Share
บทที่ 393
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 394
ใบหน้าของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย “อาเป่า อย่าพูดไร้สาระ เขาไม่ใช่พี่เขยคนใหม่ เขาเป็นเจ้านายคนใหม่ต่างหาก!”อาเป่าส่ายหัว แล้วพูดว่า “อาเป่าไม่ต้องการเจ้านาย อาเป่าต้องการพี่เขย! หลังจากมีพี่เขยแล้ว จะได้ไม่มีใครพูดว่าพี่สาวของข้าเป็นปีศาจจิ้งจอก หรือไม่สามารถแต่งงานได้อีก!”“อาเป่า หากแต่งงานไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่งงาน พี่สาวจะอยู่กับเจ้าไปตลอดชีวิต!”หูเมิ่งอิ๋งกอดน้องชาย แล้วยิ้มเศร้า รู้สึกเศร้าเล็กน้อย!นางเป็นหญิงที่แต่งงานแล้วสามครั้ง แม้ว่าตระกูลหูจะปฏิบัติต่อนางด้วยความเคารพ แต่ก็ยังแอบนินทากันมากโดยเฉพาะต่อหน้าน้องชายที่เป็นโรคเอ๋อ หลายคนมักจะพูดออกมาอย่างไม่ลังเล“เอาล่ะ ก็ได้ หากมีพี่สาวอยู่ข้าง ๆ ก็จะไม่มีใครรังแกอาเป่าอีกต่อไปแล้ว!”อาเป่าปรบมือเล็ก ๆ ด้วยใบหน้าที่มีความสุขดวงตาคู่งามของหูเมิ่งอิ๋งเคร่งขรึม “ใครรังแกเจ้าอีกแล้ว บอกพี่สาวมาเร็ว ใช่ท่านอารองหรือเปล่า!”“ไม่ใช่ ไม่ใช่!”ใบหน้าของอาเป่าตื่นตระหนก เขาโบกมือ “พี่สาว ท่านอารองไม่ได้รังแกอาเป่า ท่านอารองไม่ได้ผลักอาเป่าลงไปในบ่อน้ำ ท่านอารองไม่ได้ต้องการให้อาเป่าจมน้ำ อย่าไปหาท่านอารองนะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 395
คุณชายกล่าวว่าเขาจะแบ่งหุ้นให้นางร้อยละสิบ กำไรในครั้งนี้ เป็นเงินหนึ่งล้านห้าแสนตำลึง ซึ่งมีมูลค่าห้าเท่าของเงินออมของตระกูลหู ห้ารุ่นในระยะเวลาร้อยปี!ตอนนี้นางได้เห็นแล้วว่าโลกนี้กว้างใหญ่เพียงใด นางไม่อยากต่อสู้จนตายกับญาติทางสายเลือดของตัวเอง ในสระน้ำเล็ก ๆ แห่งนี้ เพื่อแย่งชิงทรัพย์สินของบรรพบุรุษ!หลังจากไตร่ตรองความหมายเบื้องหลังคำพูดนางแล้ว ดวงตาของหูซานเต๋อก็เป็นประกาย “เมิ่งอิ๋ง เจ้าพบวิธีใหม่ในการหาเงินแล้วสินะ จึงไม่สนใจทรัพย์สินของบรรพบุรุษเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้อีกต่อไป!”ใบหน้างามของหูเมิ่งอิ๋งเรียบเฉย “นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับท่าน อาเป่ากับข้าจะออกจากครอบครัวหูในวันพรุ่งนี้ พร้อมกับคนของข้า ท่านดูแลทุกอย่างได้เลย!”หูซานเต๋อยังคงไม่ปล่อยไป “เมิ่งอิ๋ง ข้าก็ยังเป็นอาของเจ้า อย่างน้อยที่สุดที่เจ้าก็ควรบอกให้ข้ารู้ ว่าเจ้ากำลังจะไปไหน!”“ข้าจะไปที่หมู่บ้านต้าหวัง เพื่อเป็นผู้ดูแลธุรกิจของหวังหยวน ท่านน่าจะเคยได้ยินเรื่องเขา!”กลัวว่าจะถูกอารองของนางเข้าไปพัวพันอีกครั้ง หูเมิ่งอิ๋งคิดก่อนจะเอ่ยถึงชื่อของหวังหยวน“หวังหยวน!”ดวงตาของหูซานเต๋อสั่นไหว เขารีบพูดด้วยรอยยิ้ม “แน่นอน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 396
