Share
ตอนที่7. อยากเห็นเมืองหลวง
“อ่อ ข้าบอกว่า เจ้าช่างน่าสงสารยิ่งนัก อืม เจ้าชื่ออะไร?”
“ข้าชื่อ หลันฮวา”
“อืม เจ้าช่างเป็นกล้วยไม้ป่าที่กำลังผลิดอกสวยงาม ใยไม่อยู่ประดับป่า”
“ข้าอยากเห็นเมืองหลวงนี่คะ”
“แล้วบิดา มารดาของเจ้าไม่ว่าเอารึ?”
“พ่อกับแม่ข้าตายด้วยโรคไข้ป่า ตั้งแต่ข้ายังเด็ก ตาเลี้ยงข้ามาตั้งแต่เล็ก เมื่ออาทิตย์ก่อนตาออกไปล่าสัตว์ แล้วหายไป ข้ารอแล้วรอเล่า ตาก็ไม่กลับมา ข้าทั้งหิวทั้งกลัวจึงออกเดินมาเรื่อย ๆ กินผลไม้ป่าประทังชีวิต จนมาพบขบวนของใต้เท้า”
เด็กสาวชาวป่า หมอบลงอีกครั้งร้องไห้ สาบคอเสื้อไหวตามแรงสะอึกสะอื้นเผยให้เห็นเต้าน้อยวับแวบ กระตุ้นมังกรของใต้เท้าฉีให้ลุกซู่จนแทบอยากจะดึงดรุณีน้อยที่โหยไห้มากอดไว้แนบอก
“ฮือ ๆ ใต้เท้าโปรดเมตตาให้ข้าน้อยไปด้วยเถิด ข้าขอติดขบวนท่านไปจนกว่าจะถึงเมืองฉีซานเท่านั้น อะ ฮือ ๆ”
“เจ้าช่างเป็นเด็กสาวกำพร้าที่น่าสงสาร น่าสงสาร ข้าเป็นถึงขุนนางผู้ใหญ่ หากปล่อยให้เจ้าเผชิญชะตากรรมในป่า ใครรู้เข้าก็จะติฉินนินทาเป็นแน่แท้ เฮ่อ”
ใต้เท้าฉีเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจเสียงดังให้ได้ยินกันถ้วนหน้า
“ข้าคิดว่า เจ้าเป็นเพียงดรุณีเล็ก ๆ ติดขบวนไปด้วยหนึ่งคนก็คงจะไม่ลำบากอะไร”
“ขอบคุณใต้เท้ามาก ขอบคุณ”
เด็กสาวชาวป่าคำนับโขกศีรษะลงพื้นอย่างสุดแสนดีใจ
ผิดกับผู้ชายอีกคนที่ร่างสูงใหญ่องอาจบนหลังม้า คิ้วคมเข้มของเขาขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากสีน้ำตาลอ่อนรับกับผิวสีทรายของบุรุษเพศอันทรงสง่า แม้เขาจะรู้สึกไม่เห็นด้วยที่บิดาให้เด็กหญิงชาวป่าติดขบวนไปด้วย แต่อันเหว่ยก็ไม่ออกปากทักท้วง
“พ่อบ้าน พ่อบ้าน”
ใต้เท้าฉี ตะโกนเรียกพ่อบ้านที่สุดแสนจะรู้ใจ ด้วยวัยไล่เลี่ยกัน
สักพักพ่อบ้านรูปร่างผอมสูง สวมเสื้อสีกรมท่าเรียบร้อย วิ่งเข้ามาหยุดใกล้เกี้ยว แล้วประสานมือกุมไว้
“ขอรับใต้เท้า”
“หาเสื้อผ้าสะอาด ๆ สักชุดให้นางเปลี่ยนหน่อย เสื้อนางดูจะเก่ามากแล้ว”
