“แต่เราก็ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้!” โคลตันร้องบอก"แน่นอนครับ"ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วมองไปที่พนักงานต้อนรับคนนั้น“คุณได้ยินที่โซเฟียพูดใช่ไหม เราทานอาหารได้ฟรี”พนักงานต้อนรับคนนั้นทำสีหน้าดูหมิ่นเหยียดหยาม เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ จะยังคงกินอาหารที่นี่หลังจากโดนดูหมิ่นไปอย่างหนักแล้วแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขา“ถ้าคุณยังอยากจะทานอาหารที่นี่อยู่ก็เชิญทางนี้ค่ะ”"ไม่จำเป็น!"ฮาร์วีย์ยิ้มให้เธอก่อนจะกดโทรศัพท์ออกไป“เอารถกระบะมาที่นี่สิบคัน ฉันจะเอาอาหารทั้งหมดกลับไป”หนึ่งชั่วโมงต่อมาโซเฟียก็เดินออกมาจากห้องวิมานฟ้าพร้อมกับเดนและไคลด์ ซึ่งได้กินอาหารและดื่มไวน์จนพุงกางดูจากสารรูปแล้วพวกเขาต้องดื่มกันหนักมากแน่ ๆเมื่อพนักงานต้อนรับเห็นทุกคนเดินออกมา เธอก็รีบวิ่งไปยื่นใบเสร็จรับเงินให้“นี่คือค่าใช้จ่ายของหัวหน้าตอร์เรสค่ะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ ก่อนกลับไปพวกเขายังฝากขอบคุณที่คุณให้การต้อนรับเขาด้วย”พนักงานต้อนรับเหงื่อแตกพลั่ก ๆ“พวกเขาอยู่ทานอาหารที่นี่จริง ๆ เหรอ?”เดนมีสีหน้าขบขัน“โคลตันต้องแก่แล้วจริง ๆ เขาเริ่มไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรแ
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะดูหมิ่นโคลตันได้สำเร็จ แต่พวกเขาก็ต้องจ่ายเงินสี่ล้านสามแสนดอลลาร์เพื่อเป็นค่าชดใช้คงเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าใครกันแน่ที่โดนดูหมิ่นที่นี่!ที่สำคัญกว่านั้นคือเดนรู้สึกว่าเขาเป็นคนวอนหาเรื่องนี้เอง'นี่เป็นเรื่องน่าอับอาย! นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้!'หลายคนตกใจเมื่อเห็นเดนอยู่ในห้องของโคลตันคนงานหลายคนจากสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้เข้ามาส่งเสียงดังอยู่ที่นี่“ใจเย็น ๆ ครับรองหัวหน้าเบเน็ตต์ คุณเป็นโรคความดันโลหิตสูงอยู่นะ ฉะนั้นอย่าโมโหไปเลยครับ“ถ้าคุณตายจากหลอดเลือดสมองแตก ทุกคนที่นี่ก็จะต้องโชคร้าย“หัวหน้าตอร์เรสชอบห้องทำงานนี้มาก เขาจะไม่สามารถใช้ห้องนี้ได้ถ้าเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น”ฮาร์วีย์มองดูเดนอย่างใจเย็นในขณะที่กำลังจิบชา"อีกอย่างหนึ่งนะ สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับหัวหน้าตอร์เรส ฉันเป็นคนสั่งให้คนงานกวาดของทุกอย่างออกมาเอง”“ฉันกำลังคิดหาทางให้รางวัลพวกเขาอยู่เหมือนกัน ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณนะ รองหัวหน้าเบเน็ตต์”“คนของฉันมีความสุขกับอาหารพวกนั้นมาก”เนื่องจากโกดังของร้านอาหารมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ทุกคนจากหน่วยงานบังคับ
“แต่ยังไงก็ตามคุณมาเตะประตูจนพัง และเริ่มกระโดดโลดเต้นอยู่ที่นี่ก่อนที่เราจะได้พูดอะไรกันเสียอีก“คนที่เข้าใจจะคิดว่าคุณโกรธเพราะคุณไม่สามารถเลี้ยงอาหารเราได้…“แต่คนที่ไม่เข้าใจจะคิดว่าคุณอยู่ฝ่ายเดียวกับชาวอินเดียพวกนั้น“ผมขอเตือนคุณนะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ คุณควรลดเสียงลงจะดีกว่า“ถ้าไม่อย่างนั้นความรับผิดชอบทั้งหมดก็อาจตกไปอยู่กับคุณได้”ฮาร์วีย์มองเดนด้วยท่าทีเย้าแหย่“วาจาแหลมคมจริงนะไอ้สารเลว! แกก็ดีแต่พูดจะทำอะไรได้อีก?!”เดนโกรธมาก เขาอยากจะตบฮาร์วีย์ให้ตายเสียเหลือเกินแต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถต่อกรกับฮาร์วีย์ได้ และเขาไม่สามารถตะโกนด่าในที่สาธารณะได้ด้วยเดนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์หลอดเลือดสมองของเขาจะต้องแตกแน่ ๆ ถ้าไม่ทำอย่างนั้น“รองหัวหน้าเบเนตต์ ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้“ทำไมคุณไม่พูดถึงข้อตกลงของคุณกับไคลด์แทนล่ะ?”“เราได้มอบห้องวิมานฟ้าให้กับคุณ อย่าบอกนะว่าคุณสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลยตลอดบ่ายนี้?” โคลตันพูดขึ้นเพื่อเป็นการคลี่คลายสถานการณ์“ถ้าคุณสามารถจัดการกับกับเรื่องนี้ได้ ผมจะจ่ายค่าอาหารคืนให้คุณเป็นสิบเท่า”"ดี!
