“ที่ผมมานี่ก็เพราะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วครับ""พูดมา เกิดอะไรขึ้น?"เมื่อมองไปที่จอร์จ ฮาร์วีย์ก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลย“คนอินเดียเริ่มโทรหาเราจากต่างประเทศเพราะพวกเขาไม่พอใจกับผลการต่อสู้อย่างนั้นเหรอ?”“ถ้าเป็นแค่พวกเขาก็คงเป็นเรื่องง่ายแล้วล่ะครับ”จอร์จดูกังวลเล็กน้อย“นี่เป็นเรื่องที่แย่มาก ๆ ครับ คุณยอร์ก”“นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้น“ผู้มีความสามารถชั้นยอดที่คุณบดขยี้ไปนั้นได้นำแอ็กเซลกลับไปที่อินเดีย และประกาศเรื่องความพ่ายแพ้ของพวกเขา“หลังจากที่ได้สอบสวนเรื่องนี้แล้ว ชาวอินเดียต่างบอกว่าพวกเขาไม่ยอมรับผลการแข่งขันนั้น เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้นช่างน่าสงสัยเหลือเกิน“ตอนนี้ชาวอินเดียกำลังวางแผนที่จะนำตัวโซอี้ไปเพื่อหาคำตอบเรื่องคุณ“แต่เนื่องจากคุณได้เตรียมการเรื่องโซอี้เอาไว้ พวกเขาเลยไม่รู้จะหาโซอี้ได้ที่ไหนตั้งแต่แรกแล้ว“สถานการณ์กำลังจะจบลงโดยไม่ได้รับการแก้ไข…“จนกระทั่งมีคนจากประเทศ H ตัดสินใจเข้าช่วยเหลือชาวอินเดียพวกนั้น!“พวกเขาวางแผนที่จะให้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้เข้ามามีส่วนร่วม!“ก่อนหน้านี้ อินเดีย ทะเลใต้ ตะวันออกไกล และสหพันธ์ศิลปะก
'ไคลด์ ออสบอร์นเหรอ?'รูม่านตาดำของฮาร์วีย์หดเล็กลงเขาไม่คิดว่ารีอาและไคลด์จะยังต่อต้านเขาอยู่ แม้ว่าเขาจะให้บทเรียนกับพวกเขาในระหว่างการประชุมสุดยอดหลงเหมินไปแล้วก็ตามที่สำคัญกว่านั้นคือไคลด์ได้ขายชาติของตัวเองเพื่อเล่นงานฮาร์วีย์!“ไอ้สารเลวนั่นไม่กลัวสิบตระกูลชั้นนำและสี่ตระกูลลึกลับที่จะรวมตัวกันมากันต่อต้านเขาเหรอ?“ท้ายที่สุดแล้ว ตอนนี้เขาไม่ได้น่าสนใจสำหรับผมอีกแล้ว” ฮาร์วีย์กล่าวพร้อมกับหรี่ตาลงจอร์จถอนหายใจ“ผมได้ยินข่าวว่าตระกูลเหล่านั้นส่วนใหญ่จะไม่ลงมือทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้“พวกเขาได้ยับยั้งตระกูลไรท์ ตระกูลยอร์ก รวมถึงตระกูลอื่น ๆ ไว้ด้วยเช่นกัน“พูดง่าย ๆ ก็คือตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่มาก“แน่นอนว่านอกจากไคลด์จะได้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่มาร่วมต่อต้านเราแล้ว รีอาและคนอื่น ๆ ก็ทำกับเราไม่น้อยเช่นกัน”จอร์จกระแอมกระไอ“นอกเหนือจากการปราบปรามพวกเราแล้ว พวกเขามีแผนที่จะรวมตัวกันเพื่อต่อต้านประเทศ H ด้วย“หลังศึกยูโร-อเมริกาก็ไม่ค่อยมีคนกล้าโต้เถียงเรา เมื่อหัวหน้าผู้ฝึกสอนบดขยี้ห้าประเทศที่ยิ่งใหญ่ได้ด้วยตัวเขาเอง“แม้แต่คนที่เรียกว่
