Share
บทที่ 307
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 308
หวังหยวนมาถึงค่ายทหาร และมีคนกลุ่มหนึ่งมาต้อนรับเขา! อู๋หลิง, หวางห่าว, อู๋หยวน, เว่ยชิงซาน, เจิ้งฝาเป่ย, กลุ่มนายพล และเฉียนจ๋ง พวกเขาทั้งหมดดูกังวล! หวังหยวนยิ้ม “ทำไมพวกเจ้าถึงทำสีหน้าเช่นนี้เล่า? กดดันยิ่งกว่าสู้รบกับชาวหวงอีกหรือ!” อู๋หลิงขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร! ไม่ว่าการสู้รบกับชาวหวงจะมีความกดดันมากแค่ไหน ทุกคนต่างก็มีความเกลียดชังและมุ่งมั่นที่จะจัดการกับคนนอก! ตอนนี้ราชสำนักกำลังทำเช่นนี้ มันจะทำให้ทุกคนสั่นคลอน! หวางห่าวตือน “ท่านเสนาธิการทหาร ท่านรีบเข้าไปเถอะ ขันทีหลินกำลังรอพบท่านอยู่!” หวังหยวนพูดอย่างเมินเฉย “ขันทีหลินผู้นั้นมีที่มาอย่างไร?” หวางห่าวถอนหายใจ “ขันทีหลินเป็นคนสนิทของอ๋องผู้ล่วงลับ ครั้งหนึ่งเขาเคยนำกองทหารไปปราบกบฏ ต่อสู้กับพวกคนเถื่อนทางใต้ และประสบความสำเร็จอย่างมากในการรบ ในฐานะขันที เขาได้รับตำแหน่งเฟิงเจว๋ บัดนี้เขาได้ขึ้นครองตำแหน่ง และมีค่าสำหรับเขามาก คราวนี้เขาได้รับมอบหมายให้ดูแลกองทัพ” หวังหยวนตกใจ “ขันทีเฟิงเจว๋หรือ?” เว่ยชิงซานพูดเสียงเบา “ราชวงศ์นี้มักใช้ขันทีเพื่อนำกองทัพ และมีขันทีติดอาวุธมากมาย พวกเขามีทักษะในการใช้ธนู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 309
“จริงรึ!” หลินเฉาเอินรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง! นี่เป็นวาทกรรมที่หลอกลวงในงานประชุมบทกวีนิพนธ์ติ้งหลงไถ เสวี่ยผานตะโกนด้วยความโกรธ “เขาพูดจาเหลวไหล! เหล่าทหารผ่านศึกเกราะดำตามล่าทหารม้าชาวหวงโดยใช้อาวุธวิเศษที่ตัดเหล็กได้ดั่งโคลน หากดาบหลายร้อยเล่มนั้นถูกหลอมจากเหล็กอุกาบาต เช่นนั้นต้องใช้เวลานากว่าร้อยปี!” “เช่นนั้นท่านลองไปถามทหารผ่านศึกชุดเกราะดำดูไหมเล่า? อย่างไรก็ตาม ข้าไม่รู้เรื่อง!” หวังหยวนหันกลับและยกกำปั้นของเขา “ขันทีหลิน ข้าไม่ใช่ทหาร เป็นเพราะคำเชิญของแม่ทัพหนุ่มเท่านั้น ข้าจึงเข้าร่วมค่ายทหารเพื่อช่วยชั่วคราว ตอนนี้เมื่อป้ายทองอาญาสิทธิ์กลับมาแล้ว ข้าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับกิจการค่ายทหารอีกต่อไป ข้าขอตัวก่อน!” “ท่านเสนาธิการทหาร!” ด้านนอกกระโจนใหญ่ อู๋หลิงและทหารจำนวนมากรีบไปที่ประตูด้านหน้าด้วยความโกรธ! หากไม่มีท่านเสนาธิการทหาร พวกเขาก็ยังคงอยู่ภายใต้กีบเหล็กของคนป่าเถื่อน ต่อสู้ด้วยความหวาดกลัวตลอดทั้งวัน! ตอนนี้พวกเขาได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่แล้ว ราชสำนักไม่เพียงแต่ปฏิเสธที่จะให้รางวัลท่านเสนาธิการทหารเท่านั้น แต่ยังบังคับเขาให้ออกไปอีกด้วย! ดวงตาของห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 310
