บทที่ 197

“หลายปีนี้ แม่นางที่ชอบน้องชายข้ามีไม่น้อย เจ้าเป็นคนแรกที่บอกว่าจะเป็นเพื่อนกับเขา”

เซียวกุ้ยเฟยนึกถึงเรื่องเล่าภายในเมืองหลวง ความสัมพันธ์ระหว่างเจียงหวานหว่านและหรงซีไม่ธรรมดา

คิดถึงตรงนี้ เซียวกุ้ยเฟยคิดว่าเจียงหวานหว่านมีเจตนาอื่น นางคงทำเพื่อแผนการของท่านอ๋อง

“เจ้าไม่ชอบเซียวหวาย เป็นเพราะเจ้าชอบท่านอ๋อง?”

น้ำเสียงของเซียวกุ้ยเฟยเฉียบคม

เจียงหวานหว่านหัวเราะเบาๆ “เพคะ หม่อมฉันมีความรู้สึกดีให้ท่านอ๋อง แต่ไม่ได้หมายความว่าเซียวหวายสู้ท่านอ๋องไม่ได้ ในทางกลับกัน เซียวหวายในใจหม่อมฉันเทียบกับท่านอ๋องได้ อีกทั้งเขายังหาเงินเก่งมาก พวกเราเป็นเพื่อนที่มีอุดมการณ์เดียวกัน”

เมื่อได้ฟังคำพูดของเจียงหวานหว่าน เซียวกุ้ยเฟยเชื่อแล้วว่าเจียงหวานหว่านไม่ชอบเซียวหวายจริงๆ

แล้วก็ไม่ได้สนใจทรัพย์สินของสกุลเซียว

“แม่นางเจียง หากเจ้าไม่ใช่คนชอบใช้ความรู้สึกทำงาน เช่นนั้นก็เป็นคนเจ้าแผนการ”

เจียงหวานหว่านกระพริบตาปริบๆ “หม่อมฉันคือผู้รู้แจ้งมีสติปัญญาเพคะ”

เซียวกุ้ยเฟยกล่าวสิ่งใดต่อไม่ถูกแล้ว

เจียงหวานหว่านเห็นว่าเซียวกุ้ยเฟยอารมณ์ดีขึ้นแล้ว นางค่อยๆ เอ่ยถาม

“พระสนมกุ้ยเฟย พระองค์ยศสูงศั