เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 598
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-26 16:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 599
หวังหยวนยิ้ม ทว่าไม่ได้ปฏิเสธ เพราะมันคงไม่เป็นการเหมาะสมหากปฏิเสธคำเชิญชวนยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องการขยับขยายธุรกิจมายังเฉิงโจว หากผูกมิตรกับตระกูลไป๋ไว้คงจะราบรื่นกว่ามาก“เฉิงโจวมีสถานที่มหัศจรรย์อยู่สามแห่ง ได้แก่ หอจุ้ยเซียน หอไป๋เฟิง และต้นน้ำของทะเลสาบเย่หู ซึ่งคืนนี้ข้าจะจัดงานที่ทะเลสาบ โดยเชิญพ่อครัวจากหอจุ้ยเซียน และนักร้องจากหอไป๋เฟยมาทำการแสดง ท่านจะให้เกียรติร่วมดื่มสุรากับข้า และเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์อันสวยงามของทะเลสาบได้หรือไม่?”ก่อนที่จะเดินทางมายังเฉิงโจว เขารู้จักสถานที่มหัศจรยย์เหล่านี้อยู่แล้ว ซึ่งนับว่าเป็นสถานที่ที่น่าจดจำทีเดียวไม่มีสิ่งใดในโลกใบนี้สามารถเทียบอาหารเลิศรสที่หอจุ้ยเซียน เสียงเพลงในหอไป๋เฟิง และทิวทัศน์ของต้นน้ำแม่น้ำเย่หูได้ซึ่งในตอนนี้ไป๋เฟยเฟยสามารถรวมทั้งสามสิ่งมาอยู่ ณ สถานที่เดียวกัน แล้วหวังหยวนจะกล้าปฏิเสธได้อย่างไร“น่าสนใจยิ่งนักขอรับ คุณชายไป๋”ไป๋เฟยเฟยยิ้มเล็กน้อย “เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะส่งรถม้ามารับท่าน”สิ้นคำ ไป๋เฟยเฟยก็พาหญิงสาวในชุดสีม่วงเดินออกไป“คืนนี้จะต้องมีการแสดงที่น่าสนใจเป็นแน่...”ไป๋เฟยเฟยหัวเราะ หลังจากขึ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 600
เมื่อหลี่ซื่อหานมองจดหมายในมือ ใบหน้างดงามของนางพลันซีดขาวทันที!“ข้าจะบอกเจ้าว่าหวังหยวนใจดำยิ่งนัก ข้าคิดว่าเขาเดินทางมาที่เฉิงโจวครั้งนี้เพื่อมารับเจ้า แต่ใครจะรู้ว่าเขานัดหมายกับตระกูลไป๋เพื่อมีความสุขกับนักร้องจากหอไป๋เฟิง!”“คืนนี้พวกเขาจะร่ำสุราและสังสรรค์กันที่ทะเลสาบ นายน้อยตระกูลไป๋เป็นคนสุรุ่ยสุร่าย และมักจะมีหญิงงามข้างกายเสมอ เจ้าลองคิดดูสิว่าทั้งสองคนจะทำอะไรบ้าง?”ซ่งชิงเหอเติมเชื้อเพลิงให้โหมไหม้ ขณะเผยรอยยิ้มอันชั่วร้าย!ตราบใดที่หลี่ซื่อหานยอมแพ้ ปัญหานี้ก็จะจบลง!ในสายตาของนาง หวังหยวนไม่มีค่าแม้แต่น้อย!“เป็นไปไม่ได้... สามีของข้าจะทำกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้... ข้า... ข้าอยากพบสามี!”หลี่ซื่อหานกล่าวขณะกำลังจะวิ่งออกไป ทว่าถูกซ่งชิงเหอห้ามไว้ก่อน“คนโง่ ถ้าออกไปตอนนี้ เจ้าก็คือหน้าตาของตระกูลหลี่ หลังจากหวังหยวนทำเรื่องน่าอายเช่นนี้ เจ้าก็ยังจะไปหาเขาอยู่อีกรึ พี่ชายและพ่อของเจ้าจะต้องโมโหมากเป็นแน่!”ซ่งชิงเหอรีบกล่าวออกพร้อมกับพาดพิงถึงผู้นำตระกูลหลี่“ข้า... ข้าอยากจะคุยกับสามีให้ชัดเจน ไม่ว่าเขาจะต้องการข้าหรือไม่ ข้า... ข้าอยากได้ยินจากปาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 601
