Share
บทที่ 1560
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ ตอนที่ 1561
เมื่อเกาเล่อได้ทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว จึงนำความไปแจ้งแก่หวังหยวนขณะนั้นหวังหยวนได้เลิกประชุมแล้วและกำลังอยู่กับไป๋เฟยเฟยเดิมทีเขาตั้งใจจะซักถามเรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลไป๋จากปากของนาง แต่ไป๋เฟยเฟยกลับเป็นเหมือนต้องมนต์อะไรบางอย่างที่ทำให้นึกอะไรไม่ออก“พี่หยวน ข้ามีเรื่องจะรายงานขอรับ”เมื่อได้ยินเสียงของเกาเล่อ หวังหยวนจึงค่อย ๆ หันกลับมาบอกให้เขาไปรอที่ห้องโถงด้านข้างก่อน แล้วจะไปหาในทันทีเมื่อเกาเล่อจากไป หวังหยวนยังคงพูดคุยกับไป๋เฟยเฟยต่อไป เรื่องราวเมื่อครู่ยังคงวนเวียนอยู่ในใจ เขาจะต้องเค้นเอาความจริงจากปากของนางให้จงได้“คุณชาย ข้าก็อยากจะบอกเรื่องราวก่อนหน้านี้ให้ท่านรู้จริง ๆ แต่ข้าจำอะไรไม่ได้เลย อาจเป็นเพราะพี่ชายขังข้าไว้นานเกินไปในวังหลวง จึงทำให้ความคิดสับสน”เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋เฟยเฟยที่ดูเหมือนจะสิ้นหวังอยู่บ้าง หวังหยวนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ได้?การที่คนคนหนึ่งถูกขังอยู่ในที่แห่งหนึ่งเป็นเวลานาน อาจทำให้เกิดความหดหู่ในใจ แต่ก็ไม่น่าจะถึงกับทำให้สติไม่ดีหรือหลงลืมเรื่องราวในอดีตได้“เฟยเฟย ข้ารู้ว่าเจ้าลำบากใจ แต่เจ้าลองนึกดูดี ๆ เถิด เพร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1562
“พี่หยวน คนที่ข้าส่งไปเหมือนจะพูดถึงเรื่องนี้จริง ๆ ทั้งสองฝ่ายมีคนสวมหน้ากากและแต่งกายด้วยชุดแปลก ๆ ขอรับ”หลังจากที่เกาเล่อบอกเรื่องนี้ให้หวังหยวนทราบ หวังหยวนก็เข้าใจในทันทีว่าคนเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่ซานไว่ซานส่งมาแต่พวกเขารู้ตัวหรือไม่?ทั้งที่เป็นพวกเดียวกัน แต่กลับอยู่คนละฝ่าย พวกเขาจะอยู่ร่วมกันอย่างไร? หรือจะฆ่าฟันกันเอง?หากเป็นเช่นนั้น ซานไว่ซานก็ช่างโหดเหี้ยมเกินไปเสียแล้ว แม้แต่คนของตนเองก็ยังไม่ละเว้น“คนของเจ้าต้องคอยจับตามองคนเหล่านั้นให้ดี หากพบความเคลื่อนไหวใด ๆ ให้รีบมารายงานข้า หากไม่มีเรื่องใดแล้ว เจ้าก็ไปได้”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็ถอยออกไปส่วนอีกด้านหนึ่งก็เป็นไปตามที่หวังหยวนคาดการณ์ไว้ สถานการณ์ในสนามรบเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงในกระโจมของอาณาจักรต้าเป่ย ไป๋ฝูซานกำลังพูดคุยกับชายลึกลับคนหนึ่ง“วันนี้ต้องขอบคุณท่านอาจารย์ทั้งหลาย หากปราศจากพวกท่าน อาจจะเอาชนะแม่ทัพไร้พ่ายผู้นั้นได้ยากยิ่งนัก”คนของเกาเล่อเดินผ่านกระโจมนี้มาพอดี จึงแอบฟังการสนทนาข้างใน“ท่านแม่ทัพไป๋กล่าวเกินไปแล้ว นี่เป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว ฮ่องเต้ทรงส่งเรามาที่นี่ ก็เพื่อช่ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1563
