บทที่ 55 แล้วจะมาหาข้าทำไม

หอชมจันทร์ในคืนนี้คล้ายว่าจะมีแขก

เยียนเป่ยขวางกู้อวิ๋นซีไว้ด้านนอก "พระชายา ดึกดื่นป่านนี้แล้ว มาหาท่านอ๋องมีเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ? กระหม่อมจะไปรายงานให้เอง"

"ข้ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องปรึกษากับองค์ชายสี่"

เรื่องนี้จะต้องคุยกับองค์ชายสี่ด้วยตัวเอง ถ้าให้เยียนเป่ยไปบอก บอกไปบอกมา นางก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ฟังเรื่องจริงจากปากของเขา

แต่เยียนเป่ยที่ปกติจะเป็นมิตรกับนางมาก แต่วันนี้กลับตีมึนขวางนางไม่ให้เข้าไป

"ขออภัย พระชายา ตอนนี้ท่านอ๋องของข้ากำลังต้อนรับแขกอยู่ ยังไม่ว่าง..."

"เช่นนั้นข้าก็จะรอจนกว่าแขกจะกลับแล้วค่อยไปหาเขา"

กู้อวิ๋นซีเดินไปทางศาลาริมน้ำที่อยู่ไม่ไกล คล้ายกับตั้งใจว่าจะนั่งรออยู่ตรงนี้ยาวๆ

เยียนเป่ยสังเกตเห็นว่า ขาของนางน่าจะอาการดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้ยังเดินค่อนข้างช้า แต่ว่าท่าเดินก็ไม่มีปัญหาแล้ว

เขาวิ่งตามไป "พระชายา ฤดูใบไม้ร่วงน้ำค้างแรง ท่านนั่งอยู่ตรงนี้จะไม่สบายได้นะพ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น" กู้อวิ๋นซีส่ายหน้าให้กับเขา

เนื่องจากมีความหนักใจ จึงทำให้ยิ้มไม่ค่อยออก

เพียงแค่อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าที่มืดครึ้ม

อากาศคืนน