“คุณไม่คิดว่าข้อเรียกร้องจะโหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ รองหัวหน้าเบเน็ตต์”ฮาร์วีย์พยักหน้า“หากเรายอมรับเงื่อนไขเหล่านั้น นักศิลปะการต่อสู้ในประเทศ H ทั้งหมดจะไม่เหลือศักดิ์ศรีอยู่เลย“เราจะยืนเชิดหน้าในอนาคตได้ยังไง?“พวกเขาถึงขนาดนำผู้บังคับบัญชาเข้ามาเก็บไฟล์และเอกสารทั้งหมดของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้…“เราจะดำเนินงานด้วยตัวเราเองได้ยังไงในอนาคต?“นอกจากนี้ถ้าผมมอบทุกสิ่งอย่างที่ได้เรียนรู้มาให้พวกเขาจริง ๆ พวกเขาก็จะนำไปใช้ต่อสู้กับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ หลังจากนั้นพวกเขาจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างจากสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ไปจนหมดสิ้น“คุณเป็นคนฉลาดนะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ คุณไม่เห็นหรือว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่กำลังพยายามทำลายพวกเราอยู่”ฮาร์วีย์ค่อย ๆ เปิดเผยความเสี่ยงของข้อเรียกร้องเหล่านั้นอย่างใจเย็นมีเงื่อนไขถึงสามข้อที่พุ่งไปที่ฮาร์วีย์โดยเฉพาะ แต่ในความเป็นจริงแล้วนี่เป็นเพียงการทดสอบเท่านั้นเองถ้าประเทศ H ยอมจำนน สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ก็จะมีหนทางที่จะทำให้ประเทศเราทำแบบเดียวกันนั้นอีกครั้ง“คุณกำลังจะบอกอะไรผมกันแน่ฮาร์วีย์?”เด
สีหน้าของโคลตันดูเย็นชาในขณะที่เขาอุทานว่า “นี่ไม่ยุติธรรมเลย!“ผมจะยอมรับมันได้ยังไง!”“ผมเข้าใจคุณอย่างถ่องแท้ แต่แล้วยังไงล่ะ!”เดนหัวเราะอย่างเย็นชา“สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่กำลังมีอำนาจอยู่ในขณะนี้ ในเมื่อพวกเขามีโอกาสที่จะกระทำการอะไรที่ไม่ยุติธรรม แล้วคุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้ล่ะ?“คุณวางแผนที่จะยุติเรื่องนี้ด้วยการพาคนกลุ่มหนึ่งไปท้าทายสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ ในบูโดกันของพวกเขาน่ะเหรอ?"ตื่นทีเถอะ! คุณคิดว่าคุณเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนอย่างนั้นเหรอ?“คุณคิดว่าคุณอยู่ยงคงกระพันใช่ไหม?“นอกจากนี้หัวหน้าผู้ฝึกสอนยังสามารถบดขยี้ประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดห้าประเทศเท่านั้น สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย!“ถ้าพวกเขาทำอย่างนั้นก็คงไม่มีหัวหน้าผู้ฝึกสอนในประเทศของเราหรอก!“คุณคิดว่าเราจะแค่โชว์ผลงานออกมาแบบไหนก็ได้ เพราะเรามีหัวหน้าผู้ฝึกสอนในประเทศของเรางั้นเหรอ?“น่าขันอะไรอย่างนี้!“นอกจากนี้เขายังเป็นคนในราชสำนักด้วย!“เรากำลังพยายามแก้ไขโลกใต้ดิน!“ราชสำนักไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจในเรื่องนี้! คุณไม่เข้าใจเหรอ?“เราไม่สามารถต่อกรกับพว
“ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร”ฮาร์วีย์มีสีหน้าเคร่งขรึม“ผมรู้แค่ว่าไม่มีใครมีสิทธิ์มาบังคับให้เราคุกเข่าได้!”“เราจะไม่คุกเข่า!“นี่คือความภาคภูมิใจของประเทศที่มีประวัติศาสตร์มายาวนานถึงห้าพันปี!”“ประวัติศาสตร์ยาวนานถึงห้าพันปีเหรอ?”เดนหัวเราะอีกครั้ง และกวาดตามองฮาร์วีย์“ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมอยากจะพูดแล้ว หัวหน้าตอร์เรสควรตัดสินใจว่าเราควรทำยังไงต่อไป“แต่ยังไงก็ตามถ้าคุณสามารถทำอย่างที่พูดได้จริงโดยไม่ยอมแพ้ไปซะก่อน ผมก็จะยุติความขัดแย้งระหว่างเราทันที แล้วผมจะยอมถูพื้นในหอฝึกยุทธ์ให้คุณด้วย!