พ่อบ้านเหลือบมองเด็กสาวที่นั่งคุกเข่า ก้มหน้า ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนด้วยฝุ่นและคาบน้ำตา หากชำระล้างก็คงจะเผยแก้มนวลใสของวัยสาวออกมาให้เห็นเป็นแน่แท้
“ขอรับใต้เท้า
พ่อบ้านรับคำ ตาเล็กหยีสบกับดวงตาแวววับของผู้เป็นนายอย่างรู้ใจ ก่อนที่จะหันไปเอ่ยกับดรุณีน้อยที่นั่งก้มหน้าอย่างเจียมตัว
“เจ้า ตามข้ามา”
เมื่อหลันฮวาตามหลังพ่อบ้านออกไป ใต้เท้าฉีจึงสั่งให้หยุดเกี้ยวพอรอใต้ร่มไม้ใหญ่
สักพักใหญ่เป็นเวลามากพ่อให้ทหารแบกหามได้พักให้หายเหนื่อย พ่อบ้านก็เดินนำหลันฮวากลับมาร่วมขบวน
เด็กสาวที่เคยขะมุกขะมอมเนื้อตัวเปื้อนด้วยคราบโคลน บัดนี้เนื้อตัวสะอาดเกลี้ยงเกลา ผิวสาวนวลผ่องลออราวกับคนละคน พวงแก้มที่เปื้อนคราบน้ำตาเมื่อสักครู่ บัดนี้เป็นสีแดงระเรื่อ ด้วยความเขินอายที่ต้องถูกสายตานับสิบ ๆ คู่จ้องมอง
“อะ เอ่อ มีเขางอกออกมาบนหัวข้าหรือไม่?”
หลันฮวาถามออกมาตามประสาซื่อ ใต้เท้าฉีอมยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ไม่เลย ไม่เลย เจ้าสวยมากต่างหาก”
“ขะ ข้าหรือสวย”
เด็กสาวตาโต ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งจะมีคนชมว่างาม
“ใช่ ๆ หลันฮวา กล้วยไม้ป่าที่งดงาม ฮ่า ฮ่า”
“ข้าคิดว่าเราควรจะออกเดินทางได้แล้ว เราเสียเวลามากพอแล้ว หากขืนชักช้าเกรงว่าจะถึงเมืองฉีซานยามตะวันลับฟ้าไปแล้ว”
เสียงทุ้มห้าวหาญของผู้เป็นบุตรชายออกความคิดเห็น เพียงตาคมเข้มของเขามองเด็กสาวผ่าน ๆ ก็ทำให้ดรุณีป่าถึงกับขนลุกซู่
ใต้เท้าหลีมองตามหลังอันเหว่ยที่กระทุ้งม้าควบขึ้นด้านหน้าขบวน บุตรชายของเขาคนนี้รูปร่างสง่างามเหมือนเขาตอนหนุ่ม ๆ ไม่มีผิดเพี้ยน แต่นิสัยเคร่งครัดเจ้าระเบียบได้รับการถ่ายทอดมาจากผู้เป็นมารดาไม่มีบกพร่อง
เพราะความเจ้าระเบียบและความเข้มงวดของฮูหยินจึงทำให้ใต้เท้าฉีไม่กล้าแม้จะแตะต้องข้ารับใช้สาวสวยภายในเรือน ทำได้เพียงแค่ชายตามอง ดังนั้น หากมีเหตุให้ไปราชการต่างเมืองใต้เท้าฉีจะรีบไปก่อนกำหนดเพื่อที่จะได้หาความสำราญยามไกลหูไกลตาฮูหยิน
