Share
บทที่ 1275
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1276
“ลูกพี่ คุณชายไม่มาด้วยหรือ?”เฉินอวิ๋นจื้อรู้สึกประหลาดใจมากเกาเล่อได้ยินดังนั้นก็ตอบว่า “เดิมทีจะมาแล้ว แต่จู่ ๆ อ๋องหลงซีก็มาหารือธุระด้วย คุณชายจึงไม่สะดวกที่จะปฏิเสธ ยิ่งกว่านั้นคือสถานะของเจ้าก็ไม่ธรรมดาด้วย ดังนั้น... คุณชายจึงให้ฮูหยินมาแสดงความยินดีแทน”ในเวลานี้เกาเล่อพูดด้วยรอยยิ้ม เมื่อพูดจบ หวงเจียวเจียวก็พูดว่า“เหล่าเฉิน นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน นี่คงจะเป็นภรรยาของเจ้าใช่หรือไม่”เฉินอวิ๋นจื้อมีความสุขมาก รีบพูดว่า “นี่คือภรรยาของข้าเอง ฮูหยินโปรดอย่าได้หยอกล้อเลยขอรับ”“ฮ่าฮ่า โชคดีจริง ๆ นะเหล่าเฉิน หลังจากนี้เจ้าต้องดูแลนางให้ดีนะเข้าใจหรือไม่? นางอุตส่าห์เดินทางมาจากอาณาจักรต้าอันเพื่อมาอยู่ที่นี่กับเจ้า ถือว่าเป็นการยอมละทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนของตน ถ้าหากเจ้าทำตัวไม่ดีกับนาง ข้าจะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยเจ้าไป!”หวงเจียวเจียวพูดพลางจับมือหงหยิ่งและหัวเราะแม้ว่าสีหน้าของหงหยิ่งจะไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ยังคงยิ้มอยู่นางไม่คิดว่าจะโชคร้ายถึงเพียงนี้ หวังหยวนไม่มา!เดิมทีนางเตรียมกลวิธีสังหารไว้แล้ว!นางคิดแม้กระทั่งว่าจะฆ่าเฉินอวิ๋นจื้อ เกาเล่อและหวังหยวนให้หมด!ให
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1277
หงหยิ่งหน้าแดงก่ำ สุราแรงเหลือเกิน ตอนนี้นางเริ่มเมาเล็กน้อยแล้ว!“ไม่... ไม่ดื่มแล้ว ข้า...”หงหยิ่งรีบพูด หากดื่มต่อไปอีกคงจะเกิดเรื่องเป็นแน่!แต่เกาเล่อเพียงแค่ยกยิ้มแล้วพูดว่า “น้องสะใภ้ สุราแก้วนี้ข้าขอมอบให้แด่เจ้าทั้งสอง ขอให้แก่เฒ่าด้วยกัน ครองรักกันตลอดไป!”กล่าวจบ เกาเล่อก็หยิบสุราธรรมดาอีกแก้วขึ้นมายกซดรวดเดียว!จากนั้นก็มองไปที่เฉินอวิ๋นจื้อและหงหยิ่ง“ขอบคุณขอรับพี่ใหญ่!”เฉินอวิ๋นจื้อไม่พูดพร่ำทำเพลง ดื่มสุรากระดูกเสือหมดไปอีกถ้วยส่วนหงหยิ่ง...ก็ได้แต่ฝืนใจดื่มตอนนี้เกาเล่อเหลือบมองไปที่หวงเจียวเจียว ซึ่งนางเองก็เข้าใจที่จริงแล้วการกระทำเช่นนี้ไม่ได้เกินเลยสำหรับพวกเขาเพราะคู่บ่าวสาวล้วนต้องดื่มสุรากระดูกเสือ!และนางกับเขาเพิ่งจะดื่มไปสักเท่าไหร่กันเชียว ตามปกติแล้วเมื่อมีแขกเหรื่อมาร่วมงานมากมาย ก็ล้วนต้องฉลองให้ด้วยสุราแม้ว่าพวกเขาจะสงสัยหงหยิ่ง แต่หากสตรีผู้นี้ไม่ได้มีเจตนาร้าย การกระทำเช่นนี้ของพวกเขาก็ไม่ถือว่าเป็นการวางแผนทำร้ายหญิงสาวที่ยินยอมแต่งงานกับชายหนุ่มแล้วเข้าห้องหอกัน จะยังต้องใส่ใจเรื่องความสัมพันธ์ทางกายอีกหรือ?ยิ่งไปกว่านั้น หา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1278
