LOGINShare
บทที่ 773
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 774
หวังหยวนยังย่างกระต่ายต่อ แต่ในตอนนี้เสียงกรีดร้องดังมาจากอีกทางหนึ่ง ถังหม่างยัดเนื้อคำสุดท้ายเข้าปากแล้วจิบเหล้าหนึ่งอึก“พี่หยวน ข้าไปสักประเดี๋ยว เดี๋ยวมา!”เมื่อพูดจบ ถังหม่างก็ออกไปมุ่งหน้าไปตามทิศทางของเสียงที่ดังขึ้นหวงเจียวเจียวยิ่งวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก!ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขามีแค่ห้าสิบกว่าคนเท่านั้น และไม่ได้มีส่วนสำคัญอะไรต่อต้าเย่เลยสักนิด!ยิ่งไปกว่านั้น จักรพรรดิต้าเย่อยากจะฆ่าเขา สำหรับเขานี่เป็นสถานการณ์ที่ต้องตายอย่างแน่นอน!“พี่หยวน จะไม่เป็นอะไรจริง ๆ เหรอ?”หวงเจียวเจียวกระเถิบไปข้าง ๆ หวังหยวนดึงแขนเสื้อเขาเบา ๆ และถามด้วยความกังวล“ไม่ต้องห่วง ข้าผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะ ไม่เป็นไรหรอก”“ยิ่งกว่านั้น ข้ารู้อยู่แล้วว่าจะมีการซุ่มโจมตี ข้าจึงชะลอความเร็วลง พักที่นี่แล้วปล่อยให้พวกเขาเข้ามาฆ่าข้า”หวังหยวนพูดอย่างช้า ๆ ตอนที่ออกจากชายแดน หวังหยวนให้ต้าหู่และถังหม่างเตรียมพร้อม ท้ายที่สุดพวกเขาไม่กล้าฆ่าเขาอย่างเปิดเผย แต่ต้องมีคนมากมายที่อยากจะมาลอบฆ่าเขา!หวังหยวนไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ!อย่างไรก็ตาม การฆ่าเขาอาจไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น!"เฮ้อ...อยู่ที่แคว้นหว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 775
“เอาล่ะ จัดการเรื่องพวกนี้กันก่อน อย่างน้อยสักสองสามวัน เราก็จะปลอดภัยแล้ว”“เราอยู่ห่างจากหมู่บ้านต้าหวังนิดหน่อย อีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้ว พอเรากลับถึงหมู่บ้านก็จะปลอดภัยแล้วจริง ๆ”หวังหยวนหาวหวอด ทุกคนก็พักผ่อนเอาแรงกันเช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนก็มุ่งหน้าเดินทางไกลกันต่อไปร่องรอยของหวังหยวนนั้นคลุมเครือไม่แน่นอน บางครั้งก็ใช้เส้นทางเถนนเส้นหลัก บางครั้งก็ใช้เส้นทางถนนรกชัฏ ว่าง่าย ๆ อยากจะหาตัวเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายขณะนี้หลายคนทราบข่าวการกลับมาของหวังหยวนแล้ว!ขณะนี้อู๋หลิงอยู่ในเมืองหลวง นั่งกังวลอยู่ในจวนของเขา“แม่ทัพหนุ่ม พี่หยวนตกอยู่ในอันตรายหรือไม่ เราควรทำอย่างไรดี?”เอ้อหู่ยืนอยู่ข้างอู๋หลิง หลังจากอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว เอ้อหู่ก็ฉลาดขึ้นมาก บนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญ“เอ้อหู่ ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงท่านที่ปรึกษา ข้าก็เหมือนกัน แต่... เราถูกย้ายกลับมาที่เมืองหลวง พวกเราจะยื่นมือไปช่วยได้ยากจริง ๆ!”อู๋หลิงหดหู่อย่างมาก ทุกครั้งที่เขาอยากจะช่วยหวังหยวน แต่พบว่าเขาเองก็ช่วยไม่ได้ทุกครั้ง!ครั้งล่าสุดที่ไปเป็นทูตที่ราชสำนักหวงก็เป็นแบบนี้ ครั้งนี้เมื่อกลับมาที
