Share

บทที่ 78 ผู้หญิงน่าโมโหรังเกียจเขามากแค่ไหนกันเชียว

นางร้องไห้อีกแล้ว

ตอนนี้นางกำลังนั่งอยู่ริมแม่น้ำ บนร่างสวมชุดคลุมของเขาอยู่ ร้องไห้เงียบๆ อย่างไม่มีท่าทีใดๆ

ไม่มีแม้แต่เสียงให้ได้ยิน เพียงแค่น้ำตาไหลรินลงมาอย่างเงียบๆ เท่านั้น

จวินเย่เสวียนรู้สึกเพียงว่าจู่ๆ ก็รู้สึกปวดตุบๆ ตรงบริเวณขมับ

รำคาญ

"เจ้ามานอนในอ้อมกอดของข้าเอง ข้าก็คิดว่าเจ้าอยากน่ะสิ!" เขาไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย!

ถึงแม้เขาก็อยาก แต่เขาไม่ได้ชอบฉวยโอกาสตอนคนอื่นลำบากสักหน่อย

ลงมือกับคนที่ไม่มีสติครบถ้วน ไม่ใช่นิสัยของเขา

เขาชอบข่มเหงนางตอนที่นางมีสติครบถ้วนมากกว่า!

ไม่ใช่การหลอกลวง

"ก็ข้าคิดว่าท่านคือฉู่หลี" กู้อวิ๋นซีกำหมัดแน่น พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

นางคิดจริงๆ ว่าเป็นฉู่หลีที่กำลังกอดตัวเอง

เหตุใดความรู้สึกของพวกเขาทั้งคู่ถึงได้เหมือนกันขนาดนี้?

บางครั้ง สำหรับนางไฝเสน่ห์เม็ดนั้นก็คล้ายว่าจะไม่สำคัญแล้ว

ที่สำคัญคือ ความรู้สึกมันเหมือนกันมาก! ขนาดลมหายใจยังเหมือนกันซะขนาดนั้น!

ตอนที่กำลังหลับสะลึมสะลืออยู่ จะให้แยกได้อย่างไรเล่า?

"ถึงกระนั้นก็เป็นปัญหาของเจ้าอยู่ดี เกี่ยวอะไรกับข้าด้วย? เจ้าจะร้องทำไม?"

เมื่อเห็นนางร้องไห้ก็รู้สึกหงุดหงิด

รู้สึกปวด
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status