เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 744
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 745
หลังจากที่อ๋องเจิ้นตงพูดจบ อ๋องเซ่อเป่ยก็คลี่ยิ้มทันที“ปรากฏว่าท่านมีความคิดจะแบ่งเมืองหวงนี้ออกเป็นสี่ส่วน และเราแต่ละคนก็จะครองแต่ละส่วน”“แม้ว่าความคิดของท่านจะดี แต่ก็มีช่องว่างระหว่างฐานะของคนในเมืองหวงแห่งนี้ใหญ่มาก ใครจะไปครองพื้นที่ทุรกันดาร? แล้วใครจะได้ครอบครองสถานที่สำคัญอย่างเมืองหลวง?”นี่ก็เป็นปัญหาเช่นกัน!เพราะกลุ่มคนหลายเผ่า ที่อาศัยอยู่ที่เมืองหลวงของเมืองหวงนั้นร่ำรวยมาก แต่เผ่าอื่น ๆ ก็ยากจนข้นแค้นและล้าหลังมากหากได้ครอบครองดินแดนของเผ่าที่ยากจน ก็อย่าได้ครองเลยดีกว่า!มันคงจะง่ายกว่าที่จะเป็นอ๋องในเมืองหลวงแห่งนี้!ความจริงแล้ว แม้แต่อ๋องเจิ้นตงก็ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย! แต่เขาก็พูดต่อไป“แม้ว่าเรื่องนี้จะจัดการยากสักหน่อย แต่ก็ยังสามารถพูดคุยกันได้ หากเจรจาไม่ได้ผลก็แค่จับสลาก!”“แต่ตอนนี้ พวกท่านไม่อยากโค่นล้มไทเฮาจริงหรือ? อ๋องเซ่อเป่ย ข้ารู้ว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่!”“ทหารองครักษ์เมืองหวงของข้าไม่ดีอีกต่อไป ท่านคิดว่าอำนาจของท่านจะแข็งแกร่งขึ้น ดังนั้นในใจของข้า ท่านเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุดที่จะสั่งการ!”“แต่อย่าลืมว่าตอนนี้พวกท่านทุกคนกำล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 746
อ๋องเจิ้นตงหน้าบึ้งตึง แต่เขาพูดอะไรไม่ออก!เพราะตอนนี้เขาไม่มีความแข็งแกร่งมากพอ ที่จะแข่งขันกับอ๋องเซ่อเป่ย เพื่อสิ่งที่เรียกว่าเมืองหลวง!แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจจะยอมแพ้ แต่เขาไม่มีทางเลือก!“ได้! เช่นนั้นข้าจะมอบเมืองหลวงให้ท่าน!”หลังจากที่อ๋องเจิ้นตงพูดจบ เขาก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ตอนนี้เรามาคุยกันดี ๆ เพื่อหาวิธีวางแผนกบฏได้แล้วใช่หรือไม่?”อ๋องหลงซีส่ายหน้า “ข้าจะไม่มีส่วนร่วมในการกบฏใด ๆ ในวันที่พวกท่านลงมือทำ ข้าจะปิดประตูบ้าน ไม่ออกไปข้างนอก”ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา อ๋องเซ่อเป่ยและอ๋องเจิ้นตงต่างก็ยิ้มอ่อน เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ดีว่าจะเป็นเช่นนี้เพราะอ๋องหลงซีไม่เคยสนใจร่วมแบ่งผลประโยชน์ในราชสำนักเช่นนี้!แต่พวกเขาก็ไม่สนใจเช่นกัน คืนนี้ถูกกำหนดให้เป็นค่ำคืนที่ไร้ซุ่มเสียง!อ๋องเจิ้นตงยิ้มเล็กน้อย และหลังจากกลับมา ดวงตาของเขายังมีความภาคภูมิใจอีกด้วย!แต่เรื่องทั้งหมดนี้ หวังหยวนย่อมรู้ข่าวทันทีหากต้องการยุติสงครามครั้งนี้ ความจริงแล้วมันเป็นเรื่องง่ายมาก นั่นคือยุยงให้ฝ่ายหนึ่งที่กบฏจัดการอีกฝ่ายเอง!แต่หวังหยวนคิดแล้วก็ตัดสินใจว่าเขาต้องเลือกมาหนึ่งคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 747
