ตอนที่14. ชื่นใจ

ใต้เท้าฉียกมือทั้งสองข้างโอบเอวบางของสาวงามซ้ายขาวแล้วปักจมูกลงบนหน้าอกอิ่มของสาวงามทั้งสองดัง

ซูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  

ฟอด!

ซูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  

ฟอด!

แผล็บ!   แผล็บ!

“ชื่นใจจังเลย น่ากินไปหมดนะเนี่ยะ  ฮ่า ๆ”

นอกจากสูดดมกลิ่นกายสาวจนหนำใจแล้วลิ้นสากของใต้เท้าฉียังเลียแผล็บที่เนินอกขาวผ่อง สร้างความสยิวเล็ก ๆ ให้สาวงาม  นางหัวเราะคิกแล้วใช้มือน้อย ๆ ทุบเบา ๆ ที่อกหยุ่น ๆ ของชายชรา

“แหม ใต้เท้าชอบทำเป็นเล่นไป”

“ฮ่า ๆ  ฮ่า ๆ  วันนี้ ข้ามีความสุขจริงๆ เลย ได้อยู่ท่ามกลางสาวสวยอย่างพวกเจ้า”

“ขอบคุณค่ะใต้เท้า เชิญด้านไหนดีกว่านะคะ”

แล้วสองนางซ้ายขวาก็พาใต้เท้าฉีเดินเข้าไป ในหอหมู่ตาน 

พ่อบ้านยืนมองนายจนหายลับเข้าไปข้างใน แล้วหันมาสั่งพลเกี้ยวให้พักผ่อนได้ตามสบาย ส่วนตนของนั่งพักกับบรรดาสาว ๆ หน้าหอมู่ตาน  หากผู้เป็นนายเสร็จกิจจะได้รับใช้ได้ทันการ 

ทันทีที่ใต้เท้าฉีก้าวเข้าไปภายในหอมู่ตาน   ร่างสาวใหญ่ในอาภรณ์ระยิบยับก็ถลาเข้าหาพร้อมกับเสียงวี้ดว้าย

“ตายแล้ววววววว ใต้เท้าฉี  มาไวกว่าที่คิดไว้นะคะ  เชิญใต้เท้าด้านนี้คร่า  อุ้ย!”

ประโยคสุดท้ายรื่อหงอุทานดังลั่น เมื่อมืออวบ ๆ ของใต้เท้าฉีตะปบลงบนสะโพกกลมกลึงของนาง พร้อมกับขย้ำเบา ๆ นานแล้วที่ไม่มีชายใดถึงเนื้อถึงตัวนางแบบนี้

“เจ้า คือ รื่อหง ผู้ดูแลหอหมูตาลแห่งนี้ใช่หรือไม่”

ใต้เท้าฉีถามแววตายิ้มกริ่ม 

“ใช่แล้วค่ะ”

รื่อหงโค้งรับ

“เจ้าเป็นแม่เล้าที่แซ่บเสด็จหยาดที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบเห็นมา  มิน่าเด็กเด็กของเจ้าล้วนน่าเชยชมยิ่งนัก”

“ใต้เท้า ก็! ชมข้าเกินไป อิ อิ อิ”

“ฮ่า ๆ   ฮ่า ๆ  แล้วนางฟ้าที่อุตส่าห์ส่งม้าเร็วมาจองไว้ อยู่ไหนเสียหล่ะ”

“แหม ๆ ใจร้อนนะคะ ข้าสั่งให้เด็ก ๆ เตรียมต้อนรับท่านอย่างเป็นพิเศษเรียบร้อยแล้วคร่า”

รื่อหงจีบปากจีบคอรายงาน

“ข้าอยากเห็นนางฟ้าแห่งหอมู่ตานใจจะขาดแล้ว อยากรู้ว่า จะงามสมคำเล่าลือหรือไม่ ฮ่า ๆ  ฮ่า ๆ”

รื่อหงยกผ้าเช็ดหน้าสีแดงขึ้นป้องปากเอียงเข้ากระซิบซาบกับหูใต้เท้าราวกับว่าเป็นเรื่องสำคัญมากว่า

“รับรอง ท่านจะไม่ผิดหวัง อิ  อิ อิ”

คำกระซิบทำเอาใต้เท้าฉีตาลุกวาว  ถูมือไปมา

“โอ้วววววว ว้าว”

“อิ  อิ”

รื่อหงหัวเราะอย่างมีจริตก่อนจะขยิบตาให้นางคณิกาทั้งสองโอบแนบข้างใต้เท้าใต้ฉีให้เดินตามให้ไปยังห้องกุหลาบแดง

“เชิญด้านนี้ค่ะ ใต้เท้า”

มือหนาของใต้เท้าฉีคว้าเข้าที่เอวบางของทั้งสองนางอย่างชำนาญ ก่อนจะปักจมูกก้มลงสูดกลิ่นกายสาวจากซอกคอ และแก้มนวลผ่องหน้าของนางทั้งสอง

“ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ  อืมมม  จ๊วบ  สวรรค์  ที่นี่มันสวรรค์ชัด ๆ”

“อุ้ย!”

