Share

บทที่ 195

เจียงหวานหว่านเงยหน้าขึ้นช้าๆ มองตรงไปข้างหน้า นางจะค่อยๆ ชดเชยทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาให้ตัวนางเอง

ตำหนักเฉิงเฉียน

เซียวกุ้ยเฟยกำลังนอนหลับตาตะแคงตัวอยู่บนเตียงตั่งงาม

ในใจนางกังวลมากกว่าผู้ใด ไม่มีทายาทนางก็ไม่มีที่ยืนที่มั่นคงในราชวังแห่งนี้

“พระสนมกุ้ยเฟย คนถึงมาแล้ว”

เซียวกุ้ยเฟยขยับริมฝีปากแดงเบาๆ “ให้นางเข้ามา”

“เพคะ”

หรงมามาให้นางกำนัลพาเจียงหวานหว่านเข้ามา

เจียงหวานหว่านก้มหน้า เดินเข้าไปหาเซียวกุ้ยอย่างอย่างไม่รีบร้อน

“หม่อมฉันเซียวหวานหว่าน คารวะพระสนมกุ้ยเฟย”

น้ำเสียงไพรเราะกังวลดังเข้ามาในโสตของเซียวกุ้ยเฟย

นางค่อยๆ ลืมตา ก้มหน้ามองเจียงหวานหว่าน

“ลุกขึ้นพูดเถอะ”

“ขอบพระทัยพระสนมกุ้ยเฟย”

เจียงหวานหว่านลุกขึ้นยืนแต่ไม่เงยหน้าขึ้น

“เงยหน้าขึ้นมา”

เซียวกุ้ยเฟยเห็นหน้าเจียงหวานหว่านไม่ชัด

เจียงหวานหว่านเมื่อได้ฟังก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น

เซียวกุ้ยเฟยเมื่อได้เห็นใบหน้าของเจียงหวานหว่านก็อุทานออกมาในใจ

ใบหน้าของเจียงหวานหว่านงดงามอ่อนวัย แม้แต่ดวงจันทร์ยังต้องหลบหลังเมฆ ดอกไม้ยังอายต้องหุบหนี

กล่าวว่าเป็นสาวงามร่มเมืองล้วนไม่เกินจริง

ความงามของนางเหมือนจะแพร่ซ่านออก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status