Share
บทที่ 500
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 501
“สหายน้อย อารมณ์ของเขายังไม่เย็นลง เขายังต้องเรียนรู้อีกมาก!”หยางเฟิ่งกั๋วยื่นสมุดพับไปข้างหน้าพร้อมกล่าว “ผู้เฒ่าหยวน อ่านสมุดพับเล่มนี้สิ เสนาบดีกรมขุนนางแถลงข่าวอย่างเป็นทางการให้เลื่อนตำแหน่งขุนนางสามคนโดยอ้างอิงจากการประเมิน จากนั้นลดตำแหน่งเจ้าเมืองและแม่ทัพแห่งเมืองหลงหนานด้วยความผิดที่ว่าแม้แต่กบฏตัวเล็ก ๆ ก็ไม่อาจจัดการได้”ราชเลขานุการรับสมุดพับแล้วส่งต่อเจ้ากรมขุนนางหยวนกวนหลวนผู้มีหน้าที่เลื่อนตำแหน่งขุนนางทั่วแผ่นดินมองสมุดพับพลางหัวเราะเล็กน้อย “ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย หวังพั่วหลู่ผู้นี้เป็นเฉียนจ๋ง แม้เราจะต้องการกำจัดเขา แต่ถ้าดูจากความดีความชอบในการปราบกบฏครั้งนี้แล้ว พวกเราจำต้องเลื่อนตำแหน่งให้เขาเสียก่อน ส่วนรักษาการนายอำเภอซุนไป๋ชวนจะได้เลื่อนขั้นเป็นนายอำเภอ และผู้ตรวจการสวีต้าโหย่วจะได้เลื่อนขั้นเป็นนายอำเภอเช่นกัน! สุดท้ายแล้วเจ้าเมืองหล่งหนานเหลียวชิงเจี๋ยและแม่ทัพเว่ยเฉิงก็จะถูกลดตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหยางจงกั๋วพยักหน้า!หยวนกวนหลวนเขียนบางอย่างลงบนสมุดพับก่อนยื่นให้ราชเลขานุการส่งต่อ!ในตอนนี้ชะตากรรมของคนทั้งห้าได้รับการเปลี่ยนแปลงท่ามกลางเสียงหั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 502
สีหน้าของฮ่องเต้พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาพร้อมกล่าว “หวังหยวนผู้นั้นมีบุญคุณก็จริง เขาให้การร่วมมือด้วยการคิดค้นหน้าไม้ซานกงฉวน และสร้างอาวุธวิเศษที่สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดายราวกับตัดโคลนตม ซึ่งช่วยให้สถานการณ์ของเราได้เปรียบอย่างมาก ถึงกระนั้นความดีงามเหล่านี้ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้ได้รับตำแหน่ง!”“หา!”อู๋หลิงมุ่นคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ฝ่าบาท เขาไม่เพียงแต่สร้างอาวุธเท่านั้น แต่กลยุทธ์ต่าง ๆ ที่ทำให้เราชนะสงครามล้วนเป็นการวางแผนของท่านเสนาธิการทหารทั้งนั้น หากไม่มีเขา กองทัพของเราคงถูกโจมตีมากมายจนยากที่จะป้องกัน นับประสาอะไรกับชัยชนะอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ ฝ่าบาทโปรดพิจารณา และให้ความเป็นธรรมแก่ท่านเสนาธิการทหารด้วยพ่ะย่ะค่ะ”สาส์นกราบทูลหลายฉบับล้วนบันทึกความดีความชอบของเสนาธิการทหารไว้อย่างชัดเจน ทว่าฮ่องเต้กลับเพิกเฉยต่อความดีของเขาอู๋หลิงตั้งใจเดินทางเข้ามาในพระราชวังเพื่อเผชิญหน้ากับฮ่องเต้ เขาตัดสินใจแล้วว่าตนจะสาธยายข้อดีของเสนาธิการทหารผู้นี้ แม้จะต้องโทษประหารก็ตามเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นท่านโหว แต่เสนาธิการทหารกลับถูกมองข้าม ซึ่งทำให้รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อยตึง!ดวงตา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 503
