บทที่ 549

เพราะการกระทำอันไร้เดียงสาของเด็ก ทำให้ซูหว่านที่รู้สึกหมดหวังท้อแท้รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจ

เธอไม่ยอมเผยภาพลักษณ์นางมารร้ายต่อหน้าของเด็กคนนี้ เธอพยายามระงับความเจ็บปวดในใจและลุกขึ้นยืนจากพื้นและลูบหัวของกั่วกัว

"คุณน้าเลิกร้องไห้ได้แล้ว พวกเรากลับห้องกันเถอะ"

กั่วกัวก้พูดคำว่า'อืม'ออกมาอย่างไร้เดียงสาและรีบยื่นมือเล็กๆ ออกมาจูงมือของซูหว่านเดินเข้าไปในห้อง

ไม่รู้เพราะว่าหลังจากร้องไห้หรือว่าเพราะอารมณ์กดดันเกินไป ซูหว่านหลังจากเข้ามาในห้องได้ไม่นาน เธอก็รู้สึกปวดตรงท้องน้อยขึ้นมา

เธอมักรู้สึกว่าความรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ ไม่ใช่เป็นความเจ็บปวดแบบคนจะคลอด แต่เป็นความเจ็บปวดเหมือนกับปวดประจำเดือน

ขณะเธอกำลังสงสัย ด้านล่างก็มีของเหลวอุ่นๆ ไหลออกมาทำให้เธอตกตะลึงอยู่ตรงนั้น

ช่วงนี้จอร์จนอกจากจ่ายยารักษาตาให้กับเธอแล้ว ก็ยังจ่ายยาบำรุงครรภ์และยาบำรุงร่างกายให้เธอด้วย

เธอบางครั้งก็จะมีอาการอาเจียนแพ้ท้อง แต่ว่าไม่รุนแรงมาก แต่แค่เธอไม่เคยสงสัยว่าในท้องของเธอเอง ไม่คิดว่าจะ...

ไม่คาดคิดว่าทั้งหมดทั้งมวลนี้ กลับกลายเป็นว่าเป็นแค่การหลอกลวง!

เธอเชื่อใจจอร์จขนาดนั้น เชื่อฟังคำพูดของ