Share
บทที่ 533
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 534
“เจ้าคือหวังหยวน กำราบชิงเมี่ยนโช่วได้จริงหรือ?”เมื่อมองหวังหยวนหัวจรดเท้า เว่ยเฉิงก็ขมวดคิ้วและไม่อยากจะเชื่อเลยก็แค่เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกับกลุ่มคนบ้านนอก ก็เอาชนะชิงเมี่ยนโช่วได้จริงหรือ!ปกติเขานำทหารสามพันนายไปจัดการ แต่ก็ยังล้มเหลวในการบรรลุความสำเร็จนี้!“ข้าชื่อหวังหยวน ข้าไม่ได้กำราบชิงเมี่ยนโช่ว แต่เป็นหวังพั่วหลู่ต่างหาก!”หวังหยวนเหลือบมองชายร่างใหญ่สามคนนี้ “หากไม่มีอะไรแล้ว ท่านแม่ทัพโปรดหลีกทางด้วย พวกข้ากำลังรีบเดินทาง!”“รีบเดินทาง เจ้ายังอยากจะรีบเดินทางอยู่หรือ มาจับเจ้าเด็กหน้าขาวคนนี้ให้ข้าหน่อยสิ!”เว่ยเฉิงที่เมาเล็กน้อยโมโหเมื่อได้ยินดังนั้น จึงสั่งจับกุมทันทีเจ้าเด็กหน้าขาวคนนี้ปราบชิงเมี่ยนโช่ว จนทำให้เขาถูกราชสำนักลดตำแหน่ง!เจ้าเมืองส่งคนไปบอกให้เขาจ่ายเงินหนึ่งแสนตำลึง แต่เขายังไม่ได้รับเลยแม้แต่อีแปะเดียว!แต่เขายังอยากรีบเดินทางอยู่อีก!ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ...ทหารกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งมาข้างหน้าดวงตาของหวังหยวนมืดมน คาดไม่ถึงว่าเว่ยเฉิงจะอาจหาญถึงเพียงนี้ เขาไม่ได้อ้างเหตุผลด้วยซ้ำ และแค่อยากจะโค่นเขาลง คิดว่าเขาเป็นพระอิฐพระปูนจริงหรือชิ้ง ชิ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 535
หวังหยวนพยักหน้า “ใช่ แต่ก็มีแต่เครื่องนอน เสื้อผ้า ของใช้ในชีวิตประจำวันอยู่ข้างใน และมีเพื่อนของข้าบางคนนั่งอยู่ข้างในนั้น”“ตราบใดที่ยังเป็นของเจ้าก็ต้องค้น!”ดวงตาของเว่ยเฉิงสว่างขึ้น เขามองคนสนิทที่อยู่ข้างหลังเขา “เร็วเข้า พวกเจ้าไปตรวจค้นรถทั้งสิบคัน เพื่อดูว่ามีสิ่งของต้องห้ามซ่อนอยู่ในนั้นหรือไม่!”ทหารกลุ่มหนึ่งที่สวมเสื้อคลุมขนาดใหญ่ รีบวิ่งเข้าไปราวกับกำลังบิน กลัวว่าพวกเขาจะเสียโอกาสอีกครั้งในการใส่ร้ายทหารกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้าไป แบ่งออกเป็นสิบทีม ล้อมรอบรถม้าสิบคัน!ลากคนในรถม้าออกจากรถทันที โดยไม่สังเกตว่าคนที่ถูกลากออกมาโกรธมาก!ทหารเหล่านี้เข้าไปในรถ หยิบชุดเกราะและหน้าไม้ออกมาจากเสื้อคลุม ยัดมันเข้าไปในเครื่องนอนและเสื้อผ้า จากนั้นก็เริ่มแกล้งทำเป็นค้นหา!ในรถทั้งสิบคัน มีการใช้กลอุบายแบบเดียวกัน และคนที่ถูกลากตัวออกมาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้มันเป็นการใส่ร้ายอยู่แล้ว อย่างไรเสียคนพวกนี้ก็จะรู้อยู่แล้ว หากพวกเขาเห็นก็ไม่เป็นอะไร!ในพื้นที่หนึ่งในสามของที่แห่งนี้ เจ้าเมืองและแม่ทัพเป็นผู้ตัดสินใจขั้นสุดท้าย ไม่มีใครสามารถขัดขวางได้ทหารกลุ่มนั้นไม่ได้สนใจอะไร ส
