เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 73
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-11-13 16:00:01
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 74
“เฮ้อ!” หวังหยวนผ่อนลมหายใจหนัก เขากดความตื่นเต้นเอาไว้แล้วส่ายหัว “ไม่ได้!” “ทำไมคะ?” ใบหน้าอันงดงามของหลี่ซื่อหานดูเศร้าหมอง ทั้งคู่แต่งงานกันเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่เธอยังไม่ใช่ผู้หญิงของสามีโดยสมบูรณ์ เมื่อก่อนยังพอยอมรับได้ แต่ตอนนี้สามีของนางสุขสบายดีแล้ว หวังหยวนกระพริบตา “เรื่องแบบนี้ควรเป็นผู้ชายเป็นฝ่ายเอ่ยปาก ดังนั้น เมียจ๋า ข้าต้องการเจ้า!” “ฮิ ฮิ สามี ท่านเจ้าเล่ห์มาก!” “เมียจ๋า ข้าอยากได้ อยากได้!” “...อึ่ม!” ยามดอกไม้เบ่งบานรีบเด็ดเอา อย่ารอจนเหี่ยวเฉาทิ้งกิ่งไป ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีงามพร้อมทิวทัศน์สวยงามจริง ๆ! เช้าวันรุ่งขึ้น หวังหยวนลากร่างที่เหนื่อยล้าของเขา ไปยืนต่อไปที่ป้อมปืน สุขภาพของเขาแย่มาก จึงจำเป็นต้องออกกำลังกายต่อเนื่อง ใบหน้าอันงดงามของหลี่ซื่อหานแดงระเรื่อราวกับดอกไม้ที่โดนฝนในฤดูใบไม้ผลิ เธองดงามอย่างน่าทึ่ง อย่างไรก็ตาม ฝีเท้าอ่อนโยนพร้อมคิ้วขมวดเล็กน้อยเป็นครั้งคราว ราวกับว่าเธอรู้สึกไม่สบายที่ไหนสักแห่ง “ซื่อหาน ถึงเวลามัดผมของเจ้าแล้ว!” แม่ครัวมากประสบการณ์ในโรงอาหารต่างปิดปากและหัวเราะเบา ๆ หลี่ซื่อหานหน้าแดงด้วยความเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 75
“อืม ก็ใช่ ผู้ช่วยถงเจ้าพูดถูก ลูกน้องของข้าก็ต้องกินข้าว!” เฮยซินหู่พยักหน้า “แต่บนภูเขาเงินใช้ไม่ได้ ให้พี่ชายหลิวส่งข้าวสิบเกวียน เกลือสองกอง วัวสิบตัว แกะยี่สิบตัวมาให้ข้า ทางที่ดีควรได้เพิ่มม้าอีกห้าตัว แล้วก็ปืนห้าสิบกระบอก และดาบยี่สิบเล่ม ข้ารับรองว่าข้าจะจัดการเรื่องนี้อย่างราบรื่น” “...ตกลง!” ผู้ช่วยถงกัดฟันและตกลง โจรโลภมากคนนี้อยากได้ของมากมาย ราคาก็พันกว่าตำลึง สิ่งที่อันตรายที่สุดคือ การจัดหาเสบียงให้กับพวกโจร ซึ่งถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงถึงขึ้นตัดหัว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แกล้งทำเป็น 'คุ้มกันสินค้า' ตามปกติ จากนั้นถูกโจรปล้นไป แม้ว่าที่ว่าการอำเภอจะรู้เรื่องนี้ พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรโดยไม่มีหลักฐาน ในเมื่อพวกเขาไม่ได้ปราบปรามพวกโจรอย่างเด็ดขาด เทศบาลนั้นมีอำนาจ มีความเข้าใจในการผ่านของโจรโดยปริยาย เพราะไม่สามารถล้อมปราบพวกมันได้ จึงทำได้แค่ร่วมมือกันและเป็นประโยชน์ต่อกัน อย่างไรก็ตามเมื่อร่วมมือกัน ต้องป้องกันไม่ให้โจรมีขนาดใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น แล้วคุกคามผู้มีอำนาจ หลังจากผู้ช่วยถงจากไป เฮยซินหู่กล่าวว่า “พวก ไปเรียกหัวหน้าสองกับหัวหน้าส
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 76
