเอาลง"ปากพูดไปวั้นแหละแต่ลึกๆในใจก็ไม่คิดว่ายัยเด็กนั่นจะน่ากินขนาดนี้ "ปากร้าย เป็นฉันจะปราบพยศบนเตียงอย่างเดียว ไม่พูดเยอะเน้นการกระทำ"เพื่อนสายยุทำเอาอัครวินท์ครุ่นคิดตาม ก็ไม่เลว! "เขาว่ากันว่าคนปากร้ายเวลาอยู่บนเตียงน่ารักนะ มึงไม่อยากลองหน่อยไอ้ซัน"ปราณชงอีกคน "พวกมึงจะยุกูทำไมเนี้ย เป็นพ่อแม่กูอีกคนหรือไง!"น้ำเสียงไม่พอใจ แต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนเขารู้ว่าตอนนี้กำลังกระวนกระวายอยากจะได้ยัยว่าที่เจ้าสาวจนหูแดงหมดแล้ว แล้วยังเป้าตุงๆที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวอีกล่ะ เพื่อนเขานี่ปากไม่ตรงกับใจจริงๆ"ห๊ะ! แต่งงาน!"เกวรีและจีโน่อุทานพร้อมกันจนลั่นห้อง"อืม..."ใบหน้าผิดหวังของเธอเจื่อนลงก่อนจะกระดกไวน์ชั้นดีลงคอ"สมัยไหนแล้วแกจะมาจับคลุมถุงชนแบบนี้ไม่ได้ป้ะ"จีโน่เดือดพล่าน ก็แหงละหลังเรียนจบเขากะจะขอเธอเป็นแฟน แต่นี่อะไร อยู่ๆก็ถูกใครไม่รู้ตัดหน้าไปเสียก่อน"หึ่ย แกใจเย็น"แต่ก็ถูกเกวรีปรามไว้ก่อนที่นายนี่จะออกอาการจนมากเกินไป"ฉันก็ไม่ได้อยากแต่ง แต่มันเป็นข้อตกลงของพ่อแม่ฉันและครอบครัวเขา คงอยากให้ฉันมาเป็นไม้กันหมาให้ลูกเขาละมั่งเห็นว่าคบกับดาราคนหนึ่งอยู่ คงมาเกาะลูกเขาอะไรทำนองนั้นมั้ง""แล้วสัญญาจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่"คำถามของจีโน่ถามด้วยเสียงที่จริงจัง"คงตอนที่ฉันจัดการยัยนั่นไปจากชีวิตลูกเขาได้""หวังว่าจะจัดการแต่ยัยนั่นนะ ไม่ใช่ให้เขามาจัดการแก"จีโน่ยังคงกล่าวต่อ"แกไม่ต้องห่วง ฉันเป็นใคร จำคำพูดฉันไว้ว่านายนั่นจะไม่ได้แตะต้องฉันแม้แต่ปลายขน"เธอพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ พร้อมกับยกแก้วไวน์กระดกอีกรอบ"งั้นถ้ามั่นใจขนาดนั้น ก็ระวังตัวด้วยแล้วกัน"ก็รักไปแล้วนี่เนาะ เธอจะทำอะไรก็คงต้องเคารพการตัดสินใจของเธอ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่รังเกียจเธอหากว่าเธอจะต้องเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดให้คนอื
"เอาตารางเรียนมา"ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องของเอวารินทร์ไปอยู่ๆ ร่างสูงก็หันกลับมาแล้วขอตารางเรียนของเธอ"เอาไปทำไม?"เธอถามอย่างไม่เข้าใจ"จะได้รู้ว่าต้องมารับกี่โมง อย่าถามมากได้ไหม คิดว่าฉันอยากทำมากหรอ?"เขากล่าวอย่างไม่สบอารมณ์"ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ฉันไปเองได้!"ควับ! หมับ!อัครวินท์เดินไปคว้าโทรศัพท์ของเอวารินทร์มาถือไว้ก่อนที่จะจับมือเธอมาแสกนลายนิ้วมือ"นี่เอามานะ! ของส่วนตัวน่ะเข้าใจไหม?""..."ร่างสูงเอี้ยวตัวหลบก่อนจะปัดๆ เลื่อนๆ จากนั้นก็ยัดมันกลับไปไว้ในมือเล็กของเธอ และเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร"อะไรของเขาเนี้ย!"