Share
บทที่ 1295
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1296
เกาเล่อส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง เขาเตรียมใจแล้วหรือ?เกรงว่าคงไม่ได้เตรียมใจหรอก!“ดี เช่นนั้นข้าจะบอกแล้วนะ เจ้ารู้หรือไม่ว่า... หงหยิ่งเป็น... คนของเซิ่งตงฉยง!”เกาเล่อพูดตามตรง เพียงแค่ประโยคเดียวก็ทำให้เฉินอวิ๋นจื้อตกตะลึง!เขาตกใจจนนิ่งอึ้งไปหลายวินาที จากนั้นก็หันกลับไปมองบนเตียง แต่ก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่น!ทันใดนั้นสมองของเขาก็เข้าใจอะไรบางอย่างทันที!ดึกดื่นถึงเพียงนี้แล้ว เกาเล่อมาที่นี่แต่กลับไม่เห็นหงหยิ่ง!นั่นหมายความว่ามีเหตุผลเดียวเท่านั้น!นั่นก็คือหงหยิ่ง...“หงหยิ่ง นาง... นาง... ตายแล้วหรือ...”เมื่อเฉินอวิ๋นจื้อพูดถามขึ้นมาเขาก็ตัวสั่นสะท้าน!เขากังวลมาก กลัวมาก!เขาเป็นห่วงหงหยิ่งจริง ๆ!แต่ก็กลัว...ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณชาย“หงหยิ่งไม่ตาย นางเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บ คุณชายก็ไม่เป็นอะไร ข้ามาตามเจ้าเพราะคุณชายให้เจ้าไป ชีวิตของหงหยิ่งนั้น... คุณชายบอกว่าให้ฟังความคิดเห็นของเจ้า”“เพราะนางเป็นผู้หญิงที่เจ้ารัก...”หลังจากที่เกาเล่อพูดจบ ใบหน้าของเฉินอวิ๋นจื้อก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด!หากใครกล้าลงมือกับคุณชาย เขาไม่ลังเลที่จะฆ่าให้ตาย!แต่คนคนนี้...เป็น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1297
เมื่อหวังหยวนอธิบายจบลง เฉินอวิ๋นจื้อก็ตกใจขึ้นมาทันที!แท้จริงแล้ว...ยังมีเรื่องราวอีกมากมายอยู่เบื้องหลัง!แต่เขาไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้เลย!“เหล่าเฉิน ขอโทษจริง ๆ พวกข้าเชื่อใจเจ้าโดยเปิดเผยความลับทั้งหมดให้รู้ แต่จู่ ๆ นางก็มาปรากฏตัวอยู่ข้างเจ้า แถมยังเป็นคนมีฝีมืออีก พวกข้าจึงจำเป็นต้องระมัดระวังไว้ก่อน ดังนั้น... ไม่ว่าจะเป็นไปเพื่อเจ้าหรือเพื่อตัวนาง พวกข้าจึงคอยเฝ้าระวังมาโดยตลอด”“ผลลัพธ์ที่ได้กลับตรงกันข้ามกับที่คาดหมาย ข้าเองก็รู้สึกสิ้นหวังเช่นกัน ข้าจับหงหยิ่งได้แล้ว นางเป็นผู้หญิงที่เจ้ารัก เจ้าจะตัดสินอย่างไรก็ได้!”“หากคำนึงถึงความผูกพันครั้งนี้ ข้าจะให้นางมีชีวิตอยู่ก็ได้!”“แต่หาก... เจ้ารู้สึกว่านางเป็นศัตรู หลอกลวงความรู้สึกของเจ้ามาตลอด เจ้าจะฆ่านางก็ได้!”“ไม่ว่าเจ้าจะตัดสินใจเช่นไร พวกข้าก็จะยอมรับ!”“ที่ข้าไม่ฆ่านางทันที ก็เพราะไม่ต้องการให้เจ้าและข้ามีความขัดแย้งกันในใจ!”“เพราะเจ้าเป็นดั่งพี่น้องของข้า ข้ามองเจ้าเป็นเหมือนน้องชายแท้ ๆ ข้าหวังให้เจ้ามีความสุข!”“ดังนั้นเจ้าจะเลือกทางใดก็ได้! อย่าได้รู้สึกเป็นภาระเลย!”หวังหยวนตบไหล่เฉินอวิ๋นจื้อ ต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1298