เกาเล่อที่อยู่ด้านนอกได้ยินทุกสิ่งอย่างชัดเจน!สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที!“หงหยิ่ง... แท้จริงแล้ว... มีปัญหา!”เกาเล่อพึมพำจบก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ในใจเต็มไปด้วยความลังเลว่าจะฆ่านางเลยดีหรือไม่!เพราะนางเป็นหญิงสาวที่เพิ่งแต่งงานกับสามี ทั้งที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานาน แต่กลับไม่ยอมให้ร่วมหอ ทั้งยังถึงขั้นทำให้สามีหมดสติด้วย!ค่ำคืนแรกหลังแต่งงานมีค่าดั่งทอง หากไม่ทำจะถือเป็นลางไม่ดี!เหตุใดนางจึงต้องทำให้เฉินอวิ๋นจื้อหมดสติด้วย?หลังจากสงสัยเพราะประเด็นนี้แล้ว เขาก็แอบจากไปอย่างเงียบเชียบหลังจากเกาเล่อกลับไปแล้ว ก็เล่าเรื่องนี้ให้หวังหยวนฟัง!หวังหยวนได้ฟังเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่นในทันที!“ทุบเฉินอวิ๋นจื้อจนหมดสติหรือ!”เรื่องนี้ทำให้สีหน้าของหวังหยวนไม่ดีเลย!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนในโลกนี้ แต่เขาก็เข้าใจดีว่าในโลกนี้คืนแรกแห่งการแต่งงานมีความสำคัญอย่างยิ่ง ในคืนนี้ตราบใดที่ทั้งสองยินยอมแต่งงานกัน ก็ย่อมไม่มีใครไม่เต็มใจ!แน่นอนว่าเว้นแต่จะมีสถานการณ์พิเศษ แต่ทั้งสองต่างก็แต่งงานด้วยความสมัครใจ และยังดื่มสุรากระดูกเสือร่วมกันด้วย ก็ยิ่งน่าจะได้ร่วมสุขกันในคื
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1279
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอันใด เมื่อหวังหยวนตัดสินใจแล้วก็ไม่ได้เก็บมาคิดมากอีกความคิดของเขาทั้งหมดจดจ่ออยู่ที่วังหลวงเพราะเจิ้งกุ้ยเหรินยังคงถูกกักบริเวณระหว่างการสอบสวน!เพียงแต่ว่าอ๋องหลงซียังไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ ในช่วงนี้ เจิ้งกุ้ยเหรินผู้นี้ก็ดูเหมือนจะไม่มีความเคลื่อนไหวใดเลยเช่นกัน!เรื่องนี้อ๋องเจิ้นตงได้ลงมือใช้กลอุบายหลากหลาย!ในเวลานี้อ๋องเจิ้นตงได้เรียกหวังหยวน อ๋องหลงซีและอ๋องถูหนานมาประชุมกันทั้งสี่คน เพื่อปรึกษากันว่าจะจัดการกับเจิ้งกุ้ยเหรินอย่างไรเมื่อหวังหยวนและอ๋องหลงซีได้ยินเช่นนั้นก็สบตากัน แววตาแฝงไปด้วยรอยยิ้ม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดมากนักทันใดนั้นอ๋องเจิ้นตงก็เอ่ยขึ้นว่า“แม้ว่าข้อเท็จจริงจะยังไม่ชัดเจนนัก แต่... คนข้างกายของเจิ้งกุ้ยเหรินเป็นผู้วางยาพิษด้วยตนเอง แต่หลังจากนั้นก็ได้ฆ่าตัวตาย ข้าคิดว่าเป็นกลอุบายของเจิ้งกุ้ยเหริน ฮึ่ม! ต้องการใช้เรื่องเช่นนี้ปกปิดความผิดของตนเอง คิดจะปิดบังพวกเรา ช่างเป็นความคิดที่เพ้อฝันยิ่งนัก!”“ดังนั้นตอนนี้เราต้องลงโทษเจิ้งกุ้ยเหรินแล้ว!”อ๋องเจิ้นตงเอ่ยขึ้นตามตรงด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเมื่ออ๋องถูหนานได้ฟังเช่นน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1280
