Share
บทที่ 526
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 527
เมืองหล่งหนาน!กลุ่มทหารม้ามุ่งหน้าไปยังที่ทำการประจำเมือง ซึ่งนำโดยรองแม่ทัพเว่ยเฉิงที่สวมชุดเกราะสีสดเขาลงจากหลังม้าแล้วเดินไปที่สวนด้านหลังที่ทำการอยางรวดเร็ว จากนั้นโค้งคำนับขุนนางที่แต่งการด้วยเสื้อคลุมสีแดงชาด ปักลวดลายธรรมชาติ “ใต้เท้า ข้าได้รับว่าว่าหวังหยวนกำลังเดินทางมาที่เมืองหล่งหนาน เพื่อทำธุรกิจขอรับ!”หลายปีก่อนราชสำนักไม่เพียงออกกฤษฎีกาประณามว่าเขาไร้ความสามารถเท่านั้น แต่ยังถูกลดตำแหน่งจากแม่ทัพเป็นรองแม่ทัพอีกด้วย!เขาพยายามต่อสู้ดิ้นรนจากตำแหน่งรองแม่ทัพมาสู่ตำแหน่งแม่ทัพ โดยใช้เวลาห้าปีและสูญเงินไปกว่าห้าพันตำลึงในแต่ละเมืองมีกบฏเกิดขึ้นมากมาย ทว่าแม่ทัพประจำเมืองกลับเอาชนะกบฏเหล่านั้นไม่ได้!หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนนำกองกำลังทหารประจำเมืองเข้าปราบปรามชิงเมี่ยนโช่ว เขาก็คงไม่กลายเป็นคนไร้ความสามารถและถูกลดตำแหน่งเช่นนี้ทุกวันนี้เขากัดฟันทนและพยายามหาโอกาสล้างแค้นให้ได้!ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แต่เจ้าเมืองก็ถูกลดตำแหน่งจากขั้นสี่ระดับสูงเป็นขั้นสี่ระดับธรรมดาเจ้าเมืองหล่งหนานเผยเซียนเจิ้งที่ยืนอยู่ข้างหน้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้รับข่าวนี้มาเช่นกัน แล้วท่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 528
เมื่อเห็นชื่อบนป้ายชื่อแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “นายท่านฟางเป็นคนแบบใด?”กว่าเขาจะเข้าพักที่นี่ก็มืดมากแล้ว เหตุใดถึงมีคนไม่รู้จักหน้าค่าตาถึงมาหาเขาตั้งแต่เช้าตรู่กัน!เถ้าแก่เหลียนรีบตอบว่า “นายท่านฟางเป็นผู้ใจบุญในเมืองผิงของพวกเรา เขามีจิตใจเมตตายิ่งนัก ทั้งสร้างสะพานและถนน นำโจ๊กมาแจกจ่ายในตอนประสบภัยพิบัติ รับอุปการะแม่ม่ายและเด็กกำพร้า สร้างวัดวาอาราม และทำความดีอีกมากมาย แม้แต่ท่านเจ้าเมืองยังเคารพยับถือเขามากขอรับ!”หวังหยวนขมวดคิ้วพร้อมกล่าว “ข้ายากฟังความจริง!”ต้าหู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังหยิบแท่งเงินที่มีมูลค่าห้าตำลึงออกมาเมื่อได้รับเงินเถ้าแก่เหลียนก็มีความสุขอย่างมาก ทว่ายังคงสงวนท่าทีเอาไว้ “คุณชายหวัง นายท่านฟางคือผู้มีอิทธิพลในเมืองผิง ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามฟางป้านเฉิง ที่ดินครึ่งหนึ่งในเมืองผิงเป็นของเขา และแม้แต่ท่านเจ้าเมืองยังอิจฉานายท่านฟาง ข้าได้ยินมาว่าเขามีเส้นสายมากมายในเมืองจวิ้น สิ่งที่ข้ารู้มีเพียงเท่านี้ขอรับ!”ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้มีอำนาจบาตรใหญ่ หวังหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เช่นนั้น โปรดเชิญเขาเข้ามาเถิด!”เจ้าของโรงเตี๊ยมถ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 529
