로그인공유
บทที่ 633
관련 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 634
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ หลี่ซื่อหานก็ประหลาดใจทันที!นางไม่เคยคิดเลยว่าจะมีการพลิกผันมากมายถึงเพียงนี้!“สามี นี่มันยุ่งเกินไปแล้ว… ข้าคิดว่าเป็นเศรษฐีดีกว่า”หลี่ซื่อหานเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ร่ำรวย นางย่อมรู้ว่าข้อพิพาทในราชสำนักนั้นโหดร้ายอย่างยิ่ง ไม่มีถูกหรือผิด แต่ชีวิตจะตกอยู่ในความเสี่ยง!เมื่อวานยังมีแนวโน้มที่จะได้นั่งตำแหน่งสูง แต่วันนี้กำแพงอาจพังลงเพราะถูกคนช่วยกันทำลายก็ได้เรื่องนี้มีตัวอย่างให้เห็นตั้งมากมาย!แทนที่จะทำเช่นนี้ จะดีกว่าถ้าเลือกใช้ชีวิตอย่างสงบและมีความสุขแม้ว่าอาจถูกคนเยาะเย้ยว่าไม่มีความทะเยอทะยาน แต่นางก็เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ สิ่งที่นางหวังมากที่สุด ก็คือสามีของนางมีสุขภาพดีและมีความสุข ส่วนเรื่องอื่น ๆ นางไม่สนใจเลยหวังหยวนหัวเราะ และจับจมูกเล็ก ๆ น่ารักของนาง“ภรรยาของข้ามองได้ชัดเจนมาก บางครั้งอำนาจอาจทำให้คนประสบความสำเร็จ หรือทำร้ายคนคนหนึ่งได้ แทนที่จะเดินบนแผ่นน้ำแข็งบาง ๆ จะดีกว่าหากเป็นอิสระและไม่ถูกควบคุม!”“อืม!”หลี่ซื่อหานพยักหน้าอย่างแรงเหตุการณ์ประชุมบทกวีหนานซานของหวังหยวน เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทุกคน แต่หลังจากเหต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 635
“พี่หวัง กรุณานั่งลงก่อน”ฟ่านซือเซวียนนอบน้อมดีมาก หลังจากพูดเช่นนี้ เขาก็รินชาให้หวังหยวนอีกถ้วย“วันนี้พี่หวังมาที่นี่เพื่อแลกตั๋วทองใช่หรือไม่?”จากนั้นฟ่านซือเซวียนก็พูดด้วยรอยยิ้ม หวังหยวนก็พยักหน้าทันทีโดยไม่ต้องคิดมาก“ใช่แล้ว มาที่นี่วันนี้เพื่อแลกทองคำ”พูดจบ หวังหยวนก็บอกให้ต้าหู่เอากองตั๋วทองออกมา แล้วมอบให้อีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มแต่เมื่อเห็นตั๋วทอง ฟ่านซือเซวียนก็ยกยิ้มแล้วพูดว่า “พี่หวัง ข้าขอบอกก่อนว่าตั๋วทองนี้ ไม่อาจแลกเป็นทองคำได้ในวันนี้”เมื่อได้ยินดังนั้น หวังหยวนก็ตกตะลึงหมายความว่าอย่างไร?แลกไม่ได้หรือ?เมื่อมาถึงที่นี่ครั้งแรก ก็เห็นคนนำทองมาแลกตั๋วทองกันมากมาย เหตุใดถึงแลกทองไม่ได้?“พี่ฟ่าน นี่หมายความว่าอย่างไร?” หวังหยวนถามทันทีฟ่านซือเซวียนยิ้มฝืดเฝื่อนแล้วพูดว่า “พี่หวัง ท่านต้องการแลกทองคำหนึ่งแสนแปดหมื่นตำลึง นี่ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย คือ... คือว่าธนาคารของเราไม่อาจจ่ายทองคำได้มากขนาดนี้ในคราวเดียว ดังนั้น... ท่านต้องรอก่อน...”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง รอหรือ...?ต้องรอนานเพียงใด!“พี่ฟ่าน โปรดบอกตามตรงหน่อยเถอะ ว่าข้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 636
