Share
บทที่ 1313
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1314
“ความจริงแล้วเงินบรรเทาทุกข์นี้มีทั้งหมดหนึ่งล้านตำลึงทอง เมื่อราชสำนักหักไปครึ่งหนึ่งทันทีก็เหลือห้าแสนตำลึงทอง ตอนนี้ได้จ่ายไปแล้วร้อยละสามสิบ ตอนนี้จึงเหลือเพียงสองแสนตำลึงทองเท่านั้น!”“เรื่องนี้... เฮ้อ... ข้าก็รู้สึกไม่สะดวกใจจริง ๆ!”เมื่อหวังหยวนพูดจบ เฉียนทงก็งุนงงไปหมด!นั่นหมายความว่าเหลือเงินเพียงหนึ่งแสนตำลึงทอง!หากพวกเขาสามคนแบ่งกันคนละส่วน ก็เท่ากับสามหมื่นกว่าตำลึง!นี่...มันยังน้อยกว่าที่พวกเขาหาได้เองเสียอีก!นี่มันเรื่องล้อเล่นหรือเปล่า!“ท่านอ๋อง ท่านอย่ามาล้อข้าเล่นนะ นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่หรือไม่?”เฉียนทงรีบพูดขึ้น ใบหน้าบ่งบอกว่าไม่ค่อยสบอารมณ์!หวังหยวนรีบกล่าวว่า “นี่... นี่ข้าจะหลอกเจ้าได้อย่างไร มันคือความจริง เฮ้อ... เฉียนทง ข้ามาบอกเจ้าก่อนก็เพราะเห็นว่าเจ้าเป็นคนดี ดังนั้น... ข้าจึงอยากรู้ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรเมื่อรู้เรื่องนี้”เฉียนทงเป็นคนหยาบคาย เขาหรี่ตาขณะกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เรื่องนี้ท่านจะเรียกข้ามาคนเดียวเพื่อเหตุใดกัน ผู้รับผิดชอบเรื่องนี้คือใต้เท้าหลี่ว์ต่างหาก ท่านควรจะบอกใต้เท้าหลี่ว์ให้เรียกมานั่งคุยกันไม่ดีกว่าหรือ?”เมื่อหวังหยวน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1315
หลังจากที่หวังหยวนพูดประโยคนี้ เฉียนทงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจึงกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ท่านมีเรื่องอะไรที่อยากจะพูดกับข้าหรือ?”แม้ว่าจิตใจของเฉียนทงจะจดจ่ออยู่กับเรื่องเงินสำหรับการบรรเทาทุกข์ แต่เขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างใหญ่ หากไม่จัดการให้ดี อาจจะทำให้เกิดความโกลาหลได้!ดังนั้นเขาจึงอยากฟังว่าหวังหยวนจะพูดอะไร!หวังหยวนจึงกล่าวว่า “ท่านเฉียน อันที่จริงแล้วที่ตามท่านมาในวันนี้ เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือข้าต้องการให้ท่านช่วยทำให้หลี่ว์ไฉหลิงและโอวหยางซานสงบลง เพราะว่าเงินที่สามารถเบิกได้มีเพียงสองแสนตำลึงทองเท่านั้น อีกทั้งราชสำนักยังจะถอดถอนหลี่ว์ไฉหลิงออกด้วย เขามีทหารอยู่ในมือหนึ่งพันนาย เราจึงไม่ต้องการยั่วยุเขา”“เหตุผลนี้ท่านก็คงเข้าใจดีอยู่แล้ว อย่างไรเสียข้าก็ไม่ใช่อ๋องที่แท้จริงแห่งเมืองหวงของพวกท่าน แต่เป็นเพียงในนามเท่านั้น ที่ให้ข้ามานี้ก็เพราะว่ามีคนต้องการกำจัดข้า”“ดังนั้นข้าจึงคิดว่าพวกเราควรจะร่วมมือกัน!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เฉียนทงจึงเข้าใจว่าหวังหยวนตามเขามาในวันนี้เพื่ออะไร!เฉียนทงรู้สึกลังเล เขาไม่ได้ไม่เชื่อหวังหยวน แต่ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูแปลกไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1316