“ข้าขอแนะนำ แม่นางผู้นี่คือนักขับร้องหญิงคนแรกในหอไป๋เฟิง และนางก็เป็นอันดับหนึ่งในเฉิงโจวของเราอีกด้วย อย่างไรก็ตาม นางขายศิลป์ แต่ไม่ขายร่างกายมาโดยตลอด ทว่าแยกแยะผู้คนเช่นกัน เมื่อนางได้พบกับคุณชายหมิงถันผู้โด่งดังไปทั่วหล้าเช่นนี้ ย่อมทำให้ผู้คนตกหลุมรักโดยปริยาย” ไป๋เฟยเฟยแนะนำนางอย่างรวดเร็ว สายตาของหวังหยวนมองไปที่สตรีในชุดสีเหลือง งาม! งดงามยิ่งนัก! ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์และรูปร่างช่างไร้ที่ติ เสน่ห์ระหว่างคิ้วของนางนั่นเป็นครั้งแรกที่หวังหยวนได้พบเห็นสตรีโฉมงามเช่นนี้ ราวกับว่า... ดวงตาของนางสามารถดึงดูดใจผู้คนได้! สมกับเป็นนักขับร้องคนแรก! อันดับหนึ่ง! “คุณชายไป๋ล้อข้าเล่นแล้ว ข้าจะไปมีชื่อเสียงได้อย่างไรเล่า ถึงแม้ว่าข้าจะมี แต่ก็เป็นชื่อเสียงที่ไม่ดี” หวังหยวนรีบโบกมือพร้อมละสายตาจากหวงเจียวเจียว ฉากนี้ทำให้ไป๋เฟยเฟยตกตะลึง หวงเจียวเจียวตกตะลึง แม้แต่สตรีในชุดม่วงนั่นก็ยังตกตะลึงเช่นกัน หวงเจียวเจียวในเฉิงโจว มีบุรุษใดบ้างที่ไม่มึนเมากับความงามเช่นนี้? ชายคนนี้เพียงแค่เหลือบมองเท่านั้นแล้วละสายตาหรือนี่? สตรีในชุดสีม่วงและหวงเจียวเจียวต่างก็ตกตะลึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 602
ไป๋เฟยเฟยสูดหายใจลึก แม้ว่านางจะตกใจแต่นางก็ไม่ใช่คนธรรมดา หลังจากรู้ตัวว่าเข้าใจหวังหยวนผิด นางก็ลุกขึ้นยืนทันทีโดยไม่พูดอะไรสักคำ! “คุณชายหมิงถัน น้องชายไม่ได้มีเจตนา ทว่าข้ายังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ” คำพูดของไป๋เฟยเฟยทำให้หวังหยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “มีข้อสงสัยอันใด?” เมื่อพูดเช่นนี้ ไป๋เฟยเฟยก็โบกมือโดยไม่รีรอ ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างถอยออกไปแล้ว แม้แต่หวงเจียวเจียวก็ออกไปด้วย! ในห้องเหลือเพียงคนสามคน ไป๋เฟยเฟย สตรีในชุดม่วง และหวังหยวน! ไป๋เฟยเฟยมองไปที่หวังหยวนและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณชายหมิงถันคงจะรู้ว่าข้ากำลังมองหาผู้มีความสามารถ ครั้งก่อนที่ข้าเชิญท่านมาที่ตระกูลไป๋เพื่อเป็นที่ปรึกษา” “ดังนั้น...ข้าย่อมสนองตอบความต้องการของคุณชายหมิงถันโดยปริยาย ทว่าเมื่อดูจากข้อมูลทั้งหมดที่ข้ามี ท่าน... น่าจะปฏิบัติต่อสาวงาม...” ไป๋เฟยเฟยอยากจะพูดข้อมูลที่รวบรวมมาว่า เขาเป็นคนมักมากในตัณหา! อย่างไรก็ตาม คำพูดประโยคนี้ฟังดูค่อนข้างน่าเกลียดอยู่ไม่น้อย นางจึงไม่ได้พูดมันออกมา! หวังหยวนยิ้มพร้อมมองไป๋เฟยเฟยอย่างลึกซึ้งแล้วพูดว่า “ในเมื่อน้องชายเอ่ยปากพูดอย่างเอาใจใส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 603
หวังหยวนยิ้มและพูดว่า “กิจการนี้ บางทีเราอาจขอความช่วยเหลือจากคุณหนูหวงได้” ไป๋เฟยเฟยกระพริบตา ยิ้มและไม่พูดอะไรอีก ทว่าประสานมือไว้ “เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน” หลังจากที่ไป๋เฟยเฟยพูดจบ นางก็ออกจากที่นี่ ในขณะนี้ หวงเจียวเจียวก็เดินเข้ามาอีกครั้ง ใบหน้าที่งดงามของนางแดงก่ำด้วยความเขินอาย “คุณชายหวัง ท่านเรียกข้า” หวงเจียวเจียวนั่งลงข้างหวังหยวนพร้อมกลิ่นหอมจาง ๆ ที่พัดโชยมา ฉากดังกล่าวทำให้บุรุษนั้นรู้สึกลุ่มหลงจริง ๆ แต่หวังหยวนเพียงยิ้มแล้วพูดว่า “คุณหนูหวง ข้ามีธุระบางอย่างต้องการให้เจ้าช่วยข้า” หวงเจียวเจียวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ลังเลเลย “คุณชายรีบสั่งมาเถอะ ไม่ว่าท่านจะขอให้ข้าทำอะไร ข้าจะทำทุกอย่างที่สามารถทำได้” หวงเจียวเจียวไม่มีข้อแก้ตัว ไม่เพียงแต่บรรลุความตั้งใจของไป๋เฟยเฟยเท่านั้น แต่เพื่อภารกิจของนางเองด้วย หวังหยวนหยิบขวดน้ำหอมออกมาแล้วยื่นให้ “คุณหนูหวง สิ่งนี้เรียกว่าน้ำหอม ทาบนแขนและหลังใบหู กลิ่นหอมจะคงอยู่หลายวัน เจ้าลองดูได้” ใบหน้าของหวงเจียวเจียวดูสับสน แต่หลังจากหยิบขวดเล็ก ๆ และเปิดมันเบา ๆ ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที “กลิ่นหอมมาก...
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 604
ดวงตาของหลี่ซื่อหานเต็มไปด้วยน้ำตา นางมองเรือใหญ่ของนางโลมในทะเลสาบอย่างสิ้นหวัง พร้อมร้องไห้อย่างตรอมใจ “เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้...” นางพึมพำกับตัวเอง หัวใจของนางเจ็บช้ำราวกับน้ำแข็ง หลี่อีเหนียนที่อยู่ข้าง ๆ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ การเห็นน้องสาวทุกข์ใจเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ทว่าเมื่อคิดว่าจะสามารถเด็ดบัวไม่เหลือใยกับหวังหยวนด้วยวิธีนี้ได้ เขาก็รู้สึกมีความสุขยิ่งนัก อารมณ์ที่ซับซ้อนเช่นนี้ทำให้สีหน้าของเขาดูไม่มั่นคง “เจ้าเห็นแล้วใช่หรือไม่ ซื่อหาน ไม่ใช่ว่าพี่สะใภ้ไม่อยากให้เจ้าพบเขา ชายหนุ่มผู้นี้เป็นคนสารเลวจริง ๆ เดิมทีเขาเคยทุบตีและดุเจ้า ตอนนี้เขามีเงินและมีหน้ามีตา จริง ๆ เขาใช้เวลาทั้งคืนกับนางโลมจากหอไป๋เฟิงต่อหน้าตระกูลหลี่ของเรา ชายหนุ่มเช่นนี้ไม่คู่ควรให้เจ้าชอบ!” ซ่งชิงเหอใช้ประโยชน์จากทุกโอกาส และไม่แสดงความมีเยื่อใยสักนิดเมื่อพูดเช่นนี้ พวกเขาคำนวณเวลาไว้แล้ว เวลาที่หวังหยวนก้าวขึ้นเรือ และเวลาที่หวังหวนจะลงจากเรือ พวกเขาจึงพาหลี่ซื่อหานไปดู เรียกได้ว่าทุ่มเททั้งใจ “เอาล่ะ น้องสาว เรากลับกันเถอะ” หลี่อีเหนียนสูดหายใจเข้าลึกและทำได้เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 605