บ้านหลังใหญ่ที่สร้างขึ้นใหม่ มีขนาดใหญ่กว่าโถงจวี้อี้อีก สามารถรองรับคนได้หลายร้อยคนมีโคมไฟแขวนอยู่ข้างนอก และข้างในเต็มไปด้วยเทียน!ตอนนี้ไม่เพียงแต่ในบ้านเท่านั้นที่อัดแน่นไปด้วยผู้คน แต่ด้านนอกบ้านก็ยังเต็มไปด้วยผู้คนด้วย“ต้าหู่มาแล้ว!”“หัวหน้าต้าหู่มาแล้ว!”“ต้าหู่มากับภรรยาของเขาแล้ว!”ทันทีที่ทั้งสองปรากฏตัว ชาวบ้านหลายคนก็ทักทายพวกเขา บางคนก็มองหงเยี่ยแล้วล้อเลียนใบหน้างามของหงเยี่ยเรียบเฉยต้าหู่หน้าแดงและพูดว่า “อย่าพูดเหลวไหล นางไม่ได้เป็นอะไรกับข้า เป็นของพี่หยวนต่างหาก...”ชาวบ้านหัวเราะและพูดว่า “อ๋อ ปรากฏว่านางเป็นอนุของเสี่ยวหยวน เหตุใดไม่บอกก่อนหน้านี้ล่ะ!”หงเยี่ยรู้สึกอับอายและโกรธมาก อยากจะตะโกนด่า ใครเป็นอนุของเจ้าโจรหน้าด้านคนนั้น!แต่ก็กลัวจะทำเสียงดังมากเกินไป เพราะจะทำให้ความสนใจของทุกคนอยู่ที่นาง ทำให้หลบหนีไม่สะดวก“นาง นาง...”ต้าหู่ต้องการอธิบาย แต่ไม่รู้ว่าจะแนะนำหงเยี่ยอย่างไร!เมื่อกลับมาแล้ว พี่หยวนบอกข้าว่าอย่าบอกว่าหงเยี่ยเป็นโจรที่ถูกจับตัวประกัน!ไม่อย่างนั้นจะเกิดความตื่นตระหนกในหมู่บ้าน!“จะเขินอายไปเพื่ออันใด เสี่ยวหยวนมีความสา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 397
เมื่อได้ยินคำว่ากฎเดิม ชาวบ้านหลายคนก็ตื่นเต้น และอดไม่ได้ที่จะเอามือถูกันไปมาหงเยี่ยถามด้วยความสงสัย “กฎเดิมคืออะไร?”“จ่ายค่าจ้างและเงินพิเศษ!”หลังจากพูดไปสองประโยค ต้าหู่ก็ก้าวเข้าไปช่วย!หงเยี่ยเบ้ปาก “ปรากฏว่าเป็นการแบ่งเงินที่ริบมาได้นี่เอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะตื่นเต้นดีใจมาก!”ทุกครั้งที่มีการต่อสู้ครั้งใหญ่ในหมู่บ้าน ของที่ริบมาได้จะถูกแบ่งให้กับพี่น้อง ทุกคนต่างตื่นเต้นมากเนื่องจากหลี่ซื่อหานถูกหลี่ซานซือพาตัวไป สมุดบัญชีล่าสุดจึงถูกจัดทำโดยหัวหน้าผู้อาวุโสของตระกูล หวังปี่จงหวังหยวนเปิดสมุดบัญชี แล้วบอกให้คนนำเงินออกมา เตรียมจ่ายค่าจ้างและเงินพิเศษหวังปี่จงยืนเอามือไพล่หลังอยู่ข้างหลังหวังหยวนด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ!นับตั้งแต่ดูแลโรงเรียนภาคค่ำและดูแลบัญชี เขาก็ได้รับศักดิ์ศรีแห่งความเป็นผู้นำกลับคืนมาได้พบกับความรู้สึกที่เหนือกว่าแบบที่เคยมีมาก่อน ตอนที่เป็นหัวหน้าในหมู่บ้าน!แต่ต่อหน้าหวังหยวน เขาไม่กล้าที่จะอวดดีเพราะมีบทเรียนมากมายจากอดีต และวันนี้จู่เป๋าหม่าก็ประสบปัญหาอีกครั้ง ย้ำเตือนให้เขาตระหนักอยู่เสมอ“พี่หยวน จับปลาได้น้อยลงเพราะอากาศหนาว สบู่ก็ขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 398