ในเมื่อหลี่ว์ไฉหลิงผู้นี้ต้องพินาศไปในไม่ช้า การร่วมมือกับหวังหยวนนั้นดีที่สุด!เขาเป็นถึงท่านอ๋องจึงสามารถช่วยเหลือเขาได้หลายเรื่อง!อีกอย่างหนึ่งก็คือทรัพย์สมบัติของหลี่ว์ไฉหลิงนั้นก็ไม่น้อยเช่นกัน!หากเขาสามารถกลืนกินมันได้ เขาก็จะกลายเป็นดั่งราชาแห่งหลิงหนาน!เขาจึงคิดคำนวณในใจแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ไม่เช่นนั้นให้ข้าพาคนไปฆ่าเขาเลยดีหรือไม่?”เฉียนทงเป็นคนโหดเหี้ยม หากไม่ลงรอยกันก็ลงมือฆ่าได้!เรื่องนี้ทำให้หวังหยวนถึงกับตกใจ...ความคืบหน้ารวดเร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ?จะฆ่าหลี่ว์ไฉหลิงทันทีเลยหรือ?เช่นนี้ก็ได้เหมือนกัน!หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ฆ่าเลยก็ได้ แต่เรื่องนี้ต้องจัดการอย่างเป็นความลับที่สุด ยิ่งลับมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี อย่าให้มีการสาวมาถึงตัวท่านได้ เพราะการฆ่าเจ้าหน้าที่ของราชสำนักถือเป็นความผิดร้ายแรง!”เฉียนทงยกยิ้มทันทีแล้วกล่าวว่า “วางใจเถิด เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ ข้าจัดการได้ ข้าจะทำอย่างไม่มีร่องรอย!”“เพียงแต่ว่าท่านอ๋อง หากหลี่ว์ไฉหลิงตายแล้ว ท่านจะสามารถควบคุมเมืองนี้รวมถึง หารหนึ่งพันนายของเขาได้ใช่หรือไม่?”เฉียนทงพูดขึ้นทันที เมื่อได้ยิน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1317
เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ เฉียนทงก็ยิ้มแย้มแจ่มใสขึ้นมาทันที!นี่ต่างหากคือประเด็นสำคัญของเรื่อง!สิ่งอื่นใดล้วนไม่สำคัญ!ฆ่าคนหรือ?ไม่ฆ่าคนหรือ?สำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องง่ายดายเกินไป!สวรรค์สูงฮ่องเต้ห่างไกล อย่างไรเสียก็ต้องฆ่าคนปีละสองคนอยู่แล้ว!เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเท่านั้น!ถ้าเงินมากพอ ต่อให้ต้องฆ่าไท่จื่อในหลิงหนาน เขาก็กล้าลงมือ!ถึงจะดูเกินจริงไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องโอ้อวด เพราะเฉียนทงสามารถทำเช่นนั้นได้จริง ๆ!ตราบใดที่ทำได้อย่างสะอาดหมดจด ใครจะกล่าวว่าเป็นฝีมือเขาได้?การหาแพะรับบาปสักสองสามตัวนั้นง่ายดายที่สุดแล้ว!ในหลิงหนานนี้ เฉียนทงก็ถือว่าเป็นเจ้าพ่ออยู่แล้ว!“ดี ดี ดี เช่นนั้นข้าจะรอท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”เฉียนทงหัวเราะแล้วเดินจากไปหลังจากที่เขาไปแล้ว เกาเล่อก็เดินออกมาด้วยความสงสัย “พี่หยวน ท่านจะยืมมือคนอื่นฆ่าหลี่ว์ไฉหลิงงั้นหรือ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนก็ส่ายหน้าทันที“ผิดแล้ว ฆ่าเขาไปก็ไร้ประโยชน์ ประเด็นสำคัญคือฆ่าเจ้าของที่ดินทั้งสองคนนั้นต่างหาก หลี่ว์ไฉหลิงถึงจะโลภ แต่ก็ยังมีไหวพริบอยู่บ้าง เพราะเขาเป็นขุนนางผู้ปกครองบ้านเม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1318
