หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็กลับไปที่เฉิงโจวในขณะนี้ต้าหู่กำลังตามมาข้างหลัง พอจะคาดเดาได้ว่าหวังหยวนกำลังจะทำอะไร และเขาก็ตื่นเต้นมาก!“พี่หยวน เราจะลงมือกันเมื่อไหร่?”หวังหยวนยิ้มและมองต้าหู่ “ไปที่จุดนั้นก่อน แล้วดูว่าเงินอยู่ที่ไหน ทางที่ดีควรเตรียมการบางอย่าง อย่างน้อยเราจะไม่ปล่อยให้เขาสงสัยเรา!”ต้าหู่ย่อมเข้าใจ จากนั้นก็เริ่มส่งทหารเกราะทมิฬแอบเข้าไปในธนาคารเทียนเซี่ยทหารเกราะทมิฬล้วนเป็นทหารผ่านศึก การปิดล้อมแล้วปล้นไม่ใช่ปัญหา!เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องกังวล!...ในขณะนี้ ที่ด้านนอกฐานที่มั่นค่ายต้าเฟิง เจิ้งเซิ่งสวมชุดเกราะสีเงิน มาถึงที่นี่พร้อมกับทหารนับพันคนหวงผีจื่อและคนอื่น ๆ ตกใจเมื่อรู้สถานการณ์นี้!“เราไม่เคยมีความขัดแย้ง หรือขุ่นเคืองกับกองทัพเมืองชิงชวน เหตุใดพวกเขาถึงยกทัพมาที่นี่ตอนนี้?”โม่ชวนเหอก็กังวลเช่นกัน แต่เถี่ยซานไม่สนใจเลย “เช่นนั้นก็ส่งพวกเขาไปลงนรกซะ ข้าไม่กลัว!”“กองทัพชิงชวนมีไพร่พลทั้งหมดสามหมื่นนาย แม้ว่าจะยกทัพมาหนึ่งพันนาย แต่หากเราเริ่มต่อสู้กับพวกเขา พวกเราจะถูกกำจัดแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น คนที่มาคือเจิ้งเซิ่ง ลูกชายของ
ในวันนี้ ไม่รู้ว่าเจิ้งเซิ่งมีข้อตกลงแบบไหนกับค่ายต้าเฟิง ไม่รู้ว่าเขาเจรจากันอย่างไรบ้าง!แต่หลังจากที่เจิ้งเซิ่งจากไป ไม่ว่าจะเป็นโม่ชวนเหอ หวงผีจื่อ หรือเถี่ยซาน ก็ต่างตื่นเต้นกันมาก!“ไม่คิดเลยว่าวันแห่งความสำเร็จ...จะใกล้มาถึงแล้ว!”พวกเขาตื่นเต้นมาก!“เราควรทำอย่างไร?”ในเวลานี้ เถี่ยซานรีบถาม ดูเหมือนว่าเขาจะทนไม่ไหวแล้ว!“ทำตามความปรารถนาของขุนพลเจิ้ง!”...ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกองทัพเมืองชิงชวน แต่กองกำลังสามหมื่นนายในขณะนี้ อยู่ในมือของเจิ้งไท่ชิงแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย!แม้กระทั่ง...เขตเมืองชิงชวนก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้วเช่นกัน!จวนจวิ้นโส่วถูกปิดผนึกทันที จวิ้นโส่วหลี่ฉี่เหนียนกำลังนั่งอยู่ที่สวนหลังบ้าน โดยมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา เขามองเจิ้งไท่ชิงด้วยสีหน้าตกตะลึง และไม่อยากจะเชื่อเลย!“พี่เจิ้ง ท่าน…”หลี่ฉี่เหนียนเป็นคนละโมบเสพสมความสุข เขาจึงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในเมืองชิงชวนเขาคิดว่าเจิ้งไท่ชิงก็เหมือนกับเขา แต่วันนี้ จู่ ๆ เขาก็ถูกควบคุมโดยกองกำลังทหาร สิ่งนี้ทำให้หลี่ฉินเหนียนสับสน และไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด!แต่ในใจกลับมีความกลัวมากขึ้