แต่ใครจะคาดคิดว่าตระกูลหลี่จะนำความรู้ไปประยุกต์ใช้จริง ๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเพียงทฤษฎีเล็ก ๆ เท่านั้น หวังหยวนไม่นำมาใส่ใจเลย! วันรุ่งขึ้น ภายในหอไป๋เฟิง หวงเจียวเจียวตกลงที่จะโฆษณาน้ำหอมของหวังหยวนและเริ่มเตรียมการ “แม่นมอัน ข้าอยากจัดงานเลี้ยงร่ายรำที่หอไป๋เฟิง” หวงเจียวเจียวถือขวดน้ำหอมไว้ในมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย แม่นมอันเป็นผู้ดูแลหอไป๋เฟิง อย่างไรก็ตาม หวงเจียวเจียวรู้ตัวตนเบื้องหลังของนาง “คุณหนูหวง ท่านจริงจังใช่หรือไม่?” หวงเจียวเจียวพยักหน้า “ท่านลืมสิ่งที่ท่านผู้นั้นส่งจดหมายมา และข้อความที่กล่าวไว้ในจดหมายแล้วหรือ? โน้มน้าวหวังหยวนไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม แม้ว่าจะหมายถึง...อุทิศตัวเองก็ตาม...” แม่นมอันสูดหายใจเข้าลึก และได้แต่ตอบตกลงเท่านั้น ในไม่ช้า ข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วถนนและตรอกซอกของเฉิงโจว ว่าหวงเจียวเจียวนักขับร้องอันดับหนึ่งแห่งหอไป๋เฟิงจะจัดงานเลี้ยงร่ายรำที่หอไป๋เฟิงในคืนนี้ นางไม่จำเป็นต้องเตรียมการอะไรมาก แค่ข่าวดังกล่าวก็เพียงพอที่จะทำให้ชายหนุ่มมากมายในเฉิงโจวโหยหาในเสน่ห์ของนางแล้ว เมื่อหวังหยวนได้รับข่าวนี้ เขาก็หัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 606
กลิ่นหอมนี้แรงมาก และกลิ่นนี้ติดตามไปกับตัวของหวงเจียวเจียว ซึ่งส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งหอไป๋เฟิง! หวงเจียวเจียวร่ายรำอย่างสง่างาม บวกกับกลิ่นหอมที่ชวนหลงใหลก็ยิ่งหอมมากขึ้น! ทุกคนถึงกับตกตะลึง! “กลิ่นหอมมาก...วันนี้ตัวนางโลมหวงมีกลิ่นหอมขนาดนี้ได้อย่างไร!” “ใช่! นี่คือถุงหอมอันใดกัน เหตุใดจึงมีกลิ่นหอมเช่นนี้!” ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึง และหลังจากร่ายรำจบ หวงเจียวเจียวก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ทุกท่านสนใจกลิ่นหอมบนตัวของข้าหรือ?” ขณะที่นางพูด หวงเจียวเจียวก็โบกแขนผ้ายาวของนางอีกครั้ง และกลิ่นหอมก็กระทบใบหน้า “ใช่น่ะซิ...คุณหนูหวง กลิ่นนี้เป็นถุงหอมแบบไหนกัน บ้านไหนเป็นผู้สร้างมัน มันแตกต่างกับกลิ่นทั่วไปยิ่งนัก!” “กลิ่นหอมฟุ้งละมุนแต่ไม่ฉุน กลิ่นติดทนยาวนาน ละเอียดอ่อนราวกับอยู่ท่ามกลางดอกไม้ และมองดูสวนที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอม!” ทุกคนพูดด้วยความประหลาดใจ แต่ละคนเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ แต่ในเวลานี้ หวงเจียวเจียวก็กล่าวว่า “สิ่งนี้เรียกว่าน้ำหอม คุณชายหวังหยวนและคุณหนูหลี่ซื่อหานได้สร้างมันขึ้นมาร่วมกัน มีชื่อเรียกว่าหอมไกลนับหมื่นลี้ ด้วยขวดเล็กเพียงขวดเดียวนี้สาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-28
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2074