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 536
“หมายความว่าเจ้าไม่เพียงแต่โง่เขลาเท่านั้น แต่ยังตาบอดอีกด้วย สมองยาวถึงก้นไปแล้ว!”ด้านหลังกลุ่มรถม้า มีชายหนุ่มคนหนึ่งถูกลากตัวออกมาจากรถม้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ“หากเขามีสมองยาวถึงก้นจริง เขาคงไม่ทำอะไรเช่นนี้!”“หากยังคาดหวังให้แม่ทัพคนนี้มีสมอง ก็เหมือนคาดหวังให้งาช้างงอกจากปากสุนัข!”“ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีสมอง เป็นเพราะเขาเคยชิน กับการปิดท้องฟ้าด้วยมือเดียวในเมืองหล่งหนาน จึงกล้าทำผิดกฎหมาย!”“แปลกอย่างสุภาษิตโบราณที่ว่าไว้ โจรปล้นยังเหลือบ้าน ทหารปล้นไม่เหลืออันใดเลย คนพาลพวกนี้เลวร้ายยิ่งกว่าโจร!”“พวกโจรแค่ขู่กรรโชกเอาทรัพย์สิน แต่พวกเจ้าใส่ร้ายและถึงกับต้องการฆ่าคนอื่น!”“ทำเรื่องไร้สาระน่าขยะแขยงเหล่านี้ไปได้!”ที่ด้านหลังของขบวนรถม้า ทหารดึงคนออกมาทีละคน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธขณะด่าทอ!เมื่อพวกเขากำลังถูกทหารลากออกมา ทำให้พวกเขาอับอายอายขายหน้ามาก!“บังอาจ พวกเจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร พวกกลุ่มพ่อค้าที่น่ารังเกียจ กล้าดีอย่างไรมาดูหมิ่นแม่ทัพเช่นข้า จับพวกมันให้หมด ใครกล้าขัดขืนจะถูกยิงตาย!”เว่ยเฉิงโกรธจัด และชักดาบออกมาชี้ไปยังคนกลุ่มนั้นเขาเป็น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 537
ไม่ว่าเรื่องที่หวังหยวนเอาชนะชาวหวงจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เขาก็เอาชนะชิงเมี่ยนโช่วในเมืองเฮ่อได้จริง และนำความสงบสุขมาสู่เมืองเฮ่อได้ ส่วนเว่ยเฉิงรู้สึกอิจฉาในความสามารถของเขา ทำให้บัณฑิตหนุ่มเหล่านี้ที่ยังไม่ได้เข้ารับราชการอย่างเป็นทางการโกรธเกรี้ยว!สิ่งสำคัญที่สุดคือถ้อยคำที่ดีชั่วนิรันดร์ของหวังหยวน ได้รับการเผยแพร่ในหมู่บัณฑิต และได้รับความชื่นชมมากมายในหมู่เจ้าหน้าที่!“อ๊ะ เขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลหลี่จริง ๆ ข้าเคยเห็นเขานอกคฤหาสน์ตระกูลหลี่!”“แล้วเหตุใดเจ้าไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้ล่ะ เมื่อกี้ข้าดึงนายน้อยหลี่อย่างแรงไปแล้ว!”“ตะกี้นายน้อยหลี่ปิดหน้า ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นเขา!”“ใต้เท้ากู้ที่เป็นข้าราชการระดับสูงในเมืองหลวง กลับบ้านมาไว้ทุกข์ หลังจากที่มารดาเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน เหตุใดเขาถึงมาที่นี่ได้!”ทหารกลุ่มหนึ่งตัวสั่น สิบสองคนที่ถูกพวกเขาดึงออกมาต่างล้มลงบนพื้นเมื่อครู่นี้ในต้าเย่บัณฑิตมีสถานะสูงสุด แต่พวกเขาลากคนที่มีตำแหน่งจู่เหรินกับจิ้นซื่อ ลงมากองกับพื้นเช่นนี้ นี่ไม่ได้เป็นการรนหาที่ตายหรอกหรือ!เว่ยเฉิงขนหัวลุก เขากัดฟันจ้องมองหวังหยวน “เจ้าเด็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 538
