ตอนที่12.  กระหน่ำถี่ๆ

เหมยกุ้ยครางประท้วง ลองมือผวาจิกเข้าไปที่สะโพกแกร่งของชายหนุ่ม ในขณะที่ลิ้นเล็กพยายามดุนหัวบากมังกรของเขาให้ออกไปจากปาก ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้แก่ชายหนุ่มจนเขาต้องแหงนหน้าครางออกมา

“อร้ากกกกกกกก ซี้ดดดดดดดดดดดด โอ้ววววววว”

ส่วนล่างหวังเหล่ยก็ค่อย ๆ ขยับสะโพกแทงเข้าออก ให้กลีบหอยคายน้ำหวานออกมาไม่หยุด ชายหนุ่มเร่งจังหวะแทงเข้าออกจนกลีบหอยเบ่งปริ

ส๊วบบบบบบบบบบบบ

จึ๊ก!

“อ่าซ์”

ส๊วบ   ส๊วบ     จึ๊ก!

“อ่าซ์”

“โอ้วววววววววว”

เหม้ยกุ้ยเจ็บแปลบปนสุขสมเจียนขาดใจ ยิ่งหวังเหว่ยกระแทกดุ้นมังกรเข้าหอยนางมากเท่าไหร่ ปากนางก็ยิ่งรูดแก่นมังกรจางเหว่ยหนักหน่วงมากขึ้นเท่านั้น

“อ๊ากกกก โอ้ววววว ไม่ไหวแล้ววววววว จะถึงแล้ว จะถึงแล้ว”

จางเหว่ยครวญครางอย่างสุขสม ดวงดาวเริ่มพร่างพราย เขาหยัดสะโพกใส่ปากเล็กของเหมยกุ้ยให้มากขึ้นเพื่อให้แตะถึงสวรรค์ นางโม้กมังกรเขาอย่างร้อนแรง ทั้งรูด ทั้งดุน ดูดจนแก้มตอบเสียงดูดดัง

จ๊วบ    จ๊วบ          จ๊วบ

“โอ้ววววว ซี้ดดดดดด ยะ อย่างนั้น เร็วอีกๆ”

จางเหว่ยเกร็งตัวอย่างเสียวซ่าน มือสากของเขาตะปบลงเป็นสองเต้างาม เคล้นคลึงหัวนมชมพูจนเจ้าของมันบิดร่างแอ่นอกอย่างเสียวซ่าน ราวกับว่าทั้งร่างแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ

“ซี้ดดดดด อา หอยเจ้าปี้สนุกมาก โอ้ววววว อ่า ทั้งแน่น ทั้งอุ่น อ่าซ์”

หวังเหว่ยยังคงกระแทกสะโพกเด้าซอยหนักหน่วงไม่ยั้ง เขาจับสองขาเรียวของนางขึ้นพาดบ่ากำยำเพื่อให้ดุ้นมังกรกระแทกได้ถนัด เข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น

ตับ!      ส๊วบ!           ตับ!       ส๊วบ!

ตับ!       ตับๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

สะโพกกำยำโหมกระหน่ำซอยถี่ ๆ เมื่อหอยของสาวน้อยรัดตอดมังกรเขาถี่ ๆ

“อร๊างงงงงงงงงงงงงงง”

“อืมมมมมม อะ”

เหมยกุ้ยครางออกมาไม่เป็นเสียงเพราะปากยังอมดุ้นมังกรผู้พี่ไว้

“อะ อ่า ซี้ดดดดดดดด ถึงแล้ว ถึงสวรรค์แล้วววววววว โอ้วววววว”

ดุ้นมังกรของจางเหว่ยกระตุกเกร็ง ก่อนที่จะพ่นน้ำทิพย์สีขาวขุ่นออกมาจนเต็มอุ้งปากเหมยกุ้ย

เมื่อหวังเหว่ยเห็นผู้พี่ไปถึงสวรรค์แล้ว เขาจึงเร่งกระหน่ำกระแทกหอยเยิ่ม ๆ ของนางจนสะโพกกลมกลึงของเหมยกุ้ยลอยเด้งขึ้นตามแรงกระแทก

“อะ อะ อร้ายยยย”

ตับ!        ส๊วบ!

