แชร์

บทที่ 3782

“แต่เราก็ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้!” โคลตันร้องบอก

"แน่นอนครับ"

ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วมองไปที่พนักงานต้อนรับคนนั้น

“คุณได้ยินที่โซเฟียพูดใช่ไหม เราทานอาหารได้ฟรี”

พนักงานต้อนรับคนนั้นทำสีหน้าดูหมิ่นเหยียดหยาม เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ จะยังคงกินอาหารที่นี่หลังจากโดนดูหมิ่นไปอย่างหนักแล้ว

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขา

“ถ้าคุณยังอยากจะทานอาหารที่นี่อยู่ก็เชิญทางนี้ค่ะ”

"ไม่จำเป็น!"

ฮาร์วีย์ยิ้มให้เธอก่อนจะกดโทรศัพท์ออกไป

“เอารถกระบะมาที่นี่สิบคัน ฉันจะเอาอาหารทั้งหมดกลับไป”

หนึ่งชั่วโมงต่อมาโซเฟียก็เดินออกมาจากห้องวิมานฟ้าพร้อมกับเดนและไคลด์ ซึ่งได้กินอาหารและดื่มไวน์จนพุงกาง

ดูจากสารรูปแล้วพวกเขาต้องดื่มกันหนักมากแน่ ๆ

เมื่อพนักงานต้อนรับเห็นทุกคนเดินออกมา เธอก็รีบวิ่งไปยื่นใบเสร็จรับเงินให้

“นี่คือค่าใช้จ่ายของหัวหน้าตอร์เรสค่ะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ ก่อนกลับไปพวกเขายังฝากขอบคุณที่คุณให้การต้อนรับเขาด้วย”

พนักงานต้อนรับเหงื่อแตกพลั่ก ๆ

“พวกเขาอยู่ทานอาหารที่นี่จริง ๆ เหรอ?”

เดนมีสีหน้าขบขัน

“โคลตันต้องแก่แล้วจริง ๆ เขาเริ่มไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรแ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status