จู่เหรินโจวเจิ้งเงยหน้าขึ้น แล้วพูดว่า “เว่ยเฉิง อาจารย์ของข้า หวังฉงกวง เป็นเส่าชิงของศาลต้าหลี่ หากเจ้าใส่ร้ายคนอื่นเช่นนี้ ข้าจะนำเรื่องนี้ไปถึงศาลต้าหลี่แน่นอน!”...ทั้งสิบเอ็ดคนออกมาจากข้างหลังทีละคน เหมือนว่าจะจัดการให้ถึงที่สุด!“ใต้เท้า นี่เป็นความเข้าใจผิดจริง ๆ เป็นพวกคนใต้บัญชาของข้าต่างหากที่ก่อความวุ่นวาย!”หน้าผากของเว่ยเฉิงเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาครุ่นคิดอยู่นานเพื่อหาคำแก้ตัวที่ฟังขึ้น “ข้าไม่เข้มงวดกับผู้ใต้บัญชา ท่านใต้เท้าทุกคนรายงานข้าได้ ข้าก็จะโดนไล่ออกจากตำแหน่ง แต่เป็นคำสั่งของท่านเจ้าเมือง ที่ให้สืบสวนเรื่องการครอบครองชุดเกราะ คันธนู และหน้าไม้อย่างเข้มงวด ใต้เท้าเผยจะสอบสวน แม้ว่าข้าจะเสียตำแหน่งราชการก็ตาม พวกท่านจะขัดขวางใต้เท้าเผย ไม่ให้บังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลาง เพราะเห็นแก่พ่อค้าผู้ไม่เคยถูกใช้ในราชสำนักหรือ?”สำหรับบัณฑิตกลุ่มนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องยกคนที่อยู่เบื้องหลังมาอ้างเจ้าหน้าที่หลายคนขมวดคิ้ว!พวกเขาเข้าใจความหมายของคำพูดของเว่ยเฉิง คนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้คือเจ้าเมืองหล่งหนาน เผยเซียนเจิ้งตอนนี้พวกเขากำลังยืนหยัดเพื่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 539
“ใต้เท้า หากข้ากล้าโจมตีพวกเขา พวกขุนนางในราชสำนักทั้งหมดจะสังหารข้า”เว่ยเฉิงเศร้าใจ แต่ก็รู้สึกโล่งใจทหารทำร้ายข้าราชการฝ่ายพลเรือน ต้าเย่ก่อตั้งมากว่าสองร้อยปี แต่เรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้น!หากเขากล้าลงมือ เขาจะถูกคนนับพันลงโทษ!ส่วนจะสู้หรือซ่อน ก็ถือว่าต้องพิจารณาก่อนเช่นกันบัณฑิตเหล่านั้นทุบตีเขาเช่นนี้ เขาก็อับอายเกินกว่าจะติดต่อกับพวกเขาอีกแน่นอนว่าหลังจากกลุ่มคนเหล่านั้นทุบตีเขา ก็ไม่มีการพูดถึงการเข้าร่วมกับเขาอีกต่อไปหวังหยวนก็ไม่ได้รบกวนเขาต่อ แต่ออกไปพร้อมกับคนของเขาเผยเซียนเจิ้ง เจ้าเมืองหล่งหนานยังคงตำหนิ “ไร้ประโยชน์ กลุ่มคนที่ไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ราชบัณฑิตระดับแปด ดูสิว่าเจ้ากลัวแค่ไหน ทั้ง ๆ ที่เจ้าเองก็เป็นแม่ทัพระดับห้า!”“ใต้เท้า ไม่ใช่ว่าท่านไม่รู้ว่าในต้าเย่ ทหารอย่างพวกข้าไม่ได้อยู่ในสายตาของข้าราชการพลเรือน! ไม่ต้องพูดถึงระดับแปด แม้แต่ระดับเจ็ดข้าก็ไม่กล้าสู้กลับ!”เว่ยเฉิงขมขื่น “ใต้เท้า ชายคนนั้นเป็นคนขี้โกงและมีกลอุบายมากมาย ฉะนั้นลืมเรื่องนี้ไปเสียเถอะขอรับ!”“คนทรยศกลุ่มนั้น เจ้ากลัวก็กลัวไป แต่พวกนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของข้าเลย!”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 540