“ตระกูลตอร์เรสเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตระกูลตอร์เรสด้วย?”“มีบางอย่างที่คุณไม่รู้ครับ คุณยอร์ก” จอร์จพูดเบา ๆ“หลังจากผู้อาวุโสโคลตันปลดเกษียณแล้ว เขาก็กลายเป็นผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H นี่คือสาเหตุที่สถานะของเขายังคงสูงเป็นพิเศษในฟลัตเวลล์หลังจากเกษียณอายุการทำงานแล้ว”ฮาร์วีย์รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าโคลตันจะมีตำแหน่งแบบนั้น“แต่ยังไงก็ตามสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H เป็นเพียงสหพันธ์สำหรับสนามฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ภายนอกดูเหมือนเป็นองค์กรการทำงาน แต่ในความเป็นจริงแล้ว มีสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ทำการควบคุมอยู่“ผู้อาวุโสตอร์เรสแทบไม่มีอำนาจใด ๆ เลย อำนาจถูกแบ่งแยกระหว่างรองหัวหน้าของสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ที่นี่“ตอนนี้สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นก็คือมีคนจำนวนมากในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีแรงจูงใจของตัวเอง สิ่งนี้ทำให้พวกเขาสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูของเราจากภายนอก“ตอนนี้ทุกคนกำลังลากผู้อาวุโสตอร์เรสกลับมาควบคุมสถานการณ์นี้“ในด้านหนึ่งทุกคนต่างก็หวังว่าเขาจะใช้ชื่อเสียงและกิตติศัพท์ของตัวเอง เพื่
โคลตันบอกเลขาและผู้ช่วยของเขาให้นำทางไปยังร้านอาหารใต้ดินบริเวณชั้นล่างพนักงานต้อนรับยิ้มเมื่อเห็นโคลตัน“ยินดีต้อนรับค่ะผู้อาวุโสตอร์เรส คุณดูกระฉับกระเฉงเหมือนเดิมเลยนะคะ!“วันนี้เหมือนเดิมใช่ไหมคะ?”โคลตันยิ้ม"ใช่แล้ว ฉันขอใช้ห้องวิมานฟ้านะ นำอาหารจานเด่นและไวน์มาให้ฉันด้วย”จากนั้นโคลตันก็ยิ้มให้ฮาร์วีย์“อาหารที่นี่มีไม่มาก แต่ทุกจานอร่อยมาก ๆ! นายควรลองกินดู”ฮาร์วีย์ยิ้ม เขากำลังจะพูดอะไรออกมาเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ จากทางด้านหลัง“นั่นผู้อาวุโสตอร์เรสใช่ไหม?“ช่างบังเอิญจริง ๆ! แต่คุณมาช้าไปหน่อยนะ“ขอโทษนะ แต่เราจองห้องวิมานฟ้าเอาไว้แล้ว”ฮาร์วีย์หันไปมองโดยสัญชาตญาณ เขาเห็นชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีเหลืองที่มีผู้คนมากมายรายล้อมอยู่ ใบหน้าที่ดูคุ้นเคยก็อยู่ข้าง ๆ เขาด้วยผู้ชายคนนั้นคือไคลด์!ฮาร์วีย์จ้องมองอย่างสงสัย เขาไม่คิดว่าไคลด์จะกล้าปรากฏตัวต่อหน้าเขาเนื่องจากฮาร์วีย์ไม่ใช่จุดสนใจหลัก และไคลด์ยังไม่ได้พูดอะไรโง่ ๆ ออกมาเลย ฮาร์วีย์จึงตัดสินใจอยู่เฉย ๆ ในขณะนั้นไคลด์ดูภาคภูมิใจในตัวเองมากขึ้นเมื่อเทียบกับเมื่อก่อนเขาจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา ราวกั