สีหน้าของเซิ่งตงฉยงดูไม่สู้ดีนัก เขาวางถ้วยชาลง อย่างรวดเร็ว ปล่อยให้มันตกไป ก่อนจะตรงไปเปิดม่านกระโจมออกก่อนเดินออกไปอย่างรวดเร็วเหล่าทหารหลายนายต่างก็อยู่ในท่าเตรียมพร้อมอย่างตึงเครียดหากไป๋ฝูซานเตรียมเริ่มโจมตีจริง พวกเขาก็จะได้เตรียมตัวป้องกันและตอบโต้การโจมตีของศัตรูได้อย่างเหมาะสม ถูกต้อง และทันท่วงทีที่สุด!เช่นนี้จึงสมกับเป็นเหล่าทหารที่เขาเซิ่งตงฉยงฝึกฝนขึ้นมา!สายตาของเซิ่งตงฉยงฉายแววเคร่งขรึมจริงจัง ขณะกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่นอีกครั้งว่า “บอกเหล่าทหารให้ระวังตัว อย่าเคลื่อนไหวบุ่มบ่าม ให้ทำตามคำสั่งของข้าอย่างเคร่งครัด!”“รับทราบ ขุนพลเซิ่ง”รองขุนพลที่อยู่ข้าง ๆ รีบวิ่งออกไปทันทีที่ได้ยินคำพูดของเซิ่งตงฉยง และบอกให้ทุกคนทำตามคำสั่งของเซิ่งตงฉยง อย่าได้คิดริเริ่มตัดสินใจเองโดยพลการเซิ่งตงฉยงนั้นสะบัดเสื้อคลุมขนสัตว์ก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปยังประตูค่ายทหาร แล้วมองไปทางด้านหน้าด้วยสายตาเย็นชาและเย่อหยิ่งในตำแหน่งที่ไม่ไกลออกไปนัก ไป๋ฝูซานกำลังนำเหล่าทหารไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันนายล้อมประตูค่ายทหารสีหน้าของเขาปรากฏแววหยิ่งผยองขึ้นมา เขาหรี่ตามองเซิ่งตงฉยงด้วยสายตาอันตรา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1564
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หากข้าบอกว่าข้าเตรียมจะฆ่าพวกเจ้าให้ตายหมดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวล่ะ?”“โอ้?”ในสายตาของเซิ่งตงฉยงฉายแววเสียดสีและเย้ยหยันเขาชี้ไปที่ผู้คนมากกว่าหนึ่งพันคนเบื้องหลังไป๋ฝูซาน และพูดอย่างเหน็บแนมว่า “ดังนั้นเจ้าก็หมายความว่า เจ้าจะใช้คนหนึ่งพันกว่าคนนี้มาจัดการกับพวกข้างั้นหรือ?”“อีกไม่นานก็จะรู้กัน พวกข้ากำลังมาแล้ว เมื่อนั้นกองทัพจะบดขยี้พวกเจ้าจนไม่มีโอกาสแม้จะตอบโต้”ไป๋ฝูซานหรี่ตาลงแล้วพูดเย้ยหยันว่า “ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจ้าจะกล้าหรือไม่กล้า?”ครั้งนี้แท้จริงแล้วไป๋ฝูซานแกล้งทำเป็นระดมพลมาจัดการกับเซิ่งตงฉยงอันที่จริงแล้วเขาวางแผนให้คนไปจัดการเสบียงของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว!แต่ที่ไป๋ฝูซานคาดไม่ถึงก็คือ เซิ่งตงฉยงได้เตรียมรับมือไว้ล่วงหน้าแล้วก่อนที่จะเกิดสงครามใหญ่ การตัดเสบียงของฝ่ายตรงข้ามก่อนนั้น แท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่ขุนพลหลายคนเต็มใจที่จะทำเซิ่งตงฉยงเป็นขุนพลใหญ่ แน่นอนว่าระมัดระวังเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว!เขาไม่กลัวเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย แถมยังรู้สึกว่าการยั่วยุของไป๋ฝูซานนั้นช่างน่าสนใจเสียเหลือเกินในเวลานี้ แววตาของไป๋ฝูซานฉายแวว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1565