หลังจากที่หวังหยวนออกจากค่ายทหาร เพื่อลดอำนาจของอู๋หลิง เสวี่ยผานในฐานะผู้บัญชาการทหารสูงสุดจึงออกคำสั่งว่าห้ามผู้ใดที่ไม่มีสถานะทางทหารเข้าค่ายทหารเป็นอันขาด! ทหารผ่านศึกเกราะดำเกือบร้อยคนก็ถูกบีบบังคับให้ออกไปเช่นกัน! ผู้ดูแลกองทัพหลินเฉาเอินเฝ้าดูโดยไม่พูดอะไรสักคำ ปล่อยให้เสวี่ยผานทำสิ่งตรงข้าม! ทหารผ่านศึกเกราะดำต่างเดือดดาล! ทหารม้าเหล็กของชาวหวงหลายแสนคนปิดล้อมเมือง และพวกเขาก็รีบไปช่วยเหลือโดยไม่คำนึงถึงอันตราย! เพิ่งจะสู้รบตัวตายและชนะศึก ต่างก็ถูกไล่ออกจากค่ายทหาร และไม่สามารถพบอู๋หลิงได้อีก ในลานบ้านตระกูลเว่ย ทหารผ่านศึกเกราะดำกลุ่มหนึ่งกำลังหน้าบูดบึ้งและดื่มเหล้า ในหมู่พวกเขามีเอ้อหู่ที่เคยตัดหัวของขุนพลหลู่เฉิงเย่ผู้ก่อกบฏ! ในการรบครั้งนั้น เขาได้สังหารศัตรูไปแปดสิบแปดคน รองจากบิดาและแม่ทัพหนุ่มเท่านั้น เหล่าแม่ทัพและขุนพลในกองทัพยิ้มเมื่อเห็นเขา ส่วนเฉียนจ๋งและทูตทหารต่างก็ต้องก้มลงทักทาย! เดิมทีคิดว่าหลังจากศึกใหญ่ครั้งนี้ เขาจะสามารถเป็นขุนพลได้ แต่สุดท้ายเขาก็เข้าค่ายทหารไม่ได้ด้วยซ้ำ “ห้าปีผ่านไปแล้ว ต้าเย่ก็ยังคงอ่อนแอเช่นนี้ ยิ่งเราชนะมากเท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 311
“ชิ้ง!” หูเมิ่งอิ๋งยิ้ม ใบหน้าที่งดงามเปลี่ยนเป็นสีแดง และหัวใจก็เต้นเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว! หวังหยวนหาว “เอาล่ะ รีบไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เราจะกลับบ้านกัน!” “เจ้าค่ะ!” หูเมิ่งอิ๋งก้มหน้าลงแล้วเดินออกจากห้องนอน ในใจนางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย! หวังหยวนนอนลงบนเตียงใหญ่! ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบ “ท่านเสนาธิการทหาร แย่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ!” ... เมืองจิ่วซาน ภายในกระโจนของค่ายทหาร! หลินเจาเอินหัวเราะด้วยความโทสะ “เจ้าเด็กสารเลว เจ้าละโมบโลภมากกว่าข้าเสียอีก ค่าจ้างทหารที่แจกจ่ายไปยังเอากลับมา นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!” เสวี่ยผานเลิกคิ้ว “ค่าจ้างทหารอะไรกัน นั่นคือเงินของข้า เป็นเพราะหวังหยวนเจ้าสารเลวนั้นที่ใช้ประโยชน์จากอำนาจชั่วคราว และริบข้าวของของข้า เป็นเรื่องถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย!” “เอาล่ะ ในเมื่อได้เงินคืนมาแล้ว ก็หยุดเป็นปีศาจได้แล้ว!” หลินเจาเอินหรี่ตา “เจ้าคงรู้เจตนาของฝ่าบาที่แต่งตั้งเจ้าและส่งทหารของเรามาดูแลกองทัพ” “ข้ารู้!” เสวี่ยผานกระแอม “ฝ่าบาทไม่อาจไว้วางใจอู๋หลิงได้ ท่านกลัวว่าเขาจะมีกองกำลังมากเกินไป และมีเจตนาชั่ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 312