ฮ่องเต้ซิงหลงเยาะเย้ย “สาบานด้วยชื่อเสียงของบิดาเจ้างั้นรึ เขาเป็นทั้งหัวขโมยแล้วยังก่อกบฏอีก!”“ฝ่าบาท...”ดวงตาของอู๋หลิงแดงก่ำ ราวกับว่ามันจะระเบิดออก ขณะกำหมัดจนเส้นเลือดปูดโปน “บิดาผู้ล่วงลับของข้าเสียชีวิตไปนานแล้ว ได้โปรดอย่าหยามหยันเขาเลยพ่ะย่ะค่ะ!” ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง...ห่างออกไปยี่สิบจั้ง กลุ่มทหารองครักษ์รีบรุดไปข้างหน้าพลางชักดาบออกมา!“ถ้าข้าจะเหยียดหยามเขาเล่า เจ้ากล้าฆ่าฮ่องเต้งั้นรึ!”ฮ่องเต้ซิงหลงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา จากนั้นก้าวถอยหลังออกห่างจากอีกฝ่ายพลางสาปแช่ง “ในตอนนั้นวังไห่เทียนเป็นเจ้าปัญญา ส่วนพ่อของเจ้าเป็นผู้บัญชาการทหาร ทั้งสองคนสมรู้ร่วมคิดกับอ๋องติ้งลอบวางแผนชั่วเพื่อยึดบัลลังก์ของข้า ดังนั้นพวกมันจึงถูกข้าเปิดโปงและกำจัดทีละคน หากพวกมันไม่ใช่โจรกบฏ แล้วจะเป็นอะไรเล่า?”“ฝ่าบาท!”อู๋หลิงหลับตาพร้อมกัดฟัน “บิดาของกระหม่อมจงรักภักดีต่อราชสำนัก และไม่มีเจตนาใดแอบแฝง ในตอนที่อ๋องติ้งเขียนจดหมายถึงบิดากระหม่อมเพื่อขอให้ยกทัพไปช่วย แต่เขาก็ไม่ลังเลที่จะปฏิเสธ หากบิดาของกระหม่อมมีเจตนาแอบแฝงและเต็มใจช่วยอ๋องติ้งยึดบัลลังก์จริง ๆ กองทัพของราชสำนักคงไม่สามาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 504
เมื่อครู่ฮ่องเต้ซิงหลงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะลูกของขุนนางกบฏผู้นี้กล้าเผชิญหน้ากับเขาอย่างไม่กลัวเกรงหากไม่ใช่เพราะคำโน้มน้าวของเหล่าขุนนาง อีกฝ่ายคงถูกคุมขังและถูกประหารไปนานแล้ว เพื่อป้องกันปัญหาในอนาคตเมื่อเห็นสีหน้าของฮ่องเต้ซิงหลง อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหยางเฟิ่งกั๋วก็ดึงอู๋หลิงเข้ามาหาตนแล้วตำหนิว่า “อู๋หลิง เหตุใดเจ้าถึงทำให้ฝ่าบาทขุ่นเคืองพระทัย? หนำซ้ำยังไม่ร้องขอความเมตตาอีก เจ้ากลับมายังเมืองหลงไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่อยากให้แม่และพี่น้องต้องทนทุกข์กับปัญหาที่เจ้าเป็นคนก่อรึ?”เมื่อตระหนักถึงมารดา น้องชาย และน้องสาวที่กำลังป่วย อู๋หลิงพลันรู้สึกขมขื่นไม่น้อย เขาคุกเข่าลงขณะที่ในใจแหลกสลายเป็นผุยผงไปแล้ว “กระหม่อมหยิ่งทะนงในความสำเร็จของตนเองมากเกินไปจนล่วงเกินพระองค์ แต่กระหม่อมไม่เคยคิดร้ายกับพระองค์เลย โปรดพระราชทานอภัยให้กระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท!”หยางเฟิ่งกั๋ว หยวนกวนหลวน และฉินจ้านต่างจ้องมองภาพตรงหน้า!“ขุนนางเป็นคนตรงไปตรงมา และอุทิศตนเพื่อจุดประสงค์อันยิ่งใหญ่ ดังนั้นข้าจะอภัยให้เจ้า!”ใบหน้าของฮ่องเต้ซิงหลงยังคงเฉยเมยราวกับกำลังมองดูศพ จากนั้นหันหลังกล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 505
