LOGINShare
ตอนที่ 1561
Last Updated:
2024-09-13 16:00:00Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1562
“พี่หยวน คนที่ข้าส่งไปเหมือนจะพูดถึงเรื่องนี้จริง ๆ ทั้งสองฝ่ายมีคนสวมหน้ากากและแต่งกายด้วยชุดแปลก ๆ ขอรับ”หลังจากที่เกาเล่อบอกเรื่องนี้ให้หวังหยวนทราบ หวังหยวนก็เข้าใจในทันทีว่าคนเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่ซานไว่ซานส่งมาแต่พวกเขารู้ตัวหรือไม่?ทั้งที่เป็นพวกเดียวกัน แต่กลับอยู่คนละฝ่าย พวกเขาจะอยู่ร่วมกันอย่างไร? หรือจะฆ่าฟันกันเอง?หากเป็นเช่นนั้น ซานไว่ซานก็ช่างโหดเหี้ยมเกินไปเสียแล้ว แม้แต่คนของตนเองก็ยังไม่ละเว้น“คนของเจ้าต้องคอยจับตามองคนเหล่านั้นให้ดี หากพบความเคลื่อนไหวใด ๆ ให้รีบมารายงานข้า หากไม่มีเรื่องใดแล้ว เจ้าก็ไปได้”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็ถอยออกไปส่วนอีกด้านหนึ่งก็เป็นไปตามที่หวังหยวนคาดการณ์ไว้ สถานการณ์ในสนามรบเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงในกระโจมของอาณาจักรต้าเป่ย ไป๋ฝูซานกำลังพูดคุยกับชายลึกลับคนหนึ่ง“วันนี้ต้องขอบคุณท่านอาจารย์ทั้งหลาย หากปราศจากพวกท่าน อาจจะเอาชนะแม่ทัพไร้พ่ายผู้นั้นได้ยากยิ่งนัก”คนของเกาเล่อเดินผ่านกระโจมนี้มาพอดี จึงแอบฟังการสนทนาข้างใน“ท่านแม่ทัพไป๋กล่าวเกินไปแล้ว นี่เป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว ฮ่องเต้ทรงส่งเรามาที่นี่ ก็เพื่อช่ว
Last Updated : 2024-09-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1563
สีหน้าของเซิ่งตงฉยงดูไม่สู้ดีนัก เขาวางถ้วยชาลง อย่างรวดเร็ว ปล่อยให้มันตกไป ก่อนจะตรงไปเปิดม่านกระโจมออกก่อนเดินออกไปอย่างรวดเร็วเหล่าทหารหลายนายต่างก็อยู่ในท่าเตรียมพร้อมอย่างตึงเครียดหากไป๋ฝูซานเตรียมเริ่มโจมตีจริง พวกเขาก็จะได้เตรียมตัวป้องกันและตอบโต้การโจมตีของศัตรูได้อย่างเหมาะสม ถูกต้อง และทันท่วงทีที่สุด!เช่นนี้จึงสมกับเป็นเหล่าทหารที่เขาเซิ่งตงฉยงฝึกฝนขึ้นมา!สายตาของเซิ่งตงฉยงฉายแววเคร่งขรึมจริงจัง ขณะกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่นอีกครั้งว่า “บอกเหล่าทหารให้ระวังตัว อย่าเคลื่อนไหวบุ่มบ่าม ให้ทำตามคำสั่งของข้าอย่างเคร่งครัด!”“รับทราบ ขุนพลเซิ่ง”รองขุนพลที่อยู่ข้าง ๆ รีบวิ่งออกไปทันทีที่ได้ยินคำพูดของเซิ่งตงฉยง และบอกให้ทุกคนทำตามคำสั่งของเซิ่งตงฉยง อย่าได้คิดริเริ่มตัดสินใจเองโดยพลการเซิ่งตงฉยงนั้นสะบัดเสื้อคลุมขนสัตว์ก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปยังประตูค่ายทหาร แล้วมองไปทางด้านหน้าด้วยสายตาเย็นชาและเย่อหยิ่งในตำแหน่งที่ไม่ไกลออกไปนัก ไป๋ฝูซานกำลังนำเหล่าทหารไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันนายล้อมประตูค่ายทหารสีหน้าของเขาปรากฏแววหยิ่งผยองขึ้นมา เขาหรี่ตามองเซิ่งตงฉยงด้วยสายตาอันตรา
Last Updated : 2024-09-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1564
