บทที่ 498

อลันตกใจหนักมาก "ประ ประธานจี้..."

เขาโผล่มาจากโทรศัพท์ได้ยังไง?!

ซูหว่านรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วพูดกับไมโครโฟนประโยคนึง "วางก่อนนะ ดึกๆค่อยคุยกัน"

กำลังกดวางสายตรงหน้าจอ ชายหนุ่มที่อยู่ปลายสาย ดูเหมือนจะเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว "รอฉันกลับไป ค่อยลองกัน"

อลันหลุดขำออกมา "หว่านหว่าน ฉันรอให้พวกเธอลองทำกันก่อน แล้วค่อยจัดยาให้เธอใหม่ดีกว่า"

ซูหว่านหน้าแดง กดวางสายด้วยวามรวดเร็ว ขณะกำลังคิดว่าจะสั่งสอนอลัน ก็ได้ยินเสียงของซานซานที่แนบตัวกับระเบียง ดึงเสียงถามขึ้น

"ลองอะไร? ฉันก็อยากลองด้วย!"

คราวนี้อลันกลั้นไม่ไหว มุมปากฉีกขึ้นกว้าง ยิ้มสดใสยิ่งกว่าพระอาทิตย์บนท้องฟ้า

ซูเหยียนที่ยืนอยู่แถบรั้วสีขาว เห็นรอยยิ้มของอลัน สีหน้าเย็นยะเยือก ก็ค่อยๆอ่อนโยนขึ้น

ขณะที่ซูหว่านยกมือขึ้นกุมขมับ เป็นการบ่งบอกว่าหมดคำจะพูดนั้น ก็เห็นเข้ากับซูเหยียนที่อยู่นอกวิลล่าพวกดี เธอจึงรีบสะกิดอลัน

"ทำไม?"

อลันหันศีรษะไปมองที่รั้วตามสายตาของซูหว่าน เมื่อเห็นร่างที่แต่งกายเนี้ยบนั่น รอยยิ้มที่ปากก็แข็งทื่อ

เธอหุบรอยยิ้ม ใช้ความคิดไม่กี่วินาที จากนั้นลุกขึ้นพูดกับซูหว่านว่า "ฉันจะไปเจอเขาหน่อย อีกเดี๋ยวค่