“ฮ่า ๆ บุรุษหนุ่มมักเลือดร้อน เจ้าอย่าถือสาบุตรของข้าเลยนะ”
ใต้เท้าฉีเอ่ยกับหลันฮวาที่ก้มหน้าอย่างประหม่า นางไม่เคยชินกับคำพูดหวานหู นุ่มนวล ไม่คุ้นเคยกับเสื้อสีขาวบางที่ทาบทับบนตัวรัดกายจนเห็นกลมกลึงไปทุกสัดส่วน
“เอาหละ เจ้าขึ้นมานั่งบนเกี้ยวกับข้าสิ ขาน้อย ๆ ของเจ้าคงเดินไม่ถึงเมืองฉีซานหรอก”
“ใต้เท้าเมตตาขามากไปแล้ว ข้าเดินไหว”
“บนเกี้ยวข้ามีขนมและผลไม้อร่อย ๆ ด้วยนะ เจ้าจะได้กินไปตลอดทาง”
เด็กสาวชาวป่าเงยขึ้นแทบจะทันที ตาของหล่อนเป็นประกายสุกใสที่ได้ยินคำว่าขนมและอาหาร
“ขอบคุณใต้เท้าที่เมตตา ขอบคุณ”
“มาสิ”
ใต้เท้าฉีเดินนำเด็กน้อยให้ขึ้นนั่งบนเกี้ยว
เมื่อทั้งคู่นั่งข้างในเป็นที่เรียบร้อย พ่อบ้านจึงปิดผ้าม่านบังไว้จนมิด ก่อนออกคำสั่งเคลื่อนขบวน
“ยกเกี้ยวววววววววว เดินหน้า”
ภายในเกี้ยวมีพื้นที่สำหรับนั่งเพียงคนเดียวเมื่อมีเด็กสาวเพิ่มเข้าไปอีกหนึ่งคน จึงทำให้ต้องนั่งชิดเนื้อแนบเนื้อ ใต้เท้าฉีรู้สึกยินดีกับเนื้อสัมผัสนี้เป็นอย่างยิ่ง
“ขนมลองชิมดูสิ”
“ขอบคุณ”
มือขาวเนียนรับขนมไป แล้วยัดเข้าปากอย่างว่องไวเพราะนางไม่ได้ทานอะไรมาเลยตั้งแต่เมื่อวาน
“นั่งสบายหรือเปล่า”
ใต้เท้าฉีชวนคุยเมื่อเห็นนางหยุดทานขนม แล้วดื่มน้ำ เศษขนมติดอยู่ที่ริมฝีปากอิ่ม
“สบายมาก”
“แต่นั่งแบบนี้จะสบายกว่านะ”
ใต้เท้าฉีออกแรงยกดรุณีป่า ร่างน้อย ๆ ของนางก็เลื่อนขึ้นนั่งบนตักแกร่งอย่างง่ายดาย
“อ้ายยยยย”
นางตกใจถึงกับอุทานออกมา แก้มนวลขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความใกล้ชิดบุรุษ ตั้งแต่จำความได้ผู้ชายเพียงคนเดียวในบ้านก็ไม่เคยอุ้มนางให้นั่งตักในท่าหันหน้าเข้ากัน อกชิดอก นมชิดนม จมูกจนจมูก เช่นนี้มาก่อน
“ฮ่า ๆ ฮ่า ไม่ต้องตกใจ ข้าแค่จะพาเจ้าเล่นอะไรที่มันสนุก ๆ”
ใบหน้ากระเหี้ยนกระหือรือก้มลงกระซิบแนบใบหู ความสยิวเล็ก ๆ ทำให้ดรุณีป่าเบี่ยงหลบ เอียงอาย ก่อนเอ่ยถาม
“สนุกเหรอ?”