“แก๊ง!”มีเสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นกึกก้อง!ในเวลานี้บุรุษทั้งสองต่างถืออาวุธในมือ คนหนึ่งถือดาบยาว อีกคนถือกระบี่ สุดยอดอาวุธทั้งสองกระทบกันอย่างรุนแรง เกิดเสียงดังสนั่นไม่ขาดสาย!เสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ บุรุษทั้งสองไม่มีทีท่าว่าจะล่าถอยแม้แต่น้อย!“ไม่คิดเลยว่าฝีมือเจ้าจะเก่งกาจถึงเพียงนี้”บุรุษผู้ถือดาบยาวเอ่ยด้วยแววตาเย็นชารัศมีมืดมนแผ่ซ่านออกมาทั่วร่างของเขา สายตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวขณะเอ่ยเสียงแข็งว่า “หากเจ้าคิดจะให้ข้าแพ้ คงเป็นไปไม่ได้”“ฮ่าฮ่า ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าแพ้ แต่ข้าบอกว่าเจ้าควรจะใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีมาต่อสู้กับข้า ไม่เช่นนั้น ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปง่าย ๆ แน่!”เสียงอาวุธกระทบกันดังขึ้นไม่ขาดสาย!ทั้งสองต่างใช้ความสามารถเต็มที่เพื่อต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่ง!ลมหายใจของพวกเขาทั้งสองเริ่มถี่กระชั้นขึ้น เพราะการต่อสู้ที่ยืดเยื้อยาวนานยิ่งขึ้น ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ของอีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ!“หึ หึ หึ...”ใบหน้าของชายหนุ่มผู้ถือดาบฉายแววโหดเหี้ยม!สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย พลางเอ่ยเสียงเย็นชาอีกครั้งว่า “การต่อสู้กับข้า ถือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1566
ขณะเดียวกัน ภายในหมู่บ้านต้าหวังหวังหยวนนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่กำลังจิบชาอย่างสบายใจในลานบ้าน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงบ ไม่มีความกังวลใจแม้แต่น้อยเกาเล่อมองหวังหยวนที่นั่งสงบเงียบด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเอ่ยถามหวังหยวนด้วยความสงสัยว่า “พี่หยวน ท่านไม่รู้สึกกังวลเลยหรือขอรับ ท่านไม่กลัวหรือว่าคนผู้นั้นจะถูกฆ่าตาย?”หวังหยวนไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับรินน้ำชาหนึ่งถ้วยแล้วส่งถ้วยนั้นให้เกาเล่อ จากนั้นเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “มาเถิด ดื่มด้วยกัน”เกาเล่อพูดด้วยความลังเล “พี่หยวน...”“รายงานขอรับ!”ไม่นานนักก็มีทหารขี่ม้าคนหนึ่งรีบเข้ามาอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เขาเดินตรงไปหาเกาเล่อแล้วส่งจดหมายให้เขา“พี่หยวน มีรายงานมาแล้วขอรับ!”สีหน้าของเกาเล่อตึงเครียดมาก สายตาเต็มไปด้วยความร้อนรนพลางรีบเอ่ยว่า “พี่หยวน มีข่าวมาว่าคนทั้งสองต่อสู้กันจนดูเหมือนจะเสมอกัน สูสีกันมาก แยกไม่ออกว่าใครแพ้ใครชนะ!”เมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็ยังคงสงบเช่นเคย เขาอมยิ้มแล้วจิบน้ำชาหนึ่งอึก ก่อนเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ไม่มีอะไรต้องสงสัย แน่นอนว่าฝ่ายต้าเย่ต้องชน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1567
