บทที่ 3200

จอร์แดน โบวี่รู้สึกสับสน

เนื่องจากเขาเป็นคนค่อนข้างโหด เขาจึงดึงปืนกระบอกงามออกมาจากใต้เบาะนั่งและเตะประตูรถออกก่อนที่จะพาบอดี้การ์ดและเลขาไปด้วย

มีรอยแตกปรากฏขึ้นที่ประตูหน้าคฤหาสน์ กลิ่นเลือดโชยมาจากภายใน

จอร์แดนขมวดคิ้วก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป

“มีบางอย่างผิดปกติ!

“ปลดเซฟตี้ของปืนออกเดี๋ยวนี้!

"ไป!"

เขาเตะประตูลงก่อนจะเข้าไปข้างใน อาวุธกระจัดกระจายไปทั่วพื้นโดยมีเลือดปะปนกันทั่วตัว

ประตูห้องโถงใหญ่ถูกปิดลง ไม่มีใครบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน

จอร์แดนมีความกังวลอย่างมาก เขามีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ได้พบเลย

เขามีท่าทางฉุนเฉียวก่อนที่คนของเขาจะเล็งปืนไปที่ห้องโถงใหญ่

“ใครซ่อนอยู่ตรงนั้น! ก้าวออกมาเดี๋ยวนี้!

“คุณมาสายนะ หัวหน้าโบวี่…”

เสียงสงบดังก้องมาจากห้องโถง

จอร์แดนถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากได้ยินเสียงนั้น

“ทำไมคุณมาถึงคฤหาสน์ของเราเลยล่ะ นายน้อย?

“มีคนเผลอไปทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใจหรือเปล่า?

“บอกผมมาว่าพวกนั้นเป็นใคร! ผมจะตามไปฆ่าล้างโคตรพวกเขาเอง!”

คนสามคนเดินออกจากห้องโถงขณะที่จอร์แดนยังคงพูดอยู่

คนตรงหน้าคือโจเซฟ บาวเออร์พวกส้นสวมชุดสูทสีขา