“อากู่ต๋า หน้าที่ของท่านก็คือการปกป้องชายแดน เรื่องในวังหลวงเกรงว่าท่านคงจะลงมือจัดการไม่ได้ ดังนั้น... พวกเราทั้งสองก็ไม่ต้องมาสร้างความวุ่นวายที่นี่แล้ว ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองเถิด”เมื่อพูดจบ หวังหยวนก็หัวเราะแล้วจากไปพร้อมกับอากู่ต๋าซึ่งภาพนี้ทำให้สีหน้าของอ๋องเจิ้นตงดูไม่สู้ดีนัก แต่ก็พูดอะไรไม่ออกเรื่องเช่นนี้เป็นเรื่องที่ทหารองครักษ์เมืองหวงและองครักษ์เงาต้องสืบสวน หากพวกเขาตรวจสอบไม่ได้ก็เป็นปัญหาของพวกเขาหวังหยวนและอากู่ต๋าไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบที่นี่ ดังนั้นเมื่อพวกเขาจากไป อ๋องเจิ้นตงจึงไม่ได้พูดอะไรมาก“อ๋องหลงซี ท่านตั้งใจจะถ่วงเวลาเรื่องนี้จริงหรือ?”อ๋องเจิ้นตงเอ่ยถาม อ๋องหลงซีฟังแล้วก็หัวเราะทันที“อ๋องเจิ้นตง ท่านคิดจริงหรือว่าองครักษ์เงาของข้าจะสืบสวนเรื่องนี้ไม่พบ?”น้ำเสียงของอ๋องหลงซีเรียบเฉยมาก เมื่ออ๋องเจิ้นตงได้ยินก็ขมวดคิ้ว หัวใจสั่นสะท้านขึ้นมาทันที!เพราะประโยคนี้มีความหมายแฝงเร้นอยู่มากมาย!“อ๋องหลงซี ท่านสืบสวนพบแล้ว เหตุใดจึงไม่ลงโทษอีก? หรือว่ายังต้องการปกป้องเจิ้งกุ้ยเหรินอยู่?”อ๋องเจิ้นตงยังพูดเช่นนี้อีก อ๋องหลงซีจึงหัวเราะขึ้นแล้วกล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1281
อ๋องหลงซีก็หัวเราะทันทีและอดพูดไม่ได้ว่า “คนของท่านหรือ? อ๋องเจิ้นตง ที่นี่ไม่มีใครอยู่เหนือกฎหมายบ้านเมือง คนของท่านมาจากที่ใดกัน?”“คนของท่านล้วนเป็นคนของไทเฮาและไท่จื่อ!”“ข้าขอบอกความจริงแก่ท่านว่าก่อนที่ทหารองครักษ์ผู้นี้จะติดตามท่าน เขาเคยเป็นคนของหน่วยองครักษ์เงาของพวกข้า!”“บอกตามตรงว่ามีหลายเรื่องที่ข้าไม่ประสงค์จะกล่าวออกมา เพราะต้องการรักษาสมดุลของทุกอย่างไว้ และต้องการให้โอกาสแก่ท่านด้วย!”“ไม่เช่นนั้นข้าก็สามารถจับกุมท่านเพื่อให้ไทเฮาลงโทษได้”“แต่ว่า...หลังจากที่ฮ่องเต้องค์ก่อนและอ๋องเซ่อเป่ยสิ้นพระชนม์ เหลือเพียงพวกเราพี่น้องสามคน ข้าก็ไม่ต้องการ... ให้ท่านต้องประสบชะตากรรมเดียวกัน!”“ดังนั้น...อ๋องเจิ้นตง บางสิ่งบางอย่างไม่ควรกระทำ ท่านก็อย่าดื้อรั้นต่อไปเลย!”“ไม่เช่นนั้นผู้ที่จะต้องบาดเจ็บสาหัสก็คือตัวท่านเอง เชื่อข้าเถิด!”“ยิ่งกว่านั้นคือเมื่อไทเฮาจากไป ท่านได้มอบอำนาจอันยิ่งใหญ่ไว้ในมือของหวังหยวน หากเขาจะสังหารท่านเพราะเรื่องนี้! ก็ไม่มีผู้ใดสามารถขัดขวางได้!”“เมื่อไทเฮาเสด็จกลับมา ท่านก็จะไม่แก้แค้นให้แก่ท่าน บุคคลอื่นท่านอาจจะไม่ใส่ใจได้ แต่หวังหยวน...