หวังหยวนแค่นเสียง “เช่นนั้นข้าอยากรู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างไร?”ฟางฝูต้งตอบ “ราชสำนักสั่งไม่ให้ท่านเข้าร่วมการสอบคัดเลือกขุนนาง แม้อัครมหาเสนาบดีจะหนุนหลังท่านอยู่ แต่ก็ไม่มีขุนนางคนไหนในเมืองจิ่วซานกล้าสนับสนุนท่าน! และในระหว่างการทำสงครามที่เมืองจิ่วซาน ท่านก็ฉกฉวยทรัพย์สินของตระกูลมากมายไปจากพวกเขา อีกทั้งฉกฉวยเงินนับไม่ถ้วน พวกเขาจะต้องสู้กลับอย่างแน่นอน และวันหนึ่งท่านจะรักษาบ่อเกลือเฟ่ยชางเอาไว้ไม่ได้“ฮ่าฮ่า!”หวังหยวนหัวเราะเยาะชุดหมางเผาถูกเรียกคืนไปแล้ว และราชสำนักก็ออกกฤษฎีกาอีกครั้ง จวิ้นวั่งของแต่ละเมืองคงต้องต่อต้านเขาเป็นแน่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเชื่อมั่นว่าหน่วยงานต่าง ๆ ที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของเหยียนฟู่กู่ที่ถูกเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการแล้ว อู๋หยวน และเหล่าทหารที่ประจำอยู่ชายแดนจะช่วยเตือนความจำของเหล่าจวิ้นวั่งได้!“หนึ่งปีที่แล้ว ท่านปราบปรามกลุ่มกบฏชิงเมี่ยนโช่วที่เมืองเฮ่อจนทำให้ท่านเป็นที่รู้จัก แต่ความจริงแล้วมันสร้างปัญหาอันใหญ่หลวงให้ท่านต่างหาก!”ฟางฝูต้งยกยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าว “ท่านรู้หรือไม่ว่าแม่ทัพแห่งหล่งหนานและเจ้าเมืองถูกลดตำแหน่งเพราะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 530
“เหล่าขุนนางล้วนกินดีอยู่ดี ข้าเป็นเพียงผู้ส่งสารที่ทำธุระแทนพวกเขา ดังนั้นขอเพียงซุปร้อน ๆ ก็พอแล้ว!”ฟางฝูต้งยิ้มเล็กน้อย “ในขณะที่บ่อเกลือเฟ่ยชางยังอยู่ใต้การบริหารของท่าน จงมอบเงินปันผลรายปีให้ข้า และลดราคาเหลือเป็นห้าเหวินต่อหนึ่งจิน”ในหนึ่งปีเมืองผิงจะได้รับเกลือหนึ่งล้านจิน หากได้รับเกลือในราคาห้าเหวิน เขาก็จะมีรายได้เพิ่มกว่าห้าพันตำลึงแม้จะได้รับเงินน้อยกว่าขุนนางทั้งสองคน แต่อย่างไรเสีย เขาก็เป็นคนส่งสารที่ทำธุระแทนอีกฝ่ายเท่านั้น!ผลตอบแทนเหล่านี้เป็นที่น่าพึงพอใจสำหรับเขาแล้ว อีกทั้งเงินห้าพันตำลึงก็ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยหวังหยวนหรี่ตาลงพลางแค่นเสียง “ถ้าข้าไม่เห็นด้วยล่ะ!”“คุณชายหวัง ข้าขอแนะนำให้ท่านเป็นตัวของตัวเองและชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสียให้ละเอียด!”ฟางฝูต้งเงยหน้ามองอีกฝ่ายพลางกล่าวว่า “เหล่าเด็กน้อยต่างถือทองคำเดินไปทั่วเมืองที่พลุกพล่านเพื่อค้นหาเส้นทางของตัวเอง! ท่านไม่อาจเก็บเงินจำนวนมากไว้เพียงลำพัง เพราะไม่มีใครสามารถปกป้องท่านได้ และท่านก็ไม่อาจปกป้องมันได้เช่นกัน เพียงเท่านี้ ท่านก็คงจะตัดสินใจได้แล้วกระมัง!”หวังหยวนมองดูคนที่อาศัยอำนาจผู้อื่นกดข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 531