"พอได้แล้ว! เธอคิดว่าคุณมีสิทธิ์จะพูดได้รึไง?” เดนร้องบอกแล้วก้าวเท้าไปข้างหน้า“เธอเอามารยาทไปเก็บไว้ที่ไหน?“เธอลืมทุกอย่างที่ฉันสอนไปหมดแล้วเหรอ?“หัวหน้าตอร์เรสจะไม่กล้าต่อสู้กับเราเพื่อชิงห้องวิมานฟ้า ถ้าเราพูดออกไปอย่างนั้น!“แต่ยังไงก็ตามเธอไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้น!“หัวหน้าตอร์เรสจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้!“เธอควรไตร่ตรองในเรื่องนี้เมื่อเรากลับไป!”หลังจากดุเลขาแล้วเดนก็มองไปที่โคลตันพร้อมกับยิ้มให้เล็ก ๆ“ขอโทษนะครับคุณโคลตัน เลขาของผมพูดขวานผ่าซากไปหน่อย โปรดอย่าถือสาเธอเลย!”จากนั้นเขาก็จ้องมองเลขาอย่างเย็นชา“เธอยังไม่ขอโทษอีกเหรอ?”เลขาคนนั้นเอามือกอดอกหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น“ฉันขอโทษค่ะ หัวหน้าตอร์เรส”"ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลในเรื่องนี้หรอกนะ“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกที่ถูกสอนมาไม่ดี เพราะท้ายที่สุดแล้วปากสกปรก ๆ ก็ไม่สามารถเอ่ยคำสุภาพ ๆ ออกมาได้หรอก“แน่นอนว่าคุณจะไม่รู้ว่าจะต้องประพฤติตัวยังไงในเมื่อคุณใช้ชีวิตอยู่ในท่อน้ำใต้ดินมาตลอดชีวิต”ใบหน้าของโคลตันเรียบเฉย เขาดูสงบนิ่งอย่างมากหลังจากนั่งอยู่ในตำแหน่งสำคัญเช่นนี้มาหลายปี เขาจึงไม่กลัวคำพูดเพี
“เนื่องจากไคลด์เป็นเจ้าชายในตระกูลออสบอร์น จึงเป็นธรรมดาที่เขาต้องเป็นพลเมืองของประเทศนี้“เขาจะทำอะไรไม่ดีต่อประเทศเพียงเพราะเขาไม่สามารถทานอะไรง่าย ๆ ได้อย่างนั้นเหรอ?“บางทีข่าวลืออาจเป็นเรื่องจริงก็ได้ บางทีสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่อาจรวมตัวกันต่อต้านเราก็เพราะเขา“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ฉันจะตรวจสอบในเรื่องนี้ต่อไป“ฉันไม่กลัวที่จะบอกคุณในเรื่องนี้เช่นกันเดน“พวกคุณจากโกลด์เด้น พาเลซเริ่มใกล้ชิดกับชาวอินเดียมากขึ้นแล้วในตอนนี้ ทางที่ดีก็ไม่ควรให้ผมสืบเจออะไรเข้าล่ะ“ถ้าผมเจออะไรเข้าล่ะก็ คุณไม่มีทางหนีรอดได้แน่!”โคลตันหันกลับมาและทำท่าทางเชิญฮาร์วีย์เข้าไปในห้องพิเศษนั้น“เราต้องใช้ห้องนี้แล้วนะ” เขาร้องบอกอย่างเย็นชา“ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะหัวหน้าตอร์เรส ห้องนี้มีคนใช้งานแล้วค่ะ!”หญิงสาวสวยรูปร่างเพรียวบางในชุดเครื่องแบบสีดำเดินออกมาหยุดยั้งโคลตันเอาไว้“นี่หมายความว่ายังไงโซเฟีย?” โคลตันถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาผู้หญิงคนนั้นคือโซเฟีย ลี เป็นผู้จัดการของสถานประกอบการแห่งนั้น โซเฟียยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของโคลตัน “เนื่องจากสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่ได้จ่ายค่