“แต่ข้าถือว่าเขาเป็นเหมือนพี่น้อง ชายผู้หนึ่งที่สามารถลงมือกับสตรีอันเป็นที่รักได้ หัวใจของเขาจะเป็นเช่นไรนั้นคงไม่ต้องคิด!”“แน่นอน สตรีผู้นี้หลอกลวงเขา แต่กระนั้นความรู้สึกเหล่านั้นก็ยังคงมีอยู่ อย่างน้อยก่อนที่จะรู้ความจริง เฉินอวิ๋นจื้อก็มีความสุขมาก!”“ข้าไม่ต้องการให้เขาฝังความรู้สึกนั้นไปด้วยมือของตัวเอง!”เมื่อหวังหยวนพูดจบ พวกเขาก็เข้าใจ!แท้จริงแล้ว...ไม่ใช่เพื่อหงหยิ่ง แต่เพื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นซึ่งไม่ได้เกิดในคนคนเดียวเท่านั้น!“สามี ไม่รู้ว่าเฉินอวิ๋นจื้อจะเข้าใจความรู้สึกนี้ของท่านหรือไม่...”ในเวลานี้หวงเจียวเจียวพูดด้วยรอยยิ้มฝืดเฝื่อน ดวงตาของนางแฝงไปด้วยความหมองเศร้าหวังหยวนไม่ได้พูดอะไรมากนัก เพียงแค่เฝ้ามองเงียบ ๆส่วนเฉินอวิ๋นจื้อในเวลานี้ได้เดินเข้าไปแล้ว เมื่อเห็นหงหยิ่งที่ถูกมัดอยู่ในนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววโศกเศร้าอย่างที่สุด!สตรีผู้นี้ควรจะเป็นภรรยาของเขา เป็นคนที่เขาจะปกป้องไปตลอดชีวิตแต่ว่า...ในเวลานี้กลับกลายเป็นศัตรูของเขา!คิดแม้กระทั่งจะฆ่าเจ้านายของเขาด้วยซ้ำ!หงหยิ่งก็เห็นเฉินอวิ๋นจื้อเช่นกัน ในเวลานี้หากจะบอกว่าอารมณ์ของนางไม่สั่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1299
สายตาของเฉินอวิ๋นจื้อเต็มไปด้วยความอาลัยและความอดทนอย่างเต็มที่!หงหยิ่งได้ฟังแล้วนัยน์ตาก็ฉายแววฝืนใจ แต่ไม่นานก็กลับมาเย็นชาเช่นเดิม!“เฉินอวิ๋นจื้อ เจ้าเป็นคนโง่หรือไร? ข้าบอกเลยว่าข้าไม่เคยชอบเจ้าเลย ข้าเพียงแค่หลอกใช้ประโยชน์จากเจ้า เจ้า เข้าใจหรือไม่!”“ฆ่าข้าเสียเถิด ไม่เช่นนั้นข้าจะหาโอกาสฆ่าคุณชายของเจ้าให้ได้ จงจำคำข้าไว้!”บัดนี้หงหยิ่งปรารถนาความตายที่สุด เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินอวิ๋นจื้อ นางก็โศกเศร้าจนแทบใจสลาย กล่าวตามตรงคือนางกำลังสับสนและเจ็บปวดมากทุกคำพูดของเฉินอวิ๋นจื้อเปรียบเสมือนมีดแหลมคมที่แทงทะลุหัวใจของนาง!ความรู้สึกเช่นนี้ทำให้นางทรมานเหลือเกิน!ความตายอาจเป็นจุดจบที่ดีที่สุดสำหรับนาง!แต่เฉินอวิ๋นจื้อไม่ได้สนใจหงหยิ่ง กลับกล่าวต่อไปว่า“ข้าฝึกฝนวิทยายุทธ์มาตั้งแต่เด็ก ข้าเป็นเด็กกำพร้า อาจารย์ของข้าเป็นผู้เลี้ยงดูข้ามา ท่านสอนข้าหลายสิ่ง แต่... อาจารย์ของข้ากลับสิ้นชีพด้วยน้ำมือของคนต่ำช้า!”“บุคคลผู้นั้น ข้ายังจำได้จนถึงทุกวันนี้ เขาเป็นเศรษฐีในท้องถิ่น เมื่ออาจารย์ของข้ายึดมั่นในความยุติธรรมและทำร้ายเขาเพราะเขารังแกชาวบ้าน เขาจึงว่าจ้างคนจำนวนมากม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1300
