Share
บทที่ 886
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 887
“ท่านพ่อ แต่หวังหยวนผู้นี้ไม่ได้มีค่าสำหรับราชวงศ์ต้าเย่ ต้าเย่จะยอมต่อสู้กับหมานอี๋เพราะเขาหรือขอรับ?”ทั้งสองไม่เข้าใจ คิดไม่ตกเซิ่งฟางสี่ยิ้มเยาะอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พ่อบอกแล้วว่าในโลกนี้ ผลประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ไม่มีความเกลียดชังอย่างแท้จริง ไม่มีความรังเกียจที่แท้จริง!”“ตราบใดที่ผลประโยชน์สามารถขับเคลื่อนไปได้ จากสงครามก็แปรเปลี่ยนเป็นสันติภาพได้ แม้แต่ความเกลียดชังก็สามารถแปรเปลี่ยนเป็นความรักใคร่สมัครสมานได้!”คำพูดนี้อาจฟังดูเหมือนจะผิด แต่หากวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง!ในโลกนี้ไม่มีมิตรแท้หรือศัตรูถาวร!อย่างน้อย เซิ่งฟางสี่ก็ไม่มี!“พวกเจ้าคงจะสับสนสินะ ครั้งก่อนในราชสำนัก หวังหยวนถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนถูกทอดทิ้ง และถูกส่งไปเป็นทูต ฮ่องเต้ซิงหลงยังบอกอีกว่าเขาจะไม่มีวันได้รับการยอมรับ ดังนั้นพ่อเชื่อว่าราชสำนักจะไม่สนใจว่าหวังหยวนจะอยู่หรือตาย!”“แต่พวกเจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ ว่าพวกพ้องของหวังหยวนจะทำเช่นไร หากหวังหยวนตายด้วยน้ำมือของหมานอี๋จริง?”“หากไม่เหลืออะไรแล้ว ทหารและพวกโจรเหล่านั้น จะต้องล้างแค้นให้หวังหยวนใช่หรือไม่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 888
เซิ่งฟางสี่ออกเดินทางอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงตำหนักของเสียนกุ้ยเฟยใบหน้าของเซิ่งฟางสี่เคร่งขรึมมาก หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “น้องรอง ถึงเวลาที่เราต้องดำเนินการแล้ว”“ตระกูลไป๋ได้ดำเนินการไปแล้ว หากเราไม่รีบดำเนินการตามแผน ปล่อยให้ตระกูลไป๋ยึดครอง โอกาสในการชนะของเราก็จะหายไปหมดสิ้น!”เซิ่งฟางสี่มองเสียนกุ้ยเฟยด้วยท่าทางลนลาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “น้องรอง เราไม่อาจล่าช้าได้อีกต่อไปแล้ว”“พรุ่งนี้เช้า เจ้าต้องหาทางวางยาพิษฝ่าบาทให้จงได้”“ยา... ยาพิษหรือเจ้าคะ?”เสียนกุ้ยเฟยเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก นางกระซิบด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล “เรา... เราต้องทำเช่นนี้จริงหรือ ไม่มีทางอื่นเลยหรือเจ้าคะ?”“ไม่มี!”เซิ่งฟางสี่พูดเสียงแผ่วเบา “ข้าบอกเจ้าเรื่องการเดิมพันครั้งนี้ชัดเจนแล้ว หากเจ้าไม่ทำและพลาดโอกาสครั้งนี้ สิ่งที่รอเราอยู่ก็คือความตาย!”“คนทั้งตระกูลของเราจะต้องตาย เจ้าอยากเห็นชีวิตทั้งชีวิตของหย่งเอ๋อร์ ถูกทำลายด้วยมือของเจ้าหรือ?”คำพูดของเซิ่งฟางสี่ ทำให้ใบหน้าของเสียนกุ้ยเฟยเริ่มไม่สบายใจอีกครั้งหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 889
