บทที่ 5 เบาะแสจากหอพัก

หลังจากออกจากมหาวิทยาลัย ซาเอบะและหลินหลินเดินทางกลับไปยังหอพักของเมย์อีกครั้ง ทั้งสองรู้สึกว่ามีบางอย่างที่พวกเขาอาจจะมองข้ามไปในการตรวจสอบครั้งแรก

เมื่อกลับมาถึงห้องของเมย์ ซาเอบะตัดสินใจตรวจสอบรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาจเป็นเบาะแสสำคัญ เขาเริ่มจากการค้นหาที่อยู่ของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เช่น โทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ของเมย์ ซึ่งอาจมีข้อมูลสำคัญสามารถเชื่อมโยงและเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเธอ

"หลินหลิน คุณรู้ไหมว่าเมย์เก็บคอมพิวเตอร์หรือโทรศัพท์ไว้ที่ไหน?" ซาเอบะถาม

"ปกติเธอจะเก็บไว้ในลิ้นชักข้างเตียงค่ะ" หลินหลินตอบพร้อมกับชี้ไปยังลิ้นชักที่ว่า

ซาเอบะเปิดลิ้นชักและพบว่าโทรศัพท์ของเมย์ยังคงอยู่ที่นั่น แต่คอมพิวเตอร์หายไป ซาเอบะรู้สึกว่ามันแปลก เพราะคนส่วนใหญ่มักจะพกโทรศัพท์ติดตัวตลอดเวลา แต่การที่คอมพิวเตอร์หายไปอาจหมายถึงมันอาจจะถูกใครบางคนเอาไปเพื่อปิดบังข้อมูลสำคัญ

"ใครบางคนอาจจะเอาคอมพิวเตอร์ไปเพื่อปกปิดอะไรบางอย่าง" ซาเอบะกล่าว "แต่ทำไมถึงไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วย?"

ซาเอบะตัดสินใจเปิดโทรศัพท์ของเมย์เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม แต่เขาพบว่ามันถูกล็อคด้วยรหัสผ่าน เขาจึงขอให้หลินหลินช่วยเดารหัสผ่านที่เป็นไปได้ หลินหลินนึกถึงนิสัยส่วนตัวของเมย์

"ลองรหัสวันเกิดของเธอดูค่ะ" หลินหลินแนะนำ

ซาเอบะลองใส่วันเกิดของเมย์ และโชคดีที่มันได้ผล โทรศัพท์ถูกปลดล็อค เขาเริ่มสำรวจข้อความและอีเมลของเมย์ หวังว่าจะเจอเบาะแสเพิ่มเติม

ขณะที่ซาเอบะเลื่อนดูข้อความ เขาพบว่ามีข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก ที่ส่งมาถึงเมย์หลายครั้ง ในข้อความนั้นเป็นเพียงประโยคสั้น ๆ ที่ดูน่ากลัว เช่น "ฉันรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน" และ "เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้"

"ดูเหมือนเมย์จะถูกข่มขู่จริง ๆ" ซาเอบะกล่าว

หลินหลินตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความเหล่านั้น "ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอมีคนตามแบบนี้"

ซาเอบะเก็บข้อความเหล่านั้นไว้เป็นหลักฐาน และตัดสินใจที่จะสืบหาว่าใครเป็นคนส่งข้อความเหล่านี้

"เราต้องหาว่าเบอร์นี้เป็นของใคร" ซาเอบะกล่าว "มันอาจจะเป็นกุญแจสำคัญในการหาตัวเมย์"