มีคนต้องการฆ่าผู้มีพระคุณและจับภรรยาของเขา กัวฉางระงับความโกรธในใจ และพูดอย่างสงบ “พวกเจ้าเข้าร่วมค่ายซานหู่ ข้าได้ยินมาว่าพวกโจรที่นั่นอยู่ดีกินดี ทุกมื้อได้กินปลาและเนื้อตัวใหญ่ แถมยังมีสาว ๆ สวย ๆ ด้วย!” เฮยลวี๋ส่ายหัว “พี่ฉาง คนที่พี่กำลังพูดถึงไม่ใช่โจรภูเขา แต่เป็นเจ้าแห่งขุนเขาต่างหาก!” โซ่วโหวพูดด้วยตาสีแดง “เมื่อก่อนเราก็คิดว่าถ้าเรากลายเป็นโจรภูเขา เราจะปล้นใครก็ได้ที่เราต้องการและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ใครจะไปรู้ เฮ้อ!” กัวฉางรู้สึกประหลาดใจ “ไม่ใช่เหรอ?” ในอดีตมีโจรภูเขาอยากให้เขาเข้าร่วมกลุ่ม โดยบอกว่าถ้าเขากลายเป็นโจร เขาได้กินปลาและเนื้อสัตว์ได้มากเท่าที่ต้องการ ตอนนั้นเขาก็สนใจเช่นกัน ถ้าไม่มีภรรยา ลูก และแม่ เขาก็คงไปภูเขาและกลายเป็นโจรแล้ว “กลัวโดนรัฐบาลกวาดล้าง เราจึงอาศัยอยู่บนภูเขาและขนส่งอาหารลำบาก บนเขามีหลายปากคอยกินอาหารอยู่ ดังนั้นถ้าเราขนส่งอาหารขึ้นไปเพียงเล็กน้อย มันก็จะหมดเร็ว เจ้าขุนเขาปันส่วนให้เรากินข้าวได้คนละสามชาม ครึ่งเดือนกินเนื้อได้ครั้งเดียว เจ้าหน้าที่และทหารปราบโจรมาปีละ 2 ครั้ง เราต้องซ่อนตัวบนภูเขาสองครั้ง ครั้งละอย่างน้อยครึ่งเดื
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 77
กัวฉางไม่อธิบายอะไร เขาพาทั้งสองคนไปที่บ้านของหวังหยวน กลุ่มขายปลากลับมาจากเมือง และนั่งยอง ๆ หน้าประตูเพื่อพักผ่อนรออาหารเย็น สามกลุ่มจากสามสิบคนรวมตัวกันเพื่อพูดคุย และคุยโวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองและตลาดด้วยรอยยิ้มที่สดใส และมีความสุขบนใบหน้าของพวกเขา โซ่วโหวและเฮยลวี๋ตกตะลึง รู้สึกว่าคนเหล่านี้ดูมีความสุขจริง ๆ แต่เกษตรกรในชนบทจะไปมีอะไรที่ทำให้มีความสุขกัน! ทันใดนั้น กัวฉางก็พูดว่า “พวกเขาคือกลุ่มขายปลา พวกเขามีรายได้สองก้วนต่อเดือน และกินเนื้อสองมื้อต่อวัน แต่ละมื้อหนักครึ่งโล พวกเขายังมีรถเดินทางไปเมือง พวกเขาทำงานสองวัน มีวันหยุดหนึ่งวัน แถมยังมีคนสอนศิลปะการต่อสู้ด้วย” เฮยลวี๋ขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่ฉาง ยิ่งพี่พูดมากเท่าไหร่พี่ก็ยิ่งไร้สาระมากขึ้นเท่านั้น เจ้าของบ้านที่ไหนจะให้รถคนงานไปดูแล แถมยังทำงานสองวัน และมีวันหยุดหนึ่งวัน นอกจากนี้ยังหาครูมาสอนศิลปะการต่อสู้ให้พวกเขาอีกล่ะ ถ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าของบ้านคนนี้คงเป็นคนโง่ก็กลับชาติมาเกิดเป็นพระโพธิสัตว์” โซ่วโหวยิ้ม “พี่ฉางล้อเล่นกับเรา จะไปมีคนแบบนี้ได้ยังไง!” กัวฉางไม่ได้อธิบายเช่นกัน “ไปกันเถอะ ถึงเวลาที
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 78
พรวด! พรวด! พวกเขาทั้งสองกระโดดขึ้น และมองไปที่กัวฉางด้วยความหวาดกลัว ระหว่างกินไปครึ่งชั่วโมง พร้อมฟังบทสนทนาของคนข้าง ๆ พวกเขาก็รู้แล้ว นี่คือบ้านของบัณฑิตผู้ร่ำรวยคนนั้น และยังเป็นเป้าหมายของพวกเขาด้วย ตอนนี้กัวฉางพูดอย่างจริงจังว่า นี่คือนายน้อยของเขา เขาทำให้ทั้งสองระเบิดทันที! เฮยลวี๋แสดงท่าทีหลบหนี “พี่ฉาง มิตรภาพชะตาชีวิตของพวกเรา พี่ทำกับเราแบบนี้ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมที่จะจับเรา