“หม่อมฉันไม่ได้เรียกหาหมอหลวงเพคะ...”ก่อนที่เสียนกุ้ยเฟยจะพูดจบ นางก็เห็นสีหน้าฮ่องเต้ดูจริงจังขึ้นทันที ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ “เหลวไหล!”“เรื่องร้ายแรงถึงเพียงนี้ เจ้าจะไม่เรียกหาหมอหลวงได้อย่างไร เรียกหมอหลวงเดี๋ยวนี้!”เมื่อได้ยินดังนั้น เสียนกุ้ยเฟยก็จับมือฮ่องเต้ไว้ทันที แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฝ่าบาท พระองค์เสด็จมาที่นี่เพื่อพบหม่อมฉัน หม่อมฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วเพคะ”“หากพระองค์ประสงค์ที่จะอยู่กับหม่อมฉันที่นี่ คงดีกว่าหมอหลวงหรือยาดีใด ๆ มากเพคะ”เสียนกุ้ยเฟยมองฮ่องเต้ด้วยสายตาอ่อนโยนราวกับสายน้ำ แล้วพูดเบา ๆ“ฮ่าฮ่า ที่แท้ก็ป่วยเพราะคิดถึงข้านี่เอง เอาเถิด คืนนี้ข้าจะอยู่กับเจ้าที่นี่ก่อน แล้วค่อยกลับ”นัยน์ตาของเสียนกุ้ยเฟยฉายแววกังวล แม้จะยิ้มแย้มอยู่ก็ตาม แม้ว่าแผนของนางจะสำเร็จ แต่นางก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอวันรุ่งขึ้นฮ่องเต้เสด็จออกไปแต่เช้าตรู่เสียนกุ้ยเฟยใส่ยาที่เซิ่งฟางสี่มอบให้นางในมื้อเช้าของฮ่องเต้ วิธีนี้จะช่วยไม่ให้ฮ่องเต้ประชวรทันที เมื่ออยู่ในตำหนักของนาง ความสงสัยก็จะมุ่งไปยังผู้อื่นแทนตามที่คาดไว้ภายในเพียงวันครึ่ง พระพักตร์ของฮ่องเต้ก็เริ่มหมองคล้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 890
หวังหยวนไม่ได้ล่วงรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้ ขณะเดียวกัน เขาก็มาถึงนอกเมืองหลวงของหมานอี๋แล้ว!หมานจิ้งรออยู่ไม่ไกลนัก“องค์หญิง ในที่สุดเราก็ได้พบกันแล้ว!”เมื่อหวังหยวนเห็นหมานจิ้ง ก็พูดด้วยรอยยิ้มทันทีพูดจบ หมานจิ้งก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่าท่านไม่เป็นปกติสุขตลอดทาง โชคดีที่ท่านปลอดภัยมาจนถึงเมืองหลวงได้”หวังหยวนหัวเราะ “ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมเกรงว่าเมืองหลวงแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป!”หมานจิ้งเม้มปาก แล้วพูดว่า “อย่ากังวลไปเลย คราวนี้พวกเราหมานอี๋ ไม่ได้สนใจสถานะทางการของท่าน หากท่านต้องการให้พวกเขาสร้างสันติภาพ ท่านคงต้องพยายามอย่างหนัก!”ทันทีที่พูดจบ หวังหยวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “พระเชษฐาของพระองค์ ช่างทุ่มเทใช้กลอุบายสุดตัวเสียจริง!”หมานจิ้งกะพริบตาโตน่ารัก แล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พูดเช่นนั้นได้อย่างไร?”“พระเชษฐาของพระองค์ เพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นอ๋องหมานอี๋ ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเหล่าทหารเก่าของพระบิดาท่าน ทุกคนย่อมมีสิทธิ์ที่จะพูด”“เมื่อเขาขึ้นเป็นอ๋ององค์ใหม่ ย่อมไม่ง่ายเลยที่จะล่วงเกิน จึงให้ข้าไปปราบปรามคนเหล่านั้นให้ เป็นการวางกลยุท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 891