จ่ายเดือนละครั้ง ทำให้มีค่าใช้จ่ายมากกว่าหนึ่งหมื่นตำลึงต่อปี เจ้าโจรชั้นต่ำคนนี้ไม่ใช้จ่ายเงินอย่างประหยัด!ในฐานะนายท่านรอง นางมักจะเจอคนยากจนอดอยากอยู่บ่อยครั้ง นางเข้าใจสถานการณ์ของผู้คน!เมื่อทำงานในชนบท ตราบใดที่นายจ้างดูแลเรื่องอาหาร แม้ว่าจะไม่จ่ายค่าจ้างเป็นเงิน ก็ยังมีคนที่เต็มใจทำเจ้าโจรชั้นต่ำนี้จ่ายเงินให้คนของเขามากมาย ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซี่ยซานหู่บอกว่า เขาทั้งฉลาดแกมโกงและยังเป็นดั่งพระโพธิสัตว์ด้วย!“เรามาต่อช่วงที่สองกันเลย - เสนอแนะความคิดเห็น!”หวังหยวนมองไปรอบ ๆ แล้วยกยิ้ม “ยังคงใช้กฎเดิม ทุกคนปรบมือหากพูดได้ดี และปรบมือหากพูดได้ไม่ดี มาเริ่มกันเลย!”แปะแปะแปะ!นี่เป็นช่วงที่ชาวบ้านชื่นชอบ ทุกคนปรบมืออย่างกระตือรือร้นและยกมือขึ้น!หวังหยวนเริ่มเลือกชาวบ้านที่ได้รับการคัดเลือก ได้ไปยืนอยู่บนแท่นสูง และแสดงความคิดเห็นต่อหน้าทุกคนบางคนตะกุกตะกักนิดหน่อย บางคนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และบางคนเขินอาย!เมื่อหวังหยวนฟังแล้ว ก็ปรบมือให้อย่างเต็มใจ และทุกคนก็ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความดีใจคนที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็น ต่างก็ยังคงปรบมือมีการถามคำถามมากมาย บางข้อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 399
ทุกคนในกลุ่มผู้ชมมองหน้ากันด้วยความตกใจ!คนธรรมดาทั่วไปใช้ชีวิตไปวันต่อวัน!ไม่ต้องพูดถึงห้าปี แค่หนึ่งปีหรือหกเดือน ก็ยังไม่มีใครคิดวางแผนล่วงหน้าเลยหากทำไร่ทำนาแล้วผลผลิตฤดูกาลหน้าไม่ดี ก็อาจจะอยู่ไม่ได้แม้ว่าผลผลิตจะดี แต่เมื่อเสียภาษีก็ยังมีเงินเหลืออยู่ไม่มากเมื่อปวดหัวและมีไข้ ก็ไม่ไปหาหมอ จะรอดไปได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับลิขิตสวรรค์ต้าหู่ก็เงียบไปเช่นกันพวกโจรก็ยังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัยเช่นกัน กังวลว่าจะถูกโจรต่างถิ่นรุกราน กังวลว่าสักวันหนึ่งจะถูกกองทัพของฝ่ายราชการเข้าล้อมปราบปราม และยังกังวลว่าลูกน้องจะกบฏและลอบสังหาร ใครจะกล้าคิดล่วงหน้าห้าปี ซึ่งยาวนานถึงเพียงนี้!“อย่าเพิ่งพูดถึงแผนโดยรวมสำหรับห้าปีข้างหน้า!”หวังหยวนพูดช้า ๆ “ข้าแค่อยากจะบอกว่าปีหน้า ถนนและทางเดินในหมู่บ้านจะปูด้วยหินกรวด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีโคลนติดเท้า เมื่อออกไปข้างนอกในวันที่ฝนตก! ทุกครัวเรือนในหมู่บ้านต้องอาศัยอยู่ในบ้านอิฐ และจะไม่มีใครหิวโหยหรือหนาวเหน็บอีกต่อไป”ชาวบ้านต่างตกใจทุกวันนี้มีกินเพียงพอทุกวัน และมีรายได้ทุกเดือนก็พอใจแล้วไม่เคยกล้าคิดที่จะใช้ชีวิตในบ้านอิฐ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 400
