Share
บทที่ 890
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 891
โดยปกติแล้ว นักการทูตต่าง ๆ ล้วนมีคณะทูตอย่างน้อยก็สิบคน แต่ตอนนี้หวังหยวนทั้งสองคนมาถึงที่นี่ แน่นอนว่าเป็นการยั่วยุให้พวกเขาไม่พอใจ! ในสายตาของพวกเขา แสดงให้เห็นว่าต้าเย่นี้ไม่ได้มองพวกเขาอยู่ในสายตา! หวังหยวนยิ้มและกล่าวว่า “คนจำนวนมากไม่ได้แปลว่าเคารพ ยิ่งกว่านั้น เหตุใดต้าเย่ของข้าต้องมองหมานอี๋ไว้ในสายด้วยเล่า?” ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที! “ช่างกล้านัก! พูดจาสาวหาว อย่าคิดว่าเพียงเพราะท่านเป็นทูตแล้วเราจะไม่กล้าฆ่าท่าน!” เมื่อหวังหยวนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะทันที “ฆ่าข้า? เช่นนั้นก็ลงมือฆ่าข้าเถอะ หากมันมีประโยชน์ต่อหมานอี๋อย่างพวกท่าน เช่นนั้นหัวของข้าก็จะเป็นของท่าน” “เพียงแต่น่าเสียดายที่การฆ่าข้าไม่มีประโยชน์อะไรต่อพวกท่านเลย ผู้อาสุโสท่านนี้ ท่านก็อายุมากแล้ว อย่าอารมณ์เสียง่าย ๆ เลย นี่จะแสดงให้เห็นว่าท่านป่วยทางจิตเท่านั้น” หวังหยวนไม่สุภาพ หลังจากพูดจบ ใบหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไปน่าเกลียด! แน่นอนว่าเขาฟังออกว่าชายหนุ่มคนนี้พูดจาประชดประชัน ว่าเขาเป็นคนแก่หัวร้อนที่ไม่มีอำนาจในเมือง! “หวังหยวน ท่านพูดจาเฉียบคมจริง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 892
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ชายชราก็อยากจะพูดต่อ แต่กลับถูกหวังหยวนต่อต้านกลับ! “ท่านคิดว่าเมืองหวงร่วมมือกับหมานอี๋ของพวกท่าน เพื่อบุกโจมตีต้าเย่ของเราหรือ?” “ไม่พูดถึงว่าจะสู้ศึกชนะได้หรือไม่ พวกท่านเคยคำนวณหรือไม่ว่าต้องใช้ทหารจำนวนเท่าใดในการบุกโจมตีต้าเย่ของเรา?” “หากคำนวณเช่นนี้ล่ะก็ ไม่สู้เราร่วมมือกับเมืองหวงเพื่อกำจัดหมานอี๋อย่างพวกท่านให้ราบคาบ” “ใช้เวลาไม่มาก ต้าเย่ของเราก็สามารถยกดินแดนหมานอี๋สองในสามส่วนให้กับเมืองหวงแล้ว ข้าเชื่อว่าเมืองหวงจะเห็นด้วยอย่างแน่นอน!” หวังหยวนพูดโดยตรง แต่ทันใดนั้นใบหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และเขารู้สึกโกรธเล็กน้อยและพูดอย่างหนักแน่นว่า “พวกเราก็สามารถยกดินแดนของต้าเย่สองในสามส่วนให้กับเมืองหวงได้เช่นกัน!” แต่หลังจากพูดเช่นนี้จบ หวังหยวนก็ยิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น! “ไร้สาระ! พวกท่านคิดจะสู้ศึกกับต้าเย่ของเราจริงหรือ? เช่นนั้นก็ดี มาดูกันว่าเมืองหวงจะช่วยต้าเย่ของเรา หรือจะช่วยหมานอี๋ของพวกท่าน!” หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็ทำท่าทางจะเดินออกไป “คุณชายหวังหยวน มันเป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น เหตุใดท่านถึงต้องจริงจังด้วยเล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 893