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 776
จักรพรรดิซิงหลงรู้อยู่แล้วว่าทำไมอู๋หลิงถึงมา แต่เขาก็แค่ยิ้มออกมาเท่านัั้น“เรื่องนั้นสินะ งั้นว่ามาเถอะ ข้า... ฟังอยู่!”อู๋หลิงเงยหน้าขึ้นเห็นว่าสีหน้าจักรพรรดิซิงหลงดูไม่ดีนัก แต่เขาก็ยังจะพูดต่อไป แม้ว่าจะกดดันก็ตาม“ฝ่าบาท กระหม่อมจะไม่พูดถึงสิ่งที่หวังหยวนทำและผลงานที่เขาทำในวันนี้ วันนี้กระหม่อมจะพูดถึงภารกิจของเขาเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากที่อู๋หลิงพูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็พยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร“การไปราชสำนักหวงในฐานะทูตนั้นย่อมเสี่ยงอันตรายอยู่แล้ว ใคร ๆ ก็ล้วนมองออกว่ามีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่งในราชสำนักหวง ยิ่งไปกว่านั้น เขาคือคนที่วางแผนสังหารอ๋องถูหนาน!”“แค่จุดนี้จุดเดียว อย่างอากู่ฉาที่จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ ความแค้นจากการฆ่าพ่อของเขาไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้ ดังนั้นแค่คิดจินตนาการดู สถานการณ์ของหวังหยวนในแคว้นหวงจะเป็นอย่างไร!”หลังจากพูดเช่นนี้ จักรพรรดิซิงหลงก็ไม่ได้ปฏิเสธโต้แย่งอะไรอ๋องถูหนานถูกฆ่า อากู่ฉาในฐานะอ๋องถูหนานคนใหม่ก็ย่อมอยากจะฆ่าหวังหยวนเป็นธรรมดา!อย่างไรก็ตาม เขาไม่เข้าใจว่าหวังหยวนทำอะไรให้อากู่ฉาล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเขา และมีความสามารถอะไรให้ร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 777
“กระหม่อมรู้จักหวังหยวนดี เขาไม่ใช่คนแบบนั้น ยิ่งกว่านั้นถ้าเขาเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมเขาถึงเลือกกลับมาล่ะพ่ะย่ะค่ะ? ใช้ชีวิตที่นั่นอย่างมีความสุข อย่างมั่งคั่งสูงศักดิ์ไม่ดีกว่าหรือ?”“เหตุผลที่เขากลับมาก็เพราะเขาเป็นห่วงคนในครอบครัว ดังนั้นเขาจึงกลับมาที่ต้าเย่ และเขาจะไม่เป็นเช่นนั้นแน่นอน!”“ฝ่าบาท! ต้าเย่สงสัยในตัวหวังหยวนอยู่แล้ว ทำไมราชสำนักหวงถึงเลือกเขาเป็นสายลับ? นี่เป็นไปไม่ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากที่อู๋หลิงพูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็ไม่ได้พูดอะไร แต่อู๋หลิงก็เตือนสติเขาเรื่องหนึ่ง!นั่นคือครอบครัว!เขาไม่เคยทำอะไรกับครอบครัวของหวังหยวน เหตุผลที่เขาไม่ทำก็เพราะไม่จำเป็น!เขาเป็นจักรพรรดิของต้าเย่ ไม่รู้สึกรังเกียจที่จะทำเช่นนี้แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว!เนื่องจากมีคนสองคนและอีกมากมายมาร้องขอความเมตตา หวังหยวนเองก็เป็นคนที่เขาไม่ชอบ เขารู้สึกเกลียดท่าทีที่เหมือนอู๋มู่นั่น!ยิ่งรู้สึกเกลียดท่าทีอู๋หลิงมากยิ่งขึ้น และก็ยิ่งเกลียดท่าทีของวังไห่เทียนมากขึ้นด้วยเช่นกัน!ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาก็จะไม่เอาหวังหยวนมาใช้อีก นี่คือความตั้งใจเดิมของเขา!แต่ตอนนี้เขามีความค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 778