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หากข้าบอกว่าข้าเตรียมจะฆ่าพวกเจ้าให้ตายหมดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวล่ะ?”“โอ้?”ในสายตาของเซิ่งตงฉยงฉายแววเสียดสีและเย้ยหยันเขาชี้ไปที่ผู้คนมากกว่าหนึ่งพันคนเบื้องหลังไป๋ฝูซาน และพูดอย่างเหน็บแนมว่า “ดังนั้นเจ้าก็หมายความว่า เจ้าจะใช้คนหนึ่งพันกว่าคนนี้มาจัดการกับพวกข้างั้นหรือ?”“อีกไม่นานก็จะรู้กัน พวกข้ากำลังมาแล้ว เมื่อนั้นกองทัพจะบดขยี้พวกเจ้าจนไม่มีโอกาสแม้จะตอบโต้”ไป๋ฝูซานหรี่ตาลงแล้วพูดเย้ยหยันว่า “ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจ้าจะกล้าหรือไม่กล้า?”ครั้งนี้แท้จริงแล้วไป๋ฝูซานแกล้งทำเป็นระดมพลมาจัดการกับเซิ่งตงฉยงอันที่จริงแล้วเขาวางแผนให้คนไปจัดการเสบียงของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว!แต่ที่ไป๋ฝูซานคาดไม่ถึงก็คือ เซิ่งตงฉยงได้เตรียมรับมือไว้ล่วงหน้าแล้วก่อนที่จะเกิดสงครามใหญ่ การตัดเสบียงของฝ่ายตรงข้ามก่อนนั้น แท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่ขุนพลหลายคนเต็มใจที่จะทำเซิ่งตงฉยงเป็นขุนพลใหญ่ แน่นอนว่าระมัดระวังเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว!เขาไม่กลัวเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย แถมยังรู้สึกว่าการยั่วยุของไป๋ฝูซานนั้นช่างน่าสนใจเสียเหลือเกินในเวลานี้ แววตาของไป๋ฝูซานฉายแวว
Last Updated : 2024-09-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1565
“แก๊ง!”มีเสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นกึกก้อง!ในเวลานี้บุรุษทั้งสองต่างถืออาวุธในมือ คนหนึ่งถือดาบยาว อีกคนถือกระบี่ สุดยอดอาวุธทั้งสองกระทบกันอย่างรุนแรง เกิดเสียงดังสนั่นไม่ขาดสาย!เสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ บุรุษทั้งสองไม่มีทีท่าว่าจะล่าถอยแม้แต่น้อย!“ไม่คิดเลยว่าฝีมือเจ้าจะเก่งกาจถึงเพียงนี้”บุรุษผู้ถือดาบยาวเอ่ยด้วยแววตาเย็นชารัศมีมืดมนแผ่ซ่านออกมาทั่วร่างของเขา สายตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวขณะเอ่ยเสียงแข็งว่า “หากเจ้าคิดจะให้ข้าแพ้ คงเป็นไปไม่ได้”“ฮ่าฮ่า ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าแพ้ แต่ข้าบอกว่าเจ้าควรจะใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีมาต่อสู้กับข้า ไม่เช่นนั้น ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปง่าย ๆ แน่!”เสียงอาวุธกระทบกันดังขึ้นไม่ขาดสาย!ทั้งสองต่างใช้ความสามารถเต็มที่เพื่อต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่ง!ลมหายใจของพวกเขาทั้งสองเริ่มถี่กระชั้นขึ้น เพราะการต่อสู้ที่ยืดเยื้อยาวนานยิ่งขึ้น ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ของอีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ!“หึ หึ หึ...”ใบหน้าของชายหนุ่มผู้ถือดาบฉายแววโหดเหี้ยม!สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย พลางเอ่ยเสียงเย็นชาอีกครั้งว่า “การต่อสู้กับข้า ถือ