“ทุกท่าน ข้ารู้ว่าในใจของพวกท่านรู้สึกไม่พอใจ และคิดจะกดขี่ต้าเย่ของเรา ข้ารู้ด้วยว่าในมุมของหมานอี๋กำลังข่มความรู้สึกโกรธที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวมานานหลายปี” “แต่สิ่งเหล่านี้ยังไม่ใช่เวลาที่พวกท่านจะตอบสนองต่อความปรารถนาอันแรงกล้าได้ พวกท่านด่าทอข้าเสียหาย หรือกดขี่ข้า มันก็ไร้ประโยชน์” “ข้าต้องทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสูมามาก ข้าเสียหน้าในหมานอี๋ของพวกท่าน และทำให้ต้าเย่ต้องเสื่อมเสียเกียรติ แย่ที่สุด ข้าก็แค่ถูกประหารชีวิตหลังจากกลับไป” “แต่พวกท่านเคยคิดบ้างหรือไม่ ว่าพวกท่านจะได้รับอะไรจากสิ่งที่ทำเช่นนี้ลงไป คงหนีไม่พ้นอะไรมากไปกว่าความรู้สึกสำราญและโล่งใจ” “อย่างไรก็ตาม หมานอี๋นี้ยังคงเป็นหมานอี๋ และต้าเย่ก็ยังเป็นต้าเย่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!” “พวกท่านยังอยู่ตรงมุมเล็ก ๆ พวกท่านยังคงไม่มีทหารและม้าที่แข็งแกร่งเหมือนกับต้าเย่ นอกจากนี้ พวกท่านยังคงไม่กล้าบุกโจมตีกับต้าเย่เหมือนเดิม แทนที่จะโต้เถียงกับฝ่าบาทในข้อพิพาททางวาจาที่ไร้ความหมายนี้ ไม่สู้มุ่งความสนใจไปที่แผ่นดินตนเองดีกว่า!”“ท้ายที่สุดแล้ว พวกท่านอยู่ในตำแหน่งที่สูงศักดิ์ มีอาหารกินอิ่มหนำและเสื้อผ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 894
หมานต๋าถูเดินออกมาและหลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็กลับมามีสติอีกครั้ง “คาราวะ ท่านอ๋องหมานอี๋!” ทุกคนรีบทำความเคารพ และหวังหยวนก็ยกมือขึ้นโค้งคำนับเช่นกัน “ทูตต้าเย่ คาราวะท่านอ๋องหมานอี๋!” หวังหยวนเหลือบมองหมานต๋าถู เขาอายุพอ ๆ กับตัวเอง ดูเยาว์วัยมาก อย่างไรก็ตาม หวังหยวนมองเห็นความทะเยอทะยานในดวงตาของเขา! ซ้ำยังเห็นความมั่นใจของการเป็นฮ่องเต้อีกด้วย! เขาเคยเห็นท่าทางเช่นนี้บนกายของเซียวฉู่ฉู่! แต่ไม่เคยเห็นบนกายของฮ่องเต้ซิงหลงมาก่อน! “เจ้าไม่จำเป็นต้องมากพิธี ข้าเคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณชายหมิงถันเป็นคนพิเศษ เมื่อได้พบในวันนี้ สมคำร่ำลือว่าเป็นคนไม่ธรรมดาจริง ๆ” หมานต๋าถูยิ้มแล้วมองดูทุกคนอีกครั้ง “จะก่อสงครามหรือเป็นพันธมิตรกับต้าเย่ พวกเจ้าทุกคนต่างได้ข้อสรุปแล้ว!” เขาถามคำถามนี้อีกครั้ง ผู้ที่ต้องการก่อสงครามย่อมไม่รู้จะพูดอะไรโดยปริยาย แต่คนที่ไม่ตั้งใจจะก่อสงครามตั้งแต่แรก ต่างก็เดินออกมาอย่างเร่งรีบ “อ๋องหมานอี๋ เรื่องระหว่างต้าเย่ เป็นเพียงความเข้าใจผิดเท่านั้น ดังนั้น...ย่อมไม่จำเป็นต้องสู้ศึกกัน แค่คลายความเข้าใจผิดให้ชัดเจนก็พอแล้วพ่ะย่ะค่ะ” “ถูกต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 895