หลังจากที่หวังหยวนได้ยินดังนั้น เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ!“ใช่แล้ว... ข้าก็สงสัยเหมือนกัน คนในค่ายต้าเฟิงแห่งนั้นไม่ใช่คนโง่ เหตุใดถึงทำเช่นนั้นได้?”ต้าหู่ดูสับสนเล็กน้อย นี่ไม่ต่างจากการรนหาที่ตายใช่หรือไม่!แม้ว่าค่ายต้าเฟิงจะปลอดภัยมาหลายปีแล้ว แต่ก็เป็นเพราะพวกเขาระมัดระวัง และไม่เคยต่อสู้กับเจ้าหน้าที่เลย พวกเขายังประจบประแจงผู้ตรวจราชการมณฑลท้องถิ่นด้วย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าเหตุใดพวกเขาถึงตั้งหลักได้แต่พวกเขากำลังทำตัวยั่วยุมาก ถึงกับมาปล้นที่เฉิงโจว นั่นเป็นการท้าทายราชสำนักอย่างชัดเจนไม่ใช่หรือ?ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉิงโจวมีกองทหารจำนวนมาก แม้ว่าพวกเขาจะปล้นเฉิงโจวได้สำเร็จ แต่เงินทองที่พวกเขาปล้นไปนั้นก็ต้องแลกด้วยชีวิตอยู่ดี ให้ตายเถอะ!ไม่รู้หรือว่าเมื่อราชสำนักรู้ว่ามีกองทัพขนาดใหญ่เข้ามาโจมตี ค่ายต้าเฟิงที่มีผู้คนเพียงพันคนจะถูกกวาดล้างในทันที!“ใช่ เรื่องนี้ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง คราวที่แล้วพวกเขาไม่กล้าฝ่าฝืนราชสำนัก เพราะเรื่องของอ๋องฝูซาน ข้าสังหารเฟิงเสี้ยวเทียนแล้ว พวกเขายังไม่พูดอะไร แต่ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนใจได้อย่างไร?”หวังหยวนไม่เข้าใจ แต่เขารู้ว่าหวงผีจื่อและค
ที่ธนาคารเทียนเซี่ยในขณะนี้ แม้ว่าจะเป็นกลางคืน แต่ก็ยังมีคนมาแลกเงินที่นี่มากมายในขณะนี้หลี่จ้าวหลินและวังฉงโหลว เดินมาที่โต๊ะทีละคน แล้วหยิบตั๋วทองออกมาเริ่มแลกเปลี่ยน“ลูกค้า กรุณารอสักครู่นะขอรับ”เสมียนเหล่านั้นคิดว่าจะปิดธนาคารตอนค่ำ แต่ใครจะรู้ว่าคนจะมามากมาย!“เร็วเข้า เร็วเข้า ข้ากำลังรีบนะ ชักช้ายืดยาด นี่คือวิธีที่คนของธนาคารเทียนเซี่ยทำกัน!”จู่ ๆ หลี่จ้าวหลินก็ยืนเท้าเอว แล้วเริ่มสร้างปัญหาอย่างไร้เหตุผลเสมียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ด้วยความที่ไม่กล้ารุกรานเขา จึงรีบแลกเปลี่ยนเงินให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหลังจากรับเงินมาแล้ว หลี่จ้าวหลินก็เหลือบมองมัน แล้วพูดว่า “เจ้ากำลังล้อข้าเล่นหรือเปล่า เงินนี่ไม่ครบ!”หลี่จ้าวหลินตะโกนทันที เสมียนตกใจ รีบนำเครื่องชั่งมาเริ่มชั่งน้ำหนักอีกครั้งผลลัพธ์ยังคงถูกต้อง“คุณชาย ท่านดูสิขอรับ เงินนี้ไม่ขาดไปแม้แต่อีแปะเดียว”เสมียนไม่พูดอะไรอีก ได้แต่ยิ้มเท่านั้นมีบุคคลสำคัญมากมายในเฉิงโจว พวกเขาจึงกังวลเกี่ยวกับการไปยั่วยุ ทำให้ต้องระมัดระวังแต่วันนี้หลี่จ้าวหลินมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา เขาย่อมไม่ยอมจบเท่านี้“เหลวไหล มันต้องม