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ว์ไฉหลิงก็ตกใจมากหวังหยวนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “หลี่ว์ไฉหลิง ข้ายังพูดไม่ชัดเจนพอหรือ? หรือท่านฟังไม่เข้าใจ? ท่านทำอะไรไปบ้าง ท่านไม่รู้ตัวเองจริงหรือ?”“ข้าจะบอกให้นะ หลี่ว์ไฉหลิง ที่ข้าพูดเรื่องเหล่านี้กับท่านตอนนี้ก็เพราะว่าจำเป็นต้องพูด! ไม่เช่นนั้นตอนนี้ท่านคงตายไปแล้ว รู้หรือไม่!”เมื่อหวังหยวนพูดจบ สีหน้าของหลี่ว์ไฉหลิงก็เคร่งเครียดอย่างมาก หลายปีที่ผ่านมานี้เขาทำอะไรไปบ้าง เขาย่อมรู้ดี!แต่เขาไม่เชื่อว่าราชสำนักจะทำอะไรเขาได้!สถานที่ที่สวรรค์สูงฮ่องเต้ห่างไกลเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะโลภ แต่จะมีใครทำอะไรเขาได้?“ท่านอ๋อง ท่านไม่ต้องมาขู่ข้า!”หลี่ว์ไฉหลิงหรี่ตาลง นัยน์ตาฉายแววเย็นชา!หวังหยวนก็มองไปที่เขาด้วยความเย้ยหยัน“หลี่ว์ไฉหลิง อย่างไร ไม่พอใจหรือ?”เมื่อพูดจบ หวังหยวนก็หยิบปืนคาบศิลาออกมายิงนัดหนึ่งลงที่พื้นว่างตรงหน้าเขา!เสียงปืนทำให้สีหน้าของหลี่ว์ไฉหลิงเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารู้ว่าถ้าปืนกระบอกนี้ยิงที่หัวของเขา ตอนนี้เขาก็คงตายไปแล้ว!“ท่านอ๋อง ท่านต้องการทำอะไรกันแน่!”หลี่ว์ไฉหลิงถามเสียงเย็นชา แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ!เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1319
หวังหยวนพูดกับเขาให้เห็นแง่มุมอื่น หลังจากที่พูดจบเช่นนี้แล้ว สีหน้าของหลี่ว์ไฉหลิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆพูดตามจริงแล้วเขาก็เป็นบัณฑิตผู้หนึ่ง และในใจก็ปรารถนาที่จะเป็นคนดีมาโดยตลอดแต่ความเป็นจริงไม่อนุญาตให้เป็นเช่นนั้นบางครั้งความซื่อสัตย์สุจริตและความยุติธรรมก็ไม่สามารถทำให้มีชีวิตอยู่รอดได้เพียงแต่ว่าความตั้งใจของหวังหยวนที่ทำให้กล่าวออกมาเช่นนั้น คือต้องการบอกให้เขารู้ว่าให้เขาทำสิ่งใดก็ได้ตามใจต้องการ แต่สิ่งเดียวที่ต้องทำก็คือทำให้ความยากจนในที่แห่งนี้หมดไป!หลี่ว์ไฉหลิงย่อมปรารถนาที่จะทำเช่นนั้น แต่ว่า...ด้วยความที่มีเฉียนทงและโอวหยางซานอยู่ แม้ว่าเขาจะปรารถนาที่จะทำเช่นนั้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้!เพราะทั้งสองคนนี้ล้วนเป็นอันธพาลที่มีอำนาจในท้องถิ่น!เขาคงไม่สามารถต่อสู้กับพวกเขาได้!แท้จริงแล้วในตอนที่เพิ่งเดินทางมาถึงหลิงหนาน เขาปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ของที่แห่งนี้ให้ที่แห่งนี้มีความอุดมสมบูรณ์แต่ในวันแรกที่เดินทางมาถึงที่นี่ เขาก็ได้รับของขวัญอันล้ำค่าจากเฉียนทงและโอวหยางซาน มีทั้งเงินทองและสตรีเนื่องจากเขาไม่ได้ต่อต้านจึงจมดิ่งลงไป!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1320