หลังจากที่เรากินอิ่มจนไม่สามารถหนีไปได้!” โซ่วโหวหยิบกริชออกมาจากเอวของเขา “พี่ฉาง ปล่อยพวกเราไปเถอะ พี่ลืมคำสัญญาเดิมที่ว่าเราจะแบ่งปันความสุข และแบ่งปันความยากลำบากแล้วเหรอ พี่ไม่ใช่คนไม่ยุติธรรมนี่นา!” “ถ้าข้าอยากจะจับกุมพวกเจ้า ข้าก็ทำไปนานแล้ว พวกเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ของข้ารึไง ข้าปฏิบัติต่อพวกเจ้าเหมือนพี่น้อง และข้าอยากจะบอกความจริงกับพวกเจ้า” กัวฉางพูดอย่างเย็นชา “ถ้าพวกเจ้าเชื่อฟังก็นั่งลง ถ้าพวกเจ้าไม่ฟังก็หันหลังกลับ แล้วออกไปตอนนี้ ข้าจะไม่เรียกคนมาจับพวกเจ้า ถือว่ามิตรภาพของพวกเราจบลง แต่หลังจากวันนี้ เราก็จะไม่ใช่พี่น้องอีกต่อไปแล้ว!” โซ่วโหวกริชของเขาแล้วนั่งลง “พี่ฉาง พี่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 79
เฮยลวี๋และโซ่วโหวรู้สึกว่าโลกดูสดใสขึ้นมา นายน้อยหวังคนนี้เป็นถึงบัณฑิต และจะเป็นข้าราชการในอนาคต เขามั่งคั่งพอที่จะจัดหาเนื้อให้คนหลายร้อยคน ซ้ำยังโค่นล้มหัวหน้าหมู่บ้านและองครักษ์ได้! คนที่มั่งคั่ง มีอำนาจ และมีอิทธิพลเช่นนี้ กลับมีน้ำใจต่อพวกเขามาก ไม่เคยมีเจ้าของที่ดินหรืออัศวินในชนบทคนใดเคยมองพวกเขาในแง่ดี! แม้แต่ในค่ายซานหู่ ผู้นำทั้งสามก็ไม่เคยมองดูพวกเขาโดยตรง และกลุ่มโจรก็ดูถูกภูมิหลังของพวกเขาในฐานะหัวขโมยด้วย แต่นายน้อยหวังไม่รังเกียจพวกเขา ซ้ำยังเรียกพวกเขาว่าสหาย และเริ่มทักทายก่อน! พวกเขาทั้งสองรู้สึกเหมือนกับได้พบกับเนื้อคู่ในทันที “นายน้อย พวกเขาเป็นสหายเก่าของข้า และตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ค่ายซานหู่!” กัวฉางพูดตามตรง “มีคนคิดจะทำร้ายท่าน ค่ายซานหู่รับหน้าที่นี้ และขอให้พวกเขาเข้ามาตรวจสอบสถานที่ก่อน ข้าพบพวกเขาตอนบ่าย” ทั้งสองเริ่มกระวนกระวายเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฮยลวี๋คุกเข่าลงและพูดว่า “นายน้อยหวัง ท่านเป็นคนดีเหมือนพระโพธิสัตว์ พวกเราจะกล้าทำร้ายท่านได้อย่างไร หากพวกข้าทำร้ายท่าน ข้าต้องตกนรกขุมที่สิบแปด!” โซ่วโหวคุกเข่าลงทั้งน้ำตาที่ไหลอาบหน้า “น
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 80
“อ่า งั้นก็ตามนี้!” ทันทีที่ได้ยินว่าหวังหยวนจะช่วยเหลือ เฮยลวี๋และโซ่วโหวรู้สึกว่ามันง่ายเกินไป! กัวฉางพาพวกเขาสองคนไปพักผ่อน! หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ซื่อหาน ช่วยข้าขัดหมึกหน่อย!” ในห้องนอน หลี่ซื่อหานที่กำลังฟังอยู่เมื่อครู่นี้ เธออดไม่ได้ที่จะพูด ในขณะที่ขัดหมึกให้เขา “สามี ท่านไม่ไปที่เทศบาลจริง ๆ เหรอ ค่ายซานหู่นั้นไม่ใช่โจรธรรมดา!” ค่ายซานหู่มีชื่อเสียงที่เลวร้าย จนแม้แต่ผู้มีอำนาจในเทศบาลก็ไม่กล้ารุกรานพวกเขา! “ไม่ไป ข้าอยากอยู่ที่นี่ต่อ! แต่ถ้าเจ้าอยากเข้าเมือง ข้าจะให้คนพาเจ้าไปพรุ่งนี้!” หวังหยวนส่ายหัว รากฐานเพิ่งเป็นรูปเป็นร่าง ทันทีที่เขาจากไปในเวลานี้ จิตใจของชาวบ้านจะแตกสลายทันทีที่โจรเข้ามา เมื่อถึงเวลานั้น ใช้เงินไปเท่าไหร่ก็เอาคืนไม่ได้ นี่คือรากฐาน ไม่มีใครแตะต้องได้! หลี่ซื่อหานเงยหน้าสวยขึ้นมา “ไม่ ถ้าท่านไม่ไป ข้าก็จะไม่ไปเช่นกัน ข้าอยากอยู่กับสามี แม้จะต้องตายก็ต้องตายด้วยกัน!” หวังหยวนกระพริบตา “เป็นนกยวนยางที่รักมั่นใจเดียวหรือไง?” “อืม!” ใบหน้าสวยของหลี่ซื่อหานแดงก่ำ และพูดอย่างหนักแน่น “ข้าเชื่อใจท่าน หากท่านเต็มใจที่จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 81
