ความซนเป็นเหตุ

มิเอะยืนมองร่างงามที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียง ใบหน้าสวยฉายแววพอใจเป็นที่สุด สายตาไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ครั้งแรกของการได้อยู่ด้วยกันเกิน 12ชม. เพราะปกติพอเช้าเธอก็ต้องออกจากห้องไปแล้วกลับมาใหม่เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ แต่นี้เธอออกไปก็จริง แต่เช้านี้เธอก็ยังได้ตื่นมายืนแอบดูเรือนร่างน้อยนั้นนอนหลับใหล เมื่อคืนคงจะเพลียซินะ ไม่เพลียได้ยังไงกันถูกเธอจับกินตั้งแต่ยังไม่มืด กว่าเธอจะอิ่มก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง คิดแล้วก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นคนตรงหน้านอนหมดแรงอยู่บนเตียง หญิงสาวค่อยๆ เดินเข้าไปหาโดยไม่ลงน้ำหนักที่ปลายเท้านัก

“ขี้เซาจัง” มิเอะเปรยขณะที่ตัวเองก็ยืนอยู่ด้านหลังของคนที่นอนตะแคงอยู่นั้น อีกใจก็เกรงว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาเห็น แล้วด้วยความรอบคอบ เธอจึงหยิบผ้าปิดตาที่หัวเตียวเอาไว้แล้วค่อยๆ ยกศีรษะน้อยสวมใส่มัน กันไว้ก่อน เดี๋ยวความลับแตก หญิงสาวคิด

“ถูกตัวขนาดนี้ยังไม่รู้สึกอีก” มิเอะระบุเป็นภาษาญี่ปุ่น ก่อนจะไล่มองเรือนร่างอรชรอย่างเต็มตา หญิงสาวจับร่างนั้นให้นอนหงายจะได้หลับสบายไม่ต้องนอนตัวงออยู่แบบนี้ ดวงตาคู่คมอดไม่ได้ที่จะจ้องดวงหน้าสวย ในเมื่อดวงตาคู่หวานถูกปิดไว้สายตาจึงไล่มองปลายจมูก ริมฝีปากอิ่มสีสดที่เผยอทันทีที่เห็นมันกัวใจของมิเอะก็กระตุกแรงผิกปกติ

“อื้อ มิเอะ เป็นอะไรของเธอเนี่ย” หญิงสาวเปรยกับตัวเองพรางจับตรงหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้ เสียงข้างในมันดังเหมือนกับม้าศึกที่กำลังวิ่งอย่างคึกคะนอง

ตึก ตัก ตึก ตัก !!ร่างโปร่งจึงต้องผุดลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกจากห้องนอนของเจ้าหล่อนอย่างรวดเร็ว

ทางด้านวีรดาเธอเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นเมื่อตอนที่รู้สึกอุ่นจนร้อนตรงใบหน้า ขนตาเรียวงอนพยายามเปิดขึ้นแต่มันก็ยากลำบาก เธอรู้สึกอึดอัดเมื่อมีบางอย่างมาปิดกั้นเอาไว้บนใบหน้านี้

“อ้าว นี่เรานอนไม่ได้เอาผ้าปิดตาออกหรือไง” ร่างน้อยเปรยพรางค่อยๆ ผุดลุกขึ้นนั่ง พรางค่อยๆ ดึงผ้าปิดตามนั้นออกจากใบหน้า ดวงตาหวานพยายามกระพริบเพื่อปรับให้มันเป็นปกติ

“เช้าแล้วเหรอเนี่ย” คนตัวเล็กรีบผุดจากที่นอนแล้วรีบเข้าห้องน้ำเพื่อไปแต่งตัว เธอไม่แน่ใจว่านายท่านยังอยู่ที่นี่หรือไม่ หากยังอยู่เราตื่นสายป่านนี้แล้วท่านจะทานอะไร คนตัวเล็กรีบจนรนราน ร่างบางจัดแจงทุกอย่างเพียงไม่ถึง 15 นาที่ก็ออกมาเดินหาครัว แต่สิ่งที่เห็นทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน สำรับอาหารที่จัดวางเป็นที่เรียบร้อย หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ อักษรภาษาอังกฤษที่เธอพอจะเข้าใจบ้างว่าสิ่งบนนี้กินได้ เธอหยิบมันขึ้นมาอ่านแล้วมองไปรอบๆ ก่อนจะถอนหายใจแล้วนั่งลงจัดแจงมันลงท้องด้วยความเอร็ดอร่อย และภาพนั้นทำให้ร่างโปร่งที่ยืนแอบมองอยู่ไกลๆ อดอมยิ้มออกมาไม่ได้ ก่อนจะปิดประตูแล้วนอนพักเพื่อรอเวลา