ตับ! ตับๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

“อร้างงงงงงงงง”

“อร้ากกกกกกกกกก”

ร่างบางกระตุกเกร็งขึ้นสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนในที่สุดชายหนุ่มก็ขึ้นสวรรค์ตามไปติดๆ

หมายเหตุ

*เมืองหาน ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเมืองฉีซาน  หากต้องการจะเดินทางไปที่เมืองหานต้องเดินทางผ่านเมืองฉีซาน

เมื่อหวนนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต เหมยกุ้ยก็น้ำตาซึมออกมา นางยังคงจรดจำวันนั้นได้ดี ชายกำยำทั้งสองบรรเลงเพลงกามถาโถมใส่นางไม่ยั้ง ร่างกายที่แสนบอบบางของสาวน้อยมีหรือจะทนแรงกระเด้าสุดแรงของชายฉกรรจ์สุดแสนป่าเถื่อไหว หลังจากเสร็จกิจกาม สาวน้อยวัยแรกแย้มที่เพิ่งถูกผู้ชายทะลวงพรหมจรรย์เป็นครั้งแรกก็สลบไปทั้ง ๆ ที่ดุ้นมังกรทั้ง 2 ลำยังคาอยู่ทั้งปากทั้งรูหอย

ส่วนชายหื่นทั้งสองคนที่สอนให้นางรู้จักหน้าที่ของนางคณิกาก็ทิ้งให้นางนอนสลบภายในห้อง เมื่อนางรู้สึกตัวขึ้นตอนรุ่งสางร่างกายของเหมยกุ้ยเจ็บระบบไปทั่วทั้งกายราวกับว่าจะปริแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ตั้งแต่วันนั้น นางก็สาบานกับตนเองว่า “นับจากนี้ไปชั่วกาล จะไม่ยอมเป็นที่ระบายความใคร่แก่ชายใด มีเพียงข้าเท่านั้นที่เป็นผู้คุมเกมกาม!”

ก๊อก ๆ

ก๊อก ๆ

“ท่านพี่ ท่านพี่ ข้าไป๋หลาน”

เสียงเรียกขานจากหน้าประตูดึงให้เหมยกุ้ยออกจากอดีตที่เจ็บซ้ำ นางลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม สาวน้อยไร้เดียงสาเมื่อ 6 ปีก่อน ไม่มีอีกแล้ว มีเพียง “เหมยกุ้ย ยอดคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอมู่ตาน!”

แอ๊ดดดดดดดดดดด

เหมยกุ้ยเปิดประตูรับผู้มาเยือน ไป๋หลานยกสำรับเดินตามเข้าไปในห้องรับแขก

“ท่านแม่สั่งให้ข้านำอาหาร และสุราชั้นดีขึ้นมาเตรียมให้ท่านรับแขกคืนนี้”

ไป๋หลานเจื้อนแจ้ว ขณะที่จัดวางจานอาหารลงบนโต๊ะ

“ลำบากเจ้าแล้ว”

ผู้เป็นเจ้าของห้องยิ้มให้อย่างเอื้ออาทร

“เป็นหน้าที่ของข้า ไม่ลำบากอันใด”

ไป๋หลานมองมาที่เหมยกุ้ยอย่างชื่นชมในความงามและความสามารถที่เป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งเมือง

“ข้าได้ยินมาว่า ที่บ้านเจ้าลำบากมาก นอกจากจะต้องเช่าทำกินแล้ว ยังต้องจ่ายภาษีแพง ๆ ให้กับขุนนางหน้าเลือด พ่อแม่เจ้าล้มเจ็บจนเจ้าต้องมาอยู่ที่หอมู่ตาน”