เอวารินทร์กล่าวอย่างหงุดหงิดอีกด้าน...~เสียงโทรศัพท์ของอัครวินทร์~'ปาริฉัตร'เมื่อเดินออกมาจากห้องของเอวารินทร์ได้ไม่นาน อยู่ๆ เบอร์ของคนรักของเขาก็ปรากฏขึ้น เขาระบายยิ้มออกมา ก่อนที่จะกดรับ"ครับ"[ซัน วันนี้ฉัตรถ่ายละครเสร็จค่ำๆ เจอกันนะคะ]"โอเคครับ"[ไว้เจอกันนะคะ ซัน พอดีว่ารถฉัตรเสียน่ะค่ะเอ่อ...คือ...มันก็เก่ามากแล้วตกรุ่นแล้วด้วย ฉัตรอายเพื่อนๆ ที่กอง...ถ้าซันไม่ว่าอะไร...ฉัตรขอยืม...]"เดี๋ยวผมซื้อคันใหม่ให้"[จริงหรอคะ อุ้ย เกรงใจซันจังเลย จะด
หลังจากที่แฟนสาวสุดเซ็กซี่เดินออกไปจากห้องของอัครวินท์ เขาก็หยิบโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมาปัดๆ เลื่อนๆ ดูตารางเรียนของเอวารินทร์ที่ส่งไว้ในไลน์โดยเขาเป็นคนส่งเองนั้น ก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที"มีเรียน9โมง"เขายกมือขึ้นมองนาฬิกาข้อมือราคาแพงตอนนี้ที่บ่งบอกเวลาเกือบจะ8โมงแล้วจึงรีบระเรงนิ้วเรียวนั้นทักหาหญิงสาวที่คอยตามหลอกหลอนและเข้ามาอยู่ในโสตประสาทของเขาจะว่าไปตั้งแต่เจอหน้าใบหน้าสวยหวานปนเฉี่ยวนั้นก็ลอยเข้ามาในหัวเขาตลอด'เดี๋ยวฉันไปส่ง'จากนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวทันทีอีกด้าน...ตึ้ง!Sun:เดี๋ยวฉันไปส่งข้อความในแอพเขียวเด้งแจ้งเตือนเอวารินทร์ที่กำลังนั่งแต่งหน้าทำผมที่หน้ากระจก เธอเหลือบมองข้อความชั่วครู่ก่อนที่จะเร่งมือทำทุกอย่าง เพื่อชิ่งออกไปก่อนเขา"หึ! ไม่มีทาง อย่าได้หวังจะไปส่งฉันเชียว หนุ่มๆ เห็นฉันก็ดับพอดี"พูดจบก็รีบวางแปรงแต่งหน้าลงและหยิบกระเป๋าผ้าขึ้นมาสะพายก่อนจะหยิบรีโมทรถคันหรูคู่ใจมาควงอย่างอารมณ์ดี ร่างบางสาวเท้าเข้ามาในลิฟท์จากนั้นก็รีบวิ่งตรงไปยังลานจอดรถที่มีความปลอดภัยระดับสูงติ๊ด! ปึ่ง!แต่เมื่อรีโมทกดปลดล็อคยังไม่ทันที่จะเข้าไปนั่งประจำที่คนขับก็ถูกชายร่างสูงผลักประ
วันนี้เป็นวันที่เอวารินทร์นั่งฟังอาจารย์ผู้สอนแต่กลับไม่เข้าหูสักอย่าง ในหัวตอนนี้มีแต่ใบหน้าท่าทางของอัครวินท์ที่มันคอยหลอกหลอน แถมในหัวมีแต่ใบหน้าทะเล้นกะล่อนนั่นอีก หึ่ย! เธอสะบัดศีรษะไปมาเพื่อเรียกสติให้หันมาสนใจการเรียนการสอนตรงหน้าแทน แต่ยิ่งทำกลับยิ่งคิด แล้วยังจูบเมื่อเช้านั่นอีก นายนั่นต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย เธอคิด!"แกเป็นอะไรเอวา ทำไมวันนี้ใจลอยแปลกๆ"เกวรีเอ่ยทักเพื่อนรักขึ้นหลังจากที่เลิกเรียนเป็นที่เรียบร้อย"เปล่า แค่รู้สึกว่าถ้าอยู่ๆ ชีวิตของฉันต้องไม่เป็นสุขอีกต่อไป ฉันจะทำยังไงดี""แล้วทำไมต้องไม่เป็นสุข?""ก็ เอ่อ...