LOGINShare
บทที่ 80
Last Updated:
2023-11-14 16:00:01Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 81
“เป็นโฉนดบ้านพร้อมที่ดินจริงหรือ?”ล่าลี่โถวและซานเจี่ยวเหยี่ยนตกใจเมื่อเห็นมัน!แม้ว่าทั้งสองจะอ่านหนังสือไม่ออก แต่ก็เคยเห็นโฉนดบ้านที่มีอยู่ทุกครัวเรือน“เฮยลวี๋ เจ้าจะอวดเพื่ออะไร ไม่ได้บอกว่าจะไม่บอกใครหรอกหรือ!”โซ่วโหวดุเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าเขากำลังตำหนิเพื่อนที่เผลอเปิดเผยความลับ“เอ๊ะ เอ๋!”เฮยลวี๋รีบเก็บโฉนดบ้านแล้วพูดว่า “โฉนดบ้านนี่เป็นของปลอม ข้าหยิบมันมาจากข้างทาง พวกเราไม่ได้ร่ำรวยหรอก แค่ล้อพวกเจ้าเล่นน่ะ เจ้าทำธุระไปเถอะ เราสองคนขอตัวไปก่อน!”พวกเขาทั้งสองออกไปทันทีที่พูดจบ!“เฮยลวี๋ โซ่วโหว เราเป็นพี่น้องจากหมู่บ้านเดียวกัน มีมิตรภาพที่ยืนยาวมาด้วยกัน หากมีโอกาสร่ำรวยจากการปล้น ก็ควรช่วยพี่น้องด้วย!”ทันทีที่พวกเขาเห็นว่าคนสองคนนั้นมีพิรุธ ล่าลี่โถวและซานเจี่ยวเหยี่ยน ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงไล่ตามพวกเขาไปหากจะทำ ต้องลงมือทำเลย!ทำบางอย่างประสบความสำเร็จ บางทีผลประโยชน์อาจตกอยู่ในมือพวกเขาบ้าง“เอาล่ะ เห็นแก่ผลประโยชน์จากการปล้นที่ผ่านมา ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังก็ได้ ข้าไม่ได้แค่พบโอกาสสร้างโชคลาภ แต่ข้าเจอคนใจดี...”“เป็นไปได้อย่างไร โลก
Last Updated : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 82
“ที่นี่คือหมู่บ้านต้าหวังใช่หรือไม่?”“ขอรับ ท่านใต้เท้า!”“เมื่อเข้าไปในหมู่บ้าน อย่าเรียกข้าว่าท่านใต้เท้าอีก ให้เรียกข้าว่านายท่าน!”“ขอรับ นายท่าน!”“เมื่อพบท่าน ต้องให้ความเคารพ อย่าเสียมารยาท!”“ขอรับ นายท่าน!”รถม้าแล่นเข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง ผู้ตรวจการสวี่เปิดม่านออก แล้วจ้าวเว่ยหมินก็ก้าวออกไปองครักษ์ทั้งสี่แต่งกายเป็นคนรับใช้ ดาบ คันธนู และหน้าไม้ถูกซ่อนไว้ในรถม้าเมื่อหวังเอ้อโกวร้องทุกข์ และจับกุมสิงซานและฟางเถี่ยซิน ที่บ่อนทำลายศักดิ์ศรีของเจ้าของม้า เขาก็ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ดังกล่าว และเข้าควบคุมอำนาจส่วนใหญ่ในที่ว่าการอำเภอหลังจากทำงานอย่างหนัก เพื่อเขียนแผนการรื้อถอนกำแพงเมือง และแผนกระตุ้นเศรษฐกิจจนเสร็จแล้ว ในที่สุดก็มีเวลาว่างมาถึงหมู่บ้านต้าหวัง หลังจากคิดมากมาตลอดในวันที่มีการร้องทุกข์ มีบางอย่างเกิดขึ้นในตลาดปลา และเขาก็ได้ยินเรื่องจากผู้ตรวจการสวี่ด้วยเพียงท่านพูดไม่กี่คำ ก็สามารถเปลี่ยนคนขี้ขลาดให้ฮึกเหิมดุดันขึ้นมาได้ วิธีควบคุมใจผู้คนเช่นนี้ อาจเรียกได้ว่าหงายฝ่ามือเป็นเมฆา คว่ำฝ่ามือเป็นพิรุณหากปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้สามารถรับใช้ราชสำนักไ
Last Updated : 2023-11-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 83