อู๋หลิงเมาอยู่คนเดียว เขากลับบ้านและนอนหลับจนถึงรุ่งสางเขาปวดหัวแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อเขาตื่นขึ้นมา สีหน้าของเขายังเต็มไปด้วยความกังวล!“ข้าไม่รู้อยู่ดีว่าฝ่าบาทคิดอะไรอยู่!”อู๋หลิงถอนหายใจ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ!หลังจากเดินออกจากห้อง อู๋หลิงก็รับประทานอาหารเช้าตามปกติ และไปที่สนามฝึกซ้อมทำการฝึกซ้อมฝีมือมาตลอดสิบปีไม่เคยหยุดเลยสักวันแต่วันนี้เขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป!หลังจากใช้เวลาสองชั่วยามในสนามฝึกซ้อมนี้ เขาก็ถอนหายใจ "เมื่อไหร่ข้าจะไปถึงจุดสูงสุดได้เหมือนท่านพ่อสักทีนะ"อู๋หลิงไม่พอใจกับระดับวรยุทธ์ของตัวเอง หลังจากส่ายหน้า เขาก็มองไปข้างหลังอย่างไม่รู้ตัว และสะดุ้งเล็กน้อย "หืม? เอ้อหู่อยู่ไหน?"เมื่อก่อนตอนที่เขาฝึกซ้อมอยู่ในสนามแห่งนี้ เอ้อหู่ก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วย เช่นเดียวกับกับตัวเขาเอง เขาฝึกฝนวรยุทธ์ทุกวันไม่หยุดแต่วันนี้กลับไม่เห็นเขาเลย“เจ้าขี้เกียจงั้นเหรอ?”อู๋หลิงตกใจอยู่ครู่หนึ่ง และรีบให้คนไปเรียกเอ้อหู่มาคนที่มารายงานกลับมา และพบว่าเอ้อหู่ไม่อยู่ในห้อง!อู๋หลิงที่ได้ยินเช่นนี้ก็ตกใจ!“เอ้อหู่ไม่อยู่ที่นี่เหรอ?”เขารีบไปห้อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 779
ใช้เอ้อหู่เป็นเหยื่อล่อเพื่อฆ่าหวังหยวน!จักรพรรดิซิงหลงทำแบบนี้ได้อย่างไร!หน้าเขายิ่งซีดลงไปอีก เขาไม่พูดอะไร และรีบเขียนจดหมายทันที แล้วให้คนรีบไปส่งให้หวังหยวน ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามก็ต้องไปส่งให้ถึงมือหวังหยวนให้ได้!เขาจะหาทางช่วยเอ้อหู่ แต่หวังหยวนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในเมืองหลวงนี่สิ!...หวังหยวนไม่ทราบเรื่องราวทั้งหมดนี้ หลังจากที่เดินทางอยู่นาน ก็มาเพิ่งถึงเฉิงโจวหลังจากมาถึงเฉิงโจว อีกไม่กี่วันก็จะถึงหมู่บ้านต้าหวังแล้ว!ครั้งก่อนนั้นที่เจิ้งไท่ชิงทรยศ และกองทัพชิงโจวล้อมรอบเฉิงโจวเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แต่ตอนนี้ก็ฟื้นฟูได้แล้วหวังหยวนมาถึงเมืองเฉิงโจว และตรงไปยังบ้านที่เขาซื้อเอาไว้หลังจากเข้าไปพบว่าสถานที่นั้นสะอาดสะอ้านมาก ดูเหมือนว่าไป๋เฟยเฟย และผู้หญิงคนนั้นจะมาช่วยเขาทำความสะอาดที่นี่ช่างใส่ใจจริง ๆ!"พักผ่อนสักหนึ่งวัน แล้วพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางกลับชิงโจวกัน!"หวังหยวนยิ้มและรู้สึกโล่งใจอย่างน้อยในเมืองนี้ คิดอยากจะฆ่าเขา ก็ไม่ได้ง่ายขึ้นนั้น!ในขณะเดียวกัน ไป๋เฟยเฟยก็ได้รับข่าวทันทีที่หวังหยวนกลับมาถึงบ้านทันใดนั้นนางก็หัวเราะขึ้นมา "ท่านหมิงถันช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 780