ว่าที่สามีในอนาคตของฉันน่ะสิ ฉันว่าเขาต้องแกล้งปั่นหัวฉันแน่ๆ""แกก็ปั่นหัวคืนไง อย่าไปยอม แกมันเลือดนักสู้อยู่แล้ว ปกติก็ไม่ยอมคนอยู่แล้ว เอาให้หนักเลยแก เชื่อฉัน""เล่นมาเล่นกลับไปเลยดีม้ะ""ใช่ จัดหนักๆ ไปเลยเพื่อน"ผ่านไปไม่นานมากนัก เฟอร์รารี่สีแดงก็แล่นตรงเข้ามาจอดอยู่ข้างหน้าร่างบอบบางอย่างเอวารินทร์และเพื่อนที่กำลังอ้าปากค้างกับรถสปอร์ตเฟอร์รารี่ราคาแพงหูฉีก"ฉันไปนะ"เอวารินทร์หันมาบอกเพื่อนรักที่ยังตะลึงอยู่ไม่หาย"ดะ...เดี๋ยว...เขามารับแกหรอเ
เมื่อขับรถมาจนถึงคอนโดแต่ร่างบางข้างๆก็ยังไม่ตื่น เขาจึงสะกิดเพื่อปลุกเธอ แต่เมื่อหันไปมอง ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก สายตาคมๆนั้นจับจ้องไปที่ใบหน้าสวยหวานเฉี่ยว ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูไร้ที่ติไปจนหมด ตาพริ้มที่หลับตาลงนี้มีขนตาแพงอนอย่างเป็นธรรมชาติ คิ้วเรียวเส้นสวย จมูกโด่งเชิดๆ บ่งบอกว่าเจ้าของร่างเป็นคนหัวรั้น ปากบางน่าจูบสีแดงระเรื่อ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนมากๆ ขัดกับวันที่เธอไปเที่ยวคลับ แต่เขาดูเหมือนจะชอบเวลาเธอไร้เครื่องสำอางค์มากกว่า เพราะมันดูสวยแบบสดใสดี"เวลาสงบปากสงบคำคงจะน่ารักที่สุดแล้วละมั้ง?"เขากล่าวออกมาเบาๆเพราะกลัวว่าร่างบางข้างๆเขานั้นจะตื่น"ถ้าไม่ติดที่มีแฟน วันนั้นฉันคงจัดเธอไปแล้ว"ใครมันจะอดใจไหว การหักห้ามใจตัวเองในวันนั้นมันต้องใช้ความพยายามแค่ไหน ต้องเดินเข้าห้องน้ำกี่ครั้งเพื่อปลดปล่อยความทรมานนั้นโดยที่คนร่างบางนั้นไม่รู้ร้อนรู้หนาวใดๆเลย กว่าจะข่มตาให้หลับลงไปได้ในวันนั้นก็เกือบสว่างผ่านไปนานเกือบชม.ร่างบางก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แต่หันมาอีกทีก็เห็นว่าร่างหนาข้างๆนั้นก็หลับเช่นกัน เธอมองออกไปด้านนอกก็พบว่าถึงคอนโดของเธอแล้ว แล้วทำไมเขาไม่ปลุกเธอล่ะเนี่ย บ้าจริง!
น้ำใสๆไหลอาบแก้มไม่ใช่เสียใจที่เขาพรากความบริสุทธิ์ของเธอไป แต่เขาตั้งใจที่จะย่ำยีสิ่งที่เธอหวงแหนที่สุดต่างหาก เขาไม่ให้เกียรติเธอเลย แถมยังเห็นเป็นเรื่องล้อเล่นและหลอกเธอ เขามันคนหลอกลวง ไว้ใจไม่ได้เลยสักนิด ได้!!ในเมื่อไม่ให้เกียรติกันต่อไปเธอก็จะไม่ให้เกียรติเขาเช่นกัน เขาพรากสิ่งที่หวงเเหนจากเธอไป ต่อไปถึงตาเธอบ้าง และไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่ยอมเป็นผู้หญิงที่มีหลายผัวเด็ดขาด ในเมื่อเขาได้เธอแล้วเขาก็จะต้องเป็นของเธอด้วยเช่นกัน ไม่ว่าผู้หญิงหน้าไหน เธอจะจัดการไปให้หมด! ถึงตาที่เธอจะต้องพรากของหวงของเขาบ้างหมับ!หลังจากที่ร่างสูงชำระล้างตัวเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นมานอนข้างๆเธอพร้อมกับโอบรั้งเอวร่างบางที่นอนหันหลังให้เขามากอดเอาไว้พร้อมกับซุกหน้าหล่อเหลานั้นไปที่ซอกคอหอมๆของเธอก่อนที่จะหลับไปเช้าวันต่อมา...