บัดนี้ ณ ที่ตั้งของกองทัพอู๋หลิง!อู๋หลิงได้นำทัพทหารกล้าจำนวนสามหมื่นนายภายใต้บังคับบัญชาของตนมุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็วทั้งวันทั้งคืน!ความเร็วของเขานั้นว่องไวราวกับสายฟ้า พุ่งตรงไปยังสนามรบอันไกลโพ้นอย่างไม่ลดละ!ขณะเดียวกันที่เบื้องหน้ากระโจมของเซิ่งตงฉยงไป๋ฝูซานมองเซิ่งตงฉยงตรงหน้าด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน แววตาเต็มไปด้วยความดูถูก ขณะกล่าวถากถางว่า “ขุนพลเซิ่ง ไม่ใช่ว่าข้าจะกล่าวติเตียนเจ้าหรอกนะ ทว่าความสามารถในการพูดแต่ไม่ลงมือทำของเจ้านั้นช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก”แววตาของไป๋ฝูซานแฝงไว้ด้วยความเย็นชา เขากล่าวอีกว่า “เจ้าสามารถบอกข้าได้หรือไม่ว่าจะต้องทำเช่นไร จึงจะสามารถทำตัวเหมือนทองไม่รู้ร้อน ไม่หวั่นเกรงต่ออันตรายเช่นเจ้าได้”“ฮ่าฮ่าฮ่า!”เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋ฝูซาน เซิ่งตงฉยงในเวลานี้กลับหัวเราะออกมาแทนที่จะโกรธ!สีหน้าของเขาดูสงบราวกับผืนน้ำนิ่ง แววตาแฝงไว้ด้วยแววเหยียดหยาม ราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องตรงหน้าแต่อย่างใดสำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในเวลานี้มีเพียงสิ่งเดียว!ทั้งสองฝ่ายต่างรอคอย!ฝ่ายหนึ่งรอคอยข่าวการเผาทำลายเสบียงอาหารที่ด้านหลัง หากเป็นเช่นนั้น พวกเข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1568
แววตาของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยความมืดมน เขาพูดอย่างเย็นชาอีกครั้งว่า “ช่างเถิด ในเมื่อเจ้าไม่รู้ว่าข้าพูดอะไร เรื่องนี้ก็เหมือนกับว่าข้าไม่เคยพูดเลยก็แล้วกัน”แววตาของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาจ้องมองไป๋ฝูซานตรงหน้าด้วยสีหน้าเหมือนจะบอกว่า “ตามใจเจ้าเถิด” แล้วกล่าวอย่างยิ้มแย้มอีกครั้งว่า “เจ้าไม่ต้องการโจมตีพวกข้าหรือ ในเมื่อเจ้าคิดจะทำ ก็รีบลงมือทำเสียเถิด”สีหน้าของไป๋ฝูซานเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันเขาหรี่ตาลงมองเซิ่งตงฉยงด้วยความระแวง แล้วถามอย่างสงสัยว่า “อะไรกัน เจ้ารีบร้อนขนาดนั้นแล้วหรือ?”“ใช่”เซิ่งตงฉยงหัวเราะเสียงดังกึกก้อง เขาสูดหายใจแล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ข้าอยากเห็นนักว่าพวกเจ้าที่เหลือแต่ทหารขี้แพ้ จะสามารถเอาชนะทหารในค่ายของข้าได้อย่างไร”เมื่อเซิ่งตงฉยงพูดไปได้ครึ่งประโยค ก็เหลือบมองไปรอบ ๆ อย่างจงใจแววตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหยิ่มใจ จากนั้นกล่าวอย่างจริงจังทีละคำว่า “ความจริงแล้วมีบางเรื่องที่ข้าอยากถามเจ้า”“หืม?”ไป๋ฝูซานได้ยินคำพูดของเซิ่งตงฉยงก็หรี่ตาลงแล้วยกยิ้มอย่างเย็นชาแววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ยังกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ถามมาเถิด ข้าอยากรู้
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1625
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1624
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1623
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1622