“เป็นโฉนดบ้านพร้อมที่ดินจริงหรือ?”ล่าลี่โถวและซานเจี่ยวเหยี่ยนตกใจเมื่อเห็นมัน!แม้ว่าทั้งสองจะอ่านหนังสือไม่ออก แต่ก็เคยเห็นโฉนดบ้านที่มีอยู่ทุกครัวเรือน“เฮยลวี๋ เจ้าจะอวดเพื่ออะไร ไม่ได้บอกว่าจะไม่บอกใครหรอกหรือ!”โซ่วโหวดุเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าเขากำลังตำหนิเพื่อนที่เผลอเปิดเผยความลับ“เอ๊ะ เอ๋!”เฮยลวี๋รีบเก็บโฉนดบ้านแล้วพูดว่า “โฉนดบ้านนี่เป็นของปลอม ข้าหยิบมันมาจากข้างทาง พวกเราไม่ได้ร่ำรวยหรอก แค่ล้อพวกเจ้าเล่นน่ะ เจ้าทำธุระไปเถอะ เราสองคนขอตัวไปก่อน!”พวกเขาทั้งสองออกไปทันทีที่พูดจบ!“เฮยลวี๋ โซ่วโหว เราเป็นพี่น้องจากหมู่บ้านเดียวกัน มีมิตรภาพที่ยืนยาวมาด้วยกัน หากมีโอกาสร่ำรวยจากการปล้น ก็ควรช่วยพี่น้องด้วย!”ทันทีที่พวกเขาเห็นว่าคนสองคนนั้นมีพิรุธ ล่าลี่โถวและซานเจี่ยวเหยี่ยน ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงไล่ตามพวกเขาไปหากจะทำ ต้องลงมือทำเลย!ทำบางอย่างประสบความสำเร็จ บางทีผลประโยชน์อาจตกอยู่ในมือพวกเขาบ้าง“เอาล่ะ เห็นแก่ผลประโยชน์จากการปล้นที่ผ่านมา ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังก็ได้ ข้าไม่ได้แค่พบโอกาสสร้างโชคลาภ แต่ข้าเจอคนใจดี...”“เป็นไปได้อย่างไร โลก
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-14
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2053
สตรีผู้นี้...หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจช่างไม่รู้จักบุญคุณเอาเสียเลย!เหตุผลที่เขาไม่อยากให้หลิ่วหรูเยียนไปด้วยก็เพื่อปกป้องนาง เพราะหลังจากที่รู้ชาติกำเนิดของนางแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกเห็นใจ!หลายปีมานี้ นางต้องเผชิญกับความทุกข์ยากมากมาย บัดนี้ในที่สุดก็ได้พบกับญาติ จึงควรได้ใช้เวลากับครอบครัว!แต่นางกลับดื้อรั้น ยืนกรานจะตามไปเสี่ยงอันตรายกับเขา ช่างเหลวไหลยิ่งนัก!“เจ้าตัดสินใจแล้วจริงหรือ?”หวังหยวนถามย้ำ“ใช่แล้ว!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่น“ได้!”“เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า ประเดี๋ยวเจ้าไปเตรียมตัวได้เลย เช้านี้พวกเราจะออกเดินทาง!”ตานเฟยเจ้าเล่ห์เหมือนหมาจิ้งจอก ต้องรีบจัดการเขา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะมีโอกาสหนีไปได้!เมื่อถึงเวลานั้นจะเสียทั้งฮูหยินและรี้พล!หวังหยวนไม่อยากพลาดโอกาสนี้!“ข้าจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!”หลิ่วหรูเยียนกล่าว แล้วเดินออกไป ในดวงตาของนางปราศจากแววตื่นเต้น กลับมีแต่ความเย็นชา!การล้างแค้นคือเป้าหมายเดียวในใจนาง!ครึ่งชั่วยามต่อมา หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างก็เตรียมพร้อม เนื่องจากเรื่องนี้สำคัญ หวังหยวนจึงเตรียมการอย่างรัดกุมไม่เพียงแต่เรียกทหาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2052
“เขาชื่อตานเฟย อายุสี่สิบกว่าปี แต่ข้ารู้แค่ชื่อ ส่วนหน้าตาที่แท้จริงเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้”“ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น แม้แต่คนอื่น ๆ ในพรรคทมิฬต่างไม่รู้เช่นกัน”“หลายปีมานี้ เขาสวมหน้ากากตลอดเวลา ไม่ให้ใครเห็นหน้าตาที่แท้จริง!”หลิ่วหรูเยียนอธิบายหวังหยวนพยักหน้า คนของพรรคทมิฬชอบปิดบังตัวตน จึงไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาไม่เช่นนั้นคงไม่สะดวกในการทำงาน!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดีหวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ แล้วถามขึ้นว่า “แล้วฐานทัพพรรคทมิฬอยู่ที่ไหน?”“เจ้าน่าจะรู้ใช่หรือไม่?”“ได้ยินว่าตานเฟยรับเจ้าเป็นลูกบุญธรรม แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อใจคนอื่น แต่ย่อมต้องเชื่อใจเจ้า และพาเจ้าไปด้วยใช่หรือไม่?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลิ่วหรูเยียนก็เปลี่ยนไป นางกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวปรากฏว่าหลายปีที่ผ่านมา นางเห็นโจรเป็นพ่อมาโดยตลอด!ซ้ำยังช่วยเหลือโจรผู้นี้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยเหลือ นางคงกลายเป็นหุ่นเชิดในมือของตานเฟย!ยิ่งคิด ยิ่งโมโห!“ข้ารู้!”“สถานที่แห่งนั้นอยู่ห่างไกลและอยู่ในหุบเขาลึก แม้ว่าข้าจะบอกท่าน ท่านก็คงหาไม่พบ!”“ข้ามีวิธีหนึ่ง ให้ข้านำทางพาท่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2051
ในคืนนั้น หลิ่วหรูเยียนอยู่กับลุงของนางในห้อง ทั้งสองพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลินหลิ่วหรูเยียนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนตลอดเวลาที่ผ่านมา นางเป็นเพียงคนเดียวดาย แม้ว่าประมุขพรรคทมิฬจะดูแลนาง แต่นางกลับรู้สึกว่ามีความห่างเหินกับเขา ความรู้สึกนี้ แม้แต่นางเองก็อธิบายได้ไม่ชัดเจนอาจเป็นความรู้สึกแปลกแยกกระมัง?เพราะทั้งสองไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันแม้ว่าจะเห็นเขาเป็นญาติ แต่ก็ไม่ใช่ญาติที่แท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เขากลับเป็นคนที่ฆ่าบิดาของนาง!หลิ่วหรูเยียนเข้าใจทุกอย่างแล้ว หวังหยวนไม่ได้หลอกลวงนาง ทุกอย่างที่เขาพูดล้วนเป็นความจริง หลักฐานอยู่ตรงหน้า แม้จะไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!รุ่งเช้า หวังหยวนตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเมื่อเขาเดินออกไปก็เห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่หากไม่ใช่หลิ่วหรูเยียน แล้วจะเป็นใครได้?“เจ้าตื่นเช้าจัง!”“ลุงของเจ้าเล่า?”“เท่าที่ข้ารู้ ตั้งแต่เมื่อวานพวกเจ้าก็อยู่ด้วยกันตลอด เหตุใดตอนนี้จึงแยกกันแล้วเล่า?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด นางขมวดคิ้วกล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
