Share

บทที่ 193

เจียงหวานหว่านย่อตัวลงเล็กน้อย “ผู้เยาว์คือเจียงหวานหว่าน มีธุระกับข้าหรือ?”

เมื่อได้ฟังเจียงหวานหว่านเรียกตัวเองว่าผู้เยาว์ หรงมามายิ้มออกมาน้อยๆ อย่างมีเมตตา

“ข้าน้อยคือหรงมามาที่คอยรับใช้เซียวกุ้ยเฟย ข้าได้รับบัญชามาจากกุ้ยเฟยให้มาขอบคุณเรื่องที่แม่นางเจียงส่งขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างมาให้ นี่คือของรางวัลที่เซียวกุ้ยเฟยพระราชทานให้แม่นางเจียง”

นางกำนัลสองคนที่อยู่ข้างหลังหรงมามายกถาดเดินมาข้างหน้า

หรงมามาเปิดผ้าคลุมแดงออกเผยให้เห็นของข้างใน

แท่งทองคำทองอร่ามวางอยู่เต็มถาด อีกถาดก็เต็มไปด้วยเครื่องดับอัญมณีต่างๆ

เฉาซื่อและเจียงอวิ้นมองด้วยความอิจฉาริษยา

ทว่าอยู่กันไกลเกินไปจึงไม่ได้ยินว่าเจียงหวานหว่านกำลังสนทนาสิ่งใด

เห็นเพียงเจียงหวานหว่านได้รับรางวัล

“ขอบพระทัยเซียวกุ้ยเฟย ข้าน้อยไม่กล้ารับ”

เจียงหวานหว่านกล่าวด้วยความถ่อมตน ดวงตาเป็นประกายกระจ่างใส

แต่นางไม่ได้ตื่นตาตื่นใจกับเงินทองที่อยู่ตรงหน้า

หรงมามากล่าวด้วยความชื่นชม

“เหล่านี้เป็นสิ่งของที่แม่นางควรได้รับ หากแม่นางมีเวลา ตามข้าน้อยไปขอบพระทัยในวังได้หรือไม่”

เจียงหวานหว่านได้คำพูดของฟังหรงมามาก็รู้ว่าเซียวกุ้ยเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status