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1282
เมื่อหวังหยวนพูดจบ อ๋องถูหนานก็เข้าใจแล้ว ขณะที่ยังคงประหลาดใจก็ถอนหายใจเมื่อคิดว่าอ๋องเจิ้นตงผู้นี้มีปัญหาจริง ๆ!ครั้งก่อนยังได้รับการอภัยโทษไปแล้ว แต่แล้วเขาเล่า?ยังคงไม่สำนึกผิด กลับก่อเรื่องเช่นนี้อีก ยากที่จะเข้าใจได้จริง ๆ!“อ๋องเจิ้นตงมีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง ท่านเรียกข้าออกมา อ๋องหลงซีคงจะได้เปิดอกพูดกับเขาแล้วกระมัง?”อ๋องถูหนานพูดจบ หวังหยวนก็พยักหน้า“น่าจะเป็นเช่นนั้น ไม่ทราบว่าอ๋องหลงซีจะสามารถโน้มน้าวเขาได้หรือไม่ หากโน้มน้าวไม่ได้ คนผู้นี้... เห็นทีต้องลงมือจัดการเสียแล้ว!”หลังจากที่หวังหยวนพูดเช่นนี้ อ๋องถูหนานก็พยักหน้า“เรื่องที่ไทเฮาจากไปแล้วให้เจิ้งกุ้ยเหรินและอันกุ้ยเหรินร่วมกันดูแลวังชั้นใน แล้วให้พวกเราทั้งสี่ร่วมกันปกครองนั้น!”“ก็เพื่อรักษาสมดุล หากมีเพียงพวกเราสามคน เรื่องนี้... คงจะยิ่งวุ่นวายยิ่งขึ้น!”อ๋องถูหนานรู้จุดประสงค์ของไทเฮามานานแล้ว การให้สี่คนร่วมกันบริหารราชการแผ่นดินย่อมดีกว่าสามคนเพราะหากในสามคนนี้ สองคนร่วมมือกันก็จะกลายเป็นผู้ครอบงำราชสำนักไม่ใช่หรือ!สี่ท่านอย่างน้อยก็มีหวังหยวนและอ๋องหลงซีที่จะไม่ทำเช่นนั้น!เช่นนี้อย่างน้อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1283
ขณะที่เฉินอวิ๋นจื้อกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น หงหยิ่งกลับรู้สึกห่อเหี่ยวใจเสียเหลือเกิน!เมื่อคืนยังสามารถหนีรอดมาได้อย่างหวุดหวิด แล้วคืนนี้จะทำอย่างไรดีเล่า?แต่งงานแล้วจะไม่เข้าห้องหอกันก็คงไม่ได้กระมัง?ขณะที่หงหยิ่งยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีนั้น เกาเล่อก็มาถึง!เขาหัวเราะทันทีที่ก้าวเข้าประตูมา“วันนี้เป็นวันแรก ข้ามาแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวแต่เช้าเลย พวกเจ้าทั้งสองคงไม่คิดว่าข้ามาโดยไม่เชิญหรอกกระมัง?”เกาเล่อพูดกลั้วหัวเราะ เมื่อเฉินอวิ๋นจื้อได้ยินเช่นนั้นก็รีบกล่าวว่า “ลูกพี่ ท่านพูดอะไรเช่นนั้น พวกเราจะคิดเช่นนั้นได้อย่างไรเล่า!”เกาเล่อฟังแล้วก็หัวเราะเช่นกัน แล้วกล่าวว่า “ไม่คิดก็ดีแล้ว เหล่าเฉินเอ๋ย วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อจะบอกเรื่องหนึ่งกับเจ้า”เฉินอวิ๋นจื้อรีบกล่าวว่า “ลูกพี่ ท่านว่ามาเถิด”เกาเล่อไม่ได้ปิดบัง พูดตามตรงไปว่า “บัดนี้ในเมืองหวงแห่งนี้มีข้าและคุณชายอยู่ที่นี่แล้ว เจ้าจึงไม่ต้องกังวล”“แต่เจ้ามีความสามารถโดดเด่น เจ้าได้จัดการเรื่ององค์กรเครือข่ายผีเสื้อในเมืองหวงแห่งนี้ได้เป็นอย่างดี ดังนั้น... ข้าจึงได้ปรึกษากับคุณชายแล้วว่าจะส่งเจ้าไปที่หมานอี๋ เจ้าคิ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