สีหน้าหวังหยวนดำทะมึนมาก!เขาคิดว่าจักรพรรดิต้าเย่จะใช้วิธีการต่าง ๆ มาจัดการเขา!แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะใช้วิธีนี้!มันช่างโหดเหี้ยมและชั่วร้ายจริง ๆ!หลังจากจับเอ้อหู่ได้แล้ว ก็บังคับให้เขาไปที่เมืองหลวงด้วยตัวเอง!“พี่หวัง ฝ่าบาล เกรงว่าเขาจะบังคับให้เจ้าไปที่นั่น บางทีเขาอาจจะ…”ไป๋เฟยเฟยยังพูดไม่จบ แต่ความหมายมันชัดเจนจริง ๆ!หวังหยวนพยักหน้า “ข้าเกรงว่าคนคนนี้อยากจะฆ่าข้า!”ไป๋เฟยเฟยถอนหายใจและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "วิธีนี้น่ารังเกียจเกินไป! เขาจะทำตัวตรงไปตรงมากว่านี้ไม่ได้เลยหรือ ถ้าเขาอยากฆ่าเจ้า เรียกเจ้าเข้าไปในวังไม่ได้รึไง?"หวังหยวนส่ายหน้า “หากให้ข้าเข้าไปในวัง ข้าคงจะขัดขืนราชโองการนี้มากแน่ ยิ่งไปกว่านั้น ข้าเป็นเพียงข้าราชบริพานตัวเล็ก ๆ ไม่จำเป็นต้องเข้าไปในวังอยู่แล้ว”“นอกจากนี้ นี่เป็นคำเตือนสำหรับข้าด้วย เป็นคำเตือนที่แสนอันตราย!”หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่มาก!เขาไม่คาดคิดเลยว่าจักรพรรดิต้าเย่จะเล่นลูกไม้เช่นนี้!พูดตามตรง เขารู้สึกถึงความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามจริง ๆ!อยากจะฆ่าเขายังจะใช้แผนการ และยังใช้กลอุบายสกปรกขนาดนี้อีกด้วย!คนเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 781
นางอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหน เพราะนางก็รู้จักนิสัยของหวังหยวนเป็นอย่างดี จึงรู้ว่าหลังจากที่เขาตัดสินใจแล้ว จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง!หลังจากที่ไป๋เฟยเฟยจากไป หวังหยวนก็เล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง โดยเฉพาะต้าหู่!เมื่อได้ยินดังนั้น ต้าหู่ก็เบิกตากว้างขึ้นทันที!“ฮ่องเต้สามานย์! กล้าดีอย่างไรมาสั่งจำคุกเอ้อหู่!”ต้าหู่คำราม ขณะพูด จิตสังหารแผ่ซ่านออกมาจากดวงตาของเขา!“ต้าหู่ ข้าจะพาเอ้อหู่กลับมาในระหว่างการเดินทางนี้ ไม่ต้องกังวล เป็นเพราะต้าเย่อยากให้ข้าตาย เอ้อหู่จึงต้องเดือดร้อนทั้งที่ไม่สมควร”หลังจากได้ฟังเช่นนี้ ต้าหู่ก็รีบพูดว่า “พี่หยวน ข้าจะไปกับท่านด้วย!”“ถ้าฮ่องเต้สามานย์นั่นต้องการฆ่าท่าน แม้ว่าข้าจะต้องเสี่ยงชีวิต แต่ข้าก็ยินดีจะตายไปพร้อมกับท่าน!”ต้าหู่พูดอย่างดุดันถังหม่างก็พูดทันทีว่า “พี่หยวน ข้าก็จะไปด้วย แม้ว่าจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น ข้าก็จะพยายามหาทางออกให้พี่หยวน!”ส่วนเกาเล่อสูดหายใจเข้าลึก ๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาเขาบ่งบอกว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่!“ไม่ต้องหรอก ไม่สะดวกให้พวกเจ้าไป ข้าไปคนเดียวจะดีกว่า”“พวกเจ้าแค่ต้องปก