“ส่วนเฉียนทงและโอวหยางซานก็ล้วนจัดการได้ง่ายมาก พวกเขาได้กระทำความชั่วไว้มากมาย จึงยิ่งไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายได้ เพียงแค่เกณฑ์ทหารมาห้าพันนายก็สามารถกำจัดพวกเขาให้สิ้นซากได้!”“แล้วทุกสิ่งทุกอย่างในที่แห่งนี้ก็จะได้รับการแก้ไข!”“แต่เหตุผลที่ข้าไม่ได้กระทำเช่นนั้นเพราะว่ายุ่งยากเกินไป ดังนั้น...ราชสำนักจึงตั้งใจที่จะให้โอกาสแก่ท่าน โอกาสที่จะได้แสดงความสามารถ”“ส่วนเฉียนทงและโอวหยางซานนั้น ข้าจะหาวิธีจัดการเองเมื่อถึงเวลานั้น ท่านเพียงแค่ช่วยข้าลงมือก็เพียงพอ”หลังจากที่หวังหยวนพูดเช่นนี้จบ หลี่ว์ไฉหลิงที่ได้ฟังแล้วก็เข้าใจแท้จริงแล้วเป้าหมายในครั้งนี้ไม่ใช่ตัวเขาเอง!แต่เป็นการพัฒนาด้านงบประมาณท้องถิ่น!“ท่านอ๋อง ข้าเข้าใจแล้ว วันนี้ได้ฟังคำพูดของท่านจึงได้กระจ่างแจ้ง”หลังจากที่หลี่ว์ไฉหลิงพูดจบก็คำนับหวังหยวนด้วยความเคารพอย่างใจจริง“ฮ่าฮ่าฮ่า การได้พูดคุยกับบัณฑิตนั้นช่างสบายใจนัก หลี่ว์ไฉหลิง เมื่อท่านเข้าใจคำพูดของข้าก็จัดการได้ง่ายขึ้นมาก”หวังหยวนมองเขาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นหลี่ว์ไฉหลิงจึงจากไปอย่างนอบน้อมเพียงแต่ว่าเกาเล่อเดินออกมาถามว่า “พี่หยวน ท่านคิดว่า... หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1321
ยามเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ภารกิจบรรเทาทุกข์ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง หลังจากไตร่ตรองตลอดทั้งคืน หลี่ว์ไฉหลิงก็ตัดสินใจว่าจะลงมือทำสิ่งที่เป็นประโยชน์จริง ๆ!ขั้นตอนแรกที่เขารู้ดีก็คือการกำจัดโอวหยางซานและเฉียนทง!แต่เฉียนทงคนนี้เป็นหัวหน้าโจร เขาไม่เข้าใจเรื่องอะไรมากมายนัก ทำอะไรก็ไม่คิดหน้าคิดหลัง คนเช่นนี้หลี่ว์ไฉหลิงไม่อยากมีความขัดแย้งด้วยตั้งแต่แรก!ดังนั้น...เขาจึงไปหาโอวหยางซานก่อน“พี่โอวหยาง ข้าเกรงว่าคราวนี้ที่หวังหยวนกับพวกของเขามาที่นี่ อาจจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!”หลี่ว์ไฉหลิงรู้ดีว่าโอวหยางซานมีที่ดินมากมาย เขาเป็นคนร่ำรวยที่สุดแต่คนผู้นี้เป็นพ่อค้าย่อมมีความคิดแบบพ่อค้า กล่าวได้ว่าเห็นแก่ได้ เน้นการแสวงหากำไรและกลัวความตาย!ทว่าเขาไม่ใช่เฉียนทง คนผู้นั้นใช้ชีวิตอยู่บนคมดาบ อารมณ์ฉุนเฉียว สามารถทำในสิ่งที่คาดไม่ถึงได้โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่จะตามมาแต่โอวหยางซานไม่เหมือนกัน!เขาต้องคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบก่อนที่จะตัดสินใจทำ!“ใต้เท้าหลี่ว์พูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”โอวหยางซานหรี่ตามอง เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะถาม“ท่านดูสิ หวังหยวนมาท
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
