บทที่ 454

จูบของเขา เบามาก เพียงแค่แตะสัมผัสเบาๆ แล้วก็ผละออก

ปลายนิ้วซีดขาวลูบไล้ไปตามเส้นผม สัมผัสเบาๆ ที่ประคองใบหน้าของเธออยู่ เย็นเฉียบ

ซูหว่านมองไปที่นิ้วมือที่กำลังลูบสัมผัสไปตามดวงหน้าของเธอ จากนั้นก็เบือนหน้าหนีเพื่อหลบเลี่ยงการสัมผัสจากเขา

การกระทำเพียงเล็กน้อยนั้น เป็นเหมือนคลื่นแรงที่ซัดโหมกระหน่ำลงในใจของชายหนุ่ม ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดในทันที

ดวงตาสองชั้นเรียวคมคู่นั้น ค่อยๆ ส่อประกายความเจ็บปวดขึ้นมา หยาดน้ำตาค่อยๆ เอ่อคลอ ราวกับเปียกชุ่มไปด้วยรอยเลือด

"คุณ...ไม่ยินดีแล้วเหรอ?"

เขารู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ก็ยังคงถามออกไป

"อื้ม..."

ซูหว่านพยักหน้า ความสับสนน้อยๆ ในดวงตาค่อยๆ กลับมาสดใสชัดเจน

คำตอบของเธอ เป็นเหมือนกับหินก้อนน้อยๆ ที่ทลายปราการความเชื่อมั่นสุดท้ายของเขาลง ราวกับเขาใกล้จะหมดสิ้นลมหายใจ มันรู้สึกไร้เรี่ยวแรงอย่างมาก

"ทำไม..."

ทำไมทั้งๆ ที่เขาก็อธิบายกับเธอชัดเจนไปหมดแล้ว แต่เธอก็ยังคงไม่ยอมอยู่กับเขาอีก

ทำไมทั้งๆ ที่พยายามเต็มที่ อยากจะคว้าตัวเธอเอาไว้ แต่ไม่ว่าทำยังไงก็คว้าเอาไว้ไม่ได้

คำขอตลอดทั้งชีวิตของเขา มีแค่เรื่องเธอเรื่องเดียวเท่านั้น ทำไมถึงไม่ได้มาสักท