วีรดาเดินสำรวจบ้านพักหลังใหญ่ที่จัดไว้เป็นโซนๆ ด้วยความอยากรู้ เมื่อวานมาถึงก็เย็นแล้วเธอยังไม่ได้เดินดูอะไรเลย พอเดินก็ไปตกบ่อน้ำนั่นอีก คงเป็นน้ำแร่สินะ คนตัวเล็กเดินผ่านมันไปอีกครั้งก่อนจะมองไปยังบ้านหลังเล็กหลังน้อยซึ่งทุกห้องก็ปิดไว้โดยมีเพียงสวนพักผ่อนและจุดนั่งดูวิวเท่านั้นที่เปิดให้เข้าไปได้ เท้าเรียวเดินสำรวจไปเรื่อยๆ จนมาถึงห้องพักหลังใหญ่เธอเห็นมีไฟเปิดอยู่ในนั้น มีคนอยู่นี่นา แต่เอ๊ะ คงห้ามเข้าสินะหญิงสาวอ่านภาษาอังกฤษที่ติดไว้หน้าประตู ทำไมลึกลับอย่างนี้ ทำไมเราถึงไม่มีสิทธิ์เห็นหน้าคนที่เป็นนายท่านเลยหรือ ไม่มีสิทธิ์เห็นแม้คนที่เธอบำเรอความสาวให้กับเขาทุกคืนอย่างนั้นเหรอ มันจะอะไรนักหนา กลัวว่าเธอจะใจง่ายกับหน้าตาของเขาขนาดนั้นเลยหรือไง หรือว่าหน้าตาขี้เหร่จนน่าอับอาย หญิงสาวคิดพรางยืนทำท่าลังเลก่อนจะค่อยๆ เดินไปใกล้ อยากแอบดูจังเลย

แกร๊ก!! เสียงบานประตูถูกเปิดออก ทำให้คนที่นอนหันหลังอยู่นั้นลืมตาโพลง เสียงฝีเท้าที่ค่อยๆ ก้าวเข้ามานั้นทำให้มิเอะหัวใจระทึก นี่เด็กบ้านั่นกล้าเข้ามาในห้องนี้งั้นเหรอ คิ้วเรียวขมวดอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเหลือบไปเห็นรีโมทคอนโทล

ฟึ่บ !!

“อุ๊ย” เธอตกใจสุดขีดขณะที่เธอกำลังจ้องมองร่างโปร่งที่นอนหันหลังอยู่ตรงนั้น จู่ๆ ไฟในห้องก็ดับมืด เธอยืนมองไปรอบๆ ก็ยิ่งหวาดกลัว คำว่ามืดในที่นี้คือมืดจริงๆ

หมับ!!

ว๊ายย!!” วีรดาร้องเสียงหลงเมื่อแขนเรียวถูกรั้งให้ล้ม แต่ก้นสวยก็ปะทะเข้ากับร่างของใครบางคน เธอเดาได้เลยต้องเป็นเขาแน่ๆ กลิ่นกายของเขาเธอจำมันได้เป็นอย่างดี

“อ่านป้ายไม่ออกเหรอ อยากตายหรือว่าอยากอย่างอื่น ถึงได้เข้ามา” เสียงเข้มเอ่ยข้างๆ ใบหู ตอนนี้เธอนั่งตัวแข็งทื่อบนตักของเขานี้ น้ำเสียงเข้มแปล่งเธอจำได้เป็นอย่างดี

“เอ่อๆ ปะ เปล่าค่ะ หนูแค่อยากรู้ว่ามีคนหรือเปล่า ขะ ขอโทษทีนะคะ” หญิงสาวเอ่ยลุแก่โทษอย่างรู้สึกผิด  ไม่น่าอยากรู้อยากเห็นเลยเรา

“หึ แต่ฉันว่าเธออยากถูกเอามากกว่า ไหนๆ มาแล้ว ก็ทำหน้าที่ซะเลยนะ” เสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหู วีรดาเอียงแก้มหนีแล้วร้องห้าม

“เอ่อๆ ไม่ได้นะคะ นี่ยังไม่ถึงเวลาเลย” คนตัวเล็กไม่อยากเหนื่อยอีก เพราะเมื่อคืนเขาก็จับเธอกดไปหลายน้ำแล้ว หากตอนนี้ถูกเขาจับกินอีก พรุ่งนี้เธอจะลุกไหวไหมนั่น