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2081
“ส่วนเรื่องของตานสยงเฟย ข้าจะจัดการภายหลัง”ตานสยงเฟยเป็นคนดื้อรั้นและแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจไต่เต้าสร้างพรรคทมิฬขึ้นมาได้!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดี จึงไม่โทษต่งอวี่“ขอบพระคุณท่านผู้นำขอรับ!”ต่งอวี่รับคำ แล้วเดินออกไปพรุ่งนี้มีศึกใหญ่ ต้องพักผ่อนให้เต็มที่ จึงจะมั่นใจได้ว่าจะไม่พลาด!แม้ว่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั้นหลับสนิท แต่ในเวลานี้ ชนเผ่าต่าง ๆ ที่เป็นศัตรูกับหวังหยวนกลับยังไม่พักผ่อน เหล่าหัวหน้าเผ่ารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้!แต่ทุกคนล้วนมีสีหน้ากังวล!“พวกท่านคงได้ยินแล้วกระมัง?”“หวังหยวนนำทัพมาเอง บัดนี้ใกล้จะเปิดศึกกับพวกเราแล้ว จะทำเช่นไรดี?”“ทุกคนคงรู้จักชื่อเสียงของหวังหยวนดี เขาไม่ใช่คนอ่อนแอเลย!”“หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แม้มีความกล้าหาญกว่านี้สิบเท่า ข้าก็ไม่กล้าไปยั่วยุราชวงศ์ต้าเย่!”ตอนนี้ทุกคนต่างเสียใจ อยากถอนตัวกลับกันทั้งนั้นช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!เดิมทีคิดว่าราชวงศ์ต้าเย่ใกล้สิ้นอำนาจ แผ่นดินจะวุ่นวาย!แต่ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขายังมีแผนสำรอง ยอมทุ่มเทกำลังคนและทรัพย์สินเพื่อเชิญหวังหย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2080
หวังหยวนโบกมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “กองทัพไม่ได้อยู่ที่จำนวนมาก แต่อยู่ที่ความแข็งแกร่ง พวกนั้นเป็นแค่ชนเผ่าป่าเถื่อน จะทำอะไรข้าได้?”“เพียงทหารห้าหมื่นนายของข้าก็เพียงพอแล้ว!”“ท่านขุนพลแค่ประจำการอยู่ในเมือง รอฟังข่าวดีจากข้าก็พอ!”หวังหยวนกล่าวด้วยความมั่นใจแน่นอนว่าหวังหยวนไม่ใช่คนโง่ เขาย่อมรู้ดีว่าหากให้ซือฟางนำทหารออกรบพร้อมกัน เมื่อถึงเวลาแบ่งปันดินแดนจะทำเช่นไร?ช่างยุ่งยากยิ่งนัก!สู้ให้เขานำทัพไปปราบชนเผ่าต่าง ๆ เอง เมื่อสำเร็จ ดินแดนเหล่านั้นก็ตกเป็นของเขาย่อมดีกว่า!แม้มีผู้ใดคิดแย่งชิงก็คงไม่มีโอกาส!ยิ่งกว่านั้น คาดว่าซือฟางคงไม่กล้าเช่นนั้น!หากทั้งสองฝ่ายเปิดศึก ผลลัพธ์ย่อมเป็นหายนะ!ยิ่งไป๋เหยียนเฟยประชวรหนักย่อมกระทบขวัญกำลังใจ ราชวงศ์ต้าเย่จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบ?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าก็จะรอฟังข่าวดี”“ขอให้ท่านหวังได้รับชัยชนะ!”ซือฟางประสานมือกล่าวทุกคนสนทนากันอีกสักพัก จากนั้นก็แยกย้ายกันไปซือฟางต้องดูแลการป้องกันเมืองจึงกลับไปก่อน ส่วนไป๋ลั่วหลีอยู่ที่ค่าย คอยช่วยเหลือหวังหยวนวางแผนรบ!ต้องมีคนรู้จักภูมิประเทศนำทาง หวังหยวนจึงจะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2079