หวังหยวนพยักหน้า “คงหนีไม่พ้นเรื่องของตระกูลเซิ่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” หลังจากที่หมานต๋าถูได้ยินคำว่า “ตระกูลเซิ่ง” สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมมากขึ้น “ตระกูลเซิ่งฝังรากลึกในการรุกรานราชวงศ์หมานอี๋ของข้า แม้แต่ผู้บัญชาการทหารหมานอี๋ของข้าก็ยังลงเรือลำเดียวกับตระกูลเซิ่ง นี่ทำให้ข้ามีโทสะมาก!” หมานต๋าถูแสดงความไม่พอใจในใจออกมา! ท้ายที่สุดแล้ว หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นก็ย่อมพอใจกับเรื่องแบบนี้! ในฐานะฮ่องเต้ผู้สง่างาม เขาจะมีความสุขได้อย่างไรที่ถูกคนนอกกำจัด! หวังหยวนยิ้มแล้วพูดว่า “ตระกูลเซิ่ง... มีความทะเยอทะยานมากจริง ๆ!” หมานต๋าถูพยักหน้า “การตายของพ่อข้าเกี่ยวข้องกับตระกูลเซิ่ง เขาคิดว่าเขาลงมืออย่างลับ ๆ แต่เมื่อสิ่งเหล่านี้รวมเข้าด้วยกัน ข้าก็นึกถึงใครไม่ได้เลยนอกจากเขา!” หมานต๋าถูไม่ได้ปิดบังหวังหยวนแม้แต่เรื่องเดียว! ในสายตาของเขา หวังหยวนฉลาดมาก การพูดคุยกับเขาแม้ว่าจะซ่อนอะไรไว้ก็ตาม เกรงว่าเขาก็อาจจะสังเกตเห็น ไม่สู้พูดทุกอย่างเสียยังดีกว่า! “ตระกูลเซิ่งใช้หมานอี๋ และคิดที่จะแทนที่ฮ่องเต้ซิงหลง เรียกได้ว่าค่อนข้างมีกลอุบายเช่นกัน ทว่า...หากหมานอี๋เชื่อฟังเขาจริง ๆ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 896
คำถามที่หมานต๋าถูถามออกมาเป็นสิ่งหวังหยวนไม่เคยคาดคิดมาก่อน อย่างไรก็ตาม หวังหยวนไม่ได้ใส่ใจและกลับเอ่ยพูดโดยตรงว่า “เพื่อความมั่นคงเท่านั้น” “มั่นคง?” หมานต๋าถูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และมองไปที่หวังหยวนอย่างลึกซึ้ง! เพียงเพื่อความมั่นคงหรือ? เขาดูไม่เหมือนมีเจตนาเช่นนั้น! หมานต๋าถูส่ายหัว “หวังหยวน แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าท่านคิดอย่างไร แต่ข้าสามารถบอกท่านได้อย่างชัดเจน ว่าสิ่งที่ท่านรู้สึก มันไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของสิ่งที่เรียกว่าความมั่นคงทั้งปวง!” หวังหยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ตัวเองได้พูดไปแล้ว เหตุใดเขายังไม่เชื่ออีก? “พระองค์ตรัสเช่นนี้หมายถึงอันใด? ท่านไม่เชื่อข้าเช่นนั้นหรือ?” หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะพูด หลังจากพูดเช่นนี้ หมานต๋าถูก็พยักหน้าทันที “แน่นอน เหตุใดต้องการความมั่นคง? แม้ว่าท่านและข้าเพิ่งพบกันวันนี้ แต่ข้าเข้าใจท่าน ความมั่นคงที่ท่านพูดถึงนั้นไม่ได้มีไว้สำหรับคนอื่นอย่างแน่นอน แต่กลับเป็นตัวท่านเอง!” “ตั้งแต่ที่ท่านเข้าสู่ดินแดนหมานอี๋ ข้าก็มองออกแล้วว่าท่านเป็นคนที่มีความทะเยอทะยาน ถึงแม้ว่าท่านไม่ต้องการทำอะไรในตอนนี้ แต่ท่านก็จะทำมันในอนาคตอย่างแน่นอน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 897