“หึ ช่วยไม่ได้ ให้เธอพักแล้วเธออยากรนหาที่เอง หืม จุ๊บ หืม อ่าส์” มิเอะใช้ปากกับจมูกซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว ความหอมกรุ่นจากร่างนุ่มๆ ทำให้เธอเองก็เริ่มอดใจไม่ไหว ทีแรกอยากจะแกล้ง แต่พอถูกเนื้อตัวเจ้าหล่อนแล้ว มิเอะน้อยมันก็ตื่นขึ้นมาอัตโนมัติ ยิ่งได้สัมผัสอยู่ตรงก้นงอนๆ ด้วยแล้ว มันยิ่งพองโตจนเธอเองรู้สึกปวดตรงหัวของมันขึ้นมานี้ ร่างโปร่งไม่รอช้าคว้าร่างนั้นกอดรัดฟัดเหวี่ยงไปมาอย่างหนักหน่วง

“อุ๊ย !นายท่านคะ อย่าค่ะ หนูขอร้อง อื้อ อื้อ” วีรดาเบนหน้าหนีพรางเอียงกายไปมาเพื่อหลบปากและจมูกที่ซุกซนของเขา วันนี้เธอไม่ได้ถูกปิดตา แต่ด้วยความมือมิดเธอก็มองไม่เห็นอะไรอยู่ดี เห็นเพียงเงาเลือนร่างของร่างโปร่งที่ตอนนี้กำลังยุ่มย่ามอยู่กับตัวเธอก็เท่านั่น

“หึ !!ขอร้อง ก็ร้องสิ ร้องดังๆ ด้วยนะ ฉันชอบ จุ๊บ อื้ม จุ๊บ อืม” มิเอะยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็จัดการงุดใบหน้าเข้ากหาร่างน้อยบนตัก เธอพยายามดึงเสื้อตัวสวยที่เจ้าหล่อนสวมใส่นั้นออก แต่ด้วยความมืดมันจึงยากลำบาก เธอใช้มือข้างถนัดสอดเข้าไปข้างในกายสาว ก่อนจะกอบกุมเต้าเต่งนั้นไว้มั่นแล้วบีบขยำมันอย่างมันมือ

“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านคะ อึก อื้อ อื้อ อ่าส์” วีรดาร้องเสียงหวาน อารมณ์ของการต่อต้านเริ่มลดลงแล้ว มีเพียงอารมณ์ความต้องการที่มันทวีความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เพียงแค่ได้สัมผัสกับร่างของเขา กายสาวของเธอก็อ่อนหยวบจนรู้สึกอายตัวเอง เธอกลับรู้สึกดียามที่เขากอบกุมสองเต้าตูมของเธอเอาไว้ และยิ่งพอใจที่ปลายนิ้วยาวยังเกลี่ยเขี่ยไปมายอดของมันถี่ๆ แบบนี้ คนตัวเล็กเริ่มเงยหน้าหลับตาพริ้ม พรางเอื้อมมือขึ้นโอบรอบคอของเขาแล้วกอดมันเอาไว้

“หึ เสียงอ่อนเสียงหวาน อยากคลานออกจากห้องก็ไม่บอกนะสาวน้อย ” มิเอะเสียงแหบพร่า เธออมยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อคนตัวเล็กบนตักเริ่มอ่อนระทวย เธอเคลื่อนมือข้างหนึ่งออกจากเต้าเต่งตูม จากนั้นก็ลากไล้มันลงผ่านไปด้านหน้า สิ่งที่อยู่ใต้เนินเนื้ออวบอูมนั้นคือสิ่งที่เธอต้องการสัมผัสมันตอนนี้

“อ๊ะ อ๊ะ นายท่าน อึก อึก อื้อ อ่าส์” วีรดากอดร่างเขาเอาไว้แน่น ร่างน้อยเบียดเข้าหาร่างของเขาเสียดื้อๆ เธออิงแอบแผ่นหลังเนียนเบียดร่างของเขาเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆ ตั้งชันเข่าขึ้นแล้วแหวกมันออกกว้างเพื่อเปิดทางให้เขาได้สัมผัสเนินเนื้ออิ่มได้มากยิ่งขึ้นนี้

“หืม เธอนี่เครื่องติดเร็วชะมัด แบบนี้ลูกฉันติดดีแน่นอน” มิเอะเอ่ยเป็นภาษาญี่ปุ่น ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วลากปลายนิ้วกรีดไปตามรอยยาวนั้นขึ้นลงไปมา ความฉ่ำเยิ้มของเจ้าหล่อนทำให้มิเอะพอใจ ติดไวแบบนี้มันยิ่งดี เจ้ามิเอะน้อยมันจะได้ไม่ต้องทำงานหนัก หญิงสาวคิดพรางเคลื่อนมืออีกข้างที่ว่างเว้นไปจับเจ้าแท่งเนื้อนั้นเอาไว้ ก่อนจะนึกถึงความหฤหรรษ์ที่มันกำลังจะเกิดขึ้นในไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้.....>>>>>