ร่างหนาตื่นขึ้นมาพร้อมกับคลำหาร่างของเอวารินทร์ที่กอดไว้ตลอดคืน แต่หากมีเพียงความว่างเปล่า เธอหายไปไหนแล้ว? จากนั้นก็รีบลืมตาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง"เอวา...เอวา!..."ไร้ซึ้งเสียงตอบรับใดๆ เขาจึงรีบลุกจากเตียงแล้วกำชับผ้าขนหนูมาพันรอบเอวเอาไว้ ก่อนที่จะเดินหาเธอ แต่ก็ไม่อยู่
"ออกไปเที่ยวดีกว่า!"พูดจบเธอก็ลุกขึ้นแต่งตัว แล้วทักหาเพื่อนในกลุ่มอีก2คนทันที@ไอริสตาร์คลับหญิงสาวร่างบางในชุดเดรสสั้นสีดำคล้องคอโชว์แผ่นหลังขาวเนียน ผมดัดลอนสยายถึงกลางหลัง ใบหน้าสวยเฉี่ยวปนเซ็กซี่ถูกสายตาหลายคู่จับจ้องอย่างกับจะกลืนกิน สายตาเป็นประกายมองหาเพื่อนๆที่นัดกันมาดื่มในค่ำคืนนี้"นึกยังไงออกมาแฮงค์เอาท์"จีโน่เอ่ยถามเพื่อนสาว"ฉันเหงา คิดถึงพวกแก"เธอแก้ตัวทั้งที่ความจริงแค่เครียดแต่ไม่อยากเอ่ยบอกออกไปตรงๆ"ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเรียน ฉันก็เบื่อเหมือนกัน"เกวรีกล่าว"เออ ใช่...ออกมาดื่มกันบ้าง วันนี้จะเมาอีกไหมเอวา"ครั้งนี้จีโน่เสริม"ขอเมา ได้ไหมเพื่อน"เธอกล่าวพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆ"เค...เดี๋ยวฉันดูแลเอง"จีโน่ตอบ"สรุปเมากันหมด นอนร้านไม่เอานะแก"เกวรีแซว"ชนดีกว่าไม่พูดเยอะ"ว่าแล้วเอวารินทร์ก็ยกแก้วของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับชนแก้วเพื่อน ก่อนที่จะกระดกจนหมดแก้ว โดยมีสายตาของเพื่อนจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียวอย่างรู้ชะตากรรมอีกด้าน..."ไหนว่าวันนี้แฟนมึงว่าง ปกติอยู่กับยัยนั่นไม่ใช่หรอทำไมถึงออกมา"ปราณเอ่ยถามเพื่อนที่เอาแต่ทำหน้าเซ็งๆ"เออจริงทำไมวันนี้มึงออกมา"คิมหันต์เองก็สงสัยเพราะ
เมื่อมาถึงคอนโดของเอวารินทร์เธอก็เข้าไปอาบน้ำทันที กลิ่นกายหอมๆ ยิ่งอาบน้ำใหม่ๆ ยิ่งทำให้เขาคิดเตลิดไปไกล น้ำตาลใกล้มดแบบนี้จะหักห้ามใจอย่างไรกัน นี่เขาเอาตัวเองมาทรมานงั้นหรอ"พรุ่งนี้วันเกิดพ่อฉัน แม่บอกให้ไปก่อนเที่ยง เดี๋ยวจะพาไปซื้อชุดสวยๆ"อยู่ๆ ร่างสูงก็เอ่ยบอกเธอที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ที่หน้ากระจก และทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเขา"...""ได้ยินไหมเนี้ยเอวา""อืม...ได้ยินแล้ว"เธอตอบเสียงนิ่ง"จะดื่มต่อไหม?""ไม่ ฉันอาบน้ำแปลงฟันแล้ว""งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"จากนั้นเขาก็เดินมาคว้าผ้าเช็ดตัวของเธอที่กำลังเช็ดผมอยู่อย่างถือวิสาสะจนเธอถลึงตาใส่เขาด้วยความไม่พอใจ"ไร้มารยาท!"เมื่อร่างสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอก็สบถออกมาอย่างไม่พอใจ เห้อ นี่ต้องทนเขาไปถึงเมื่อไหร่กัน นิสัยเสียจริงๆ เลย ได้! หนามยอกเอาหนามบ่งนายต้องการอะไรฉันจะทำตรงข้ามให้หมดทุกทางเลยคอยดู จากนั้นเธอก็ยกยิ้มน้อยๆ เมื่อความคิดพิเลนๆ แล่นเข้ามาในหัว คิดไปไกลส่าตัวเองกำลังแก้เผ็ดนายนั่นอยู่ หึ!ฟ่อด!"นี่นาย!"เมื่อร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนกำลังคิดอะไรสนุกๆ อยู่ก็เ