“แต่เราก็ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้!” โคลตันร้องบอก"แน่นอนครับ"ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วมองไปที่พนักงานต้อนรับคนนั้น“คุณได้ยินที่โซเฟียพูดใช่ไหม เราทานอาหารได้ฟรี”พนักงานต้อนรับคนนั้นทำสีหน้าดูหมิ่นเหยียดหยาม เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ จะยังคงกินอาหารที่นี่หลังจากโดนดูหมิ่นไปอย่างหนักแล้วแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขา“ถ้าคุณยังอยากจะทานอาหารที่นี่อยู่ก็เชิญทางนี้ค่ะ”"ไม่จำเป็น!"ฮาร์วีย์ยิ้มให้เธอก่อนจะกดโทรศัพท์ออกไป“เอารถกระบะมาที่นี่สิบคัน ฉันจะเอาอาหารทั้งหมดกลับไป”หนึ่งชั่วโมงต่อมาโซเฟียก็เดินออกมาจากห้องวิมานฟ้าพร้อมกับเดนและไคลด์ ซึ่งได้กินอาหารและดื่มไวน์จนพุงกางดูจากสารรูปแล้วพวกเขาต้องดื่มกันหนักมากแน่ ๆเมื่อพนักงานต้อนรับเห็นทุกคนเดินออกมา เธอก็รีบวิ่งไปยื่นใบเสร็จรับเงินให้“นี่คือค่าใช้จ่ายของหัวหน้าตอร์เรสค่ะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ ก่อนกลับไปพวกเขายังฝากขอบคุณที่คุณให้การต้อนรับเขาด้วย”พนักงานต้อนรับเหงื่อแตกพลั่ก ๆ“พวกเขาอยู่ทานอาหารที่นี่จริง ๆ เหรอ?”เดนมีสีหน้าขบขัน“โคลตันต้องแก่แล้วจริง ๆ เขาเริ่มไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรแ
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะดูหมิ่นโคลตันได้สำเร็จ แต่พวกเขาก็ต้องจ่ายเงินสี่ล้านสามแสนดอลลาร์เพื่อเป็นค่าชดใช้คงเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าใครกันแน่ที่โดนดูหมิ่นที่นี่!ที่สำคัญกว่านั้นคือเดนรู้สึกว่าเขาเป็นคนวอนหาเรื่องนี้เอง'นี่เป็นเรื่องน่าอับอาย! นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้!'หลายคนตกใจเมื่อเห็นเดนอยู่ในห้องของโคลตันคนงานหลายคนจากสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้เข้ามาส่งเสียงดังอยู่ที่นี่“ใจเย็น ๆ ครับรองหัวหน้าเบเน็ตต์ คุณเป็นโรคความดันโลหิตสูงอยู่นะ ฉะนั้นอย่าโมโหไปเลยครับ“ถ้าคุณตายจากหลอดเลือดสมองแตก ทุกคนที่นี่ก็จะต้องโชคร้าย“หัวหน้าตอร์เรสชอบห้องทำงานนี้มาก เขาจะไม่สามารถใช้ห้องนี้ได้ถ้าเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น”ฮาร์วีย์มองดูเดนอย่างใจเย็นในขณะที่กำลังจิบชา"อีกอย่างหนึ่งนะ สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับหัวหน้าตอร์เรส ฉันเป็นคนสั่งให้คนงานกวาดของทุกอย่างออกมาเอง”“ฉันกำลังคิดหาทางให้รางวัลพวกเขาอยู่เหมือนกัน ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณนะ รองหัวหน้าเบเน็ตต์”“คนของฉันมีความสุขกับอาหารพวกนั้นมาก”เนื่องจากโกดังของร้านอาหารมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ทุกคนจากหน่วยงานบังคับ