โดยปกติแล้ว นักการทูตต่าง ๆ ล้วนมีคณะทูตอย่างน้อยก็สิบคน แต่ตอนนี้หวังหยวนทั้งสองคนมาถึงที่นี่ แน่นอนว่าเป็นการยั่วยุให้พวกเขาไม่พอใจ! ในสายตาของพวกเขา แสดงให้เห็นว่าต้าเย่นี้ไม่ได้มองพวกเขาอยู่ในสายตา! หวังหยวนยิ้มและกล่าวว่า “คนจำนวนมากไม่ได้แปลว่าเคารพ ยิ่งกว่านั้น เหตุใดต้าเย่ของข้าต้องมองหมานอี๋ไว้ในสายด้วยเล่า?” ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที! “ช่างกล้านัก! พูดจาสาวหาว อย่าคิดว่าเพียงเพราะท่านเป็นทูตแล้วเราจะไม่กล้าฆ่าท่าน!” เมื่อหวังหยวนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะทันที “ฆ่าข้า? เช่นนั้นก็ลงมือฆ่าข้าเถอะ หากมันมีประโยชน์ต่อหมานอี๋อย่างพวกท่าน เช่นนั้นหัวของข้าก็จะเป็นของท่าน” “เพียงแต่น่าเสียดายที่การฆ่าข้าไม่มีประโยชน์อะไรต่อพวกท่านเลย ผู้อาสุโสท่านนี้ ท่านก็อายุมากแล้ว อย่าอารมณ์เสียง่าย ๆ เลย นี่จะแสดงให้เห็นว่าท่านป่วยทางจิตเท่านั้น” หวังหยวนไม่สุภาพ หลังจากพูดจบ ใบหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไปน่าเกลียด! แน่นอนว่าเขาฟังออกว่าชายหนุ่มคนนี้พูดจาประชดประชัน ว่าเขาเป็นคนแก่หัวร้อนที่ไม่มีอำนาจในเมือง! “หวังหยวน ท่านพูดจาเฉียบคมจริง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 892
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ชายชราก็อยากจะพูดต่อ แต่กลับถูกหวังหยวนต่อต้านกลับ! “ท่านคิดว่าเมืองหวงร่วมมือกับหมานอี๋ของพวกท่าน เพื่อบุกโจมตีต้าเย่ของเราหรือ?” “ไม่พูดถึงว่าจะสู้ศึกชนะได้หรือไม่ พวกท่านเคยคำนวณหรือไม่ว่าต้องใช้ทหารจำนวนเท่าใดในการบุกโจมตีต้าเย่ของเรา?” “หากคำนวณเช่นนี้ล่ะก็ ไม่สู้เราร่วมมือกับเมืองหวงเพื่อกำจัดหมานอี๋อย่างพวกท่านให้ราบคาบ” “ใช้เวลาไม่มาก ต้าเย่ของเราก็สามารถยกดินแดนหมานอี๋สองในสามส่วนให้กับเมืองหวงแล้ว ข้าเชื่อว่าเมืองหวงจะเห็นด้วยอย่างแน่นอน!” หวังหยวนพูดโดยตรง แต่ทันใดนั้นใบหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และเขารู้สึกโกรธเล็กน้อยและพูดอย่างหนักแน่นว่า “พวกเราก็สามารถยกดินแดนของต้าเย่สองในสามส่วนให้กับเมืองหวงได้เช่นกัน!” แต่หลังจากพูดเช่นนี้จบ หวังหยวนก็ยิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น! “ไร้สาระ! พวกท่านคิดจะสู้ศึกกับต้าเย่ของเราจริงหรือ? เช่นนั้นก็ดี มาดูกันว่าเมืองหวงจะช่วยต้าเย่ของเรา หรือจะช่วยหมานอี๋ของพวกท่าน!” หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็ทำท่าทางจะเดินออกไป “คุณชายหวังหยวน มันเป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น เหตุใดท่านถึงต้องจริงจังด้วยเล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 893