"ทำอะไรกัน!!"เสียงเข้มดุดันของคิมหันต์เอ่ยขึ้น"อาคิม...ช่วยปลื้มด้วย...ยัยบ้านี่จะดึงหูปลื้มขาดแล้ว""กังหัน...ทำไมไม่ห้ามน้อง..."คิมหันต์ตวัดสายตาไปยังลูกสาวของตัวเองที่นั่งนิ่งมองเหตุการณ์ด้วยท่าทางชิวๆ ก่อนจะไหวไหล่ให้ผู้เป็นพ่อเบาๆ"ป๊า...ก็น้องแค่แหย่กันเล่นเอง...""อัญชัน...ปล่อยปลื้ม!"อัญชันได้ยินดังนั้นก็ปล่อยมือออกจากหูของปราบปลื้มทันที แต่ก็ส่งท้ายด้วยการบิดแรงๆก่อนปล่อย"โอ้ย!...นี่ยัยบ้า...มีส่งท้ายด้วยหรอ!!"ปราบปลื้มโวยวาย"ป๊า...อย่าไปดุน้องสิ!!""กังหัน...หนูเป็นพี่...จะปล่อยน้องตีกันแบบนี้ได้ยังไง?"คิมหันต์ดุลูกสาว ที่นับวันๆยิ่งทำตัวเหมือนเขาในเมื่อก่อนทุกที และเนื่องจากเป็นลูกสาวคนเดียว เลยทำให้เธอทำอะไรตามอำเภอใจ ไม่สนใจอะไร เหมือนกับเขาไม่มีผิด แต่แตกต่างกันคือคิมหันต์มีน้อง และถูกพ่อกดดันตั้งแต่เด็ก พอมีลูกเขารู้ว่าความกดดันมันคือผลร้าย มันไม่มีความสุขเขาจึงเลี้ยงลูกที่ค่อนข้างตามใจ และผลก็อย่างที่เห็น กังหันเป็นเด็กน่ารักก็จริง แต่เธอไม่ค่อยสนโลกเท่าไหร่ แถมการใช้ชีวิต การวางตัวต่างๆค่อนข้างที่จะห้าวหาญ ไม่อ่อนหวานเหมือนเด็กผ
"ป๊า...ไม่ไปได้ไหม...อชิไม่อยากไป...ป๊าจำไม่ได้หรอว่าเด็กนั่นน่ะชอบกัดหูผม...ต่อไปนี้ผมจะไม่เอาหูผมไปเสี่ยงอีกแล้ว"อชิหัวชนฝาเมื่อซันและเอวาบังคับให้ลูกไปกินข้าวบ้านเพื่อนรักของเขา ที่วันนี้มีนัดรวมแก๊งวายร้ายของซัน"ก็เพราะอชิไปหอมแก้มน้องไง...น้องถึงได้กัดแบบนั้น"ซันอ้างเหตุผลกับลูกชาย ไม่ว่าจะไปกี่ครั้งก็มักจะไปฉวยโอกาสหอมแก้มกังหันทุกที และรายนั้นก็ชอบกัดหูอชิตลอด แล้วนี่ผ่านมาเป็น10ปีแล้ว ก็คิดว่าลูกคงไม่ได้ฝังใจอะไร"ยังไงก็เถอะป๊า...ชิไม่ไป...ชินัดสาวไว้...ป๊าไปกับอัญชันและกัน...อัญชันฝากดีดหูยัยเด็กกังหันให้พี่ด้วยนะเข้าใจไหม"พูดจบอชิก็เดินไปควงกุญแจรถสปอร์ตออกจากบ้านไป"หัวรั้นได้ใครวะเนี่ย"ซันเอ่ยกับตัวเองพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ อย่างระอากับลูกชายหัวดื้อคนนี้"ผลผลิตของตัวเองทั้งนั้น...อย่าบ่น!!"เอวาเสริมขึ้นก่อนจะจับมือลูกสาวแล้วเดินไปรอที่รถตู้@คฤหาสน์คิมหันต์"สวัสดีค่ะคุณอาคิม...สวัสดีค่ะอามิเกลคนสวยของหนู""อุ้ย...อัญชันของอาปากหวานจริงๆ"มิเกลเอ่ยทักหลานสาวคนสวย ก่อนจะหันไปหาลูกสาว "กังหัน...""เอ่อ...สวัสดีค่ะอาซัน อาเอวา.