ดรุณีน้อยบนตักตาลุกวาว อยากรู้อยากเห็น อะไรที่ว่าสนุก
“ใช่ สนุกจนถึงสวรรค์ แต่มีเงื่อนไขว่าเจ้าห้ามส่งเสียงดัง หากส่งเสียงดังเทพยดาจะพิโรธ และสวรรค์ก็จะไม่เห็น”
“ได้! แค่ไม่ส่งเสียง”
หลันฮวารับคำอย่างกระตือรือร้นอยากเห็นสวรรค์ใจจะขาด
“อ่า ขั้นแรกข้าจะค่อย ๆ เปิดพลังสวรรค์ของเจ้า”
“ยังไง”
“ยังงี้ไงเล่า”
Related chapters
บุปผาสยบมังกร ตอนที่8. อ่อนยวบลง
สิ้นเสียงปากหนาก็ประกบกลีบปากบางจนมิด ความร้อนระอุแผ่ซานไปทั่วจะปากอิ่มของดรุณีน้อยร่างบางของดรุณีป่าจะขยับห่าง มือหนาของใต้เท้าฉีจึงรัดแน่นเข้า มืออีกข้างกดลงที่ลำคอสวยออกแรงให้ปากอิ่มเผยอออก แล้วลิ้นร้อนก็สอดเข้าไปเกี้ยวกระหวัดลิ้นเล็ก ครวญหาน้ำหวานป่าส่งความซ่านสยิวไปทั่วทั้งร่างบางความซ่านเสียวจากปลายลิ้นที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อนมันจู่โจมร่างกายที่แข็งขืนเมื่อครู่ของดรุณีป่าอ่อนยวบลงราวกับไฟรน จนนางส่งเสียงครางออกมา“อือ”“และจุดต่อไปที่ต้องเปิดพลังคือคอขาว ๆ ของเจ้า”เมื่อร่างเล็กอ่อนระทวยลง ผู้คุมเกมจึงลากลิ้นร้อนไล้ลงมาที่ลำคอขาวผ่อง ลิ้มลองหยาดเหงื่อดรุณีป่าที่ค่อย ๆ ผุดออกมาเพราะหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงระส่ำ มือหนาของใต้เท้าฉีเคลื่อนออกจากศีรษะสาวน้อย เลื่อนลงมากระทุ้งผ้ามัดเอวบางให้หลุดออกทันทีที่ผ้ามัดเอวหลุดออกเสื้อขาวของเด็กสาวป่าก็เผยอเปิดออกจนเห็นเต้าน้อย ๆ ที่ตั้งชูราวกับดอกบัวตูม หัวนมน้อย ๆ สีชมพูหวานชูเด่นจนน่ากิน“ตะ ต้เท้าแก้ผ้าข้าทำไม”เสียงสั่นน้อยๆ ของหญิงสาว ทักท้วง“ปลดปล่อยพลังสวรรค์ของเจ้าออกจากทรวงอก อ่า ช่างงดงามยิ่งนัก”ลิ้นสากของใต้เท้าฉีลากไล้วนเวียน
บุปผาสยบมังกร ตอนที่9. ณ หอมู่ตาน
ณ หอมู่ตานรื่อหง ผู้คุมอำนาจแห่ง หอมู่ตาน เดินนวยนาดมาที่ห้องกุหลาบแดงอย่างอารมณ์ดีเมื่อมาถึงที่หมายนางหยุดฟังเสียงพิณอันแสนไพเราะที่ผู้เป็นเจ้าของห้องมักจะบรรเลงอยู่เสมอ นางรู้สึกว่าตนเองโชคดีไม่น้อยที่ได้ครอบครองเพชรเม็ดงามเม็ดนี้“เหมยกุ้ย” เพชรเม็ดงามที่สร้างชื่อเสียงให้กับหอมู่ตาน จนกลายเป็นหอสวรรค์อันดับหนึ่ง“เหมยกุ้ย” เพชรเม็ดงามที่สร้างเงินทองให้กับแม่เล้าอย่างรื่อหงให้มีกินมีใช้ไปตลอดชาติ“เหมยกุ้ย” เพชรเม็ดงามที่รื่อหงเก็บมาจากซากโคลนตมท่ามกลางความแร้นแค้นหลังจากเกิดอุทกภัยครั้งใหญ่เมื่อ 