2-ตาต่อตาฟันต่อฟัน

@ภัตราคารสุดหรู

บรรยากาศในภัตตาคารสุดหรูชั้นบนสุด เห็นวิวชัดทุกมุมกลางเมือง ได้ถูกจับจองโดยคุณหญิงวินทร์รวี เจ้าแม่อสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย

"ซัน! ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยได้ไหมห๊ะ!!"คุณหญิงวินทร์รวีเอ็ดลูกชายที่เอาแต่นั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดผูกเป็นปมแบบนี้ "ทำหน้าอย่างกับถูกบังคับ"

"ก็แม่บังคับจริงๆ หรือเปล่าล่ะ?"เสียงเรียบนิ่งนั้นเถียงแม่ จนผู้เป็นแม่ตาเขม็งใส่อย่างไม่พอใจที่ลูกชายตัวดีเอาแต่ขัด

"ถ้าแกทำตัวไม่ดี ฉันปลดแกแน่ไอ้ซัน!"ผู้เป็นพ่อกล่าวท้วงขึ้นอีกคน จนอัครวินท์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ต้องทำเป็นระบายยิ้มออกมาเมื่อประตูห้องหรูเปิดออกพร้อมกับแขกผู้มาใหม่อีก3คน

อัครวินท์มองหญิงสาวร่างบอบบางที่เดินก้มหน้าก้มตาตามผู้เป็นพ่อและแม่เข้ามา ใบหน้าหวานเฉี่ยวนั้นทำเอาอัครวินท์สะดุดตา ตากลมโตเป็นประกาย ใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งรั้น ปากบางน่าจุ๊ฟนั้นอีก แถมหุ่นก็ดี ผิวขาวใสออร่าเปล่งปลั่งนั่นอีก สวยไร้ที่ติเลย เขาคิดในใจ

"สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า"เอวารินทร์เอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่จะปรายตาไปมองว่าที่เจ้าบ่าวจอมแสบที่พ่อกับแม่เล่าให้ฟัง นี่น่ะหรอคนที่จะให้มาปราบพยศ เธอมองใบหน้าหล่อเหลาแต่ดูเจ้าเล่ห์นั้นชั่วครู่ก่อนจะหลบสายตาย เล่นจ้องกันขนาดนี้กะจะขย้ำกันหรือไง รู้หรอกว่าสวย เธอคิด

แหม ยัยกวางน้อย ในเมื่ออยากเข้ามาปราบฉันก็เข้ามาเลย คอยดูแล้วกันว่าใครจะทนได้นานกว่ากัน และฉันหวังว่าเธอนั่นแหละจะต้องเป็นฝ่ายร้องไห้ขี้มูกโปร่งกลับบ้านไปซบอกพ่อแม่ หึ อัครวินท์กล่าวในใจ ไม่วายยักคิ้วใส่เธออย่างกวนๆ

"หน้ามึนจริงๆ!"

"ห๊ะ! หนูเอวาว่าไงนะจ๊ะ"คุณหญิงวินทร์รวีเอ่ยถามขึ้นหหลังจากที่รับไหว้เธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็รีบสะกิดเจ้าลูกชายให้ทำหน้าที่ลูกเขยที่ดี

"เอ่อ...เปล่าค่ะคุณป้า หนูแค่มึนหัวน่ะค่ะ"เธอแก้ตัว

"สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า สวัสดีจ่ะน้องเอวา"ปรายเสียงนี่กวนชะมัดจนหญิงสาวมองค้อนใส่ ขนาดยังไม่แต่งงานกันเขายังออกฤทธิ์ขนาดนี้ ถ้าแต่งงานกันจะฤทธิ์เยอะขนาดไหน ตายแล้วยัยเอวางานหยาบแน่ๆ จากนั้นเอวาก็เอามือมากุมขมับอย่างคิดหนัก

"ค่ะคุณซัน"แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เอ่ยตอบไป พ่อแม่ของทั้งคู่นั่งคุยกันตามประสา ส่วนเขาและเธอก็เอาแต่ฟาดฟันกันผ่านสายตา

"กวนประสาท!"เธออุทานออกมาเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำเอาชายเจ้าเล่ห์ตรงหน้านั้นยกยิ้มอย่างพอใจ แค่นี้มันยังน้อยไปฤทธิ์ฉันเยอะกว่านี้อีกยัยกวางน้อยหน้าโง่!!