นอกเมืองหลวงหวังหยวนเดินทางพร้อมกับไป๋ลั่วหลีกลับมายังค่ายของตนทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้ามา ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากด้านนอก ซือฟางในชุดเกราะเดินเข้ามาต้อนรับเนื่องจากไป๋ลั่วหลีได้แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันแล้ว หวังหยวนจึงยิ้มพลางกล่าวว่า “ข้ากำลังสงสัยว่าเป็นผู้ใด ที่แท้ก็เป็นท่านขุนพลนี่เอง! เชิญเข้ามาเถิด!”“ท่านหวังเกรงใจเกินไปแล้วขอรับ!”“ท่านมาไกล แถมยังช่วยข้าปราบกบฏทางเหนือ เชิญท่านเข้าไปก่อนเถิดขอรับ!”ซือฟางกล่าวตอบอย่างสุภาพไม่นาน ทุกคนต่างเข้าไปในกระโจมใหญ่ต้าหู่และต่งอวี่ยืนขนาบข้างหวังหยวน ดูองอาจน่าเกรงขาม!ซือฟางมองไปที่ทั้งสอง แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย “ไม่ทราบว่าสองท่านนี้คือใครหรือขอรับ?”ทั้งสองดูสง่างาม เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าหาญ คงไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่!ซือฟางเป็นขุนพลมายาวนานย่อมมีสายตาที่เฉียบคม!หวังหยวนแนะนำด้วยรอยยิ้ม “ท่านที่อยู่ทางซ้ายมือข้าคือต่งอวี่ นักธนูมือหนึ่งในใต้หล้า ยิงธนูไม่เคยพลาดเป้า เป็นขุนพลเอกในกองทัพ!”“กองกำลังพลธนูที่ข้าฝึกฝนล้วนอยู่ภายใต้การบัญชาการของเขา!”ต่งอวี่พยักหน้าทักทาย“ส่วนท่านที่อยู่ทางขวาคือพี่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2078
“หรือว่าแผ่นดินนี้จะต้องตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น?”สิ้นคำพูด ซือฟางก็ซัดกำปั้นลงบนกำแพงเมืองอย่างเดือดดาล!เหล่าขุนพลที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างไม่กล้าเข้าไปใกล้ หรือแม้แต่จะเอ่ยปาก!“ท่านขุนพลไม่ต้องกังวล!”ทันใดนั้น ขุนนางชราผู้หนึ่งก็เดินออกมา บนใบหน้ามีเคราสีขาวโพลน เพียงดูก็รู้ว่าไม่ใช่บุคคลธรรมดาอย่างแน่นอน!คนผู้นี้คือที่ปรึกษาคนสำคัญของไป๋เหยียนเฟยนามว่า เจี๋ยงโฉ่วอี!ในราชสำนัก ผู้ที่อยู่เหนือเขามีเพียงจักรพรรดินีเท่านั้น!บัดนี้ไป๋เหยียนเฟยป่วยหนัก ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนพึ่งพาเจี๋ยงโฉ่วอี ราชกิจสำคัญล้วนตกเป็นภาระให้เขาตัดสินใจทั้งสิ้น!เห็นได้ชัดว่าเขามีอำนาจสูงส่งล้นฟ้า!“ปรากฏว่าเป็นท่านเจี๋ยงนี่เอง!”“ท่านคงได้ยินสิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่แล้วกระมัง?”ซือฟางประสานมือคารวะเจี๋ยงโฉ่วอี แล้วเอ่ยถามเจี๋ยงโฉ่วอีพยักหน้า กล่าวอย่างใจเย็นว่า “ข้ารู้ว่าท่านขุนพลจงรักภักดี ย่อมคิดถึงฝ่าบาท แต่พระองค์ก็มีเรื่องที่ต้องกังวลเช่นกัน!”“ครั้งนี้พระองค์ไม่เพียงต้องการให้หวังหยวนช่วยปราบปรามอริทางเหนือเท่านั้น แต่ยัง...”กล่าวได้ครึ่งหนึ่ง เจี๋ยงโฉ่วอีก็หยุดพูด พร้อมกับเหลือบมองขุนพลน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2077