รู้เพียงแค่ว่า...ต้องทำภารกิจให้สำเร็จ!ภารกิจแล้วภารกิจเล่า!บางทีอาจเพื่อให้ได้มาซึ่งการยอมรับจากชายคนนั้น หรืออาจเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของชายคนนั้นแต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม นางได้ผ่านความเป็นความตายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ในที่สุดก็มาถึงวันนี้เฉินอวิ๋นจื้อกล่าวว่านางทำให้เขาได้เกิดใหม่เป็นครั้งที่สาม!แล้วตัวนางเองล่ะ?เมื่อได้อยู่ร่วมกับเฉินอวิ๋นจื้อ นางได้สัมผัสอย่างแท้จริงว่าชีวิตที่เรียบง่ายคืออะไร!แม้ว่าจะไม่ร่ำรวยนักแต่ก็อิ่มท้องและอบอุ่น ไม่เคยมีเรื่องใดให้ต้องกังวล!กล่าวโดยแท้จริง คือนางชื่นชอบชีวิตและเพลิดเพลินกับชีวิตเช่นนี้มาก!แต่นางก็รู้ว่า...สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของนาง...นางเหนื่อยล้า นางไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไร ดังนั้น...นางจึงเลือกที่จะตาย!ตายแล้วจึงจะจบ!เมื่อตายแล้ว บางทีอาจจะหลุดพ้นได้อย่างแท้จริง!“เฉินอวิ๋นจื้อ เจ้าฆ่าข้าเถิด ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ข้าเหนื่อยมาก...”“จริง ๆ นะ ข้าเบื่อหน่ายชีวิตในตอนนี้ ข้าเกลียดตัวเองในตอนนี้...”“ขอร้องล่ะ ฆ่าข้าเถิด หากชาติหน้ามีอยู่จริง ข้า... ข้ายินดีจะอยู่กับเจ้า...”จู่ ๆ หงหยิ่งก็เอ่ยขึ้น เมื่อเฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1301
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ทั้งเฉินอวิ๋นจื้อและหงหยิ่งก็ต่างตกตะลึงพวกเขาทั้งสองย่อมไม่รู้ว่าหวังหยวนต้องการจะสื่ออะไร แต่ก็ยังพยักหน้า“เหล่าเฉิน เจ้ากับแม่นางหงหยิ่งยังมีหนทางที่จะเดินโดยไม่จำเป็นต้องตาย”เมื่อหวังหยวนพูดจบ หงหยิ่งก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง และมองหวังหยวนด้วยความสงสัย“แม่นางหงหยิ่ง ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ เจ้าคิดว่าเหตุใดข้าจึงจะปล่อยเจ้าไป เหตุผลก็ยังคงเป็นเหตุผลเดิม เฉินอวิ๋นจื้อเป็นพี่น้องของข้า ข้าหวังให้พี่น้องของข้ามีความสุข”“หากวันนี้เจ้าไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อพี่น้องของข้า พูดตามตรงข้าก็จะฆ่าเจ้า แม้ว่าพี่น้องของข้าจะเกลียดข้า ข้าก็ไม่สนใจ”“แต่ข้าเห็นได้ว่าเจ้าเองก็มีความรู้สึกต่อพี่น้องของข้า ดังนั้นข้าจึงคิดว่าควรจะต่อสู้เพื่อพวกเจ้าทั้งสอง!”“สิ่งที่เจ้ากังวลก็คือตระกูลเซิ่ง”“ผู้ที่ตระกูลเซิ่งส่งมาในครั้งนี้ตายหมดแล้ว ไม่มีใครรอดชีวิต ดังนั้นความเป็นความตายของเจ้าจึงไม่มีใครรู้!”เมื่อหวังหยวนพูดจบ หงหยิ่งก็ตกใจแต่ก็ยังคงลังเล“ข้า... ข้า...”นางต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา ส่วนหวังหยวนยกยิ้ม“เจ้าไม่ต้องพูดอะไรหรอก ข้ารู้ว่าเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1302
