"ไม่ได้!”แมนดี้จ้องฮาร์วีย์เขม็ง“ถ้าคุณกล้าก็ลองดูสิ!”ฮาร์วีย์พูดอะไรไม่ออก เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกล้ำกลืนนมลงไปด้วยสีหน้าขมขื่นแมนดี้ยิ้มอย่างอบอุ่นหลังจากเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเธอ“อย่างนั้นแหละ“แล้วอีกอย่างหนึ่งนะ ไม่ต้องไปใส่ใจกับคำพูดของแม่ด้วย“ฉันจะจัดการกับหอการค้านิวเกตเอง“ท้ายที่สุดแล้วฉันยังมีตระกูลฌองอยู่กับฉัน แม้แต่ประตูสวรรค์ก็ยังต้องแสดงความเคารพต่อเราเลย“ถ้าถ้าคุณไปที่นั่นคุณก็จะโดนสับจนเละไม่มีชิ้นดี คุณจะไม่มีโอกาสได้กลับมาอีกเลย...“คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของประตูสวรรค์ ไม่ว่าคุณจะเก่งกาจในเรื่องการต่อสู้ขนาดไหนก็ตาม“แค่พักอยู่ที่บ้านไปอีกสองสามวัน เราจะได้จดทะเบียนสมรสแน่หลังจากฉันจัดการกับเรื่องนี้แล้ว"หน้าของแมนดี้ดูแดงขึ้นเล็กน้อยในขณะที่เธอหันหลังกลับแล้วเดินจากไปฮาร์วีย์ยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นในที่สุดเขาก็สัมผัสได้ถึงความมั่นใจในตัวแมนดี้***โดยไม่ได้สนใจคำแนะนำของแมนดี้กับซีนเธียร์เลย...ฮาร์วีย์มาถึงหอการค้านิวเกตตอนสิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นสถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่สุดถนนของเมืองเก่ารายล้อมไปด้วยอาคารรูปทรงโบราณตัวอาคาร
อันธพาลผมสีบลอนด์ที่นั่งอยู่ข้างหน้ากวาดตามองฮาร์วีย์ ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา“แกเป็นใคร? มาที่นี่ทำไม?” เขาถามอย่างเย็นชา“แกมานี่เพื่อจ่ายค่าคุ้มครองเหรอ?”“ฉันชื่อฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันมาจากบริษัทซิมเมอร์ เอ็นเตอร์ไพรส์" ฮาร์วีย์ตอบอย่างสุภาพ“ฉันมาที่นี่เพื่อสอบถามเกี่ยวกับหนี้สินจำนวนสามสิบล้านดอลลาร์"“ฮาร์วีย์ ยอร์กเหรอ? บริษัทซิมเมอร์ เอ็นเตอร์ไพรส์?“แกเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวภรรยางั้นสิ?”เห็นได้ชัดว่าลิเลียนได้ประกาศข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับฮาร์วีย์ไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ถ้าไม่อย่างนั้นพวกแก๊งอันธพาลก็คงจะไม่รู้จักตัวตนของเขาในฐานะลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวภรรยาหรอกอันธพาลผมสีบลอนด์ปรบมือจากนั้นก็มีผู้คนจำนวนมากเข้าไปรุมล้อมตรงถนนพร้อมกับไม้ตีเบสบอลและท่อเหล็กผู้ชายท่าทีอ่อนโยนที่กำลังเล่นสร้อยลูกปัดอยู่ก็เดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมยาวเหมือนนักวิชาการที่มีแววตาอาฆาตแค้นนี่คือเคลแลน รุยซ์! ซีอีโอของหอการค้านิวเกต ซึ่งเป็นสาวกผู้ภักดีของประตูสวรรค์ในสาขาโกลด์เด้น แซนด์!หลังจากกวาดตามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาดุดันแล้ว เขาก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะถามว่า "แกคือฮาร์วีย์สิ
เคลแลนอวดรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนเอื้อมมือไปตบหน้าฮาร์วีย์หมับ!ฮาร์วีย์คว้ามือของเคลแลนเอาไว้ทันทีพร้อมกับยิ้ม“คุณกำลังพยายามเอาเปรียบผมอยู่ใช่ไหมซีอีโอรุยซ์?”“เอาเปรียบเหรอ?”เคลแลนสะบัดมือออกจากมือของฮาร์วีย์ ก่อนจะมองเขาด้วยความสงสัย เขาไม่ได้คาดหวังว่าฮาร์วีย์จะกล้าต่อสู้กลับ“ในยุคนี้ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด!“พละกำลังเป็นสิ่งสำคัญมาก!“ก็แกมันอ่อนแอ! นั่นคือเหตุผลว่าทำไมแกถึงต้องโดนเอาเปรียบ!“ฉันผิดเหรอ?!“อย่าเสียเวลากับผู้ชายคนนี้เลยซีอีโอรุยส์!เวสตินหัวเราะเบา ๆ ลงมาจากชั้นสอง“แค่หักแขนหักขาของเขาซะ! ฉันอยากจะเห็นนักว่าเขายังพูดพล่ามอยู่อีกไหม!”เห็นได้ชัดว่าเวสตินโกรธมากหลังจากฮาร์วีย์ทำให้เขาต้องอับอายด้วยของขวัญและรถยนต์นั่นเขาเป็นลูกชายของประธานบริษัทดีพสกาย คอร์ปอเรชั่น พ่อของเขามีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์...แต่ในฐานะทายาทผู้ร่ำรวยและมีชื่อเสียงโด่งดัง เขายังรู้สีกอับอายจากการกระทำของลูกเขยที่เกาะภรรยาคนนี้นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้!เขาจะต้องรู้สึกละอายใจเมื่ออยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ ถ้าฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร!ฮาร์ลีย์แล