“ฆ่าคนผิด ดีกว่าปล่อยให้หนีไปได้!” หลินเจาเอินหรี่ตาลงและพูดว่า “นี่เป็นวิธีเดียวที่ปลอดภัยที่สุดในการจัดการพวกเขา!” “ไม่ ไม่ได้!” อู๋หลิงต่อต้านอย่างหนักแน่น! แม้ว่านี่จะเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด แต่กองทหารต้าเย่นับหมื่นคนก็ไม่มีความผิด! เขาลงมือทำไม่ได้! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกองเชลยทหารมากกว่าหนึ่งหมื่นนายเหล่านี้เป็นกุญแจสำคัญในแผนยุทธศาสตร์ของท่านเสนาธิการทหารในการเอาชนะชาวหวง หลินเจาเอินเดินออกจากค่าย ป้ายทองอาญาสิทธิ์ก็เปล่งประกาย “ทหาร จับตาดูแม่ทัพหนุ่มเอาไว้” เมื่อมองไปที่ป้ายทองอาญาสิทธิ์ ทหารหลายคนก็ตัวสั่น และเดินไปหาอู๋หลิงโดยไม่รู้ตัว! ป้ายทองอาญาสิทธิ์เทียบเท่ากับฝ่าบาทเสด็จมาด้วยตนเอง ไม่เชื่อฟังคำสั่งก็เท่ากับทรยศ! แม้ว่าพวกเขาจะชื่นชมแม่ทัพหนุ่ม แต่พวกเขาก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่ง! อู๋หลิงสั่นไปทั้งตัวแต่ไม่กล้าขัดขืน เขาแค่ตะโกน “ขันทีหลิน ท่านทำเช่นนี้ไม่ได้ มันอันตรายเกินไปและจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่!” หลินเจาเอินไม่สนใจเขา และปล่อยให้อู๋หลิงถูกนำตัวไป จากนั้นกล่าวว่า “รวบรวมนายพลทั้งสี่คน ให้พวกเขาจัดกองกำลังม้าเตรียมคันธนูและหน้าไม้ให้พร้อม แล้วตามข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 313
เพื่อที่จะประกาศอำนาจของเขาในฐานะผู้บัญชาการ เสวี่ยผานจึงสั่งให้เปลี่ยนทหารที่ดูแลเมือง และทหารทั้งหมดที่ดูแลเมืองจะถูกแทนที่ด้วยทหารที่พ่ายแพ้! อู๋หลิงและขุนนางทั้งสี่พยายามขัดขวางเขาอย่างเต็มที่ จึงมีทหารที่พ่ายแพ้เพียงพันคนเท่านั้นที่ขึ้นไป! กองทหารที่พ่ายแพ้นับพันถูกนำโดยหนิวเวย ซึ่งถูกส่งไปยังกำแพงเมืองประตูทิศเหนือ ครั้งก่อนถูกหวังหยวนโบยด้วยไม้ทหารยี่สิบไม้ และหลังจากการรักษาตัวนานกว่าครึ่งเดือน อาการบาดเจ็บของเขาก็หายดีแล้ว!เมื่อมองดูทหารที่สวมชุดเกราะอีกครั้ง และกองทหารที่พ่ายแพ้ สายตาของหนิวเวยก็ไม่แน่ใจ! ทันทีที่เขายอมรับโชคชะตา เขาก็ได้รับคำสั่งลับจากองครักษ์เหยี่ยวดำ และเหล่าชาวหวงก็เข้าโจมตีเมืองในเวลากลางคืน! ขอให้เขาร่วมมือในการยึดเมือง! หากเขานำกองทหารที่พ่ายแพ้นับพันเหล่านี้ในเมื่อก่อน เขาคงจะมั่นใจว่าจะทำสำเร็จ! ทว่าครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ ท่านเสนาธิการทหารที่สมควรตายนั่น เอาแต่จัด 'การประชุมล้างแค้น' ในค่ายทหารที่พ่ายแพ้ทุกวัน เชลยทหารหลายคนเกลียดชังชาวหวงเข้ากระดูก พวกเขายอมตายดีกว่าทำงานให้กับชาวหวง ทหารหนึ่งร้อยคน ภายใต้การบังคับบัญชาของเขาสามา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 314