ตกเย็น...หนุ่มหล่อหน้าทะเล้น นั่งมองสาวมัธยมปลายเดินออกมาจากโรงเรียนด้วยสายตาอย่างกับเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อ"เฮ้อ...กระชุ่มกระชวยดีจริงๆ เลย...อื้อหืม...นมอย่างใหญ่...หน้าประถมนมมหาลัยสัส!!"อชิอุทานขึ้นกับตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ลดระดับกระจกรถสปอร์ตคันหรูลง ใบหน้าหล่อเหลาที่สวมใส่แว่นกันแดดแบรนด์ดังนั้น ทำเอาสาวๆ มองเหลียวลงกันไปตามๆ กัน หึ! แค่เช็ดเรทติ้ง เขาคิด ก่อนจะปิดกระจกขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องสาวของเขากำลังวิ่งมาที่รถยนต์ของเขา"พี่ชาย~"เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่แต่งแต้มบนใบหน้าใส ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารักและมีเสน่ห์น่ามองเอามากๆ"อย่ายิ้ม...เดี๋ยวผู้ชายชอบ!!"อชิดุน้องสาว "รีบขึ้นมาเลย...เร็วๆ"ก่อนจะเร่งให้เธอรีบขึ้นมาบนรถ เพราะดูเหมือนจะมีหนุ่มๆ รุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวเขาจับจ้องมองอยู่ไม่วางตา และสายตาพวกนั้น เขาย่อมรู้ดี เพราะเขาเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน"มองอะไรของพวกมึง...อย่ามายุ่งกับน้องกู...เข้าใจ๊?"อชิประกาศกร้าวเสียงดัง พร้อมกับส่งสายตาดุดันไปที่หนุ่มๆ จนไม่กล้าที่จะสบตากับเขาเลย"พี่อชิ...ไปพูดแบบนั้นทำไมเนี้ย...เขา
5ปีต่อมา..."อชิครับ...มาหามี้มา"เอวาเรียกลูกชายวัย4ขวบเศษให้วิ่งมาหา จากนั้นเด็กน้อยที่หน้าตาน่ารักถอดแบบผู้เป็นพ่อก็วิ่งมากอดเธอทันที"มี้...อชิอยากกินทุเรียนคร้าบบบบ"เสียงใสๆ เอ่ยบอกผู้เป็นแม่ แน่ล่ะตอนเธอท้องซันกินแต่ทุเรียนแต่พอเลิกแพ้ท้องแทนเธอทุเรียนก็ไม่คิดจะแตะอีกเลย ส่วนลูกชายสุดหล่อออกมาก็โปรดปราณทุเรียนเอามากๆ ด้วย"แต่วันนี้อชิทานไปเยอะแล้วนะครับ...ไว้วันหลังน้า...เดี๋ยวมี้ซื้อให้...วันนี้เราไปเยี่ยมน้องกังหันกันนะครับ""แต่อชิอยากมีน้องเป็นของตัวเองนะครับมี้""งั้น...อชิต้องไปบอกป่ะป๊าซันแล้วนะครับ...นู้นไงมาพอดีเลย"เอวาเอ่ยบอกลูกชายพร้อมกับพยักหน้าไปหาคุณพ่อสุดหล่อแม้จะเข้าเลขสามแล้วแต่ก็ยังคงความหล่อเหลาไม่สร่าง แถมยังฟิตทุกคืนไม่รู้ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหนนักหนา"ไงครับตัวแสบของป๊า...วันนี้กวนมี้หรือเปล่าครับ"ซันสวมกอดลูกชายที่วิ่งเข้าไปกอดต้อนรับผู้เป็นพ่อที่พึ่งกลับมาจากที่ทำงาน แล้วหอมแก้มซ้ายขวาอย่างออดอ้อนอีก "อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรครับหื้ม?""อชิอยากมีน้องครับป๊า"เสียงใสของเด็กชายเอ่ยขึ้น ทำเอาคุณพ่อตาลุกวาวเลย แบ
