บทที่ 86 เจ้าทำอะไรข้า

จวินเย่เสวียนนัยน์ตาเย็นเยียบ

จู่ๆ ก็อุ้มมู่อันหนิงขึ้นมา "ถอย!"

สิบสองทหารม้าคอยคุ้มกันพวกเขา พลางคอยระวังไม่ให้คนของพรรคไป๋ถันลอบโจมตี พลางก็ถอนกำลังออก

กู้หนานฟงเองก็ช่วยประคองกู้อวิ๋นซีที่ไร้เรี่ยวแรงออกไปทางประตูใหญ่

เด็กสาวอายุประมาณสิบห้าคนนั้นไล่ตามขึ้นมา รีบร้อนพูดว่า "กู้หนานฟง เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

กู้หนานฟงเพียงแค่มองนางหนึ่งที แล้วก็ไม่ได้สนใจอีก

ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอย่างร้อนรนว่า "ถ้าเจ้าไป เจ้าจะตายนะ!"

"เจ้าคิดว่าข้าสนใจหรือยังไง?" กู้หนานฟงประคองกู้อวิ๋นซีต่อไป ไม่สนใจนางอีก

เพิ่งออกจากประตูหลังมาได้ เสวียนอิ่งก็วิ่งเข้ามาทันใด

จวินเย่เสวียนประคองมู่อันหนิง กระโดดขึ้นม้าไป

เสื้อผ้าของมู่อันหนิง เต็มไปด้วยเลือดที่ตัวเองกระอักออกมา

แต่ในเวลานี้ นางได้นอนอิงหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดของจวินเย่เสวียน ไม่เพียงไม่รู้สึกทรมาน กลับกันในแววตายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้ ราวกับหากนางจะต้องตายในอ้อมแขนของจวินเย่เสวียน นางก็ยินดี

"แม่ทัพกู้ ท่านขี่ม้าของข้าเถิด!" เยี่ยนสืออีจูงม้าเดินเข้ามา

กู้หนานฟงกระโดดขึ้นม้า ก่อนจะยื่นมือออกไปให้กู้อวิ๋นซี

แต่สายตาของกู้อวิ๋นซี ก