ต้าหู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และยังคงสับสน“ใช่แล้ว เป็นสหายผู้รู้ใจ!”“เอ่อ... พี่หยวน คนผู้นี้เป็นใครหรือ?”ต้าหู่อยากรู้อยากเห็นมาก เพราะในสายตาของต้าหู่ พี่หยวนแข็งแกร่งมาก คนธรรมดาจะกลายเป็นสหายผู้รู้ใจของเขาได้อย่างไร?แม้ว่าพวกเขาจะอยู่กับพี่หยวนมาเป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็ยังเป็นแค่พี่น้องกัน เพราะหลายครั้ง พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่พี่หยวนทำในความเข้าใจของต้าหู่ อย่างน้อยสหายผู้รู้ใจก็ต้องถูกจริตกัน และไม่ว่าจะทำสิ่งใด อีกฝ่ายก็จะเข้าใจได้!และเมื่อมองทั้งเมืองหวงแล้ว มีคนน้อยมากจริง ๆ ที่จะสามารถเป็นสหายผู้รู้ใจของพี่หยวนได้!“เอาล่ะ เตรียมอาหารเย็นเถอะ คืนนี้ข้าอยากดื่มกับใครบางคน!”หวังหยวนมีความสุขมาก เก็บจดหมายไว้ แล้วเฝ้ารอเงียบ ๆยามค่ำคืน หวังหยวนอยู่คนเดียวในห้องตำรา ขณะนี้เขาได้เตรียมหม้อไฟและสุรา เฝ้ารออย่างเงียบเชียบไม่นานหลังจากนั้น ก็มีคนมาเคาะประตูห้องตำรา หวังหยวนคลี่ยิ้มทันที“ประตูไม่ได้ลงกลอน เข้ามาสิ”หลังจากพูดจบ ประตูก็ส่งเสียงดังเอี๊ยด จากนั้นชายในชุดคลุมสีดำก็เดินเข้ามา!หวังหยวนมองชายคนนี้ด้วยสีหน้ายินดีมาก“บอกตามตรง มันทำให้ข้าประหลาดใจจริง ๆ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 748
เกาเล่อสับสนเล็กน้อย มองหวังหยวนแล้วพูดว่า“ตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้หญิงต้องไม่กุมอำนาจ นี่คือหลักการที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของเรา หวังหยวนในเมื่อเจ้าฉลาดมาก เจ้าไม่รู้หรือว่าปัญหาจะเกิดขึ้น หากผู้หญิงได้ครองอำนาจ?”หลังจากที่เกาเล่อพูดเช่นนี้ หวังหยวนก็หัวเราะทันทีอันที่จริงเรื่องเช่นนี้ไม่สามารถสรุปได้!เมื่อผู้ชายและผู้หญิงครองอำนาจ ก็ยากที่จะบอกว่าใครเก่งกว่ากัน!เนื่องจากเขามาจากโลกสมัยใหม่ ย่อมรู้ดีว่าในโลกนี้ชายและหญิงมีความเท่าเทียมกัน ทั้งยังรู้ด้วยว่าไม่เพียงแต่ชายและหญิงจะเท่าเทียมกันเท่านั้น แต่ผู้หญิงยังมีสถานะสูงกว่าผู้ชายด้วยซ้ำ!ในครอบครัวธรรมดาทั่วไป ผู้หญิงมีอำนาจทางการเงิน มีคำกล่าวว่า หากอยากมีชีวิตที่ดี ต้องเชื่อฟังภรรยา!เรื่องเช่นนี้เป็นทางเลือกของผู้ชายส่วนใหญ่เองจริง ๆ โดยภรรยาจะมีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องการเก็บเงินเดือน และการใช้จ่ายอื่น ๆต้องบอกว่าชีวิตแบบนั้นค่อนข้างดีมาก ไม่สุรุ่ยสุร่ายเกินไปแน่นอนว่านั่นสำหรับในครอบครัวเล็กจะเกิดอะไรขึ้น หากเป็นเรื่องการปกครองที่สำคัญกว่ามาก?ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงจะแย่กว่าผู้ชายเสมอไป ความจริงแล้วผู้หญิงจะระมัด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 749