"อื้ม...พะ...พี่ซัน..."เสียงร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"รอบเดียว...รอบเดียวจริงๆ ครับ"ร่างสูงตอบเสียงแหบพร่า มือหนากอดร่างเล็กแนบแน่น"เชื่อไม่ได้ค่ะ...อ๊าส์"ริมฝีปากหนาพรมจูบไปตามลำคอระหงของร่างบาง มือหนาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออก จากนั้นก็ค่อยๆ เดินต้อนให้เธอเดินถอยหลังไปที่ปลายเตียงเอวาค่อยๆ นั่งลงที่ปลายเตียงขณะที่ปากของทั้งคู่ก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน เพียงไม่นานร่างเล็กก็เปลือยเปล่า ส่วนซันเองก็ไม่ต่างกัน เขาไม่รอช้าจับขาเรียวตั้งขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียกลีบกุหลาบของเธอ ทันทีที่ลิ้นร้อนค่อยๆ แตะลงไปสะโพกมนก็เด้งรับสัมผัสนั้นอย่างลืมอาย นิ้วหัวแม่มือบดบี้ลงบนติ่งสวาทเบาๆ"อ๊ะ...พี่ซัน~"เสียงหวานหูของร่างเล็กพร้อมกับร่างที่ดิ้นพล่านไปด้วยความเสียวนั้นสร้างความพึงพอใจให้ร่างสูงเป็นอย่างมาก ลิ้นของเขายังคงซอกซอนไปทุกซอกทุกมุมจนทั่วทั้งกลีบงาม ทำเอาร่างเล็บิดเร้าอย่างทรมาน"อื้ม..."เสียงครางของเธอยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ และบิ้นร้อนก็รัวเร็วขึ้นราวกับกั่นแกล้งให้เธอขาดใจจากนั้นไม่นานร่างเล็กก็กระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำหว
1เดือนต่อมา...งานรับปริญญาเอวา..."ยินดีด้วยน้าพี่รหัสคนสวยของหนู"หญิงสาวหน้าใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อโตยื่นให้บัณฑิตคนสวย ที่มีพวงมาลัยคล้องคออย่างกับนักการเมือง"ขอบใจจ้าน้องรหัสคนสวยของพี่"เอวาส่งยิ้มให้น้องรหัสของตัวเองแล้วถ่ายรูปตามซุ้มต่างๆ ที่ทางมหาลัยจัดไว้เพื่อถ่ายรูป"ยินดีด้วยนะครับบัณฑิตคนสวยของพี่"ซันเองก็ไม่น้อยหน้ายื่นร่มที่ทำจากแบงค์สีเทาให้ภรรยาคนสวย ดอกไม้ที่เป็นแบงค์สีเทาอีกช่อโต ยังไม่หมดแค่นั้นพวงมาลัยที่สั่งทำจากแบงค์สีเทายาวจนเกือบจะลากพื้นบดบังพวงมาลัยของคนอื่นจนน่าหมั่นไส้"สามีดีเด่น!! แบ่งให้ฉันบ้าง"มิเกลเอ่ยแซวความเว่อร์ของสามีเพื่อนที่ดูออกนอกหน้าสุดๆ"จะไปแบ่งของเขาทำไม วันนี้ขึ้นเตียงกับฉันสิเดี๋ยวให้เลย10ล้าน"คิมหันต์เอ่ยบอกมิเกลพร้อมกับโอบเอวเธอเบาๆ"ไม่ต้องมาอิจฉาฉันเลย ได้ข่าวของขวัญรับปริญญาแกนี่ได้เกาะส่วนตัวทางภูเก็ต เยอะกว่าฉันอีกมิเกล"เอวาแซวคืน"เอวาร้อนไหม"ซันเอ่ยถามภรรยาคนสวยที่เริ่มจะมีเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้าสวย จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อให้เธออย่างอ่อนโยน ส่วนมืออีกข้างก็ถือร่มให้เธ