ราชสำนักเช่นนี้...“คุณ คุณชายหวัง โปรดอย่าหุนหันพลันแล่น ข้า ข้าแค่มาส่งข่าว!”เมื่อสัมผัสถึงขอบดาบราชวงศ์ถัง และเห็นทหารผ่านศึกเกราะทมิฬแผ่รังสีอำมหิต ฟางฝูต้งก็ขนลุกทั้งตัว เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผาก ใบหน้าก็ซีดเซียวไร้สีเลือด!ไม่ว่าเขาจะเอาชนะชาวหวงได้จริงหรือไม่ก็ตาม แต่เด็กคนนี้ได้ทำลายค่ายซานหู่ในเมืองฝู และชิงเมี่ยนโช่วในเมืองเฮ่อได้จริงแน่นอน ทั้งยังกำจัดสองที่ทรงอำนาจ อย่างตระกูลหลิวและตระกูลโจวในเมืองฝูได้ เป็นคนโหดเหี้ยมที่ทำลายตระกูลใหญ่ได้อย่างง่ายดาย!ตอนแรกเขาจำได้ว่าต้องสุภาพ แต่เมื่อเขาพูดถึงท่านเจ้าเมือง จึงเผลอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท!“เช่นนั้นก็ส่งข่าวไปให้คนที่อยากให้เจ้าส่งสิ!”หวังหยวนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ข้าไม่รุกรานใครก่อน เว้นแต่จะถูกทำให้ขุ่นเคือง หากมีใครทำให้ข้าขุ่นเคือง ต่อให้จะเป็นราชาแห่งสวรรค์ ข้าก็ไม่ยอมทนกับนิสัยไม่ดี หากเขาต้องการทำอะไรกับข้า ให้เขาคิดให้รอบคอบ ว่ากล้าที่จะเผชิญกับผลที่ตามมาหรือไม่”“คุณชายหวังกล้าหาญยิ่งนัก ข้าบอกตามความจริง มาดูกันว่าคุณชายหวังจะสามารถทำอะไรได้บ้าง!”ฟางฝูต้งกัดฟันกำหมัดแน่น แล้วเดินสะบัดแขนเสื้อจากไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 532
เขามีความรู้คร่าว ๆ เกี่ยวกับภูมิหลังของหวังหยวน และเขาก็รู้ด้วยว่ๅาเขามีความดีความชอบจากการเอาชนะชาวหวง!แต่เขาไม่สนใจ การที่ราชสำนักไม่ให้ความดีความชอบนี้ ก็แสดงว่าฮ่องเต้ไม่ยอมรับ!ในเมื่อฮ่องเต้ไม่ยอมรับ ก็ไม่สำคัญว่าเขาได้ทำความดีความชอบหรือไม่!ตอนแรกไม่อยากลงมือ เพราะได้ยินมาว่าฝ่ายซ้ายชอบชายคนนี้มาก!แต่เขาไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ครั้งนี้เสนาบดีฝ่ายซ้ายเสนอให้ลดตำแหน่งเขา!จัดการเจ้าเด็กคนนี้ ทุ่มทุนเข้าร่วมฝ่ายเสนาบดีฝ่ายขวาไปเลยการเลื่อนตำแหน่งและสร้างรายได้จะได้ง่ายขึ้น!“เด็กคนนั้นช่างดื้อรั้นและหยิ่งผยองจริง ๆ นิสัยก้าวร้าวและอารมณ์รุนแรง!”แม่ทัพเว่ยเฉิงพ่นลมหายใจ “ใต้เท้า ท่านอาจส่งกองทหารไปตั้งจุดตรวจ และยึดของของพวกเขาโดยตรง จากนั้นยัดชุดเกราะและหน้าไม้เข้าไปในรถม้าของเขา เพื่อกล่าวหาเขาด้วยข้อหาสะสมชุดเกราะ แล้วก็จับเขาเพื่อควบคุมความเป็นความตายของเขาได้ทันที!”ด้วยวิธีนี้ เขาใช้จัดการกับคนมานักต่อนักแล้วเพราะตามกฎหมายของราชสำนัก การเก็บซ่อนไพร่พลและชุดเกราะเป็นการส่วนตัว เทียบเท่ากับการเป็นกบฏ ซึ่งเป็นโทษร้ายแรงที่ต้องถูกสั่งประหารเก้าชั่วโคตร!“เอาอย่างนี้เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 533