คนอื่น ๆ ยังคงขมวดคิ้วจ้าวชิงเหอตอบอย่างไม่ลังเลว่า “ผ้าป่านผืนหนึ่งราคาสามถึงสี่ร้อยอีแปะ ผ้าฝ้ายผืนหนึ่งราคาเจ็ดถึงแปดร้อยอีแปะ ป่านหนึ่งจินราคาประมาณห้าอีแปะ และฝ้ายหนึ่งจินมีราคาประมาณสองร้อยอีแปะ ท่านพี่ เหตุใดถึงถามเรื่องนี้?”คนอื่น ๆ ก็ประหลาดใจ และสงสัยว่าหวังหยวนถามเรื่องนี้เพื่ออะไร!หวังหยวนขมวดคิ้วพูดว่า “พวกเจ้าสังเกตหรือไม่ว่าคนส่วนใหญ่ที่มาประชุมวันนี้ ไม่ได้สวมเสื้อผ้าที่อบอุ่นมาก!”ตอนนี้เป็นช่วงปลายฤดูหนาวแล้ว สมาชิกหลายคนในกลุ่มประมง กลุ่มขายปลา และกลุ่มคุ้มกัน ยังคงสวมเสื้อตัวเดียว และอาศัยการผิงไฟ!ทุกคนพยักหน้าอย่างงุนงง!กัวฉางกล่าวว่า “แม้ว่าทุกคนจะทำเงินได้มากมายที่นี่ ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าชีวิตสบายเช่นนี้จะยืนยาวนานเพียงใด พวกเขาจึงไม่กล้าใช้เงิน เพราะฤดูใบไม้ผลิปีหน้าก็ต้องจ่ายภาษีอีก!”ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยมีการเก็บภาษีปีละสองครั้ง ฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน หากจ่ายไม่ได้ จะต้องเข้าคุกและถูกส่งไปทำงานหนัก!“ใช่แล้ว ตอนนี้แม้จะจ่ายเงินให้ทุกคนแล้ว แต่ก็ไม่มีใครกล้าใช้!”หวังหยวนกล่าวว่า “ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจว่า ตราบใดที่ทำงานที่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 401
“ไม่ใช่!” หวังหยวนถอนหายใจและพูดว่า “หากเจ้าจับข้าเป็นตัวประกันตอนนี้ บางทีเจ้าอาจจะได้ม้าศึกตัวหนึ่ง แล้วขี่มันกลับไปถึงอีเซี่ยนเทียนในคืนเดียว!” หลังจากจับหญิงสาวโจรภูเขานางนี้เป็นตัวประกัน พูดตามตรง เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย หญิงสาวโจรภูเขานางนี้มีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้สูงมาก จนต้องมอบหมายคนพิเศษมาคอยจับตาดูนาง! มิฉะนั้น ไม่รู้ว่านางจะก่อปัญหาอะไรบ้าง ตอนนี้รู้สึกเสียใจเล็กน้อย เขาควรใช้ความพยายามมากกว่านี้ในการจับอีเซี่ยนเทียนในตอนแรก และกำจัดพวกโจรภูเขาทั้งหมด หงเยี่ยถอยกลับและรักษาระยะห่าง “ข้าจะไม่หลงกลเจ้าหรอก เจ้าต้องวางหลุมพรางไว้แล้วเป็นแน่ แล้วรอให้ข้าติดกับดัก!” “...” ไม่มีใครเชื่อความจริงข้อนี้ ดังนั้นหวังหยวนจึงเปลี่ยนเรื่อง “ไม่สำคัญว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ ข้าขอให้เจ้าอยู่เพราะอยากให้เจ้าช่วยดูแลลูกพี่ลูกน้องของข้า!” “ดูแลลูกพี่ลูกน้องของเจ้า!” คิ้วสวยของหงเยี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่เคียงข้างเจ้าตลอดเมื่อครู่นี้เหรอ!” “ใช่!” หวังหยวนพยักหน้าและพูดว่า “นางเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้นิ้วของนางได้รับบาดเจ็บ และทำอะไรก็ไม่ค่อยสะดว
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