6 ปีก่อนเมื่อ 6 ปีก่อน รื่อหง ได้สร้างหอมู่ตานขึ้นมาในปีแรก มีนางคณิกาในหอแห่งนี้แค่ไม่กี่คน ในช่วงนั้นผู้คนยังไม่นิยมใช้บริการสถานเริงรมย์เท่าใดนัก เนื่องด้วยเป็นยุคข้าวยากหมากแพงส่งผลให้เกิดโจรชุกชุม นอกจากชาวบ้านจะอยู่อย่างอด ๆ อยาก ๆ แล้วยังอยู่ด้วยความหวาดกลัว หอมู่ตานรอดพ้นจากการปล้นก็เพราะนางต้องจ่ายค่าคุ้มครองให้กับกลุ่มโจรที่ทรงอิทธิพลที่สุด รายได้เพียงน้อยนิดของหอมู่ตานจึงถูกจ่ายให้กับค่าโจรเสียมากกว่า รื่อหงจึงพยายามคิดหาทางที่จะเพิ่มรายได้ให้กับหอมู่ตานให้ได้มากที่สุดเ
บุปผาสยบมังกร ตอนที่10 ลำเลิกบุญคุณ
แม่เล้าลำเลิกบุญคุณ เหมยกุ้ยได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน นางฟังประโยคนี้ซ้ำ ๆ มานานกว่า 6 ปีแล้ว และ 6 ปีที่นางต้องตกเป็นทาสกามเพื่อทำเงินให้กับแม่เล้าผู้นี้“ถ้าเช่นนั้น ก็สุดแล้วแต่ท่านแม่จะเห็นสมควรเถิด”เหมยกุ้ยรับคำแผ่วเบา รื่อหงจึงเอื้อมมือมากุมมือน้อยของสาวสวยไว้พลางปลอบประโลมว่า“ดีมากเหมยกุ้ย เจ้าช่างเป็นเด็กดียิ่งนัก วันนี้ถือว่าข้าขอเจ้าเป็นพิเศษก็แล้วกัน เพราะผู้ที่จะมาวันนี้เป็นขุนนางใหญ่จากทางเหนือ ปีหนึ่งท่านถึงจะเดินทางผ่านมาเมืองฉีซาน ท่านอุตส่าห์ส่งม้าเร็วมาจองตัวเจ้าไว้ก่อนขบวนของท่านจะมาถึงเสียอีก ให้ถือว่าทำบุญทำทานกับคนแก่แล้วกันนะเหมยกุ้ย”เหมยกุ้ยพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ รื่อหงยิ้มหน้าระรื่นเมื่อสาวงามแห่งหอมู่ตานยอมรับงาน นางจึงกล่าวต่อว่า“ก่อนรับแขกคืนนี้เจ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือไม่ ข้าจะจัดให้เจ้าเป็นพิเศษ”“ขอบคุณท่านแม่ที่กรุณา หากเป็นได้ท่านแม่โปรดให้ไป๋หลาน หรือหวงหลานเป็นผู้ยกอาหารและเหล้าขึ้นมาที่ห้องกุหลาบได้หรือไม่”“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ทำไมจะไม่ได้หล่ะ วันนี้ไป๋หลานว่างข้าจะให้นางขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าแล้วกันนะ”“ขอบคุณท่านแม่”เหมยกุ้ยก้มศีรษะเล
บุปผาสยบมังกร ตอนที่11 ด้วยความหฤหรรษ์