ดูเหมือนว่าเมืองหลิงจะเป็นเมืองที่รุ่งเรืองและมั่งคั่งที่สุดในดินแดนทั้งเก้า!ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข เป็นที่หมายปองของทุกคน!เมื่อทุกคนกลับถึงบ้านของหวังหยวน พวกหลี่ซื่อหานได้สั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว หวังหยวนจึงแนะนำหลิ่วหรูเยียนให้เหล่าภรรยารู้จักพวกนางชินกับเรื่องแบบนี้แล้วบุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ไม่นานพวกนางก็สนิทสนมกันดั่งพี่สาวน้องสาวเนื่องจากไป๋ลั่วหลีอยู่ที่นี่ด้วย หวังหยวนจึงไม่อาจอยู่พูดคุยกับภรรยาได้ เพราะต้องไปดูแลไป๋ลั่วหลีก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทหวังหยวนกลับมานั่งที่โต๊ะ หลังจากดื่มกับไป๋ลั่วหลีสองสามจอกแล้วจึงกล่าวว่า “คุณหนูไป๋เดินทางมาไกล คงไม่ใช่แค่มาขอบคุณข้ากระมัง?”“ตอนนี้เราเป็นสหายกันแล้ว หากเจ้ามีเรื่องอยากปรึกษาก็บอกมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม! ข้าไม่ใช่คนใจแคบ! หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ข้าก็ยินดี”หวังหยวนเป็นคนใจกว้างไป๋ลั่วหลีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าและถอนหายใจเป็นเช่นที่ร่ำลือกันจริง ๆ!หวังหยวนมีสายตาเฉียบแหลม แม้จะอายุยังน้อยแต่ก็มองคนได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีความคิดใดหลบเลี่ยงสายตาเขาไปได้!“ในเมื่อท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2073
“ทุกท่านดื่มกันเถิด!”“ไม่ต้องสนใจข้า!”“ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ปราบพรรคทมิฬได้เท่านั้น แต่ยังทำให้เมืองอู่เจียงเจริญรุ่งเรือง เส้นทางคมนาคมทางน้ำก็เปิดใช้งานแล้วทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะความร่วมมือของพวกท่าน!”หวังหยวนยกจอกสุราขึ้นดื่มกับทุกคนวันนี้มีสุรา วันนี้ก็เมามาย ช่างรื่นรมย์ยิ่งนัก!เมื่อฟ้าสาง ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ เช้าวันรุ่งขึ้น หวังหยวนออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านต้าหวังภายในค่ำวันนั้น หวังหยวนก็กลับมาถึงหมู่บ้านต้าหวัง“ท่านหวัง! ไม่ได้พบกันนานเลยนะเจ้าคะ!”“กำลังนึกถึงท่านพอดีเลยเจ้าค่ะ!”เมื่อหวังหยวนเข้าเมืองหลิงก็เห็นไป๋ลั่วหลีเดินเข้ามาหาได้พบเพื่อนเก่า หวังหยวนรู้สึกยินดี รีบลงจากม้าเดินไปหาไป๋ลั่วหลี แล้วถามว่า “คุณหนูไป๋มาที่นี่ได้อย่างไร?”“ข้าตั้งใจมาที่นี่เพื่อขอบคุณท่าน!”“หากไม่ใช่เพราะว่าท่านมอบปืนไรเฟิลซุ่มยิงให้ ข้าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้อย่างไร?”“ยิ่งกว่านั้น ครั้งก่อนที่เมืองอู่เจียง ท่านยังช่วยชีวิตข้าด้วย บัดนี้ข้าหายดีแล้ว จึงต้องมาขอบคุณท่านด้วยตัวเองเจ้าค่ะ!”พี่น้องต้าหู่และเอ้อหู่ได้รออยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองยืนต้อนรับอยู่ข้าง ๆ ด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2072