“ใช่แล้ว”

ไป๋หลานสบตาเหมยกุ้ยอย่างซาบซึ้ง ที่ยอดหญิงอันดับหนึ่งของหอมู่ตานเอาใจใส่นางคณิกาเล็ก ๆ อย่างนาง แล้วเอ่ยต่อว่า

“ข้าต้องการหาเงินรักษาพ่อแม่ และไถ่ถอนที่ดินจากพวกนายทุน”

“เจ้าช่างเป็นลูกที่กตัญญูยิ่งนัก แล้วพ่อ แม่เจ้าหายดีหรือยัง”

เหมยกุ้ยรั้งมือหญิงสาวให้นั่งลงข้าง ๆ

“ท่านพ่อหายแล้ว เหลือเพียงท่านแม่ที่สุภาพไม่ค่อยดีนัก”

ไป๋หลานตอบขณะที่นั่งลง นางรู้สึกดีที่มีใครสักคนชื่นชม เพราะนางคณิกาอย่างนางน้อยนักที่มีผู้ใดให้ความสำคัญ

“ขอให้ท่านแม่เจ้าหายไว ๆ และไถ่ถอนที่ทำกินได้ในเร็ววันนะ”

“ขอบคุณท่านพี่มาก ข้าพยายามเก็บเงินทุกตำลึงที่ใช้เรือนกายแลกมา”

“หากเจ้าได้เรียนรู้วิธีมัดใจชาย เจ้าก็จะเป็นที่เลื่องลือเหมือนเช่นข้า เมื่อเป็นเช่นนั้น ไม่ต้องอดทนถึงหนึ่งปี เจ้าก็จะสามารถไถ่ถอนที่ดินมาคืนพ่อกับแม่เจ้าได้”

แววตาไป๋หลานลุกวาวเมื่อได้ยินสิ่งที่เหมยกุ้ยแนะนำ นางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า

“ทะ ท่านจะสอนบทเรียนข้ารึ ท่านพี่!”

 “หากเจ้ายินดี ให้ข้าเป็นผู้แนะนำ”

“ข้ายินดี ข้ายินดี”

สาวน้อยตอบอย่างกระตือรือร้น แม้นางอายุน้อยกว่าเหมยกุ้ยเพียงสองปี แต่ชื่อเสียงของเหมยกุ้ยเป็นที่ประจักษ์แก่หญิงทุกนางในหอนางโลมแห่งนี้ เพราะฉะนั้นเมื่อเหมยกุ้ยยื่นข้อเสนอดี ๆ ให้ มีหรือที่นางจะปฏิเสธ

เมื่อสาวน้อยรับคำอย่างเต็มใจ เหมยกุ้ยจึงก้มลงกระซิบแนบหูนางให้ได้ยินเพียงสองคน ไป๋หลานตั้งใจฟังสิ่งที่เหมยกุ้ยกระซิบบอกแววตาเต้นระริก เมื่อกระซิบบอกแล้วเหมยกุ้ยจึงเอ่ยว่า

“หากเจ้าเรียนรู้ได้ดี เจ้าจะได้รางวัลจากข้าด้วย รางวัลนี้ ไม่มากไม่น้อยหนึ่งพันตำลึง”

“พันตำลึง! นั่นมันค่าตัวข้าทั้งเดือนเลยนะ”

“ฮ่า ฮ่า เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าลองคิดสิ หากเจ้ามีชื่อเสียงขึ้นมาเมื่อใด เพียงแค่เจ้ากระแอมไอ เงินหนึ่งพันตำลึงก็จะร่วงลงสู่มือเจ้าอย่างง่ายดาย”

ไป๋หลานมองเหมยกุ้ยอย่างเลื่อมใส นางเชื่อทุกถ้อยคำที่ยอดหญิงคณิกาพูด