Last Updated : 2024-09-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1566
ขณะเดียวกัน ภายในหมู่บ้านต้าหวังหวังหยวนนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่กำลังจิบชาอย่างสบายใจในลานบ้าน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงบ ไม่มีความกังวลใจแม้แต่น้อยเกาเล่อมองหวังหยวนที่นั่งสงบเงียบด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเอ่ยถามหวังหยวนด้วยความสงสัยว่า “พี่หยวน ท่านไม่รู้สึกกังวลเลยหรือขอรับ ท่านไม่กลัวหรือว่าคนผู้นั้นจะถูกฆ่าตาย?”หวังหยวนไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับรินน้ำชาหนึ่งถ้วยแล้วส่งถ้วยนั้นให้เกาเล่อ จากนั้นเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “มาเถิด ดื่มด้วยกัน”เกาเล่อพูดด้วยความลังเล “พี่หยวน...”“รายงานขอรับ!”ไม่นานนักก็มีทหารขี่ม้าคนหนึ่งรีบเข้ามาอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เขาเดินตรงไปหาเกาเล่อแล้วส่งจดหมายให้เขา“พี่หยวน มีรายงานมาแล้วขอรับ!”สีหน้าของเกาเล่อตึงเครียดมาก สายตาเต็มไปด้วยความร้อนรนพลางรีบเอ่ยว่า “พี่หยวน มีข่าวมาว่าคนทั้งสองต่อสู้กันจนดูเหมือนจะเสมอกัน สูสีกันมาก แยกไม่ออกว่าใครแพ้ใครชนะ!”เมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็ยังคงสงบเช่นเคย เขาอมยิ้มแล้วจิบน้ำชาหนึ่งอึก ก่อนเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ไม่มีอะไรต้องสงสัย แน่นอนว่าฝ่ายต้าเย่ต้องชน
Last Updated : 2024-09-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1567
บัดนี้ ณ ที่ตั้งของกองทัพอู๋หลิง!อู๋หลิงได้นำทัพทหารกล้าจำนวนสามหมื่นนายภายใต้บังคับบัญชาของตนมุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็วทั้งวันทั้งคืน!ความเร็วของเขานั้นว่องไวราวกับสายฟ้า พุ่งตรงไปยังสนามรบอันไกลโพ้นอย่างไม่ลดละ!ขณะเดียวกันที่เบื้องหน้ากระโจมของเซิ่งตงฉยงไป๋ฝูซานมองเซิ่งตงฉยงตรงหน้าด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน แววตาเต็มไปด้วยความดูถูก ขณะกล่าวถากถางว่า “ขุนพลเซิ่ง ไม่ใช่ว่าข้าจะกล่าวติเตียนเจ้าหรอกนะ ทว่าความสามารถในการพูดแต่ไม่ลงมือทำของเจ้านั้นช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก”แววตาของไป๋ฝูซานแฝงไว้ด้วยความเย็นชา เขากล่าวอีกว่า “เจ้าสามารถบอกข้าได้หรือไม่ว่าจะต้องทำเช่นไร จึงจะสามารถทำตัวเหมือนทองไม่รู้ร้อน ไม่หวั่นเกรงต่ออันตรายเช่นเจ้าได้”“ฮ่าฮ่าฮ่า!”เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋ฝูซาน เซิ่งตงฉยงในเวลานี้กลับหัวเราะออกมาแทนที่จะโกรธ!สีหน้าของเขาดูสงบราวกับผืนน้ำนิ่ง แววตาแฝงไว้ด้วยแววเหยียดหยาม ราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องตรงหน้าแต่อย่างใดสำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในเวลานี้มีเพียงสิ่งเดียว!ทั้งสองฝ่ายต่างรอคอย!ฝ่ายหนึ่งรอคอยข่าวการเผาทำลายเสบียงอาหารที่ด้านหลัง หากเป็นเช่นนั้น พวกเข