สองหนุ่มเพ่งมองร่างสาวน้อยกึ่งเปลือยบนตักรื่อหง แล้วหายใจแรงหนักหน่วงอย่างควบคุมอารมณ์ เพราะร่างงดงามจนน่ากลืนกินทั้งตัวนั้นมันปลุกพลังความเป็นชายของเขาทั้งคู่ จนเจ็บร้าวที่หว่างขา“ช่วยสอนงานนางที”รื่อหงผลักร่างอรชรให้ชายกำยำ หนึ่งในสองนั้นอุ้มเหมยกุ้ยขึ้นอย่างง่ายดาย สติที่พอจะเหลืออยู่น้อยนิดบังคับให้นางส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อเห็นว่ารื่อหงกำลังหันหลังเดินออกไปจากห้อง“ทะ ท่านแม่! ช่วยข้าด้วย ข้าเป็นอะไร ยะ อย่าทิ้งข้า”“ข้าแค่ให้เจ้าดื่มกระไรเล็กน้อย เพื่อให้การเป็นนางคณิกาครั้งแรกของเจ้าไม่เจ็บปวดมากนัก และจะเต็มไปด้วยความหฤหรรษ์ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ”เมื่อกล่าวจบ รื่อหงก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้เหมยกุ้ยอยู่กับชายบึกบึน หน้าเหี้ยม ที่มองผ่าน ๆ คล้ายกับกลุ่มโจรที่นางเคยพบเมื่อ 5 วันก่อนเหมยกุ้ยพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากอ้อมอกของชายกำยำผู้นั้น แต่เมื่อเนื้อตัวเสียดสีกับแผงอกแกร่ง นางก็รู้สึกร้อนวูบวาบราวกับว่าเนื้อตัวกำลังจะลาย จนต้องโอบร่างกำยำไว้แน่น“อือ สาวน้อย ใจเย็น ๆ สิ เดี๋ยวพวกข้าจะค่อย ๆ สอนเจ้าเอง ว่า นางคณิกาที่ดีต้องทำอย่างไรบ้าง ฮ่า ๆ”จางเหว่ยวางร่างอ่อนระทวยข
บุปผาสยบมังกร ตอนที่12. กระหน่ำถี่ๆ
เหมยกุ้ยครางประท้วง ลองมือผวาจิกเข้าไปที่สะโพกแกร่งของชายหนุ่ม ในขณะที่ลิ้นเล็กพยายามดุนหัวบากมังกรของเขาให้ออกไปจากปาก ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้แก่ชายหนุ่มจนเขาต้องแหงนหน้าครางออกมา“อร้ากกกกกกกก ซี้ดดดดดดดดดดดด โอ้ววววววว” ส่วนล่างหวังเหล่ยก็ค่อย ๆ ขยับสะโพกแทงเข้าออก ให้กลีบหอยคายน้ำหวานออกมาไม่หยุด ชายหนุ่มเร่งจังหวะแทงเข้าออกจนกลีบหอยเบ่งปริส๊วบบบบบบบบบบบบจึ๊ก!“อ่าซ์”ส๊วบ ส๊วบ จึ๊ก!“อ่าซ์”“โอ้วววววววววว”เหม้ยกุ้ยเจ็บแปลบปนสุขสมเจียนขาดใจ ยิ่งหวังเหว่ยกระแทกดุ้นมังกรเข้าหอยนางมากเท่าไหร่ ปากนางก็ยิ่งรูดแก่นมังกรจางเหว่ยหนักหน่วงมากขึ้นเท่านั้น“อ๊ากกกก โอ้ววววว ไม่ไหวแล้ววววววว จะถึงแล้ว จะถึงแล้ว”จางเหว่ยครวญครางอย่างสุขสม ดวงดาวเริ่มพร่างพราย เขาหยัดสะโพกใส่ปากเล็กของเหมยกุ้ยให้มากขึ้นเพื่อให้แตะถึงสวรรค์ นางโม้กมังกรเขาอย่างร้อนแรง ทั้งรูด ทั้งดุน ดูดจนแก้มตอบเสียงดูดดังจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ“โอ้ววววว ซี้ดดดดดด ยะ อย่างนั้น เร็วอีกๆ”จางเหว่ยเกร็งตัวอย่างเสียวซ่าน มือสากของเขาตะปบลงเป็นสองเต้างาม เคล้นคลึงหัวนมชมพูจนเจ้าของมันบิดร่างแอ่นอกอย่างเสียวซ่าน ราว