หน้าไม้ซานกงฉวงและหน้าไม้จูเก่อพร้อมแล้ว ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าของขันทีหลินเจาเอินดูน่ากลัวราวกับหมาป่า เขาแสดงสีหน้าเยือกเย็นและไร้ความปรานี “ข้าจะให้เวลาเจ้าสิบลมหายใจ ถอดชุดเกราะของเจ้าออกทั้งหมด ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าให้หมด!” “ขันทีบ้านั้นต้องการจะฆ่าเรา ซ้ำยังสั่งให้เราปลดชุดเกราะลง ท่านคิดว่าเราโง่หรือไง” “หากเจ้าต้องการฆ่าพวกเราก็เข้ามา สังหารหนึ่งคนได้ทุนคืน สังหารสองคนได้กำไร!” “ขันทีสารเลว คนไม่เอาไหน ท่านเสนาธิการทหารบอกว่าจะปล่อยเราไป แต่ท่านกลับต้องการจะฆ่าพวกเรา!” “ท่านใต้เท้า ข้าไม่ได้เป็นกบฏชาวหวง ข้าหนีกลับมาจากด่านหัวมังกร!” “เหตุใดท่านถึงอยากฆ่าพวกเรา ด่านหัวมังกรพังไม่ใช่ความผิดของเราด้วยซ้ำ!” ทหารจำนวนมากในค่ายต่างตะโกนด่าและร้องไห้! คิ้วสีขาวของหลินเจาเอินสั่นไหว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาชูป้ายทองอาญาสิทธิ์ขึ้น “โจมตี!” “ขอรับ!” อู๋หยวน, เว่ยชิงซาน, และเจิ้งฝาเป่ย ขุนพลทั้งสามต่างกำหมัดและก้มศีรษะแล้วสั่งการ “โจมตี!” พวกเขาไม่อยากสั่งการเช่นกัน มีทหารเกือบหนึ่งหมื่นนายในค่ายนี้ แม้ว่าบุกโจมตีเข้าเกล่ากำลังทหารก็จะพ่ายแพ้อยู่ดี! ในเมืองมีท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 315
หลินเจาเอินหันกลับไปดู! หอคอยทางทิศเหนือลุกเป็นไฟ และเสียงคำรามแห่งการสังหารดังขึ้น! สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก! ม้าเร็ววิ่งเข้ามา “ท่านขันที เกิดเรื่องแล้ว หนิวเวยและเชลยทหารก่อกบฏ กองทัพชาวหวงได้เข้ามาในเมืองแล้ว ขุนพลหวางห่าวได้นำกองกำลังของเขาไปต่อต้านและส่งข้ามาขอความช่วยเหลือ!” “ชาวหวงบุกเข้ามาในเมืองแล้ว!” สีหน้าของหลินเจาเอินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบสั่งการ “ขุนพลเว่ย ขุนพลเจิ้ง พวกเจ้าตามข้าไปต่อต้านกองทัพของชาวหวง ขุนพลอู๋ เจ้าอยู่ที่นี่เพื่อฆ่าเชลยทหารชาวหวงเหล่านี้ อย่าปล่อยให้พวกเขาโจมตีประสานกันทั้งศึกในและศึกนอก!” หลังจากพูดจบ เขาก็เพิกเฉยต่อหวังหยวน และจากไปอย่างรวดเร็ว เว่ยชิงซานและเจิ้งฝาเป่ยก็ติดตามพร้อมกับกองกำลังของพวกเขา คนกลุ่มหนึ่งเดินไปสองช่วงตึกอย่างเร่งรีบ! สีหน้าของเจิ้งฝาเป่ยเปลี่ยนไปและเขาหยุด “ท่านขันที เราไปสนับสนุนที่ประตูทิศเหนือเถอะ เราไม่ควรใช้ถนนสายนี้ ท่านไปผิดทางหรือไม่?” หลินเจาเอินยังคงเดินทางต่อไป “กองทัพชาวหวงได้เข้ามาในเมืองแล้ว พวกเขามีทหารม้ามากกว่าเจ็ดหมื่นนาย รวมกับกองเชลยทหารหนึ่งหมื่นกว่านายในเมืองแล้ว เรามีคนเพียง
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