เพี๊ยะ!ป้าหงรีบวิ่งไปอุ้มหวังซานหู่ขึ้นมา ตีก้นหวังซานหู่ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มอับอายว่า “นายท่านผู้นี้ เด็กคนนี้พูดจาเหลวไหล โปรดอย่าได้ถือสาเขาเลยเจ้าค่ะ”“คำพูดของเด็กไม่มีอ้อมค้อม!”จ้าวเว่ยหมินยกยิ้ม โบกมือ แล้วเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามว่า “ไม่ทราบว่าเหตุใดทั้งผู้ใหญ่และเด็กบางคนในหมู่บ้านต้าหวัง ถึงมีมือและใบหน้าขาวกว่าคนหมู่บ้านอื่น!”“ข้าก็คิดว่านายท่านจะถามเรื่องอะไร!”ป้าหงที่ยืนเฝ้าอยู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “พี่หยวนคิดค้นสบู่ขึ้นมา โดยบอกเราว่าเชื้อโรคสามารถเข้าทางปาก เราจึงต้องใส่ใจสุขอนามัย ล้างมือด้วยสบู่ก่อนกินอาหาร ยิ่งเราล้างมากเท่าไหร่ มือเราก็ยิ่งขาวผ่องขึ้น เช่นเดียวกับใบหน้าที่เคยหมองคล้ำ!”จ้าวเว่ยหมินไม่อยากจะเชื่อเลย “เจ้าบอกว่าท่านผู้นั้นคิดค้นสบู่ขึ้นมาจริงหรือ?”ล่าสุดร้านขายของชำขายสบู่ชนิดหนึ่ง ที่สามารถทำความสะอาดมือและใบหน้าได้ดีมากแต่ราคาแพงมาก ก้อนละสามก้วน ซึ่งเท่ากับค่าแรงคนชนบททั้งเดือนด้วยความที่มีสบู่นั้น สตรีในครอบครัวร่ำรวยจึงไม่จำเป็นต้องใช้สบู่หอมอีกต่อไปแล้วเป็นไปดังที่พูดไว้ตอนอยู่จวนหลี่ ว่าหากต้องการหาเงิน จงหาเงินจากคนรวย!ผ่านม
Last Updated : 2023-11-15บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 84
จ้าวเว่ยหมินไม่ได้จากไป ในช่วงบ่ายเขาเห็นหวังหยวนกลับมาแล้วเกวียนวัวที่มีชิ้นส่วนไม้กับกองไม้ไผ่วางเรียงกันสวยงาม หวังหยวนนั่งอยู่ที่ด้านหน้าของเกวียน หวังหานซานและต้าหู่กำลังบังคับวัวทั้งสองข้าง ดูเหมือนว่าจะคอยขนาบข้างเขาไว้“ท่าน!”ราวกับเห็นความหวัง จ้าวเว่ยหมินตะโกนและวิ่งไปหาอย่างรวดเร็วองครักษ์ทั้งสี่ตกตะลึงปฏิกิริยาของหัวหน้าใหญ่เมื่อเห็นนายน้อยหวังคนนี้ เหมือนกับตอนที่พวกเขากำลังจะไปพบหัวหน้าใหญ่หวังหยวนกระโดดลงจากเกวียนวัว แล้วกำหมัดแน่นด้วยความประหลาดใจ “ท่านไป๋หลี่ เกิดอะไรขึ้นหรือ?”เยี่ยมมาก ท่านคนใจบุญผู้เปี่ยมเมตตาเขาทำให้จิ้นซื่ออันดับสองถึงกับต้องไล่ตามเขาจากเทศบาลมายังชนบท“ท่านไม่จำเป็นต้องเรียกข้าว่าท่านหรอก!”จ้าวเว่ยหมินหันไปด้านหนึ่ง ประสานมือแล้วยกขึ้นทำความเคารพ “ข้ามาที่นี่เพื่อขอโทษท่าน ชื่อจริงของข้าคือจ้าวเว่ยหมิน ส่วนไป๋หลี่เป็นนามแฝง”“นามแฝง!”หวังหยวนพยักหน้า แล้วหัวเราะเบา ๆ “เข้าใจแล้ว ใครบ้างในโลกนี้ที่ไม่มีเสื้อกั๊กสักสองสามตัว!”จ้าวเว่ยหมินประหลาดใจ “เสื้อกั๊กหรือ?”หวังหยวนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “แค่คำเปรียบเปรย”“คำเปรียบเปร
Last Updated : 2023-11-15บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 85
หวังหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าขอถามท่านหน่อย ต้าเฉียนอายุเท่าไหร่?”ประวัติศาสตร์ของโลกนี้ ก็คล้ายคลึงกับประวัติศาสตร์ของจีนอารยธรรมโบราณถือกำเนิดขึ้น นักปราชญ์เบิกทางให้ และราชวงศ์สมัยใหม่ก็ผันเปลี่ยนนับตั้งแต่ฮ่องเต้องค์แรกของราชวงศ์ต้าเฉียน ได้รวมเมืองสี่สิบเก้าแห่งในโลกให้เป็นหนึ่งเดียว ก็ใช้เวลาถึงสิบสองชั่วอายุคนจึงจะล่มสลายจ้าวเว่ยหมินคุ้นเคยกับการศึกษาประวัติศาสตร์ดั้งเดิม จึงตอบได้โดยไม่ต้องคิด “รุ่นที่สิบเจ็ดของราชวงศ์ต้าเฉียนที่ยิ่งใหญ่ รวมเป็นสองร้อยเก้าสิบหกปี!”หวังหยวนเปลี่ยนคำถาม “ต้าอวี๋ล่ะ?”