“แต่ถ้าคุณยอมคุกเข่า ผมจะตอบแทนคุณอย่างสาสมที่ทำให้ขาของลูกสาวและลูกเขยของผมต้องพิการ…”เดนออกไปพร้อมกับคนของเขาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะไล่หลังเขาไปฮาร์วีย์มองดูอย่างสงสัยในขณะที่เดนเดินจากไปเขาปิดประตูแล้วยิ้มให้โคลตัน“คุณอยู่ในตำแหน่งนี้มาสักพักหนึ่งแล้วนะหัวหน้าตอร์เรส ผมแน่ใจว่าคุณต้องได้เห็นอะไร ๆ แล้ว“นี่ไม่มีอะไรเลย”"ไม่มีอะไรจริง ๆ เหรอ?"โคลตันถอนหายใจ สีหน้าของเขาดูแย่มาก“เรื่องนี้มีอะไรมากกว่านั้นฮาร์วีย์“คำพูดของเดนฟังดูรุนแรงไปหน่อย แต่เขาก็พูดถูก“ประเทศข
“คุณกำลังบอกว่าคุณอยากให้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้และตะวันออกไกลถอนตัวออกไปเหรอ?”โคลตันตัวแข็งทื่อ จากนั้นก็ถอนหายใจ“ฟังดูเป็นแผนที่ดีแต่มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?“ประเทศในแถบทะเลใต้กลัวเรื่องความแข็งแกร่งของประเทศเรา เราจะเล่นงานพวกมันให้หมด“ประเทศทางตะวันออกไกลก็มีความสัมพันธ์กับอเมริกาด้วย…”“พวกเขาจะบีบบังคับให้ประเทศทางตะวันออกไกลต่อต้านเรา เพื่อปกป้องตำแหน่งของพวกเขาในฐานะตำรวจของสหประชาชาติ“พูดง่าย ๆ ก็คือแผนนี้ยากที่จะทำได้สำเร็จ”โดยปกติแล้วโคลตันไม่เคยคิดถึงแผนการนี้มาก่อน แต่เขาเชื่อว่าต่อให้ทำไปก็ไม่มีทางสำเร็จ“เรายังไม่สามารถจัดการกับชาติตะวันออกไกลได้ แต่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”ฮาร์วีย์ยิ้ม“ผมรู้จักดีน คอบบ์ ผมมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา“ด้วยสถานะของเขาในประเทศของเรานี้ ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาในการที่เขาจะโน้มน้าวประเทศของตัวเอง“ถ้าผมใช้โอกาสนี้ทำให้ให้ประเทศทางตะวันออกไกลกลับมา…“แผนของเราจะประสบความสำเร็จ“เรายังมีโอกาส”โคลตันมีกำลังใจมากขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาเด้งตัวขึ้นมาทันทีก่อนจะหัวเราะออกมา“นายช่า
ในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคิดหาวิธีจัดการกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่อยู่นั้น...ภายในลานบ้านของตระกูลออสบอร์นไคลด์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองไปยังภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ห่างไกลออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งสำหรับเขาแล้วภูเขาศักดิ์สิทธิ์หรือทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์มีดีแค่เพียงทางสัญญลักษณ์เท่านั้น ที่เหลือนอกนั้นก็ไม่ก่อประโยชน์อะไรเลยแต่ถ้าเขาต้องการขึ้นสู่อำนาจในฐานะหัวหน้าตระกูลออสบอร์นแล้วล่ะก็ เขาก็จำเป็นต้องพึ่งพาสิ่งเหล่านี้เขาไม่เคยใส่ใจในประเทศชาติหรือประชาชนของเขาเลยเขาต้องการเพียงอำนาจ...อำนาจโดยสมบูรณ์ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นลูกหลานของทั้งตระกูลออสบอร์นและราชวงศ์ของอินเดีย“เจ้าชายออสบอร์น…”ประตูที่อยู่ทางด้านหลังของเขาถูกผลักให้เปิดออกชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคนเดินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดเป็นคนอินเดียและยังมีอายุน้อยกันด้วยพวกเขาคือคนวรรณะพราหมณ์ ซึ่งเป็นประชาชนที่มีอำนาจมากที่สุดในอินเดียที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขาทั้งหมดได้รับการอบรมจากชนชั้นสูงมาตั้งแต่เด็กพวกเขาไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์เท่านั้น แต่ทักษะการต่อสู้ของพวกเขาก็ยังดีเด่นเป็นพิเศษอีกด้วยแต่ถึงกระนั้นค