“ทุกท่าน ข้ารู้ว่าในใจของพวกท่านรู้สึกไม่พอใจ และคิดจะกดขี่ต้าเย่ของเรา ข้ารู้ด้วยว่าในมุมของหมานอี๋กำลังข่มความรู้สึกโกรธที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวมานานหลายปี” “แต่สิ่งเหล่านี้ยังไม่ใช่เวลาที่พวกท่านจะตอบสนองต่อความปรารถนาอันแรงกล้าได้ พวกท่านด่าทอข้าเสียหาย หรือกดขี่ข้า มันก็ไร้ประโยชน์” “ข้าต้องทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสูมามาก ข้าเสียหน้าในหมานอี๋ของพวกท่าน และทำให้ต้าเย่ต้องเสื่อมเสียเกียรติ แย่ที่สุด ข้าก็แค่ถูกประหารชีวิตหลังจากกลับไป” “แต่พวกท่านเคยคิดบ้างหรือไม่ ว่าพวกท่านจะได้รับอะไรจากสิ่งที่ทำเช่นนี้ลงไป คงหนีไม่พ้นอะไรมากไปกว่าความรู้สึกสำราญและโล่งใจ” “อย่างไรก็ตาม หมานอี๋นี้ยังคงเป็นหมานอี๋ และต้าเย่ก็ยังเป็นต้าเย่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!” “พวกท่านยังอยู่ตรงมุมเล็ก ๆ พวกท่านยังคงไม่มีทหารและม้าที่แข็งแกร่งเหมือนกับต้าเย่ นอกจากนี้ พวกท่านยังคงไม่กล้าบุกโจมตีกับต้าเย่เหมือนเดิม แทนที่จะโต้เถียงกับฝ่าบาทในข้อพิพาททางวาจาที่ไร้ความหมายนี้ ไม่สู้มุ่งความสนใจไปที่แผ่นดินตนเองดีกว่า!”“ท้ายที่สุดแล้ว พวกท่านอยู่ในตำแหน่งที่สูงศักดิ์ มีอาหารกินอิ่มหนำและเสื้อผ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 894
หมานต๋าถูเดินออกมาและหลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็กลับมามีสติอีกครั้ง “คาราวะ ท่านอ๋องหมานอี๋!” ทุกคนรีบทำความเคารพ และหวังหยวนก็ยกมือขึ้นโค้งคำนับเช่นกัน “ทูตต้าเย่ คาราวะท่านอ๋องหมานอี๋!” หวังหยวนเหลือบมองหมานต๋าถู เขาอายุพอ ๆ กับตัวเอง ดูเยาว์วัยมาก อย่างไรก็ตาม หวังหยวนมองเห็นความทะเยอทะยานในดวงตาของเขา! ซ้ำยังเห็นความมั่นใจของการเป็นฮ่องเต้อีกด้วย! เขาเคยเห็นท่าทางเช่นนี้บนกายของเซียวฉู่ฉู่! แต่ไม่เคยเห็นบนกายของฮ่องเต้ซิงหลงมาก่อน! “เจ้าไม่จำเป็นต้องมากพิธี ข้าเคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณชายหมิงถันเป็นคนพิเศษ เมื่อได้พบในวันนี้ สมคำร่ำลือว่าเป็นคนไม่ธรรมดาจริง ๆ” หมานต๋าถูยิ้มแล้วมองดูทุกคนอีกครั้ง “จะก่อสงครามหรือเป็นพันธมิตรกับต้าเย่ พวกเจ้าทุกคนต่างได้ข้อสรุปแล้ว!” เขาถามคำถามนี้อีกครั้ง ผู้ที่ต้องการก่อสงครามย่อมไม่รู้จะพูดอะไรโดยปริยาย แต่คนที่ไม่ตั้งใจจะก่อสงครามตั้งแต่แรก ต่างก็เดินออกมาอย่างเร่งรีบ “อ๋องหมานอี๋ เรื่องระหว่างต้าเย่ เป็นเพียงความเข้าใจผิดเท่านั้น ดังนั้น...ย่อมไม่จำเป็นต้องสู้ศึกกัน แค่คลายความเข้าใจผิดให้ชัดเจนก็พอแล้วพ่ะย่ะค่ะ” “ถูกต
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