เมื่อฟ่านซือเซวียนได้ยินดังนั้น เขาก็หัวเราะทันที และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฮ่าฮ่า ว่ากันว่ารับมือได้ยาก แต่เขาก็ดูไม่เท่าไหร่นี่นา ท่านพ่อ แต่ท่านยังต้องระวังเจ้าเด็กคนนี้ไว้ด้วยนะขอรับ”คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น นอกจากฟ่านต้าเสียน เจ้าของร้านของธนาคารเทียนเซี่ยแห่งเฉิงโจวแม้ว่าธนาคารเทียนเซี่ยจะได้รับการจัดการร่วมกัน โดยตระกูลใหญ่หลายตระกูล แต่ธนาคารแต่ละสาขาก็มีเจ้าของร้านเป็นของตัวเอง และความมั่งคั่งทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับธนาคารแห่งนี้ตั้งแต่ตระกูลขุนนางไปจนถึงกลุ่มผู้มั่งคั่ง อาจกล่าวได้ว่าความมั่งคั่งมากกว่าครึ่งหนึ่งของต้าเย่ อยู่ในกำมือของคนเหล่านี้“ประชาชนไม่กล้าสู้กับเจ้าหน้าที่ และคนจนก็ไม่กล้าสู้กับคนรวย เจ้าเด็กคนนี้ไม่เข้าใจ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เขาสามารถอยู่รอดมาได้จนถึงบัดนี้ แต่... เขาได้ทำให้ตระกูลขุนนางเหล่านี้ขุ่นเคือง ชีวิตของเด็กคนนี้จะอยู่ได้ไม่นานหรอก”ฟ่านต้าเสียนเยาะเย้ย แล้วพูดอย่างใจเย็น “คราวนี้เขาถูกพวกเราหลอกลวงอย่างหนัก ตั๋วทองในมือของเขาไม่อาจแลกเปลี่ยนเป็นทองคำได้ เขาคงไม่อาจยอมได้ มาดูกันว่าเขาจะมีกลอุบายอะไร”แม้ว่าหวังหยวนจะมีความพิเศษ แต่เขาก็ไม่สำ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 637
“เอาล่ะ ต้องการหินประเภทนี้ ยิ่งเยอะก็ยิ่งดี จากนั้นก็ไปส่งมันที่ป้อมหลิวเจีย แล้วเอาภาชนะกระเบื้องไปที่ป้อมหลิวเจียด้วยเช่นกัน”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ต้าหู่ก็ยังคงสับสนแต่เขาไม่ลังเล เริ่มปฏิบัติตามคำสั่งของหวังหยวนแต่สิ่งที่หวังหยวนอธิบาย...เขาก็ยังคิดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง!...ในเวลาเดียวกัน นกพิราบส่งสาส์นก็บินจากเฉิงโจวไปยังเมืองหวง!ในวังหลวง ไทเฮาทรงสวมชุดสีแดงและมงกุฎทองคำ จับนกพิราบบินไว้ในมือ แล้วเผยรอยยิ้มอ่อน“พลังแห่งต้าเย่หมดลงแล้ว คนมีความสามารถเช่นนี้จึงต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แต่... ชายผู้นี้ยังคงมีจิตใจเข้มแข็ง ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่ยอมละทิ้งต้าเย่ ดังที่คาดไว้ เขาเป็นเหมือนขุนพลมู่ ภักดีต่อแผ่นดิน และเป็นผู้ประเสริฐ!”“ในเมื่อเจ้าไม่หมดหวัง เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้า…”ฮองเฮาเมืองหวงหลับตาไตร่ตรอง จากนั้นลืมตาขึ้น ราวกับว่านางได้ตัดสินใจบางอย่างแล้ว“บอกเหล่าองครักษ์เงาทมิฬว่าถึงเวลาลงมือแล้ว!”ชายในชุดเกราะสีแดงด้านล่างรับคำสั่ง แล้วเดินออกไปทันทีเซียวฉู่ฉู่ค่อย ๆ ยืนขึ้น ใบหน้ามีรอยยิ้ม“หวังหยวน คนที่ข้าหมายตาไว้ไม่เคยรอดจากเงื้อมมือของข้า ดังที่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 638