แต่ยังเป็น...เป็นเพราะหวังหยวน!“เจ้ายังจำวันนั้นที่เจ้าไปไหว้หลุมศพของข้าได้หรือไม่?”ทันใดนั้นเกาเล่อก็ถามขึ้นหวังหยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “หืม? เจ้ารู้ได้อย่างไร... หรือว่า เจ้าอยู่ที่นั่นหรือ?”หวังหยวนไม่คาดคิดว่าเรื่องต่าง ๆ จะเป็นเรื่องบังเอิญเช่นนี้ วันนั้นได้พบเขาจริง ๆ!เกาเล่อพยักหน้า แล้วยกยิ้ม“ใช่ ข้าแอบอยู่ข้าง ๆ ยืนฟังสิ่งที่เจ้าพูด พูดตามตรง ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะสรรเสริญข้าเช่นนั้น เจ้าควรจะยินดีที่กำจัดคู่ต่อสู้ได้ แต่เจ้ากลับไม่เป็นเช่นนั้น ซ้ำยังรู้สึกสูญเสียอีก!”เกาเล่อมองหวังหยวน แล้วพูดความในใจเพราะฤทธิ์ของสุราหวังหยวนพยักหน้า “ข้าย่อมรู้สึกสูญเสีย เกาเล่อ ข้ายังยืนยันคำเดิม ข้าชนะเพราะสถานการณ์!”“กล่าวได้ว่าเป็นเพราะเวลาที่เหมาะสม สถานที่ที่เหมาะสม และคนที่เหมาะสม ซึ่งก็คืออากู่ฉากับอ๋องหลงซี จึงสามารถแทรกหนามแหลมเข้าไปในตัวเจ้าและอ๋องเจิ้นตงได้”“ถึงแม้ว่าข้าจะชนะ แต่ข้าก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองชนะได้อย่างสวยงามนัก”หวังหยวนพูดตามความจริง เขาชนะเพราะสถานการณ์ ด้วยความช่วยเหลือจากคนมากมาย เขาจึงสามารถกำจัดเกาเล่อได้แต่เมื่อเกาเล่อได้ยินดังนั้น เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 750
เกาเล่อคุกเข่าลงบนพื้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ท่าทางนั้นทำให้หวังหยวนหยุดหัวเราะ“เร็วเข้า เร็วเข้า ลุกขึ้นมา ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้”หวังหยวนเกลียดการคุกเข่าเช่นนี้ ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน มนุษย์ด้วยกันไม่มีความสูงต่ำ ไม่จำเป็นต้องคุกเข่าเลยยิ่งไปกว่านั้น บางเรื่องต่างฝ่ายต่างรู้กันในใจ และมีใจเดียวกันก็เพียงพอแล้ว!หวังหยวนมีความสุขมาก เขาช่วยพยุงเกาเล่อให้ลุกขึ้น“จำไว้ว่าข้าไม่ใช่เจ้านายของเจ้า ข้าเป็นเพื่อน เป็นสหายผู้รู้ใจของเจ้า ไม่มีใครในโลกนี้ที่เป็นเจ้านายของเจ้า ต่อไปนี้ให้เรียกข้าว่าหวังหยวนเหมือนเดิม เข้าใจหรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็ประหลาดใจมากกว่าเดิม“มันไม่ค่อยสุภาพหรือเปล่า เหตุใดไม่ให้ข้าเรียกเจ้าว่าท่านหมิงถันล่ะ?”เกาเล่อยิ้ม ก่อนจะรีบพูดหวังหยวนไม่สนใจ จากนั้นพยักหน้า “เกาเล่อ เนื่องจากเจ้ากับข้าซื่อสัตย์ต่อกัน ข้าจะไม่ปิดบังเรื่องนี้จากเจ้า ไม่เช่นนั้นเจ้าก็คงจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว”“นั่นคือเรื่องการก่อกบฏระหว่างอ๋องเจิ้นตงกับอ๋องเซ่อเป่ย เจ้าคิดว่าควรทำอย่างไร?”หวังหยวนเข้าเรื่อง เขารู้จักอ๋องเจิ้นตงดีที่สุด ดังนั้นเขาย่อมต้องรู้ดีว่าคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 751