Last Updated : 2024-09-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1568
แววตาของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยความมืดมน เขาพูดอย่างเย็นชาอีกครั้งว่า “ช่างเถิด ในเมื่อเจ้าไม่รู้ว่าข้าพูดอะไร เรื่องนี้ก็เหมือนกับว่าข้าไม่เคยพูดเลยก็แล้วกัน”แววตาของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาจ้องมองไป๋ฝูซานตรงหน้าด้วยสีหน้าเหมือนจะบอกว่า “ตามใจเจ้าเถิด” แล้วกล่าวอย่างยิ้มแย้มอีกครั้งว่า “เจ้าไม่ต้องการโจมตีพวกข้าหรือ ในเมื่อเจ้าคิดจะทำ ก็รีบลงมือทำเสียเถิด”สีหน้าของไป๋ฝูซานเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันเขาหรี่ตาลงมองเซิ่งตงฉยงด้วยความระแวง แล้วถามอย่างสงสัยว่า “อะไรกัน เจ้ารีบร้อนขนาดนั้นแล้วหรือ?”“ใช่”เซิ่งตงฉยงหัวเราะเสียงดังกึกก้อง เขาสูดหายใจแล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ข้าอยากเห็นนักว่าพวกเจ้าที่เหลือแต่ทหารขี้แพ้ จะสามารถเอาชนะทหารในค่ายของข้าได้อย่างไร”เมื่อเซิ่งตงฉยงพูดไปได้ครึ่งประโยค ก็เหลือบมองไปรอบ ๆ อย่างจงใจแววตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหยิ่มใจ จากนั้นกล่าวอย่างจริงจังทีละคำว่า “ความจริงแล้วมีบางเรื่องที่ข้าอยากถามเจ้า”“หืม?”ไป๋ฝูซานได้ยินคำพูดของเซิ่งตงฉยงก็หรี่ตาลงแล้วยกยิ้มอย่างเย็นชาแววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ยังกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ถามมาเถิด ข้าอยากรู้
Last Updated : 2024-09-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1569
“เล่ห์เหลี่ยมชั่วร้ายกระนั้นหรือ?”ไป๋ฝูซานอดหัวเราะเยาะไม่ได้ เขาหรี่ตาลง แววตาอันตรายยิ่งนักจ้องมองไปยังเซิ่งฟางฉยงเบื้องหน้า พลางกอดอกพูดจาเสียดสีเย้ยหยัน “ขุนพลเซิ่ง ข้าว่าเจ้าควรระมัดระวังคำพูดของเจ้าสักหน่อย”“ไม่เช่นนั้นแล้ว จะเกิดสิ่งใดขึ้นก็ไม่อาจล่วงรู้ได้”คำพูดเยาะเย้ยของไป๋ฝูซานทำให้สีหน้าของเซิ่งฟางฉยงเย็นชาลงในทันใดเขาแค่นหัวเราะ แววตาเต็มไปด้วยความดูถูกเย้ยหยัน ก่อนเอ่ยปากพูดเหน็บแนม “ไป๋ฝูซาน เจ้าคิดว่าเจ้าคู่ควรที่จะพูดเช่นนี้กับข้ากระนั้นหรือ?”“ต่อหน้าคนทรยศเจ้าเล่ห์เช่นเจ้า ข้าจำต้องเตรียมการทุกวิถีทางที่ทำได้!”คำพูดของเซิ่งฟางฉยงกล่าวไปได้ครึ่งหนึ่งก็หยุดลง เขาก็หัวเราะเยาะพร้อมกับพูดต่ออย่างประชดประชันว่า “แล้วใครจะรู้ได้ว่าลิงน้ำอย่างเจ้าจะใช้กลอุบายชั่วช้าใดจัดการข้า?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของไป๋ฝูซานก็มืดมนลงในทันทีลมหายใจของเขาเริ่มถี่รัวขึ้น สีหน้ามืดมนค่อย ๆ ปรากฏขึ้นแววตาของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความเย็นชาและโหดเหี้ยม ความดูแคลนฉายชัดในแววตาของเขาเขาแค่นหัวเราะก่อนพูดเสียดสี “เซิ่งฟางฉยง หากเจ้าเตรียมการไว้พร้อมแล้วก็คงไม่ต้องมาประจันหน้ากั
Last Updated : 2024-09-15
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