“ข้าคิดว่าหวังหยวนเป็นคนดีเสียอีก ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะสั่งให้พวกเจ้ามาสร้างปัญหา เจ้าคิดว่าด้วยวิธีนี้ ธนาคารของข้าจะไม่ทำอะไรเลยงั้นหรือ?”ฟ่านซือเซวียนโบกมือทันที “คนเหล่านี้มาที่ธนาคารของเราเพื่อสร้างปัญหา ตอนนี้ขอสั่งให้พวกเจ้าออกไป หากไม่ออกไป ก็อย่าโทษพวกข้าว่าหยาบคายแล้วกัน!”หลังจากได้ยินดังนั้น วังฉงโหลวก็หัวเราะ“คุณชายฟ่าน เจ้าอยากจะลงมือหรือ? ข้าไม่ได้เก่งกาจ แต่ก็มีชื่อเสียงนิดหน่อย หากแตะต้องข้า ข้าเกรงว่ามันจะไม่เหมาะสม เจ้าเองก็ไม่ได้จริงจังกับราชสำนักเลย!”วังฉงโหลวไม่กลัวอีกต่อไป เขารู้ว่าคนที่ตามมาที่นี่ล้วนมีฝีมือ เป็นทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ หากเกิดการต่อสู้ขึ้นจริง ๆ เจ้าหน้าที่ธนาคารเทียนเซี่ยก็สู้ไม่ได้หรอกเขามาที่นี่ในวันนี้ เพื่อทำให้สถานการณ์ในธนาคารยุ่งเหยิง!ยิ่งวุ่นวายก็ยิ่งดี!“ได้รับชื่อเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนั้นแล้วยังมาป่าวประกาศ ช่างไร้สาระ”“ข้ารู้จักเจ้า เจ้าเป็นหลานชายของวังไห่เทียน แต่แม้ว่าวังไห่เทียนจะมายืนอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่กล้าสร้างปัญหาในธนาคารของพวกข้า”ฟ่านซือเซวียนยังคงไม่สนใจและเยาะเย้ยทุกคนในโลกรู้ดีว่าวังไห่เทียนถูกลดตำแหน่
หลังจากพูดจบ วังฉงโหลวและคนอื่น ๆ ก็รีบวิ่งออกไป ราวกับว่าพวกเขากำลังจะไปช่วยดับไฟฟ่านซือเซวียนก็โกรธมากเช่นกัน รีบส่งคนไปดับไฟทันทีแต่เหตุการณ์กลับกลายเป็นเรื่องวุ่นวายคนจากธนาคารเทียนเซี่ยทุกคน ต่างก็ตื่นตระหนกขณะตักน้ำ ส่วนวังฉงโหลวและคนอื่น ๆ ก็จงใจก่อปัญหา บางครั้งน้ำก็หกก่อนที่จะถึงอาคารที่ถูกไฟไหม้ด้วยซ้ำ!ฟ่านซือเซวียนที่เห็นเหตุการณ์นี้จากระยะไกลก็โกรธมาก!“วังฉงโหลว พวกเจ้าจะทำอะไร? ออกไปจากที่นี่ซะ! ไม่ต้องมาทำเป็นดับไฟเลย!”วังฉงโหลวและหลี่จ้าวหลินหัวเราะ “ไม่ต้องเกรงใจหรอก เฮ้ เฮ้ เฮ้... เหตุใดเจ้าถึงเดินประมาทถึงเพียงนี้ น้ำถังนี้หกอีกแล้ว เร็วเข้า... ไปตักน้ำมาใหม่ ไม่เช่นนั้นอาคารนี้จะไหม้วอดทั้งหลัง!”ฟ่านซือเซวียนโกรธมากเมื่อเห็นดังนั้น แต่ตอนนี้กำลังวุ่นวาย และทุกคนก็ออกไปดับไฟ ไม่มีทางที่เขาจะสามารถขับไล่วังฉงโหลวและคนอื่น ๆ ออกไปได้!ในขณะนี้ ต้าหู่และคนอื่น ๆ แอบเข้าไปในธนาคารเทียนเซี่ยเงียบ ๆ แล้ว และตรงไปที่ห้องนิรภัยที่เป็นที่เก็บเงิน หลังจากสังหารคนเฝ้าแล้ว พวกเขาก็เปิดประตูเดินเข้าไปหวังหยวนกล่าวว่า เอาไปให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ยิ่งเยอะก็