มูลค่าเกือบสามร้อยตำลึงเงิน!“... ท่านมอบให้ ไม่กล้าหรอกขอรับ!”หลังจากรับของไปแล้วก็รู้สึกหนัก เมื่อรู้สึกว่าได้สัมผัสแท่งเงินในห่อผ้า กู้ชิงเฟิงก็รู้สึกมีความสุข แล้วเข้าไปในรถม้าด้วยสีหน้าสงบก่อนจากไป!จู่เหรินหลัวซื่อเฉิงก็ก้าวเข้ามาพูดว่า “ใต้เท้า ภรรยาของศิษย์กำลังจะคลอดในเดือนตุลาคมนี้ ศิษย์ไม่อาจอยู่ข้างนอกได้เป็นเวลานานอีกต่อไป ต้องบอกลาแล้วขอรับ!”“นี่ก็เป็นเรื่องใหญ่เช่นกัน หากเจ้าอยากกลับไปเฝ้า ข้าก็จะไม่รั้งไว้!”หวังหยวนหยิบห่อใส่ของมาให้ด้วย แล้วพูดเหมือนเดิม!บัณฑิตนั้นใส่ใจเรื่องหน้าตา หากเสนอเงินให้พวกเขาในที่สาธารณะ ก็จะไม่มีใครยอมรับแต่อาจจะหันมาทะเลาะกันด้วยซ้ำ!หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มาบอกลา ด้วยเหตุผลเรื่องครอบครัว!หวังหยวนมีสีหน้าเห็นใจ พูดปลอบโยน และแบ่งของให้พวกเขารับไปทีละคน!ในช่วงเวลาสั้น ๆ ทั้งสิบเอ็ดคนก็จากไปจนหมด!หลี่จ้าวหลินขมวดคิ้ว คนเหล่านี้ยังคงกลัวเผยเซียนเจิ้ง จึงไม่กล้าอยู่ด้วย!กุบกับกุบกับ!ในขณะนี้ มีม้าเร็วตัวหนึ่งควบม้าเข้ามา และคนรับใช้ในชุดเขียวก็ลงจากหลังม้ามาหาหลี่จ้าวหลิน คุกเข่าลงแล้วรายงานว่า “คุณชายใหญ่ นายท่านไม่สบา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 541
หวังหยวนยกยิ้มและโบกมือ “รบกวนมากแล้ว ดังนั้นข้าจะให้เจ้าอีกสองก้วน ให้ช่วยไปถามให้ข้าหน่อย!”ไม่ใช่ว่าเขาลังเลกลัวจะให้เยอะเกินไป แต่ตอนนี้เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับเขา!แต่คนจนเหล่านี้ หากให้เงินสองตำลึง พวกเขาก็จะสามารถซื้อข้าวและบะหมี่ได้!ให้พวกเขาสักสิบหรือยี่สิบตำลึง มันจะไม่ตกไปอยู่ในมือพวกเขา!“คุณชาย ท่านมีจิตใจดีจริง ๆ ข้าจะช่วยหาบ้านให้ท่านเดี๋ยวนี้!”เยี่ยโก่วเซิ่งวิ่งจากไปฮือฮากันทั้งหมู่บ้านไม่นานหลังจากนั้น ชาวบ้านในชุดมอมแมมกลุ่มหนึ่ง ก็เดินล้อมรอบชายหนุ่มในชุดคลุมยาวเข้ามาหาเสื้อคลุมสีขาวของชายหนุ่มมีรอยเปื้อนจาง ๆ แต่ก็ยังสะอาดมาก มือและใบหน้าของเขาก็ขาวสะอาดเยี่ยโก่วเซิ่งแนะนำให้รู้จักกับหวังหยวน “คุณชาย นี่คือพี่เยี่ยเทียน หัวหน้าหมู่บ้านเยี่ยเจียของเรา เขาเป็นบัณฑิตที่มีชื่อเสียง และเป็นเจ้าของที่ดินรายใหญ่ในหมู่บ้านของเรา ครอบครัวมีที่ดินห้าร้อยหมู่ แต่เขาเมตตาพวกเรายิ่งนัก เพราะคิดราคาค่าเช่าแค่ร้อยละยี่สิบเท่านั้น!”“น้องเยี่ยช่างเมตตานัก!”หวังหยวนกำประสานมือแล้วเอ่ยชมอย่างจริงใจ “ข้า หวังหยวน มาจากเมืองฝู จะไปทำธุรกิจในเมือง!”เจ้าของที่ดินมักเ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
