พลาด

เพียงกลั้นหายใจ ทุกอย่างก็เป็นไปตามครรลองของมันชิงซียิ้มเมื่อจงเจียนพลิกร่างใหญ่ขึ้นทาบทับ เอวหนาขยับขึ้นลงรัวเร็ว เสียงครางเบาๆ เล็ดลอดออกมาแค่พองามตามจังหวะขยับกาย ทั้งๆ ที่อยากจะเปล่งเสียงร้องมากกว่านั้น แต่เกรงว่าจะไม่งาม มืออุ่นของจงเจี้ยนจับเอวบางให้พลิกขึ้นด้านบนปล่อยให้ชิงซีควบม้าเสียอย่างที่ตั้งใจ สวรรค์ลอยเด่นตรงหน้าคนทั้งคู่ แม้จะผิดที่ผิดทาง แต่ทว่าจงเจี้ยนผู้ไม่เคยผ่านหญิงใดมีหรือจะระงับใจได้ ชิงซีผู้ซึ่งในทุกวันนั่งเฝ้าตำรากามสูตรด้วยอายุที่เพิ่มขึ้นในทุกวัน หมายจะมัดใจบุรุษในการร่วมหอในครั้งแรก จึงกลายเป็นว่าการรอคอยของทั้งสองสิ้นสุดลงในทันทีเมื่อร่างสองร่าง ขย่มเขย่าจนฉุดดึงกันขึ้นสวรรค์ที่ตั้งตารอมานานแสนนาน

“อ่าาาาา องค์หญิงจงเจี้ยนไม่อาจขาดท่านได้อีกแล้ว”

น้ำเสียงแหบพร่า ชิงซีกดริมฝีปากกับปากอุ่นแทนคำตอบฟุบหน้าลงบนอกอวบ ที่อยากจะขย้ำขยี้เสียอีกที

“ท่านขุนพลลลลล”

“ท่านขุนพล”

เสียงเรียกดังมาจากแมกไม้หนาทึบดังแว่วเข้ามาภายในถ้ำ ชิงซีรวบอาภรณ์ขึ้นสวมใส่ จงเจี้ยนตวัดสายรัดเอวรัดเอวกิ่วให้กับชิงซีอย่างรู้งาน ส่วนเขาสะบัดเสื้อขึ้นสวมใส่อย่างเร่งรีบ

ขบวนทัพที่ตามมาถึงที่ ไม