ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ“เราผ่านอะไร ๆ มามากมายแล้วเมื่อมาถึงจุดนี้ คุณไม่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับผมไปหน่อยเหรอ?”แมนดี้อยากจะพูดอะไรออกมาหลังจากเห็นทั้งสองคนทะเลาะกัน แต่เธอก็ได้แต่ถอนหายใจโดยไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเดียว“ถ้าไม่ยุติธรรมกับแกแล้วจะเป็นยังไงเหรอ?!“แกอ้อนวอนขอร้องที่จะมาเป็นลูกเขยของตระกูลนี้เองนะ! ยังไงซะแกก็คนเป็นคนไร้ยางอายอยู่ดี!ลิเลียนรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธ“การให้ความเคารพของแกเทียบไม่ได้กับลูกชายตัวน้อยของเราหรอก!“ผู้ชายที่เกาะเมียกินอย่างแกเทียบไม่ได้เลยกับบุคคนที่มีความโดดเด่นขนาดนี้!“กาเบรียลมอบข้าวของที่มีมูลค่าหลายร้อยหลายพันดอลลาร์ให้กับเรา!“แต่แกไม่เคยให้อะไรกับตระกูลเราเลยด้วยซ้ำ! แล้วจะมาแข่งขันกันได้ยังไงเหรอ?!“แกจะแข่งขันยังไงเหรอ?!“นอกจากนี้การที่ฉันทำการดูหมิ่นแกก็นับเป็นบุญของแกแล้วนะ!ลิเลียนทำสีหน้าภาคภูมิใจ“แกจะเข้าใจอะไรในตัวฉันได้เหรอ?!”สำหรับลิเลียนแล้วฮาร์วีย์ควรจะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ เขาควรจะหยุดต่อสู้กับแล้วปล่อยให้เธอทำทุกอย่างตามชอบใจชอบการกระทำของฮาร์วีย์เป็นการดูหมิ่นเธออย่างมากแต่ถึงกระนั้นลิเลียนก็ยั
ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่ออาการตัวชาของลิเลียนอย่างสิ้นเชิง ในขณะที่เบนสายตาไปที่แมนดี้พร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น“พรุ่งนี้นำทะเบียนบ้านติดตัวไปด้วยนะแมนดี้ เราจะไปจดทะเบียนสมรสกัน“ผมจะจัดงานแต่งงานให้หรูหราอย่างที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนเลย“ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุดในโลก"แมนดี้ยืนตัวแข็งทื่อ ใบหน้าของเธอดูเป็นสีแดงสด เธอไม่คิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะมีสายตาที่ดูทรงอำนาจขนาดนั้นซินเธียร์หันมองไปทางอื่นโดยสัญชาตญาณ โดยเก็บความเศร้าโศกของเธอไว้ไม่ให้ใครรู้“พรุ่งนี้เหรอ?!”ลิเลียนหัวเราะอย่างโกรธ ๆ“แกมันก็แค่คนที่เกาะเมียกิน! แกกล้าดียังไงถึงมาพูดจาแบบนั้น?!“แกคิดว่าแกเป็นใครกัน?!“แกอยากจะแต่งงานพรุ่งนี้เหรอ?!“ฝันไปเถอะ!“ฉันว่าแกตามแมนดี้กลับมาที่นี่เพียงเพื่อจะกลับเกาะตระกูลของเราอีกครั้ง!“อะไรกัน?! แกไม่มีใครให้เกาะแล้วเหรอ?!“เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วแกก็อาจจะตายด้วยความไร้ประโยชน์ของแกนั่นแหละ!”สำหรับลิเลียนแล้วแมนดี้น่าจะได้แต่งงานกับคนในตระกูลที่ร่ำรวย เพื่อที่เธอจะได้อยู่ตรงจุดสูงสุดของโลกแทนที่จะต้องมาอยู่กับไอ้คนโสโครกอย่างฮาร์วีย์ไม่ว่าฮาร์วีย์จะร่ำรว