“ท่านหวังมาแล้วหรือ?”เมื่อหวังหยวนและพรรคพวกเข้ามาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย แต่แฝงด้วยความอ่อนแอดังมาจากด้านในไป๋ลั่วหลีรีบเข้าไปในกระโจม เปิดม่านทั้งสองข้าง หวังหยวนจึงเห็นไป๋เหยียนเฟยนอนอยู่บนเตียงอาการของไป๋เหยียนเฟยดูย่ำแย่กว่าที่เขาคิด ไม่เพียงแต่ใบหน้าซีดเผือดเท่านั้น แม้แต่ริมฝีปากไร้สีเลือดฝาด ดูอ่อนแรงมาก!หวังหยวนเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ได้พบกันนาน เหตุใดฝ่าบาทจึงเป็นเช่นนี้?”“ไม่ได้เชิญหมอมารักษาหรือ?”“แค่ก แค่ก”ไป๋เหยียนเฟยไอสองสามครั้ง ไป๋ลั่วหลีช่วยพยุงนางขึ้น นางเงยหน้ามองหวังหยวน แล้วส่ายหน้ายิ้มอย่างจนใจก่อนกล่าวว่า “เมื่อฟ้าลิขิตแล้ว จะทำเช่นไรได้?”“ข้าตามหาหมอมารักษา หมอชื่อดังทั่วดินแดนทั้งเก้าต่างบอกว่าหมดหนทาง บางทีนี่อาจเป็นเจตจำนงของสวรรค์ก็ได้ไม่ใช่หรือ?”“เมื่อสวรรค์ต้องการให้ข้าตาย ข้าจะฝืนได้อย่างไร?”“แต่น่าเสียดาย กลุ่มกบฏทางเหนือกลับบุกอาณาจักรข้า! ประกอบกับอาณาจักรต้าเป่ยต่างจ้องมองพวกข้าอยู่ ข้าจึงให้ไป๋ลั่วหลีไปเชิญท่านมา หวังว่าท่านจะช่วยปราบกบฏพวกนั้นได้!”หวังหยวนรู้สึกสงสารในบรรดาสี่อาณาจักรใหญ่ เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับอาณาจักรต้าเย่ และ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2076
“ครั้งนี้คงไม่นาน ข้าจะรีบพาทุกคนกลับมา!”“ยิ่งกว่านั้น ยังมีต้าหู่และขุนพลต่งอยู่กับข้าด้วย พวกเจ้าไม่ต้องกังวล”“แค่รออยู่ที่บ้านก็พอ!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มเขารู้ว่าตนเองรู้สึกผิดต่อพวกนาง แต่บุรุษเกิดมาแล้วย่อมต้องสร้างฐานะไม่ใช่หรือ?สวรรค์ให้โอกาสเขาเกิดใหม่ จึงต้องใช้ความสามารถสร้างความสำเร็จที่ไม่มีใครเทียบได้!“น้องหรูเยียนยังไม่ค่อยสนิทกับพวกเจ้า ครั้งนี้ข้าจะพานางไปอาณาจักรต้าเย่ก่อน รอให้พวกเรากลับมาแล้วค่อยทำความรู้จักกัน”หลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีกในเมื่อหวังหยวนตัดสินใจแล้ว พวกนางก็ได้แต่ทำตามภรรยาย่อมต้องเชื่อฟังสามี!“ท่านตงฟาง!”หลังจากพูดคุยกับภรรยาแล้ว หวังหยวนก็มองไปที่ตงฟางฮั่น“หลังจากที่ข้าไปแล้ว ต้องรบกวนท่านและท่านถงช่วยดูแลที่นี่ด้วย”“ข้าได้สั่งเอ้อหู่ ให้เขาเชื่อฟังคำสั่งของพวกท่าน ห้ามกระทำการโดยพลการ!”“เมืองหลิงคือรากฐานของข้า จึงมีความสำคัญยิ่ง ต้องไม่เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นเด็ดขาด!”“คนของอาณาจักรต้าเป่ยจ้องมองพวกเราอยู่ หานเทาพร้อมจะสู้รบกับข้าทุกเมื่อ พวกท่านต้องระวังตัว!”หวังหยวนกำชับหลายครั้งตงฟางฮั่นแ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2075