เจิ้งเซิ่งพยักหน้า พวกเขารอวันนี้มานานแล้ว ตราบใดที่มีความเคลื่อนไหว กองทัพชิงชวนก็จะอยู่ในมือพวกเขาทันที“จากนั้นไปที่ค่ายต้าเฟิงเพื่อหาผู้นำ แม้ว่าค่ายต้าเฟิงจะมีคนไม่มากนัก แต่เราก็มีโอกาสที่จะดำเนินการได้ เรา... ต้องพึ่งพาชื่อเสียงของพวกเขาด้วย”เมื่อได้ยินดังนั้น เจิ้งเซิ่งก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “แต่ว่า... พวกเขาจะยอมเห็นด้วยหรือขอรับ?”เขายังคงรู้ด้วยว่าคนเหล่านั้นในค่ายต้าเฟิง ล้วนเป็นคนดุร้าย“หากให้รางวัลอย่างงาม ย่อมมีผู้กล้าออกมาทำงานให้ ไม่ต้องกังวล เจ้าคิดว่าพวกเขามีความสุขในต้าเย่หรือ?”เจิ้งไท่ชิงพูดเบา ๆ หลังจากพูดเช่นนี้แล้ว เจิ้งเซิ่งก็พยักหน้า“ขอรับท่านพ่อ ข้าเข้าใจแล้วว่าจะต้องทำอย่างไร”เจิ้งไท่ชิงพ่นลมหายใจ มองพระจันทร์เต็มดวง แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้เมืองชิงชวนจะถูกควบคุม อย่าฆ่าจวิ้นโส่ว แค่กักขังไว้ก็พอ”“แม้ว่าเราจะมาจากภูมิหลังที่แตกต่างกัน แต่เพื่อนร่วมงานเหล่านี้ก็ทำงานร่วมกันมาหลายปี และมีความสัมพันธ์ที่ดี”“ยิ่งกว่านั้น จวิ้นโส่วเมืองชิงชวนยังเป็นคนที่ไม่มีความทะเยอทะยาน เขาไม่ได้เป็นภัยกับเรา”เจิ้งไท่ชิงเตรียมทุกอย่างไว้อย่างสมบูรณ์ ด้วยใบหน้าเรี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 639
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็กลับไปที่เฉิงโจวในขณะนี้ต้าหู่กำลังตามมาข้างหลัง พอจะคาดเดาได้ว่าหวังหยวนกำลังจะทำอะไร และเขาก็ตื่นเต้นมาก!“พี่หยวน เราจะลงมือกันเมื่อไหร่?”หวังหยวนยิ้มและมองต้าหู่ “ไปที่จุดนั้นก่อน แล้วดูว่าเงินอยู่ที่ไหน ทางที่ดีควรเตรียมการบางอย่าง อย่างน้อยเราจะไม่ปล่อยให้เขาสงสัยเรา!”ต้าหู่ย่อมเข้าใจ จากนั้นก็เริ่มส่งทหารเกราะทมิฬแอบเข้าไปในธนาคารเทียนเซี่ยทหารเกราะทมิฬล้วนเป็นทหารผ่านศึก การปิดล้อมแล้วปล้นไม่ใช่ปัญหา!เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องกังวล!...ในขณะนี้ ที่ด้านนอกฐานที่มั่นค่ายต้าเฟิง เจิ้งเซิ่งสวมชุดเกราะสีเงิน มาถึงที่นี่พร้อมกับทหารนับพันคนหวงผีจื่อและคนอื่น ๆ ตกใจเมื่อรู้สถานการณ์นี้!“เราไม่เคยมีความขัดแย้ง หรือขุ่นเคืองกับกองทัพเมืองชิงชวน เหตุใดพวกเขาถึงยกทัพมาที่นี่ตอนนี้?”โม่ชวนเหอก็กังวลเช่นกัน แต่เถี่ยซานไม่สนใจเลย “เช่นนั้นก็ส่งพวกเขาไปลงนรกซะ ข้าไม่กลัว!”“กองทัพชิงชวนมีไพร่พลทั้งหมดสามหมื่นนาย แม้ว่าจะยกทัพมาหนึ่งพันนาย แต่หากเราเริ่มต่อสู้กับพวกเขา พวกเราจะถูกกำจัดแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น คนที่มาคือเจิ้งเซิ่ง ลูกชายของ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 640
