บทที่ 4103

“ใช่แล้ว! เขาเป็นผู้ชายที่เกาะภรรยากิน! เขากำลังจะโดนไล่ออกจากตระกูลอยู่แล้ว! ทำต้องมาสนใจเขาในเรื่องนี้ด้วยล่ะ?

“ถ้าลูกเขยที่เกาะภรรยากินสามารรถอ่านออกเขียนได้ล่ะก็ หมูก็คงเริ่มบินได้แล้วมั้ง!

“กาเบรียลเป็นคนที่มีความสามารถอย่างมากในเมืองนี้! เขาจะไม่พยายามหลอกใครด้วยภาพวาดปลอม ๆ หรอก!”

ผู้คนต่างจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความรู้สึกดูถูกเหยียดหยาม

“มาตรงนี้แล้วขอโทษซะ! เลิกทำให้พ่อกับแม่โมโหได้แล้ว!” กาเบรียลร้องบอกอย่างภาคภูมิใจ

เขาทำท่าหยิ่งยะโสราวกับว่าเขาเป็นลูกแท้ ๆ ของครอบครัวนี้

ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อกาเบรียลอย่างสิ้นเชิง และยิ้มเริงร่าอยู่ตรงหน้าลิเลียน

ไม่ใช่ว่าเธอแยกไม่ออกว่าภาพวาดนั้นเป็นของปลอม...

แต่ในใจของเธอนั้นฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยที่พยายามจะขึ้นสู่อำนาจในตระกูลนี้

เมื่อดูจากความคับแค้นใจระหว่างคนทั้งสองแล้ว ก็ถือว่าลิเลียนใจดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ทำอะไรกับฮาร์วีย์ แล้วทำไมเธอต้องผดุงความยุติธรรมในเรื่องนี้ไว้ด้วยล่ะ?

กาเบรียลไม่เพียงแต่ให้ความเคารพลิเลียนและไซม่อนเป็นอย่างมากเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนที่มีความสามารถในโกลด์เด้น แซนด์ด้วย

ถึงแม้ว่ากาเบรียลจะเป็นเพียงสุนัข