อ๊วก~"พี่ซัน!!...ทำไมอ้วกหนักขนาดนี้คะ..."ร่างบางที่ตื่นนอนเพราะเสียงอาเจียรของสามีนั้นรีบลุกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อลูบหลังให้เขาด้วยความเป็นห่วง"อยากกินทุเรียน..."ร่างสูงกล่าวเสียงเบาๆ ราวกับคนจะหมดแรง"ดะ...ได้ค่ะเดี๋ยวเอวาไปซื้อให้เดี๋ยวนี้เลย!!"ร่างเล็กเตรียมตัวจะหมุนออกไปด้วยความเร็วนั้นถูกมือหน้าคว้าเอาไว้ซะก่อน"ไม่เอา...ท้องอยู่นะจะไปคนเดียวได้ไง?"ซันเอ่ยขึ้น"แม่กับพ่อกำลังจะมา...เดี๋ยวพี่ฝากแม่กับพ่อซื้อมาให้ก็ได้"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน แล้วลุกขึ้นเต็มความสูง มือหนาลูบศีรษะ เล็กเบาๆ ขากนั้นก็เลื่อนใบหน้าหล่อเข้าไปซุกไซร้ และสูดดมกลิ่นกายของเธอราวกับมันเป็นยาหอมแก้วิงเวียน"อ๊าส์...ชื่นใจ...หายแล้ว...""หายง่ายแบบนี้เลยหรอคะ?"ร่างเล็กเอ่ยถามตาแป๋วด้วยความสงสัย"หายแล้ว...ไม่รู้ทำไมแค่ได้กลิ่นตัวเอวาอาการก็หายไปเลย...สงสัยเวลาไปไหนมาไหนคงต้องพกเอวาใส่กระเป๋าไปด้วยแล้วมั้งครับ"ซันเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อร่างบาง ทำเอาร่างเล็กระบายยิ้มกว้างออกมา"เอวาไม่ใช่หมานะคะ""ใครว่าเป็นหมาล่ะครับ...เอวาเป็นกระต่ายน้อยของพี่ต่
"...ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!""อะ...เอ่อ...ไม่ได้ตกลงกันเรื่องนี้เลยนะคะพี่ซัน...ทำไมเจ้าเล่ห์แบบนี้ล่ะ"แต่มีหรือที่คนร่างสูงจะสนใจ เขาไหวไหล่ด้วยท่าทีกวนๆไม่สนใจ"ช่วยไม่ได้นี่ครับ...เอวาบอกเองว่าทุกอย่าง...เพราะงั้น...ถอดครับ!"ปลายเสียงเน้นหนัก แต่กลับแหบพร่าจนร่างบางรู้สึกขนลุกซู่ เมื่อเขาก้มลงมาพูดข้างใบหู พร้อมกับเป่าลมร้อนๆใส่เธอปิดท้ายเพื่อหยอกเย้าร่างเล็กฟู่ว!ร่างเล็กสะดุ้งโหยงกับความกวนของร่างสูง เขามันคนเจ้าเล่ห์ ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว"ที่บ้านไม่ได้หรอคะ...นี่มันโรงพยาบาลนะ...พรุ่งนี้ก็..."&n
ตึกตึกร่างบางวิ่งเข้ามาในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังด้วยความร้อนใจ ทันทีที่คิมหันต์โทรไปหาเธอ เธอก็รีบลุกจากเตียงมาทั้งที่อยู่ในชุดนอน โชคดีหน่อยที่เป็นชุดนอนขายาวแขนยาว"พี่คิมคะ...พี่ซันเป็นอะไรคะ?"เอวาถามด้วยน้ำเสียงร้อนใจ"ไม่รู้เลยครับ...รอไอ้ปราณออกมาเดี๋ยวก็น่าจะรู้"คิมหันต์ตอบ สีหน้ากังกลไม่ต่างจากคนตัวเล็กที่เดินวนไปวนมาด้วยความร้อนใจราวกับเสือติดจั่นแกร๊ก!ผ่านไปได้ไม่นานปราณก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยชุดกราวด์สีขาวสะอาดตา เสริมบุคคลิคให้เขายิ่งดูหล่อขึ้นไปอีกเป็นกอง จากที่ปกติจะใส่เชิ้ตเข้าร้านเหล้า เป็นลุคหนุ่มเพลย์บอยซึ่งขัดกับลุคคุณหมอตอนนี้"พี่ซันเป็นอะไรคะพี่ปราณ!"เสียงเอวาเอ่ยถามขึ้นคนแรก"เท่าที่ดูอาการไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยนะ...เอวาไม่ต้องกังวล...มันแค่เครียด...พักผ่อนน้อยด้วย...ช่วงนี้เห็นเหมือนไม่ค่อยกินข้าวด้วยใช่ไหมร่างกายเลยทรุดโทรมลง...เดี๋ยวพี่จะให้เข้าน้ำเกลือนอนดูอาการก่อน...ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็กลับบ้านพรุ่งนี้ได้เลย"ปราณอธิบายอาการเบื้องต้นให้เอวาฟังด้วยน้ำเสียงสุภาพ"ค่ะ...คือ...เอ่อ..."เธออึกอักเพราะสาเ