“ต้าอวี๋ถูกสืบทอดมาสิบสองชั่วอายุคน รวมเป็นสองร้อยสามสิบสี่ปี!”จ้าวเว่ยหมินรู้สึกประหลาดใจ และไตร่ตรองความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นหวังหยวนยกยิ้ม “แล้วต้าเฉิงล่ะ?”หลังจากครุ่นคิด จ้าวเว่ยหมินก็หน้าซีด “สืบทอดมาสิบห้าชั่วอายุคน รวมเป็นสองร้อยเจ็ดสิบปี!”หวังหยวนยังคงถามต่อ “แล้วต้าเว่ยล่ะ?”เหงื่อเย็นไหลผุดขึ้นบนหน้าผากของจ้าวเว่ยหมิน “มันถูกสืบทอดมาสิบสามชั่วอายุคน รวมเป็นสองร้อยสี่สิบห้าปี!”หวังหยวนถามอีก “แล้วต้าจิ้นล่ะ?”“ฟื่บ!”จ้าวเว่ยหมินโซเซไ
Last Updated : 2023-11-15บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 86
“ขนสัตว์มาแล้ว!”เซี่ยซานหู่โกนเคราออก และกลายเป็นชายหนุ่มหน้ากลม ไม่เพียงแต่จะสูญเสียรูปลักษณ์ที่ดุร้ายก่อนหน้านี้ไปเท่านั้น แต่ยังดูน่าขันอีกด้วยในขณะนี้ เขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าหาบเร่ ตะโกนเร่ขายของ พลางสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆชายหนุ่มสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา กำลังแบกสัมภาระที่ปกคลุมไปด้วยขนสัตว์ และมีขวานและมีดยาวซ่อนอยู่ข้างใต้แม้ว่าเขาจะดูอุกอาจ แต่หากตัดสินใจทำแล้ว เขาก็ต้องทำมันให้ดีครั้งนี้เขามาตรวจดูที่เกิดเหตุ เขาจึงเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ และแสร้งปลอมตัวเป็นพ่อค้าซึ่งไม่เพียงแต่จะหลบเลี่ยงหูตาของผู้คนได้เท่านั้น แต่ยังช่วยให้พูดคุยกับชาวบ้านได้ง่ายขึ้นอีกด้วยหากรู้ว่าเป้าหมายอยู่บ้าน ก็สามารถพาคนมาลอบสังหารเขาในตอนกลางคืนได้ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น “นายท่านสาม เป็นท่านจริง ๆ ด้วย เหตุใดท่านถึงโกนหนวดเคราออก ทำให้พวกเราแทบจะจำท่านไม่ได้เลยขอรับ”“เฮยลวี๋, โซ่วโหว, ล่าลี่โถว, ซานเจี่ยวเหยี่ยน, เกาเหลียง…”เมื่อเห็นผู้ใต้บัญชาทั้งแปดของคนที่แต่งกายดี และดูร่าเริงแจ่มใสยืนอยู่ที่ทางแยก เซี่ยซานหู่ก็โกรธมาก เขากัดฟันพูดว่า “เจ้าพวกสารเลวท
Last Updated : 2023-11-15บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 87
ชายที่เป็นขี้กลาก มีผ้าสาลูสีขาวเปื้อนยาบนศีรษะรีบพูดขึ้น “นายน้อยหวังได้บอกสูตรลับลูกชิ้นปลาให้เราจริง ๆ และช่วยเราเปิดร้านด้วย เปิดมาสามวันแล้ว ธุรกิจเริ่มดีขึ้นทุกวันขอรับ”“วันนี้เราขายไปสิบก้วน หลังจากหักต้นทุนแล้ว เราก็ได้กำไรสี่ก้วน พวกเราทั้งแปดคนจะแบ่งเท่า ๆ กัน เราแต่ละคนสามารถหาเงินได้วันละห้าร้อยอีแปะต่อวัน!”“และนายน้อยหวังให้เงินข้า บอกให้ข้าไปหาหมอที่บอกว่าสามารถรักษาขี้กลากบนหัวของข้าได้”คนอื่น ๆ ก็เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจในตอนแรกพวกเขาคิดว่า หวังหยวนกำลังหลอกใช้พวกเขาเพื่อชะลอเวลาแต่ไม่นานหวังหยวนก็สอนวิธีทำลูกชิ้นปลาให้พวกเขา และช่วยพวกเขาเปิดร้านดี ๆ ในเทศบาลนอกจากนี้เขายังช่วยคนแปดคนให้ได้ทำสัญญา และให้ทุกคนทำงานเป็นทั้งเจ้าของร้าน และพนักงานด้วยกัน และเงินทั้งหมดที่พวกเขาหามาได้ก็แบ่งเท่า ๆ กันร้านลูกชิ้นปลาเปิดมาสามวันแล้ว และได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงทำเงินได้มากขึ้นเรื่อย ๆพวกเขาเข้าใกล้การเป็นคนเมืองมากขึ้นเรื่อย ๆ จะได้แต่งงานกับภรรยา มีลูกและฝันอยากจะรวยใครก็ตามที่ทำร้ายนายน้อยหวัง ในตอนนี้พวกเขาจะไม่มีวันยอมเด็ดขาด แม้ว่าจะต้องมีปัญหา