บุปผาสยบมังกร ตอนที่ 13. หยุด
เมื่อขบวนเกี้ยวของใต้เท้าอันฉีเดินทางเข้าสู่เมืองฉีซาน ตะวันก็โพล้เพล้ แสงสีทองสาดส่องลงบนถนนในเมืองที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนสัญจรไปมา เมืองฉีซานเป็นหัวเมืองสุดท้ายที่ใหญ่ที่สุดของดินแดนทางเหนือ และเป็นเมืองประตูสู่ภาคกลาง เมืองนี้จึงคึกคักเป็นพิเศษ รถม้าวิ่งกันขวักไขว่ บ้านเรือนร้านค้าเรียงรายตามสองฝั่งถนนถนนในตัวเมืองใหญ่ไม่มาก แต่ก็กว้างพอให้รถเทียมม้า และรถบรรทุกของสองคันแล่นสวนกันได้เมื่อขบวนเกี้ยวใต้เท้าอันฉี ที่นำขบวนโดยบุรุษหนุ่มสง่างามควบม้าสีขาวพันธุ์ดี ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึม ดวงตาคมกวาดไปรอบ ๆ เมือง บุรุษรูปงามผู้นี้ คือ “อันเหว่ย” บุตรชายเพียงคนเดียวของผู้ที่นั่งอยู่ในเกี้ยวใต้เท้าอันฉี หรือ ใต้เท้าฉี สอดมือเปิดม่านหน้าต่างข้างเกี้ยวขึ้นมองดูร้านร่วงข้างทาง แล้วดวงหน้าน้อย ๆ ของดรุณีก็เบียดขึ้นมาส่องอย่างอยากรู้อยากเห็นบ้าง“โอ้ว ว้าว นี่เขาเรียกว่าเมืองรึ”หลันฮวา ดรุณีวัยแรกที่ใต้เท้าฉีเก็บมาจากป่าบนภูเขา ร้องถามขึ้นอย่างตื่นเต้น“ใช่ แล้ว และคืนนี้ก็อนุญาตให้เจ้าเที่ยวชมเมืองได้อย่างอิสระ หากเจ้าต้องการอยู่ที่นี่ก็ตามใจเจ้า หรือหากเจ้าอยากไปเมืองหลวงกับข้า เจ้าก็มากลับม
บุปผาสยบมังกร ตอนที่14. ชื่นใจ
ใต้เท้าฉียกมือทั้งสองข้างโอบเอวบางของสาวงามซ้ายขาวแล้วปักจมูกลงบนหน้าอกอิ่มของสาวงามทั้งสองดังซูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฟอด!ซูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฟอด!แผล็บ! แผล็บ!“ชื่นใจจังเลย น่ากินไปหมดนะเนี่ยะ ฮ่า ๆ”นอกจากสูดดมกลิ่นกายสาวจนหนำใจแล้วลิ้นสากของใต้เท้าฉียังเลียแผล็บที่เนินอกขาวผ่อง สร้างความสยิวเล็ก ๆ ให้สาวงาม นางหัวเราะคิกแล้วใช้มือน้อย ๆ ทุบเบา ๆ ที่อกหยุ่น ๆ ของชายชรา“แหม ใต้เท้าชอบทำเป็นเล่นไป”“ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ วันนี้ ข้ามีความสุขจริงๆ เลย ได้อยู่ท่ามกลางสาวสวยอย่างพวกเจ้า”“ขอบคุณค่ะใต้เท้า เชิญด้านไหนดีกว่านะคะ”แล้วสองนางซ้ายขวาก็พาใต้เท้าฉีเดินเข้าไป ในหอหมู่ตาน พ่อบ้านยืนมองนายจนหายลับเข้าไปข้างใน แล้วหันมาสั่งพลเกี้ยวให้พักผ่อนได้ตามสบาย ส่วนตนของนั่งพักกับบรรดาสาว ๆ หน้าหอมู่ตาน หากผู้เป็นนายเสร็จกิจจะได้รับใช้ได้ทันการ ทันทีที่ใต้เท้าฉีก้าวเข้าไปภายในหอมู่ตาน ร่างสาวใหญ่ในอาภรณ์ระยิบยับก็ถลาเข้าหาพร้อมกับเสียงวี้ดว้าย“ตายแล้ววววววว ใต้เท้าฉี มาไวกว่าที่คิดไว้นะคะ เชิญใต้เท้าด้านนี้คร่า อุ้ย!”ประโยคสุดท้ายรื่อหงอุทานดังลั่น เมื่อมืออวบ ๆ ของใต้เท
บุปผาสยบมังกร ตอนที่15. หอบหายใจถี่
สิ้นคำใต้เท้าฉีก็ก้มลงใช้จมูกบาน ๆ ดุนเกาะอกให้เลื่อนหลุด หัวนมสีชมพูชูชันเชิญชวนปากอวบก็ครอบลงดูดหัวนมสีชมพูระเรื่อ หัวนมแข็งเป็นไตถูกปากหนากลืนหายเข้าไปในโพรงปากอุ่นซ่าน ปลายลิ้นใต้เท้าฉีกระดกสะกิดหัวนมในโพรงปากรัว ๆ แล้วดูดซ้ำซื้ดดดดดดดดด จ๊วบจ๊วบ จ๊วบ ซื้ดดดดดดดดดดดดเหมยกุ้ยแอ่นอก มือสองข้างสอดเข้าใต้เรือนผมสีเทาขย้ำกดศีรษะใต้เท้าฉีให้แนบชิดหน้าอกยิ่งขึ้นเมื่อร่างอรชรร้อนวูบวาบ ความเสียวซ่านปลาบแปลบแล่นจากหัวนมไปทั่วกายสาว“อ้ายยยยยยย”สาวงามแอ่นอกส่งเสียงครางออกมาเบา ๆซื้ดดดดดดดดด จ๊วบจ๊วบ จ๊วบ ซื้ดดดดดดดดดดดดใต้เท้าฉีเปลี่ยนมาดูดอีกข้างอย่างเท่าเทียม ร่างอรชรบิดส่าย ปากน้อย ๆ เผยอครางอย่างเร่าร้อน“อะ อ่า”ลิ้นของใต้เท้าฉีขยับปัดป่าย เลียวนไปรอบ ๆ หัวนมที่แข็งเด้งสู้ลิ้น ยิ่งสร้างความเมามันให้ใต้เท้าฉีสะกิดดูดดึงหัวนมรัว ๆ ซื้ดดดดดดดดด จ๊วบจ๊วบ จ๊วบ ซื้ดดดดดดดดดดดด“อ้ายยยยยยยยยยยยยย”เหมยกุ้ยครางไม่เป็นศัพท์ เคลิ้มไปกับปลิ้นร้ายของตาเฒ่าขุนนางใหญ่ มือน้อย ๆ ผลักบ่าชายชราเบา ๆ เป็นเชิงขัดขืนให้พองาม“ตะ ใต้เท้า อย่าด่วนกินของหวานก่อนของคาวสิ”
Latest chapter
บุปผาสยบมังกร ตอนที่20. น่ากินไปทั้งตัว
บุปผาสยบมังกร ตอนที่19. หลังม้า
บุปผาสยบมังกร ตอนที่18. เรื่องที่จะบอก
บุปผาสยบมังกร ตอนที่17. การเป็นอิสระจากหอนางโลมแห่งนี้!!!
บุปผาสยบมังกร ตอนที่16. สุดยอด
บุปผาสยบมังกร ตอนที่15. หอบหายใจถี่
บุปผาสยบมังกร ตอนที่14. ชื่นใจ
บุปผาสยบมังกร ตอนที่ 13. หยุด
บุปผาสยบมังกร ตอนที่12. กระหน่ำถี่ๆ