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮาร์วีย์ก็นอนอยู่บนเตียงในขณะที่มีเสียงเคาะประตูเบา ๆซีนเธียร์สวมชุดนอนเดินเข้าไปในห้องนั้นพร้อมกับนมหนึ่งแก้ว“ฉันจับตามองพี่อยู่ตลอดเลยนะพี่ฮาร์วีย์!“พี่ไม่ควรทำแบบนี้นะคะถ้าพี่อยากจะกลับมาอยู่กับพี่แมนดี้จริง ๆ“ตอนนี้แม่ของฉันไม่มีอำนาจก็จริง แต่เธอได้พยายามหาข้ออ้างในการซ่อนทะเบียนบ้านของพี่สาวฉันเอาไว้“พี่จะแต่งงานได้ยังไงถ้าไม่มีเจ้าสิ่งนั้น!”ฮาร์วีย์จิบนมก่อนจะเหลือบมองน้องสะใภ้ของเขาเธอเติบโตขึ้นมากจริง ๆไม่เพียงแต่ขาของเธอจะดูเรียวยาวขึ้นเท่านั้น แต่ใบหน้าของเธอยังดูบริสุทธิ์ผุดผ่องขึ้นอีกด้วย ถึงแม้จะไม่ได้แต่งหน้าแต่งตาก็ตามฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ก่อนจะเผยให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้า“แม่ของเธอได้ตกลงกับพี่แล้ว“ตราบใดที่พี่ทวงหนี้สามสิบล้านดอลลาร์มาจากหอการค้านิวเกตได้ เธอก็จะตกลงให้พี่ได้แต่งงานกับพี่สาวเธออีกครั้ง“เรียบง่ายและตรงไปตรงมาดี พี่ชอบ"ซีนเธียร์ถอนหายใจ“พี่เขยที่รัก...มีเรื่องบางอย่างที่พี่ยังไม่รู้ องค์กรแห่งนี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่พี่คิดหรอก“มันอาจดูเหมือนองค์กรธุรกิจที่เรียบง่าย แต่จริง ๆ แล้วมันเป
"ไม่ได้!”แมนดี้จ้องฮาร์วีย์เขม็ง“ถ้าคุณกล้าก็ลองดูสิ!”ฮาร์วีย์พูดอะไรไม่ออก เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกล้ำกลืนนมลงไปด้วยสีหน้าขมขื่นแมนดี้ยิ้มอย่างอบอุ่นหลังจากเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเธอ“อย่างนั้นแหละ“แล้วอีกอย่างหนึ่งนะ ไม่ต้องไปใส่ใจกับคำพูดของแม่ด้วย“ฉันจะจัดการกับหอการค้านิวเกตเอง“ท้ายที่สุดแล้วฉันยังมีตระกูลฌองอยู่กับฉัน แม้แต่ประตูสวรรค์ก็ยังต้องแสดงความเคารพต่อเราเลย“ถ้าถ้าคุณไปที่นั่นคุณก็จะโดนสับจนเละไม่มีชิ้นดี คุณจะไม่มีโอกาสได้กลับมาอีกเลย...“คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของประตูสวรรค์ ไม่ว่าคุณจะเก่งกาจในเรื่องการต่อสู้ขนาดไหนก็ตาม“แค่พักอยู่ที่บ้านไปอีกสองสามวัน เราจะได้จดทะเบียนสมรสแน่หลังจากฉันจัดการกับเรื่องนี้แล้ว"หน้าของแมนดี้ดูแดงขึ้นเล็กน้อยในขณะที่เธอหันหลังกลับแล้วเดินจากไปฮาร์วีย์ยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นในที่สุดเขาก็สัมผัสได้ถึงความมั่นใจในตัวแมนดี้***โดยไม่ได้สนใจคำแนะนำของแมนดี้กับซีนเธียร์เลย...ฮาร์วีย์มาถึงหอการค้านิวเกตตอนสิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นสถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่สุดถนนของเมืองเก่ารายล้อมไปด้วยอาคารรูปทรงโบราณตัวอาคาร