Last Updated : 2023-11-15บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 88
แม้ว่าเซี่ยซานหู่จะรีบเร่งไปข้างหน้าอย่างดุร้าย แต่ความจริงแล้วเขาระมัดระวังตัวมากทันทีที่เข้าไปในป่าก็หักกิ่งไม้มาเขี่ยดิน แล้วค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้า เหมือนคนตาบอดที่กำลังสำรวจเส้นทางเพราะกลัวว่าจะมีกับดักหมี หรือกับดักหลุมลึกฝังอยู่ใต้ดิน ซึ่งเป็นกลอุบายทั่วไปที่ใช้ในภูเขาในเวลาเดียวกัน เขามองไปทางซ้ายและขวา มองหาคนที่อาจซ่อนตัวอยู่ในสุมทุมพุ่มไม้ด้วยความระมัดระวัง ระยะทางเพียงร้อยเมตรเท่านั้น เซี่ยซานหู่เดินไปประมาณหนึ่งในสี่ชั่วยาม ก็มาถึงอีกอีกฟากหนึ่งของป่า และเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งชายหนุ่มมีรูปร่างสูงโปร่ง แต่งกายด้วยชุดผ้าแพรสีขาว มัดผมด้วยเชือกป่าน ไม่มีเครื่องประดับราคาแพงบนร่างกาย เช่นเดียวกับชายยากจนในชนบททั่วไปแต่ชายหนุ่มมีรูปลักษณ์หล่อเหลา คิ้วที่เฉียบคม และดวงตาเป็นประกายราวเต็มไปด้วยดวงดาว ดูต่างจากคนชนบททั่วไปในเวลานี้ พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าไปทางทิศตะวันตก แสงยามอัสดงสาดส่องลงบนใบหน้าของชายหนุ่ม ราวกับว่าถูกเคลือบด้วยแสงสีทองเมื่อมองโจรที่กำลังระแวดระวัง หวังหยวนก็พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เจ้าระวังตัวมากกว่าที่ข้าคิด!”“คนที่ท่องไปในภูเขาคงจะตายไปนานแล้ว ห
Last Updated : 2023-11-15
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2053
สตรีผู้นี้...หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจช่างไม่รู้จักบุญคุณเอาเสียเลย!เหตุผลที่เขาไม่อยากให้หลิ่วหรูเยียนไปด้วยก็เพื่อปกป้องนาง เพราะหลังจากที่รู้ชาติกำเนิดของนางแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกเห็นใจ!หลายปีมานี้ นางต้องเผชิญกับความทุกข์ยากมากมาย บัดนี้ในที่สุดก็ได้พบกับญาติ จึงควรได้ใช้เวลากับครอบครัว!แต่นางกลับดื้อรั้น ยืนกรานจะตามไปเสี่ยงอันตรายกับเขา ช่างเหลวไหลยิ่งนัก!“เจ้าตัดสินใจแล้วจริงหรือ?”หวังหยวนถามย้ำ“ใช่แล้ว!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่น“ได้!”“เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า ประเดี๋ยวเจ้าไปเตรียมตัวได้เลย เช้านี้พวกเราจะออกเดินทาง!”ตานเฟยเจ้าเล่ห์เหมือนหมาจิ้งจอก ต้องรีบจัดการเขา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะมีโอกาสหนีไปได้!เมื่อถึงเวลานั้นจะเสียทั้งฮูหยินและรี้พล!หวังหยวนไม่อยากพลาดโอกาสนี้!“ข้าจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!”หลิ่วหรูเยียนกล่าว แล้วเดินออกไป ในดวงตาของนางปราศจากแววตื่นเต้น กลับมีแต่ความเย็นชา!การล้างแค้นคือเป้าหมายเดียวในใจนาง!ครึ่งชั่วยามต่อมา หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างก็เตรียมพร้อม เนื่องจากเรื่องนี้สำคัญ หวังหยวนจึงเตรียมการอย่างรัดกุมไม่เพียงแต่เรียกทหาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2052