ทันใดนั้น เสียงไอก็ขัดจังหวะหวังหยวนเขาหันไปมองตามเสียงจึงเห็นตงฟางฮั่นทั้งสองแค่สบตากันก็เข้าใจความคิดของกันและกัน“คุณหนูไป๋”“ข้าขอคิดทบทวนก่อน จึงค่อยให้คำตอบ! วันนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องหนักใจเช่นนี้เลย รอให้ดื่มกันให้หนำใจก่อน แล้วค่อยพูดคุยกันดีกว่า เจ้าว่าเช่นไร?”หวังหยวนให้เกียรติไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะรอฟังข่าวจากท่านหวังเจ้าค่ะ!”เมื่องานเลี้ยงเลิกราและจัดการเรื่องที่พักของไป๋ลั่วหลีแล้ว หวังหยวนก็รีบออกไปข้างนอกพร้อมกับตงฟางฮั่นริมถนน หวังหยวนและตงฟางฮั่นเดินเล่นไปพลางคุยกัน “ท่านตงฟาง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”“ข้าคิดว่าควรส่งกองกำลังไปช่วย!”“ตอนนี้ไม่ใช่ยุคสงคราม โครงการชลประทานทำให้อาณาจักรอื่น ๆ เห็นถึงประโยชน์ เท่าที่ข้ารู้ แม้แต่อาณาจักรต้าเป่ยก็กำลังเร่งสร้างโครงการชลประทานเหมือนกัน!”“ในเมื่อพวกเราสร้างเสร็จก่อน ก็ควรใช้โอกาสนี้ขยายอาณาเขต!”หืม?หวังหยวนเลิกคิ้ว รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย “ท่านตงฟาง ท่านลืมแล้วหรือ ครั้งก่อนที่พวกเราพบกันที่หอหลิวหลี ต่างให้สัญญากันว่าจะไม่ทำสงครามเพื่อให้โลกสงบสุข!”“หากข้ายกทัพตอน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2074
ดูเหมือนว่าเมืองหลิงจะเป็นเมืองที่รุ่งเรืองและมั่งคั่งที่สุดในดินแดนทั้งเก้า!ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข เป็นที่หมายปองของทุกคน!เมื่อทุกคนกลับถึงบ้านของหวังหยวน พวกหลี่ซื่อหานได้สั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว หวังหยวนจึงแนะนำหลิ่วหรูเยียนให้เหล่าภรรยารู้จักพวกนางชินกับเรื่องแบบนี้แล้วบุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ไม่นานพวกนางก็สนิทสนมกันดั่งพี่สาวน้องสาวเนื่องจากไป๋ลั่วหลีอยู่ที่นี่ด้วย หวังหยวนจึงไม่อาจอยู่พูดคุยกับภรรยาได้ เพราะต้องไปดูแลไป๋ลั่วหลีก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทหวังหยวนกลับมานั่งที่โต๊ะ หลังจากดื่มกับไป๋ลั่วหลีสองสามจอกแล้วจึงกล่าวว่า “คุณหนูไป๋เดินทางมาไกล คงไม่ใช่แค่มาขอบคุณข้ากระมัง?”“ตอนนี้เราเป็นสหายกันแล้ว หากเจ้ามีเรื่องอยากปรึกษาก็บอกมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม! ข้าไม่ใช่คนใจแคบ! หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ข้าก็ยินดี”หวังหยวนเป็นคนใจกว้างไป๋ลั่วหลีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าและถอนหายใจเป็นเช่นที่ร่ำลือกันจริง ๆ!หวังหยวนมีสายตาเฉียบแหลม แม้จะอายุยังน้อยแต่ก็มองคนได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีความคิดใดหลบเลี่ยงสายตาเขาไปได้!“ในเมื่อท