ถ้าจะบอกว่าฮาร์วีย์ตบหน้าเคลแลนลงไปกองกับพื้น เพราะเขาไม่ทันระวังตัว...แล้วจากนั้นพวกนักเลงหลายสิบคนถูกตบลอยกระเด็นไป ก็น่าจะเพียงพอที่จะพิสูจน์ถึงความสามารถของฮาร์วีย์ได้แล้วเวสตินและฮาร์วีย์ผู้หยิ่งผยองต่างตกตะลึงอย่างมาก ในขณะที่ทำสีหน้าไม่เชื่อตาตัวเอง“เขาเก่งในเรื่องการต่อสู้เหรอ?!”“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?!”“ไม่แปลกใจเลยที่เขากล้ามาที่นี่คนเดียว! ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นคนเก่งพอตัวเลยล่ะ!”ทายาทผู้ร่ำรวยต่างมองหน้ากันหลังจากตระหนักถึงความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ ในเวลานั้นใบหน้าของพวกเขาดูแดงก่ำท้ายที่สุดแล้วคนที่ถูกตบจนล้มลงนั้นก็ไม่ใช่แค่นักสู้ธรรมดา ๆ พวกเขาทั้งหมดเป็นนักสู้ของหอการค้านิวเกต!หลังจากได้รับการฝึกฝนจากเคลแลนแล้ว คนพวกนั้นก็สามารถต่อสู้กับคนจำนวนสิบคนได้ด้วยตัวเอง!'ทำไมพวกเขาถึงอ่อนแอขนาดนี้?!'เคลแลนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็นกับตาตัวเองเขาโซเซล้มลงกับพื้นก่อนจะแสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ เมื่อเขารู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้าจากนั้นเขาก็จ้องมองอย่างเย็นชา ก่อนจะถึงมีดทหารออกมาแล้วกระโจนเข้าไปหาฮาร์วีย์หมับ!มีดเล่มนั้นหยุดคว้างอยู่
'โทรหาใครก็ได้ตามที่ฉันต้องการเหรอ?'เคลแลนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือดเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นเขามักจะเป็นคนพูดแบบนั้นก่อนที่จะเหยียบย่ำคนที่คอยหนุนหลังคนนั้นช่างเป็นความรู้สึกสดชื่นเสียจริง ๆ...เขาไม่เคยคิดว่าอะไร ๆ จะกลับตาลปัตรอย่างนี้เคลแลนมีแต่ความรู้สึกเกลียดชังอย่างมากเขาเป็นคนที่คอยควบคุมดูแลหอการค้านิวเกต แต่ในที่สุดเขาก็พบกับคู่ต่อสู้ของเขาจนได้เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง และได้รับความอับอายขายหน้าเป็นอย่างมากเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เพื่อกอบกู้ความภาคภูมิใจของเขา…แต่เขารู้ว่าเขาจะต้องอับอายขายหน้ามากขึ้นถ้าเขายังตัดสินใจที่จะทำเช่นนั้นเขามีแต่จะโดนทำร้ายมากขึ้นไปเท่านั้น“รอไปก่อนเถอะไอ้เด็กเมื่อวานซืน! ฉันไม่จำเป็นต้องให้ประตูสวรรค์มาจัดการกับแกหรอก!” เคลแลนร้องบอกอย่างเย็นชา“องค์กรแห่งนี้มีพี่น้องเป็นร้อย ๆ คน และยังมีผู้เชี่ยวชาญเป็นสิบ ๆ คนด้วย!“พวกเขาจะโค่นแกลงได้อย่างง่ายดาย!”เคลแลนเริ่มกดเบอร์โทรศัพท์ออกไปในเวลานี้แน่นอนว่าเขาพร้อมที่จะเรียกผู้คนทั้งองค์กรออกมาเวสตินเริ่มรู้สึกตัว เขามีแต่ความรู้สึกดูหมิ่นเหยียดหยามเมื่อจ้องมองไปที่