ต้าหู่ยกยิ้ม คราวนี้แผนสำเร็จ!หวังหยวนพยักหน้าอย่างไม่กังวลในขณะนี้ถังหม่างและคนอื่น ๆ กำลังขี่ม้าไปซ่อนตัวอยู่ตามท้องถนนทีละคน ในตรอกลึก เหลือม้าเพียงไม่กี่ตัว และรถม้าเปล่าสองสามคัน ส่วนผู้คนหายไปแล้ว!“นายน้อย รถม้า! มันคือรถม้าของโจร!”คนที่นำฟ่านซือเซวียนมาถึงในไม่ช้า!“ฮึ่ม พวกเขารู้ว่าไม่มีทางออกจากประตูเมืองได้ จึงละทิ้งทองคำเพื่อหนีเอาชีวิตรอด”เขาเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะพาผู้คนรีบไปตรวจสอบ แต่หลังจากนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!“นายน้อย... รถม้าคันนี้... มีแค่กล่องเปล่า... ไม่มี... ไม่มีเงินแม้แต่ชิ้นเดียว!”หลังจากตรวจสอบแล้ว ก็พบว่าไม่มีอะไรอยู่บนรถม้าหลายสิบคัน ซึ่งทำให้ฟ่านซือเซวียนหน้าบึ้งตึงในทันใด“อะไรกัน! ไม่! เป็นไปได้อย่างไร!”ฟ่านซือเซวียนไม่เชื่อ เขาจึงเข้าไปในรถเพื่อตรวจสอบเอง แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย!“นายน้อย เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร... พวกเขาไม่ได้ปล้นหรอกหรือ?”คนรับใช้รีบพูด ส่วนฟ่านซือเซวียนรีบพาผู้คนกลับไปที่ธนาคารเทียนเซี่ยทันที เมื่อเห็นทองคำนับล้านในโกดังหายไปครึ่งหนึ่ง เขาก็โกรธมากจนแทบจะกระอักเลือด!“บ้าเอ๊ย! บ้าเอ๊ย!”ฟ่
หวังหยวนพูดอย่างสงบ หลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ!พวกเขาสับสน และไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร!หวังหยวนมองพวกเขา และรู้ว่าตอนนี้เขาไม่อาจอธิบายได้ เขาจึงได้แต่พูดด้วยรอยยิ้ม“เอาล่ะ ที่เหลือไว้ค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้เรามาเตรียมตัวต้อนรับแขกกันก่อนเถอะ”เมื่อได้ยินดังนั้น ต้าหู่และคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะที่วังฉงโหลวและหลี่จ้าวหลินมองหน้ากัน ก็อดไม่ได้ที่จะอุทาน “อาจเป็น ... คนจากธนาคารเทียนเซี่ยหรือ?”“แน่นอน อย่างที่พวกเจ้าเพิ่งพูดไป เราทิ้งช่องโหว่ไว้มากมาย พวกเขาย่อมต้องสงสัยเรา แต่มาดูกันว่าจะทำอะไรได้?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ พวกเขาทุกคนก็ดูกังวล และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แล้วรถม้าทั้งสองคันนี้...”“พวกคนรวย ใครบ้างที่ไม่มีรถม้าสองคัน?”หวังหยวนไม่กังวล จากนั้นปรบมือ “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก มา… วันนี้มาร่ำสุราและพูดคุยกันเถอะ”พูดจบ ครัวก็เตรียมอาหารในครัวเสร็จแล้ว เขาจึงบอกให้ยกมาได้เลยปลาตัวใหญ่และเนื้อ พร้อมสุราชั้นดีอาหารของหวังหยวนนั้นอร่อย แต่พวกเขากินไม่อร่อยเลย“อย่ากังวล แค่ปล่อยวางและกิน ยิ่งปล่อยวางมากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น โอ้ แต่ฉงโ