“ว้าย ใต้เท้า เดินดี ๆ สิคะ”

รื่อหงหันมองดูใต้เท้าฉีดอมดมสาว ๆ อย่างตะกละตะกลาม นี่แหละหนาผู้ชายที่มีเกียรติยศ เมื่ออยู่ที่บ้านก็อยู่ในกรอบจารีต แต่พอห่างฮูหยินเข้าหน่อยเป็นระเริงราวกับปลาได้น้ำ

เมื่อถึงหน้าห้องกุหลาบแดงอันเป็นที่พำนักของเหมยกุ้ย  ยอดหญิงแห่งหอมู่ตาน   กลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็ลอยโชยเข้าจมูกผู้มาเยือนเป็นอันดับแรก  รื่อหงและบรรดานางคณิกาในหอแห่งนี้ต่างรู้ดีว่ากลิ่นกำยานนี้ปรุงสูตรเฉพาะของหอมู่ตาน ผู้ที่สูดดมนาน ๆ ในปริมาณที่มากพอจะทำให้เคลิบเคลิ้ม และกำหนัดในกามารมณ์มากยิ่งขึ้น

“สูดดดด อ่า  นางฟ้าจ้า”

ใต้เท้าฉีสูดกลิ่นกำยานเข้าไปเต็มปอด  แววตาล่องลอยเหมือนอยู่ในความฝัน

ป๊อก      ป๊อก        ป๊อก

“เหมยกุ้ย  แขกพิเศษมาถึงแล้ว”

รื่อหงเคาะประตูห้องกุหลาบแดง เรียกเหมยกุ้งเบา ๆ

แอ๊ดดดดดดดดด

เมื่อบานประตูเปิดออกกว้างก็ปรากฏให้เห็นสาวงามผู้เป็นเจ้าของห้องอยู่ในอาภรณ์สีชมพูบางเบา เห็นเนินอกอวบอัดแน่นอยู่ในทับเกาะอกสีขาว   ร่างอรชรย่อลงโค้งคำนับใต้เท้าฉีอย่างงดงาม

“ข้าน้อยเหมยกุ้ย ยินดีต้อนรับใต้เท้าฉี”

ร่างอวบอ้วนของใต้เท้าฉีถลาแทบจะกลายเป็นวิ่งเข้าไปประคองสาวงามให้ลุกขึ้น

“โอ๊ะ  ไม่ต้องคำนับ  ลำบากเจ้าแล้ว  ลำบากเจ้าแล้ว”

“ใต้เท้าฉีช่างมีเมตตาต่อข้าน้อยยิ่งนัก ขอบคุณใต้เท้า”

เหมยกุ้ยสบตาผู้ที่ประคองนางลุกขึ้นอย่างซาบซึ้งใจ   ทุกอิริยาบถอยู่ในสายตาของรื่อหง นางมองเหมยกุ้ยอย่างภูมิใจที่มารยาของเหมยกุ้ยสามารถทำงานให้หอมู่ตานได้อย่างมหาศาล

“โอ้  เหมยกุ้ยเจ้าช่างงดงาม สมคำร่ำลือจริง ๆ”

ดวงตาเล็กหยีของใต้เท้าฉีจ้องมองเหมยกุ้ยราวกับว่าจะกลืนกินนางไปทั้งตัว  เหมยกุ้ยแสร้งก้มหน้าเอียงอายให้ดูน่ารักเหมือนสาวแรกรุ่นที่ได้คำชมจากชายหนุ่ม

“แหม ๆ ก็ยอดหญิงแห่งหอมู่ตาน หากไม่สวยจริง มีหรือข้าจะกล้าตบตาใต้เท้าฉีผู้ยิ่งใหญ่จากทางเหนือได้”

รื่อหงเอ่ยขึ้นอย่างรู้งาน ก่อนจะพยักพเยิดให้เหมยกุ้ยพาใต้เท้าฉีเข้าห้อง

“ใต้เท้าเชิญด้านใน”

เสียงใส ๆ ของเหมยกุ้ยเอ่ย

“ขอบใจ  ขอบใจ”

ใต้เท้าฉีก้าวเข้าห้องกุหลาบแดงอย่างสง่าผ่าเผย  ห้องและเจ้าของห้องที่เขาต้องจ่ายให้รื่อหงถึง 4 ตำลึงทอง!

“เชิญตามสบายนะใต้เท้า  ข้าขอตัวไปดูเด็ก ๆ ด้านล่าง”

รื่อหงกล่าวขณะที่เหมยกุ้ยปิดประตูห้องพร้อมกับลงกลอนตามธรรมเนียมปฏิบัติ

“ใต้เท้าฉี เชิญดื่ม”

ปากอิ่มสีชมพูเชิญชวน ขณะที่มือเรียวสวยของเหมยกุ้งประคองไหเหล้าเทลงจอก 

ใต้เท้าฉียกจอกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดจอก แล้วจ้องมองเหมยกุ้ยพลางเอ่ยชม

“เจ้างามยิ่งกว่านางสนมที่อยู่ในวังเสียอีก”

“ใต้เท้าชมข้าเกินไปแล้ว  ใต้เท้าชิมเนื้อหมูอบสิคะ  พ่อครัวของที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องการหมักหมูให้เข้าถึงเนื้อกลมกล่อม”

ปากอวบอูมของใต้เท้าฉีอ้ารับเนื้อที่เหมยกุ้ยคีบป้อนอย่างว่าง่าย แม้ปากจะเคี้ยวหมูแต่สายตายังคงลามเลียไปทั่วทุกสัดส่วนที่ล้วนแต่กลมกลึงจนน่าขย้ำไปทุกซอกมุม

“ใต้เท้าอีกคำนะคะ”

เหมยกุ้ยคีบเนื้อพลางเอียงเข้าไปใกล้ร่างอวบอ้วน  ผ้าคลุมไหล่เลื่อนลง เผยให้เห็นหน้าอกอวบอัดแน่นเย้ายวน  จนใต้เท้าฉีซี้ดปาก

“ซี้ดดดดดดดดดด”

“ว้าย”

มือหนาของใต้เท้าฉีกระชากร่างอรชรให้มานั่งบนตัก  อกอวบ ๆ ของเหมยกุ้ยอยู่ตรงหน้าเขาอย่างเย้ายวน

“ข้าอยากกินเจ้ามากกว่า”