หวังหยวนหัวเราะดังมากขึ้น “ท่านมาถึงก็ให้ของขวัญอวยพรข้าทันที ช่างทำให้ข้าประหลาดใจยิ่งนัก ท่านพูดมาเถอะว่าจะดำเนินการอย่างไร” เกาเล่อคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับว่า “สหายหวัง ท่านรู้หรือไม่ว่าใครที่มีอำนาจด้านการต่อสู้สูงสุดในเมืองหวงของข้า?” ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ หวังหยวนก็ส่ายหัว “ข้าไม่รู้จริง ๆ” เกาเล่อพูดช้า ๆ ว่า “ในเมืองหลวงของเมืองหวงนี้ มีบุคคลลึกลับผู้หนึ่งซึ่งเก่งกาจยิ่งนัก อาจกล่าวได้ว่าเป็นบุคคลที่มีอำนาจทางทหารมากที่สุดในเมืองหลวงของเมืองหวงของข้า!” “แน่นอนว่าคนที่ข้าต้องการจะกล่าวถึงไม่ใช่คนผู้นี้ แต่เป็นคนอื่น!” “หลังจากนั้น มีชายคนหนึ่งชื่อกวนไห่ ซึ่งอยู่เคียงข้างอ๋องเซ่อเป่ย ข้าเคยได้ยินมาว่าชายคนนี้ถูกอ๋องเซ่อเป่ยพากลับมาจากข้างนอก ตัวตนของเขายังเป็นปริศนา ไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากไหน แต่ฝีมือดาบของเขานั้นโดดเด่นในเมืองหวง เรียกได้ว่าเก่งเป็นอันดับสอง!” “ส่วนอันดับที่สามนั้น ตกเป็นของอาเจี้ยนซึ่งอยู่เคียงข้างอ๋องเจิ้นตง ครั้งที่แล้วที่พวกเจ้าส่งคนไปซุ่มโจมตี เขาเป็นคนจัดการเองเพียงลำพัง ทั้งเจ็ดคนถูกเขาฆ่าตายในทันที” “ยังมีอีกหนึ่งคน ซึ่งก็คือองครักษ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 752
แผ่นดินราชงศ์หวงนี้พิเศษมาก พูดตามตรงเขาไม่เคยไปเมืองหลวงของต้าเย่มาก่อน แต่เมื่อคิด ๆ ดูแล้วก็น่าจะคล้ายกัน พวกเขาทั้งสามออกมาเดินเล่นที่นี่ บอกว่ามาเดินเล่น แต่แท้จริงแล้วหวังหยวนกำลังเดินเล่นอย่างมีจุดหมาย หลังจากที่ไปเยี่ยมชมหอนางโลมดี ๆ หลายแห่ง และได้พบกับคุณชายมากหน้าหลายตา ซ้ำยังพูดคุยกับพวกเขา เวลาจวบจนเที่ยงกว่า พวกเขาจึงกลับไปที่โรงเตี๊ยม ทว่าในเวลานี้ เกาเล่อที่หายตัวไปตั้งแต่เช้าก็กลับมาแล้ว ทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้ม “เกาเล่อ ข้าขอแนะนำให้เจ้ารู้จัก นี่คือถังหม่าง และนี่คือต้าหู่ พวกเขาทั้งสองเป็นพี่น้องที่ดีของข้า” หลังจากที่หวังหยวนอธิบายจบ เกาเล่อก็รีบประสานมือของเขา “ข้าได้ยินมานานแล้วว่ามีปรมาจารย์อยู่ข้างกายสหายหวัง วันนี้ได้มีโอกาสพบเจอ ถือว่าไม่ธรรมดาจริง ๆ” เกาเล่อเป็นคนน้ำกลิ้งบนใบบอน แม้ว่าเขาจะหลักแหลมและโหดเหี้ยม แต่เขาก็จริงใจต่อผู้อื่น ต้าหู่และถังหม่างก็ไม่กล้าที่จะละเลย คนผู้นี้ยอมจำนนต่อพี่หยวน ดังนั้นเขาจึงนับว่าเป็นสหายของพวกเขาโดยปริยาย “สหายเกาสามารถปิดฟ้าข้ามทะเลได้ ข้าชื่นชมยิ่งนัก!” “ถูกต้อง สหายเกามีกลอุบายที่เก่งกาจยิ่งน
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