อันธพาลผมสีบลอนด์ที่นั่งอยู่ข้างหน้ากวาดตามองฮาร์วีย์ ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา“แกเป็นใคร? มาที่นี่ทำไม?” เขาถามอย่างเย็นชา“แกมานี่เพื่อจ่ายค่าคุ้มครองเหรอ?”“ฉันชื่อฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันมาจากบริษัทซิมเมอร์ เอ็นเตอร์ไพรส์" ฮาร์วีย์ตอบอย่างสุภาพ“ฉันมาที่นี่เพื่อสอบถามเกี่ยวกับหนี้สินจำนวนสามสิบล้านดอลลาร์"“ฮาร์วีย์ ยอร์กเหรอ? บริษัทซิมเมอร์ เอ็นเตอร์ไพรส์?“แกเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวภรรยางั้นสิ?”เห็นได้ชัดว่าลิเลียนได้ประกาศข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับฮาร์วีย์ไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ถ้าไม่อย่างนั้นพวกแก๊งอันธพาลก็คงจะไม่รู้จักตัวตนของเขาในฐานะลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวภรรยาหรอกอันธพาลผมสีบลอนด์ปรบมือจากนั้นก็มีผู้คนจำนวนมากเข้าไปรุมล้อมตรงถนนพร้อมกับไม้ตีเบสบอลและท่อเหล็กผู้ชายท่าทีอ่อนโยนที่กำลังเล่นสร้อยลูกปัดอยู่ก็เดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมยาวเหมือนนักวิชาการที่มีแววตาอาฆาตแค้นนี่คือเคลแลน รุยซ์! ซีอีโอของหอการค้านิวเกต ซึ่งเป็นสาวกผู้ภักดีของประตูสวรรค์ในสาขาโกลด์เด้น แซนด์!หลังจากกวาดตามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาดุดันแล้ว เขาก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะถามว่า "แกคือฮาร์วีย์สิ
เคลแลนอวดรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนเอื้อมมือไปตบหน้าฮาร์วีย์หมับ!ฮาร์วีย์คว้ามือของเคลแลนเอาไว้ทันทีพร้อมกับยิ้ม“คุณกำลังพยายามเอาเปรียบผมอยู่ใช่ไหมซีอีโอรุยซ์?”“เอาเปรียบเหรอ?”เคลแลนสะบัดมือออกจากมือของฮาร์วีย์ ก่อนจะมองเขาด้วยความสงสัย เขาไม่ได้คาดหวังว่าฮาร์วีย์จะกล้าต่อสู้กลับ“ในยุคนี้ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด!“พละกำลังเป็นสิ่งสำคัญมาก!“ก็แกมันอ่อนแอ! นั่นคือเหตุผลว่าทำไมแกถึงต้องโดนเอาเปรียบ!“ฉันผิดเหรอ?!“อย่าเสียเวลากับผู้ชายคนนี้เลยซีอีโอรุยส์!เวสตินหัวเราะเบา ๆ ลงมาจากชั้นสอง“แค่หักแขนหักขาของเขาซะ! ฉันอยากจะเห็นนักว่าเขายังพูดพล่ามอยู่อีกไหม!”เห็นได้ชัดว่าเวสตินโกรธมากหลังจากฮาร์วีย์ทำให้เขาต้องอับอายด้วยของขวัญและรถยนต์นั่นเขาเป็นลูกชายของประธานบริษัทดีพสกาย คอร์ปอเรชั่น พ่อของเขามีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์...แต่ในฐานะทายาทผู้ร่ำรวยและมีชื่อเสียงโด่งดัง เขายังรู้สีกอับอายจากการกระทำของลูกเขยที่เกาะภรรยาคนนี้นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้!เขาจะต้องรู้สึกละอายใจเมื่ออยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ ถ้าฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร!ฮาร์ลีย์แล