“เขาชื่อตานเฟย อายุสี่สิบกว่าปี แต่ข้ารู้แค่ชื่อ ส่วนหน้าตาที่แท้จริงเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้”“ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น แม้แต่คนอื่น ๆ ในพรรคทมิฬต่างไม่รู้เช่นกัน”“หลายปีมานี้ เขาสวมหน้ากากตลอดเวลา ไม่ให้ใครเห็นหน้าตาที่แท้จริง!”หลิ่วหรูเยียนอธิบายหวังหยวนพยักหน้า คนของพรรคทมิฬชอบปิดบังตัวตน จึงไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาไม่เช่นนั้นคงไม่สะดวกในการทำงาน!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดีหวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ แล้วถามขึ้นว่า “แล้วฐานทัพพรรคทมิฬอยู่ที่ไหน?”“เจ้าน่าจะรู้ใช่หรือไม่?”“ได้ยินว่าตานเฟยรับเจ้าเป็นลูกบุญธรรม แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อใจคนอื่น แต่ย่อมต้องเชื่อใจเจ้า และพาเจ้าไปด้วยใช่หรือไม่?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลิ่วหรูเยียนก็เปลี่ยนไป นางกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวปรากฏว่าหลายปีที่ผ่านมา นางเห็นโจรเป็นพ่อมาโดยตลอด!ซ้ำยังช่วยเหลือโจรผู้นี้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยเหลือ นางคงกลายเป็นหุ่นเชิดในมือของตานเฟย!ยิ่งคิด ยิ่งโมโห!“ข้ารู้!”“สถานที่แห่งนั้นอยู่ห่างไกลและอยู่ในหุบเขาลึก แม้ว่าข้าจะบอกท่าน ท่านก็คงหาไม่พบ!”“ข้ามีวิธีหนึ่ง ให้ข้านำทางพาท่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2051
ในคืนนั้น หลิ่วหรูเยียนอยู่กับลุงของนางในห้อง ทั้งสองพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลินหลิ่วหรูเยียนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนตลอดเวลาที่ผ่านมา นางเป็นเพียงคนเดียวดาย แม้ว่าประมุขพรรคทมิฬจะดูแลนาง แต่นางกลับรู้สึกว่ามีความห่างเหินกับเขา ความรู้สึกนี้ แม้แต่นางเองก็อธิบายได้ไม่ชัดเจนอาจเป็นความรู้สึกแปลกแยกกระมัง?เพราะทั้งสองไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันแม้ว่าจะเห็นเขาเป็นญาติ แต่ก็ไม่ใช่ญาติที่แท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เขากลับเป็นคนที่ฆ่าบิดาของนาง!หลิ่วหรูเยียนเข้าใจทุกอย่างแล้ว หวังหยวนไม่ได้หลอกลวงนาง ทุกอย่างที่เขาพูดล้วนเป็นความจริง หลักฐานอยู่ตรงหน้า แม้จะไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!รุ่งเช้า หวังหยวนตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเมื่อเขาเดินออกไปก็เห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่หากไม่ใช่หลิ่วหรูเยียน แล้วจะเป็นใครได้?“เจ้าตื่นเช้าจัง!”“ลุงของเจ้าเล่า?”“เท่าที่ข้ารู้ ตั้งแต่เมื่อวานพวกเจ้าก็อยู่ด้วยกันตลอด เหตุใดตอนนี้จึงแยกกันแล้วเล่า?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด นางขมวดคิ้วกล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
