บทที่ 79 หากว่าเขาก็คือฉู่หลีล่ะ

จวินเย่เสวียนคร้านจะสนใจนางแล้ว

ในใจรู้สึกเสียใจอย่างประหลาด

เขาเดินไปที่ริมแม่น้ำ วักน้ำขึ้นมาล้างหน้าตัวเอง

สายตาของกู้อวิ๋นซีเผลอมองไปยังมือของเขา

เมื่อครู่นิ้วเรียวยาวนั้น เพิ่งจะ...

ภาพเหล่านั้นปรากฎขึ้นมาในหัวของนาง จนถึงตอนนี้ ยังรู้สึกราวกับจะปวดหนึบๆ ระหว่างขาทั้งสองข้างอยู่เลย

นางแอบหุบขาทั้งสองข้างชิดกันอย่างไม่รู้ตัว

ในใจรู้สึกหนักอึ้ง

ถึงแม้พวกเขาจะยังไม่ได้ทำเรื่องนั้นกันจริงๆ แต่มือขององค์ชายสี่ก็...ขนาดนั้นแล้ว แตกต่างกับทำแล้วตรงไหนกัน?

ต่อไปนางจะไปเผชิญหน้ากับฉู่หลีอย่างผ่าเผยได้อย่างไร?

กู้อวิ๋นซีมองไปยังผิวน้ำที่อยู่ไม่ไกล

แต่จิตใจกลับไม่สามารถทำให้เรียบสงบได้อย่างผิวน้ำ

กลับไปก็ค่อยไปพูดกับฉู่หลีให้ชัดเจนแล้วกัน

ไม่ว่าฉู่หลีจะต้องการหรือไม่ต้องการนาง ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมายังไงนางก็รับได้ทั้งนั้น

ก็นางทำผิดต่อฉู่หลีก่อนหนิ

ถึงตอนนี้ นางจะต้องตั้งสติให้มั่น ทุกอย่างรอให้ช่วยพี่ใหญ่กลับมาให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน

นางก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกไปเช่นกัน ตักน้ำสะอาดขึ้นมาล้างหน้าให้กับตัวเอง

ตอนที่หันข้างไปมองจวินเย่เสวียน สายตาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังรอยแผลโดนฟัน