คุณเป็นของผมแล้ว

หลังจากวันนั้นมา วิศราก็ไม่ได้พบหน้าคนที่เธอเกลียดอีกเลย เขาหายเงียบไปทั้งๆ ที่อยู่บ้านเดียวกับเธอ หญิงสาวไม่กล้าถามคนในบ้านว่าเขาไปไหน ห้องพักของเขาปิดสนิท รถเขาไม่อยู่ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะตายไปแล้วก็เป็นได้ และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเธอจะดีใจมาก หญิงสาวนึกแช่งอย่างแสนแค้น

ยิ่งคิดถึงความดิบเถื่อนของเขาที่ทำให้ครั้งแรกของเธอระบมไปทุกส่วนจนไข้ขึ้นในวันถัดมา และยังฝากรอยแดงไว้ทั่วเรือนร่างราวกับถูกประทับตรามลทิน แม้อยากจะลืมเลือน แต่ภาพการกระทำอันวาบหวามยิ่งตอกย้ำความสูญเสียที่ไม่อาจบอกกับใครได้แม้แต่คนใกล้ชิดอย่างนางรื่นรมย์ หรือบิดาสุดที่รักที่ตอนนี้เห็นคนอื่นสำคัญกว่าลูกสาวคนนี้ไปแล้ว หญิงสาวคิดอย่างน้อยใจ

จนกระทั่งครบกำหนดกลับจากญี่ปุ่นของวิศรุต วิศรายังคงมึนตึงกับบิดาของตน เธอพยายามเก็บเนื้อเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนเป็นส่วนใหญ่ ของฝากต่างๆ จากญี่ปุ่นยังคงวางกองไว้ที่เดิมโดยที่เจ้าของไม่ได้แตะต้อง

“ส้มไม่สบายหรือเปล่าลูก ทำไมหน้าซีดๆ” คนเป็นพ่อซักถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นอาการซีดเซียวผิดปกติของลูกสาวในเช้าวันหนึ่ง

“เปล่าค่ะ ส้มสบายดี” หญิงสาวตอบเสียงแข็ง ไม่ยอมเบนสายตามองไปทางผู้เป็นแม่เลี้