คนผู้หนึ่งสวมชุดสีแดงและสวมมงกุฎหงส์สีทองอร่ามไว้บนศีรษะ หน้าผากแต้มกลีบดอกบัวสีชาด ใบหน้าไม่แต่งแต้มเครื่องสำอางแม้แต่น้อย และนี่คือความงดงามอันไร้ที่ติของเซี่ยวฉู่ฉู่ นางเปิดจดหมายลับและอ่านอย่างรวดเร็วแล้วพนมมือ “ขอสวรรค์อวยพรเมืองหวงของข้า ความรุ่งเรืองของต้าเย่ได้จบลงแล้ว!”เด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างนางแต่งกายด้วยชุดลายมังกรถามด้วยความสงสัย “ท่านป้า ท่านทำความดีมาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ฉิวเอ้อร์!”เซี่ยวฉู่ฉู่หยิกแกมของเด็กน้อยเบา ๆ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮ่องเต้ซิงหลงเกิดความสงสัย และเข้าใจผิดคิดว่าเสนาธิการทหารว่าเป็นหนึ่งในหมากของอีกฝ่าย เขาจึงรับสั่งไม่ให้คนผู้นั้นสอบคัดเลือกขุนนางเคอจี่ และห้ามใช้งานเขาเด็ดขาด ดังนั้นตอนนี้พวกเขาก็จะไม่มีเสนาธิการทหารแล้ว เมืองหวงของเราจึงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป”“โอ้!”ฮ่องเต้น้อยเผยสีหน้าสับสนตึง ตึง ตึง!ขณะที่นางกำลังเคาะโต๊ะ นางกำนัลคนหนึ่งก็ปรากฏตัวอย่างเงียบ ๆ ใบหน้างามของเซี่ยวฉู่ฉู่พลันเปล่งประกายทันใด “มีข่าวคราวจากองครักษ์เหยี่ยวดำในเฉิงโจวหรือไม่!”“กราบทูลไทเฮา ข้าเสนอป้ายหยกของพระองค์ให้แก่ท่านเสนาธิการทหาร แต่เขาปฏิเสธเพคะ”นางกำนั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 506
“หากเป็นหญิงงามแล้ว ชายเหล่านั้นไม่ไตร่ตรองให้ถ้วนถี่หรอก ต่างคนต่างความชอบ! สำหรับแม่ทัพหนุ่มแล้ว พวกท่านจะทำเช่นนั้นไม่ได้ แต่เหตุใดต้องกังวลในเรื่องนั้นด้วยเล่า”ไป๋เฟยเฟยกะพริบตาพลางกล่าว “ข้ากำลังมองหาบ้านหลังงามให้ท่าน อย่างไรเสีย ท่านก็คือเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า ดังนั้นข้าจึงไม่ต้องการให้ท่านแต่งงานกับคนโง่เขลา เพราะมันทำให้ข้ารู้สึกเป็นทุกข์ทุกทีที่เห็น!”“เจ้าคิดว่ามันฟังดูน่าเชื่องั้นรึ!”จีหลีหยางกล่าวคำเบา “ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการให้เขาแตกคอกับแม่ทัพหนุ่ม เพื่อที่ในอนาคตพวกเขาจะได้ไม่ร่วมมือกันทำลายความดีความชอบของตระกูลไป๋!”“โอ้ คนงาม ท่านเริ่มฉลาดขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว!”ดวงตาคู่งามของไป๋เฟยเฟยเปล่งประกาย เขาเชยคางจีหลีหยางขึ้นแล้วทาบทับริมฝีปากของตนลงไป “ข้าไม่เต็มใจยกท่านให้ชายอื่นหรอกนะ!”“เจ้า!”การได้รับจุมพิตจากเพศเดียวกันคือสิ่งที่น่าอายสำหรับจีหลีหยาง ดังนั้นใบหน้าของนางจึงแดงก่ำ...จวนตระกูลหลี่ ณ เมืองโจว!“ซื่อหาน เจ้าอ่านหรือยัง มันคือพระราชกฤษฎีกาที่ราชสำนักส่งมา!”ร่างกายของหญิงสาวตระกูลหลี่สั่นเทา ขณะถือพระราชกฤษฎีกา “หวังหยวนจากหมู่บ้านต้าหวัง ตำบลเป่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 507