"หึ เดี๋ยวได้รู้ เพราะฉันกวนได้มากกว่านี้อีก"เขาเอ่ยตอบเธอเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังได้ยิน

"ซันตักอาหารให้น้องสิลูก"คุณหญิงวินทร์รวีผู้เป็นแม่เอ่ยชงลูกชาย เพราะยิ่งมองทั้งคู่ก็ดูเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก แถมเห็นยิ้มให้กันตลอดจนอดที่จะปลื้มปริ่มใจไม่ได้ คุณแม่ปากเขายิ้มแต่ตาเขาจิกกันคร่า

"ครับแม่"อัครวินท์กล่าวพร้อมกับตักต้มยำไก่ให้แต่เป็นส่วนเท้านะ

"นี่!"เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าตั้งใจจะแกล้งเธอก็แอบเขม็งตาใส่ นายนี่กวนประสาทจริงๆ เลย

"ทานเยอะๆ นะครับน้องเอวา"น้ำเสียงยียวนกวนประสาทยิ่งทำให้เลือดวิ่งปรู๊ดขึ้นหน้า ใบหน้าแดงก่ำไม่ใช่เพราะพิษเขินแต่กลับเป็นพิษแห่งความโกรธ ได้! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม จัดไปค่ะเอวารินทร์คนนี้ไม่เคยยอมแพ้อยู่แล้ว

"ไข่มีประโยชน์นะคะพี่ซันลองทานดูสิคะ"เอวารินทร์ตักไข่ทั้งลูกไปจ่อที่ปากหยักของซัน แต่สายตาของอัครวินท์นั้นส่งสัญญาณมาว่าไม่หั่นหน่อยหรอ ยิ่งทำให้เธอยิ่งจ่อเข้าไปใกล้อีก ส่วนผู้ใหญ่ก็นั่งรอลุ้นว่าร่างสูงจะกินไหม แต่เมื่อเจอแรงกดดันจากผู้ใหญ่ร่วมโต๊ะก็ทำให้อัครวินท์จำใจที่จะอ้าปากรับมันไว้แล้วพยายามเคี้ยวเจ้าไข่ที่มันดูเหมือนจะคัดแบบใหญ่พิเศษมาเสียด้วย ร้ายนักนะยัยเด็กบ้า! เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเดือดดาล ตอนนี้ไฟในกายกำลังสุมอยู่ในอกรอวันปะทุออกมาแล้ววันนั้น ยัยเด็กนี่ต้องเป็นคนได้รับมันอย่างสาสม

"แค่กๆๆ"เนื่องจากไข่เต็มปากเต็มคำเกินไปทำให้อัครวินท์นั้นสำลักจนคนเป็นแม่ต้องรีบเอาน้ำมาให้

"เอ้าซัน เคี้ยวช้าๆ อย่ามูมมามสิลูก"มูมมามงั้นหรอ นี่เป็นความผิดเขางั้นหรอ ถ้ายัยนี่ไม่จ่อเข้ามาแล้วทุกคนบนโต๊ะไม่กดดันเขาก็คงไม่สำลักแบบนี้ หึ่ย! เอวารินทร์มองใบหน้าอัครวินทร์ที่ตอนนี้มีแต่ความโกรธปะทุออกมาจากแววตาจนเธอสัมผัสถึงมันได้ เธอปาดเหงื่อ ออกลวกๆ เตรียมรับศึกหนักได้เลย นายนี่จะต้องเอาคืนเธอแน่ เธอคิด!

'คอยดูนะ ฉันจะเอาคืนเธอให้สาสม เอาจนต้องร้องขอชีวิตจากฉัน ยัยเด็กบ้า!'อัครวินทร์หมายหัวยัยตัวร้ายที่เอาแต่ยิ้มปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ตรงหน้าอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว นี่เพิ่งเจอหน้ากันก็ซ่าขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่รีบกำราบยัยนี่ต้องแผลงฤทธิ์อีกชัวร์

"เห็นว่าเอวากำลังจะเรียนจบ อยู่ปี4แล้วใช่ไหมลูก"วินทร์รวีเอ่ยถามเธออย่างเป็นกันเอง ดูท่าจะชอบยัยเด็กนี่มากเสียด้วยสิ อัครวินท์คิด

"ค่ะ อีกเทอมเดียวก็จบแล้วค่ะคุณป้า"

"อุ้ยป้าอะไรกันจ๊ะ แม่ เรียกแม่เลยจ่ะ ต่อไปต้องมาเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วเรียกแม่นี่แหละ"

"ค่ะ คุณแม่"ถึงปากจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแค่ไหน แต่สายตาของเธอก็ไม่วายจิกใส่ลูกแท้ๆ ของเธออย่างอัครวินทร์ ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นหมาหัวเน่าเสียแล้ว เธอยักคิ้วให้ข้างหนึ่งอย่างผู้ชนะ หึ เดี๋ยวได้รู้ว่าฉันจะกำราบนายได้ไหมอัครวินท์! งานนี้ตาต่อตาฟันต่อฟันเท่านั้น ไม่ฉันก็นายต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ซึ่งแน่นอนไม่ใช่ฉัน!