เคลแลนได้ความกล้าหาญกลับคืนมาทันทีที่เห็นกองกำลังของเขาตามปกติแล้วคนพวกนั้นล้วนเป็นนักสู้ที่มีความสามารถจากองค์กรแห่งนี้ ที่มักจะเข้าต่อสู้เพื่อขยายอาณาเขตของตนเองเคลแลนโบกมือโดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว ช่างเป็นภาพที่ดูดุดันเสียเหลือเกิน“ไป! ไปลงมือให้ไอ้คนสารเลวนี้พิการซะ!” เขาร้องบอกอย่างเย็นชาในขณะที่ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเองถ้าเขาตาย!”ผู้คนหลายร้อยคนไม่รอให้เสียเวลา ลากท่อเหล็กไปตามพื้นในขณะพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาคงจะโทรขอความช่วยเหลือจากราเชลหรือเทรย์แล้ว ถ้าเขารู้ว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเพราะท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาที่ต้องมาจัดการกับปลาซิวปลาสร้อยเพียงไม่กี่ตัวนี้ฮาร์วีย์ทำหน้าตาแสดงความสงสารในขณะที่ก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะแกว่งหลังมือไปข้างหน้าเพียะ!เคลแลนถูกตบลอยกระเด็นไป ก่อนจะกระแทกเข้ากับผู้คนหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขาล้มลงกับพื้น หลังจากนั้นเขาก็นอนร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้นอีกครั้งเพราะมือหักผู้คนหลายสิบคนเดินโซซัดโซเซไปมา มีบางคนพยายามดึงผู้คนที่อยู่รอบตัวพวกเขาขึ้นมา ในขณะที่บางคนก็ค
มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในจิตใจของเคลแลน...'ความรวดเร็วเป็นหนทางเดียวที่จะประสบความสำเร็จอย่างยาวนาน!'ผู้ชายคนนี้มีความรวดเร็วเป็นอย่างมาก จนสามารถเพิกเฉยต่อหลักการและกฎข้อบังคับของศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดได้อย่างนั้นเหรอ?!'ไม่มีทางเป็นไปได้!''เขายังเด็กอยู่เลย! เขาไม่มีทางที่จะมีความรู้ถึงขั้นนั้นได้!''คนที่บรรลุความสำเร็จถึงระดับนี้ได้ล้วนได้เป็นเทพสงครามทั้งนั้น!''และเทพสงครามในประเทศ H ก็ไม่มีใครเด็กถึงขนาดนี้ด้วย!'เคลแลนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสรุปได้ว่า ฮาร์วีย์น่าจะเป็นราชาแห่งอาวุธ ซึ่งนับเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะรับมือได้เขาแอบดึงโทรศัพท์ออกมาโดยคิดที่จะโทรเรียกกำลังเสริมเพิ่มเติม'ถ้าเขาเป็นราชาแห่งอาวุธจริง ๆ คนพวกนี้ก็ไม่สามารถจะทำอะไรเขาได้เลย!'เวสตินและคืนอื่น ๆ อีกหลายสิบคนต่างตกใจมากเมื่อเห็นภาพนั้นในความคิดของพวกเขานั้นฮาร์วีย์ควรถูกรุมล้อมและโดนทุบตีจนแหลกเหลวไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ถึงตายก็ตามไม่มีใครคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะน่าประทับใจได้ถึงขนาดนี้เขาสามารถจัดการกับเหล่านักสู้ที่อยู่ที่นี่ไปได้เกือบครึ่งหนึ่ง ด้วยความพยายามเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น ก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือฟาดหน้าเหล่านักสู้ที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขาการตบไม่ได้ดุดันเท่ากับการเตะ แต่ผู้คนพวกนั้นก็ยังลอยกระเด็นไปทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้นมีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดังขึ้นไปทุกหนทุกแห่งในเวลาเพียงชั่วพริบตาฮาร์วีย์ก็สามารถขัดขวางเหล่านักสู้ที่เหลืออยู่ได้อย่างง่ายดายคนพวกนั้นนอนก่ายกองอยู่ด้านหลังเขาเมื่อฮาร์วีย์ตบนักสู้คนสุดท้ายลงไปกองกับพื้น ก็ไม่เหลือใครที่ยืนอยู่เลยฮาร์วีย์งอนิ้วเป็นรูปตะขอต่อหน้าเคลแลน เมื่อเห็นเขาทำสีหน้าเหมือนกัดลูกมะระเข้าไปเต็มคำ“เอาเลย...โชว์อะไรให้ฉันดูอีกสิ"เคลแลนยอมจำนนทันที“อย่า… อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้นะ!“ไป! พวกแกทุกคน"เคลแลนโซซัดโซเซไปข้างหลังในขณะที่ตัวสั่นไม่หยุดเขามีสีหน้าที่ดูตกใจ ไม่พอใจ และทำอะไรไม่ถูกเป็นอย่างมากน่าเสียดายที่เหล่านักสู้ของเขาไม่สามารถปกป้องเขาได้อีกต่อไปมีบางคนที่สูญเสียความสามารถไปแล้ว แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่คิดจะต่อสู้อีกท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์เป็นคนที่น่ากลัวมากเขาสามารถตบคนจำนวนมากให้ล้มลงไปได้ทันทีเมื่อตระหนักได้ดังนั้นดวงตาของเคลแลนก็กระตุกแรงขึ้น