ที่ทำการปกครองอำเภอ ณ เมืองฝู!“นี่... นี่?”นายอำเภอคนใหม่ซุนไป๋ชวนถือเอกสารจากราชสำนักไว้ในมือก่อนหรี่ตามอง!อาจารย์หมิงถันละโมบต้องการทวงความดีความชอบในการปราบปรามชาวหวง ซึ่งทำให้ฮ่องเต้ทรงกริ้วอย่างมาก เขาจึงถูกสั่งห้ามไม่ให้มีสิทธิสอบคัดเลือก และจะไม่มีวันได้รับราชการ!ทว่าสุดท้ายแล้วแม่ทัพหนุ่มก็พูดโน้มน้าวให้อีกฝ่ายรู้ว่าในสายตาของเขา อาจารย์หมิงถันเคารพฮ่องเต้มากเพียงใด!ไม่ต้องพูดถึงข่าวโคมลอยที่ได้ยินจากคนอื่น ๆ!แต่ในความคิดของแม่ทัพหนุ่ม ผู้ที่สมควรได้รับการกล่าวถึงมากที่สุดหลังจากที่กองทัพสามารถเอาชนะชาวหวงได้ก็คือ อาจารย์หมิงถัน!ตอนนี้ราชสำนักกลับ ‘ตอบแทนความดีงาม’ ของเขาด้วยการทำเช่นนี้!คุณความดีของเขาเป็นเรื่องจริงหรือเท็จไม่อาจกล่าวได้ แต่เมื่อพิจารณาจากท่าทีของฝ่าบาทแล้ว พระองค์เกลียดชังอาจารย์หมิงถันไม่น้อยเนื่องด้วยฮ่องเต้มีทัศนคติเช่นนี้ ดังนั้นมุมมองความคิดของเหล่าขุนนางที่มีต่ออาจารย์หมิงถันจึงเปลี่ยนเช่นกันซุนไป๋ชวนตบโต๊ะแล้วตะโกน “ใครก็ได้ อย่าให้ใครเข้ามารบกวนนายท่านสามล่ะ!”ไม่นาน ผู้ตรวจการสวี่ที่ตอนนี้ได้เลื่อนขั้นเป็นนายอำเภอสวี่ก็ประสานหมัด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 508
“องค์ฮ่องเต้ทรงเลอะเลือนไปแล้วเป็นแน่ พี่หยวนมีความดีความชอบมากมายเพียงนี้ แต่เหตุใดต้องสั่งลงโทษด้วย”“ห้ามไม่ให้สอบคัดเลือกขุนนาง ไม่ให้รับราชการ มันคือการตัดอนาคตพี่หยวนชัด ๆ!”“ฮ่องเต้เบาปัญญา แม่ทัพมู่ถูกฆ่าตายเพราะความสำเร็จของเขา ตอนนี้ท่านเสนาธิการทหารก็ถูกลงโทษเพราะความสำเร็จอันยิ่งใหญ่อีก”“ฮ่องเต้และพวกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ล้วนโง่เขลา มิเช่นนั้นต้าเย่คงไม่ถูกพวกชาวหวงรุกรานเช่นนี้!”คนกลุ่มหนึ่งรู้สึกขุ่นเคืองอย่างมาก“เอาล่ะ!”หวังหยวนกล่าวต่อ “พวกเจ้าอย่าพูดเช่นนี้ข้างนอกล่ะ มิเช่นนั้นจะกลายเป็นอาชญากรและถูกประหารได้!”ทุกคนในห้องก้มหน้าลง พวกเขารู้ดีว่าหากพูดคำเหล่านี้ ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร!ก่อนหน้านี้อย่าว่าแต่วิจารณ์องค์ฮ่องเต้เลย แม้แต่นายอำเภอ พวกเขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงด้วยซ้ำ!อย่างไรก็ตาม หลังจากฝ่าฟันเหตุการณ์มากมายพร้อมกับหวังหยวน พวกเขาหลายคนก็มีความกล้ามากขึ้น!“พี่หยวน พวกเราเสียใจที่ท่านไม่ได้รับความยุติธรรม ราชสำนักจะต้องเสียใจที่ทำกับท่านเช่นนี้!”แม้ว่าเขาจะนิ่งเฉยมาตลอด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตัดพ้อและเผยสายตาไม่พอใจ“ถูกต้อง หากไม่ใช่เพราะลูกพี่ลู
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