ถ้าจะบอกว่าฮาร์วีย์ตบหน้าเคลแลนลงไปกองกับพื้น เพราะเขาไม่ทันระวังตัว...แล้วจากนั้นพวกนักเลงหลายสิบคนถูกตบลอยกระเด็นไป ก็น่าจะเพียงพอที่จะพิสูจน์ถึงความสามารถของฮาร์วีย์ได้แล้วเวสตินและฮาร์วีย์ผู้หยิ่งผยองต่างตกตะลึงอย่างมาก ในขณะที่ทำสีหน้าไม่เชื่อตาตัวเอง“เขาเก่งในเรื่องการต่อสู้เหรอ?!”“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?!”“ไม่แปลกใจเลยที่เขากล้ามาที่นี่คนเดียว! ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นคนเก่งพอตัวเลยล่ะ!”ทายาทผู้ร่ำรวยต่างมองหน้ากันหลังจากตระหนักถึงความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ ในเวลานั้นใบหน้าของพวกเขาดูแดงก่ำท้ายที่สุดแล้วคนที่ถูกตบจนล้มลงนั้นก็ไม่ใช่แค่นักสู้ธรรมดา ๆ พวกเขาทั้งหมดเป็นนักสู้ของหอการค้านิวเกต!หลังจากได้รับการฝึกฝนจากเคลแลนแล้ว คนพวกนั้นก็สามารถต่อสู้กับคนจำนวนสิบคนได้ด้วยตัวเอง!'ทำไมพวกเขาถึงอ่อนแอขนาดนี้?!'เคลแลนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็นกับตาตัวเองเขาโซเซล้มลงกับพื้นก่อนจะแสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ เมื่อเขารู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้าจากนั้นเขาก็จ้องมองอย่างเย็นชา ก่อนจะถึงมีดทหารออกมาแล้วกระโจนเข้าไปหาฮาร์วีย์หมับ!มีดเล่มนั้นหยุดคว้างอยู่
'โทรหาใครก็ได้ตามที่ฉันต้องการเหรอ?'เคลแลนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือดเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นเขามักจะเป็นคนพูดแบบนั้นก่อนที่จะเหยียบย่ำคนที่คอยหนุนหลังคนนั้นช่างเป็นความรู้สึกสดชื่นเสียจริง ๆ...เขาไม่เคยคิดว่าอะไร ๆ จะกลับตาลปัตรอย่างนี้เคลแลนมีแต่ความรู้สึกเกลียดชังอย่างมากเขาเป็นคนที่คอยควบคุมดูแลหอการค้านิวเกต แต่ในที่สุดเขาก็พบกับคู่ต่อสู้ของเขาจนได้เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง และได้รับความอับอายขายหน้าเป็นอย่างมากเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เพื่อกอบกู้ความภาคภูมิใจของเขา…แต่เขารู้ว่าเขาจะต้องอับอายขายหน้ามากขึ้นถ้าเขายังตัดสินใจที่จะทำเช่นนั้นเขามีแต่จะโดนทำร้ายมากขึ้นไปเท่านั้น“รอไปก่อนเถอะไอ้เด็กเมื่อวานซืน! ฉันไม่จำเป็นต้องให้ประตูสวรรค์มาจัดการกับแกหรอก!” เคลแลนร้องบอกอย่างเย็นชา“องค์กรแห่งนี้มีพี่น้องเป็นร้อย ๆ คน และยังมีผู้เชี่ยวชาญเป็นสิบ ๆ คนด้วย!“พวกเขาจะโค่นแกลงได้อย่างง่ายดาย!”เคลแลนเริ่มกดเบอร์โทรศัพท์ออกไปในเวลานี้แน่นอนว่าเขาพร้อมที่จะเรียกผู้คนทั้งองค์กรออกมาเวสตินเริ่มรู้สึกตัว เขามีแต่ความรู้สึกดูหมิ่นเหยียดหยามเมื่อจ้องมองไปที่