หวังหยวนส่องกล้องส่องทางไกล แล้วเห็นทหารกลุ่มหนึ่งสวมชุดเกราะ ยืนถือหน้าไม้อยู่ที่สี่แยก ซึ่งอยู่ห่างออกไปห้าลี้ เพื่อตรวจสอบรถบรรทุกของที่ผ่านไปมาปกติจะมีคนมากกว่าสิบหรือยี่สิบคนที่สี่แยก เพื่อคอยตรวจสอบ แต่ที่นี่มีคนมากกว่าสองร้อยคน!และติดอาวุธครบมือ!สายตาตาของหวังหยวนมืดมน “ให้ขบวนรถเลี้ยวกลับไปดูถนนสายอื่นกันเถอะ!”แม้ว่าเขาจะได้เตรียมการแล้ว แต่หวังหยวนก็ยังตัดสินใจที่จะหลีกเลี่ยงหากทำได้ขบวนรถม้าและรถบรรทุกหันหลังเดินทางไปอีกหนึ่งชั่วยาม ก่อนจะเลี้ยวไปยังถนนอีกสายหนึ่ง!ต้าหู่ที่ถือกล้องส่องทางไกล ขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่หยวน ที่นี่ก็มีจุดตรวจด้วย คนเยอะกว่าที่นั่นอีก มีสามร้อยคน และพวกเขาก็สวมชุดเกราะและถือธนูด้วย!”สายตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “เช่นนั้นก็ไปดูกันว่าพวกเขามาจากไหน!”ช่องทางสองแห่งที่รถม้าสามารถผ่านไปได้ เป็นวิธีเดียวที่จะออกนอกเมือง และทั้งสองแห่งกลับถูกปิดกั้นอย่างแน่นหนาหากบอกว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ ก็คงไม่เชื่อกลุ่มรถม้าเดินหน้าต่อไปทหารกว่าสามร้อยนายเฝ้าทางแยกอย่างเข้มงวดทหารบางคนมีตัวอ้วน หูใหญ่ และหน้ามีเนื้อเต็ม ทำให้ดูสง่างามและทรงพลัง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 534
“เจ้าคือหวังหยวน กำราบชิงเมี่ยนโช่วได้จริงหรือ?”เมื่อมองหวังหยวนหัวจรดเท้า เว่ยเฉิงก็ขมวดคิ้วและไม่อยากจะเชื่อเลยก็แค่เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกับกลุ่มคนบ้านนอก ก็เอาชนะชิงเมี่ยนโช่วได้จริงหรือ!ปกติเขานำทหารสามพันนายไปจัดการ แต่ก็ยังล้มเหลวในการบรรลุความสำเร็จนี้!“ข้าชื่อหวังหยวน ข้าไม่ได้กำราบชิงเมี่ยนโช่ว แต่เป็นหวังพั่วหลู่ต่างหาก!”หวังหยวนเหลือบมองชายร่างใหญ่สามคนนี้ “หากไม่มีอะไรแล้ว ท่านแม่ทัพโปรดหลีกทางด้วย พวกข้ากำลังรีบเดินทาง!”“รีบเดินทาง เจ้ายังอยากจะรีบเดินทางอยู่หรือ มาจับเจ้าเด็กหน้าขาวคนนี้ให้ข้าหน่อยสิ!”เว่ยเฉิงที่เมาเล็กน้อยโมโหเมื่อได้ยินดังนั้น จึงสั่งจับกุมทันทีเจ้าเด็กหน้าขาวคนนี้ปราบชิงเมี่ยนโช่ว จนทำให้เขาถูกราชสำนักลดตำแหน่ง!เจ้าเมืองส่งคนไปบอกให้เขาจ่ายเงินหนึ่งแสนตำลึง แต่เขายังไม่ได้รับเลยแม้แต่อีแปะเดียว!แต่เขายังอยากรีบเดินทางอยู่อีก!ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ...ทหารกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งมาข้างหน้าดวงตาของหวังหยวนมืดมน คาดไม่ถึงว่าเว่ยเฉิงจะอาจหาญถึงเพียงนี้ เขาไม่ได้อ้างเหตุผลด้วยซ้ำ และแค่อยากจะโค่นเขาลง คิดว่าเขาเป็นพระอิฐพระปูนจริงหรือชิ้ง ชิ้
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