“เอาล่ะ ข้าจะฟัง” หวังหยวนไม่ได้พูดอะไรมาก แต่กลับฟังหมานต๋าถูพูด “ในเมื่อท่านอยากฟัง เช่นนั้นข้าก็จะเล่าให้ฟัง เริ่มที่ซงหนูก่อนแล้วกัน ซงหนูอยู่ในภาวะสงครามวุ่นวายตลอดและเศร้าสลดยิ่งนัก ดังนั้นภายในเวลาสิบปี พวกเขาจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอันขาด!” “อย่างไรก็ตาม ราชาหมาป่าได้ปรากฏตัวขึ้นภายในซงหนู บางทีอาจมีสักวันหนึ่ง เขาสามารถเป็นผู้นำซงหนูได้ แต่ข้าไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจนัก” “แม้ว่าท่านอาจบอกว่ากองทัพที่หยิ่งผยองจะต้องพ่ายแพ้ แต่ข้าก็ยังอยากบอกท่านว่าซงหนูจะหาเลี้ยงชีพได้ทันที คนมีความสามารถสิ้นกำลัง ไม่มีอะไรน่ากังวลเลย!” หวังหยวนก็เห็นด้วยอย่างมากกับสิ่งที่หมานต๋าถูพูด เดิมทีชาวซงหนูเคยเป็นทาส หลังจากถูกส่งไปที่นั่น พวกเขาก็ค่อย ๆ กลายเป็นแว่นแคว้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีอำนาจทางการเมืองที่สมบูรณ์ ซ้ำยังไม่มีระบบที่สมบูรณ์ บวกกับที่พวกเขายังอยู่ในดินแดนแห่งน้ำแข็งและหิมะ กล่าวได้ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถในการช่วงชิงการปกครองใต้หล้านี้เลย! หลังจากที่หมานต๋าถูพูดถึงซงหนูเสร็จแล้ว เขาก็พูดอีกครั้ง “นอกเหนือจากดินแดนซงหนูแล้ว ยังมีเมืองหวงนี้ด้วย!” เมื่อพูดถึงเมื
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 898
หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึกและไม่พูดสิ่งใด แต่เขาก็ฟังสิ่งที่หมานต๋าถูพูดและเก็บเอามาใส่ใจ หลังจากที่หมานต๋าถูพูดจบ เขาก็พูดต่อ “ต่อไป มาพูดถึงฮ่องเต้ซิงหลงผู้นั้นของท่านกันเถอะ!” เมื่อพูดถึงฮ่องเต้ซิงหลง ความดูถูกในสายตาของหมานต๋าถูก็รุนแรงยิ่งขึ้น! “ฮ่องเต้ซิงหลงไม่ถือว่าเป็นทรราช แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นฮ่องเต้ที่ปรีชามากความสามารถเช่นกัน ข้าจะพูดอย่างไรดี เขาใจแคบเกินไป และดื้อรั้นจนไม่ฟังความเห็นของผู้อื่นในเวลาเดียวกัน เขาไม่มีความสามารถและคุณธรรมพอที่จะแบกรับผู้อื่น” “แม้ว่าเขาจะปกครองแผ่นดินได้ดี และตอนนี้ต้าเย่ยังสามารถพัฒนาได้อย่างมั่นคง แต่มันก็ช้าเกินไป” “ไม่ต้องพูดถึงการไม่มีความกล้า มีคนที่คอยจับตาจ้องเขมือบเขาอยู่รอบตัวมากมาย ดังนั้นคนที่ข้าเกลียดชังมากที่สุดก็คือฮ่องเต้ซิงหลง!” หมานต๋าถูไม่จำเป็นต้องพูดจาเช่นนี้ หวังหยวนก็คิดอย่างนั้นในใจเช่นกัน! แม้ว่าคนผู้นี้จะเป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นฮ่องเต้! หากเป็นเพียงท่านอ๋อง นั่นก็เพียงพอแล้ว แต่เขากลับปกครองแผ่นดินอันกว้างใหญ่ ซึ่งเป็นแผ่นดินที่ทรงอิทธิพลที่สุดในใต้หล้านี้ กล่าวได้ว่าน่าดูหมิ่นจริง ๆ!
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