พูดตามตรงว่าเมื่อได้ยินหวังหยวนบอกว่าจะไม่ฆ่านาง เพราะเห็นแก่ความเป็นพี่น้องกับเฉินอวิ๋นจื้อ!นางไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจก็ยังไม่ค่อยเชื่อ!แต่ตอนนี้...นางเชื่อแล้ว!เขาจะให้นางไปที่หมู่บ้านต้าหวัง ที่นั่นไม่ใช่ดินแดนของเขาหรอกหรือ?นางเป็นยอดฝีมือ แม้ว่าเฉินอวิ๋นจื้อจะแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ไม่คุ้นเคยกับทักษะการต่อสู้ของนาง หากนางตั้งใจจะจัดการกับหวังหยวนและคนอื่น ๆ อันที่จริงก็มีโอกาสมาก!แม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็ยังพูดเช่นนี้อีก แสดงให้เห็นว่าเขาคิดอย่างไร!“ท่าน... ท่านไม่กลัว... ว่าข้าจะทำร้ายท่านหรือ?”หงหยิ่งตกใจและอดไม่ได้ที่จะถามหวังหยวนหัวเราะและอดไม่ได้ที่จะตอบว่า “กลัวสิ แน่นอนว่ากลัว”“ในเมื่อกลัว แล้วเหตุใดจึงมีเมตตากับข้าเช่นนี้ หากข้าทำให้ท่านผิดหวังล่ะ?”หงหยิ่งถามขึ้นหวังหยวนได้ยินเช่นนั้นก็เพียงแค่ยิ้มแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “เจ้าไม่ได้ทำให้ข้าผิดหวังหรอก เจ้าทำให้ตัวเองผิดหวังต่างหาก!”“หากเจ้าฆ่าข้า ฆ่าพวกข้าทุกคน สิ่งที่เจ้าจะได้รับก็คือชีวิตแบบเดิม หรือแม้แต่เจ้าฆ่าข้าแล้ว เจ้าก็ออกจากหมู่บ้านต้าหวังไม่ได้ และเจ้าจะต้องตาย!”“ทั้ง ๆ ที่สามารถใช้ชีวิตอย่าง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1303
ขณะนี้ หวงเจียวเจียวและหวังหยวนกำลังนอนอยู่บนเตียง หวงเจียวเจียวถามด้วยรอยยิ้ม“สามี วันนี้ท่านช่าง... มีเมตตาเหลือเกิน”หวงเจียวเจียวพูดจบ หวังหยวนก็นิ่งอึ้งไปก่อนถามว่า“เป็นอะไรไป? เจ้าจะว่าข้าเสแสร้งหรือไร?”หวงเจียวเจียวรีบส่ายหน้า “ไม่ ไม่ ไม่ คนอื่นอาจเสแสร้ง แต่สามีไม่เคยเป็นเช่นนั้น!”“สิ่งที่ท่านพูด ท่านย่อมทำได้เสมอ... ข้า... ซาบซึ้งใจนัก”หวงเจียวเจียวหน้าแดง ซบลงบนอกของหวังหยวน“หืม แม่ตัวแสบ คืนนี้ยังไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำเลยไม่ใช่หรือ? สามีมาแล้ว!”หวังหยวนเห็นหวงเจียวเจียวเป็นเช่นนี้ก็กระโจนเข้าใส่นางทันทีในขณะนี้ความสุขสมล่องลอยไปทั่วทั้งห้อง เสียงแห่งความสุขก็ดังไปทั่ว“โอ๊ย... เมื่อวานนี้เพิ่งจะ...”หวงเจียวเจียวจะสู้ แต่ไม่นานก็พ่ายแพ้!คืนนี้จะเป็นค่ำคืนแห่งความหฤหรรษ์โดยแท้!นอกจากทั้งสองแล้ว หงหยิ่งและเฉินอวิ๋นจื้อที่อยู่ในห้องก็กำลังเร่าร้อน!“เรา... เป็นสามีภรรยากันแล้ว...”“คืนแต่งงานยังไม่ได้เข้าหอ... วันนี้จึง...”เฉินอวิ๋นจื้อกอดหงหยิ่งแล้วพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาหงหยิ่งไม่ลังเลเลย การต่อสู้ระหว่างทั้งสองครั้งนี้หนักหน่วงกว่าของหวังหยวนเสียอีก!
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1638
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1637
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1636
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1635
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