ทุกคนต่างพยักหน้าแต่ในใจก็รู้สึกอาลัยการได้อยู่เคียงข้างหวังหยวนนับเป็นโชคดี ใครบ้างอยากจากเขาไป?เพราะการได้อยู่ใกล้ชิดหวังหยวนย่อมมีโอกาสก้าวหน้า!แต่น่าเสียดาย ในเมื่อหวังหยวนตัดสินใจเช่นนี้แล้ว พวกเขาได้แต่ทำตาม“ข้าจะไปล่องเรือต่อ!”“พวกท่านกลับเข้าเมืองกันก่อนเถิด!”“งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว เมื่อขึ้นฝั่งก็ไปที่วังของข้า แล้วข้าจะรีบตามไป ไม่ต้องรอพิธีรีตอง!”ทุกคนรับคำ แล้วลงเรือเล็กมุ่งหน้ากลับเมืองอู่เจียง!ทางด้านหวังหยวนก็พาหลิ่วหรูเยียนและต่งอวี่ล่องเรือชมแม่น้ำต่อ“ลั่วเฉินเป็นอย่างไรบ้าง?”“ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ได้ยินว่าเขายังคงปากแข็งได้อีกหรือ?”หวังหยวนมองไปที่ต่งอวี่แล้วถามขึ้นดูเหมือนว่าเขาคงไม่มีวาสนาได้ทรัพย์สมบัติของพรรคทมิฬ จึงเสียเวลามากมายไปโดยเปล่าประโยชน์!“ข้าละอายใจนักขอรับ!”“ข้าตัดนิ้วเขาไปหลายนิ้ว ใช้วิธีทรมานไปมากมาย แต่เขาก็ยังไม่ยอมปริปากพูด เหมือนกับปากทำด้วยเหล็กเลยขอรับ!”“ข้าคิดว่าแม้จะให้เวลาข้าอีกหนึ่งสัปดาห์ ข้าก็คงเปิดปากเขาไม่ได้...”“คนผู้นี้ช่างดื้อรั้นนัก!”ต่งอวี่ถอนหายใจ แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้!แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2071
“ไม่ใช่เช่นนั้น!”หลิ่วหรูเยียนส่ายหน้า ในเมื่อหวังหยวนซื่อสัตย์กับนาง นางก็ไม่ควรปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองนางจึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้ามีใจให้ท่านมานานแล้ว แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ข้าเริ่มหลงรักท่าน!”“ข้าแค่กลัวว่าคนรอบข้างท่านจะรับข้าไม่ได้!”“เพราะก่อนหน้านี้ข้าทำเรื่องไม่ดีกับท่านไว้มากมาย...”“ซ้ำยังเกือบฆ่าท่านด้วย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวจากใจจริง นี่คือสิ่งที่นางกังวลหวังหยวนหัวเราะ ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าพูดผิดแล้ว! คนรอบข้างข้าล้วนเชื่อฟังข้า จะน่ากลัวอย่างที่เจ้าคิดได้อย่างไร?”“ส่วนภรรยาของข้าไม่ใช่คนชอบสร้างปัญหา ไม่เช่นนั้นข้าจะวางใจปล่อยให้พวกนางอยู่ข้างหลังได้อย่างไร?”“บ้านของข้าจะสงบสุขได้อย่างไร?”หลิ่วหรูเยียนตกตะลึง แต่ก็เป็นเช่นนั้นจริง!หวังหยวนเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก การมีสตรีอยู่รอบกายหลายคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก!ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็มีคุณสมบัติของผู้นำเทียบเท่าฮ่องเต้ทั้งสาม!การมีภรรยาหลายคนจะเป็นอะไรไป?“ในเมื่อท่านไม่รังเกียจ ข้าก็ยินดีอยู่เคียงข้างท่าน!”“เป็นผู้หญิงของท่าน!”หลิ่วหรูเยียนกล่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