ในวันนี้ ไม่รู้ว่าเจิ้งเซิ่งมีข้อตกลงแบบไหนกับค่ายต้าเฟิง ไม่รู้ว่าเขาเจรจากันอย่างไรบ้าง!แต่หลังจากที่เจิ้งเซิ่งจากไป ไม่ว่าจะเป็นโม่ชวนเหอ หวงผีจื่อ หรือเถี่ยซาน ก็ต่างตื่นเต้นกันมาก!“ไม่คิดเลยว่าวันแห่งความสำเร็จ...จะใกล้มาถึงแล้ว!”พวกเขาตื่นเต้นมาก!“เราควรทำอย่างไร?”ในเวลานี้ เถี่ยซานรีบถาม ดูเหมือนว่าเขาจะทนไม่ไหวแล้ว!“ทำตามความปรารถนาของขุนพลเจิ้ง!”...ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกองทัพเมืองชิงชวน แต่กองกำลังสามหมื่นนายในขณะนี้ อยู่ในมือของเจิ้งไท่ชิงแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย!แม้กระทั่ง...เขตเมืองชิงชวนก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้วเช่นกัน!จวนจวิ้นโส่วถูกปิดผนึกทันที จวิ้นโส่วหลี่ฉี่เหนียนกำลังนั่งอยู่ที่สวนหลังบ้าน โดยมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา เขามองเจิ้งไท่ชิงด้วยสีหน้าตกตะลึง และไม่อยากจะเชื่อเลย!“พี่เจิ้ง ท่าน…”หลี่ฉี่เหนียนเป็นคนละโมบเสพสมความสุข เขาจึงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในเมืองชิงชวนเขาคิดว่าเจิ้งไท่ชิงก็เหมือนกับเขา แต่วันนี้ จู่ ๆ เขาก็ถูกควบคุมโดยกองกำลังทหาร สิ่งนี้ทำให้หลี่ฉินเหนียนสับสน และไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด!แต่ในใจกลับมีความกลัวมากขึ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 641
หลังจากที่หวังหยวนได้ยินดังนั้น เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ!“ใช่แล้ว... ข้าก็สงสัยเหมือนกัน คนในค่ายต้าเฟิงแห่งนั้นไม่ใช่คนโง่ เหตุใดถึงทำเช่นนั้นได้?”ต้าหู่ดูสับสนเล็กน้อย นี่ไม่ต่างจากการรนหาที่ตายใช่หรือไม่!แม้ว่าค่ายต้าเฟิงจะปลอดภัยมาหลายปีแล้ว แต่ก็เป็นเพราะพวกเขาระมัดระวัง และไม่เคยต่อสู้กับเจ้าหน้าที่เลย พวกเขายังประจบประแจงผู้ตรวจราชการมณฑลท้องถิ่นด้วย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าเหตุใดพวกเขาถึงตั้งหลักได้แต่พวกเขากำลังทำตัวยั่วยุมาก ถึงกับมาปล้นที่เฉิงโจว นั่นเป็นการท้าทายราชสำนักอย่างชัดเจนไม่ใช่หรือ?ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉิงโจวมีกองทหารจำนวนมาก แม้ว่าพวกเขาจะปล้นเฉิงโจวได้สำเร็จ แต่เงินทองที่พวกเขาปล้นไปนั้นก็ต้องแลกด้วยชีวิตอยู่ดี ให้ตายเถอะ!ไม่รู้หรือว่าเมื่อราชสำนักรู้ว่ามีกองทัพขนาดใหญ่เข้ามาโจมตี ค่ายต้าเฟิงที่มีผู้คนเพียงพันคนจะถูกกวาดล้างในทันที!“ใช่ เรื่องนี้ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง คราวที่แล้วพวกเขาไม่กล้าฝ่าฝืนราชสำนัก เพราะเรื่องของอ๋องฝูซาน ข้าสังหารเฟิงเสี้ยวเทียนแล้ว พวกเขายังไม่พูดอะไร แต่ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนใจได้อย่างไร?”หวังหยวนไม่เข้าใจ แต่เขารู้ว่าหวงผีจื่อและค
최신 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
