Share
บทที่ 27 การหลบหนีที่ตึงเครียด
Related chapter
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 28 กับดักมืดมน
หลังจากหลบหนีจากตำรวจได้อย่างหวุดหวิด ซาเอบะและหลินหลินรู้ดีว่าความอันตรายยังคงตามมาไม่หยุด พวกเขาพยายามตั้งสติอยู่ในร้านร้างที่ซ่อนตัวอยู่ เสียงภายนอกเงียบลงไปชั่วขณะ แต่ความรู้สึกไม่ปลอดภัยยังคงปกคลุม“เราต้องออกไปจากที่นี่ก่อนที่พวกเขาจะกลับมา” ซาเอบะพูดเสียงเบา ขณะที่มองไปรอบ ๆ ร้านเพื่อหาทางออก“แล้วเราจะไปที่ไหน?” หลินหลินถามเสียงเบา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล“ฉันมีที่หนึ่งอยู่ในใจ แต่เราต้องระวังตัวให้มากกว่านี้” ซาเอบะตอบ ก่อนที่เขาจะคว้ามือของหลินหลินแล้วพาเธอออกจากร้านอย่างเงียบ ๆทั้งคู่ค่อย ๆ ย่องออกไปในความมืด ซาเอบะใช้ทักษะในการสอดแนมเพื่อตรวจสอบว่ามีใครตามพวกเขามาหรือไม่ ทุกก้าวเป็นไปอย่างระมัดระวัง เพราะเขารู้ว่าพวกตำรวจอาจวางแผนอะไรบางอย่างไว้แล้วขณะพวกเขากำลังเดินไปตามถนนที่เงียบสงบ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องจากข้างหน้า ซาเอบะชะงักและดึงหลินหลินไปหลบข้างกำแพง “ระวัง เราอาจจะเจอกับดัก” เขากระซิบเบา ๆ“อะไรนะ? กับดักเหรอ?” หลินหลินถามด้วยความตกใจ ขณะพยายามมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นอะไรชัดเจน“ใช่ พวกเขาอาจจะรู้ว่าเรากำลังมุ่งหน้าไปที่ไหน และเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว” ซาเอ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 29 ลางสังหรณ์แห่งความมืด
หลังจากหนีจากกลุ่มชายชุดดำได้สำเร็จบนหลังคา ซาเอบะและหลินหลินพักหายใจชั่วครู่ แม้ความเหนื่อยล้าจะเริ่มกัดกินทั้งคู่ แต่พวกเขารู้ดีว่าต้องไม่หยุดนานเกินไป การไล่ล่าครั้งนี้ยังไม่จบ “เราต้องไปให้ไกลจากที่นี่ที่สุด” ซาเอบะพูด ขณะที่มองไปรอบ ๆ เมืองที่เงียบสงัดในยามค่ำคืน “แล้วเราจะไปที่ไหนต่อ?” หลินหลินถามด้วยความกังวล เธอรู้สึกเหมือนมีเงาลาง ๆ คอยตามหลังมาอยู่ตลอดเวลา ซาเอบะครุ่นคิดสักครู่ ก่อนจะตอบ “มีที่หนึ่งที่เราจะปลอดภัยในระยะสั้น ๆ แต่ต้องระวังทุกย่างก้าว เธอพร้อมไหม?” หลินหลินพยักหน้าด้วยความมุ่งมั่น แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความกลัว แต่เธอก็รู้ว่าไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ทั้งคู่รีบปีนลงจากหลังคาแล้ววิ่งฝ่าความมืดของซอยเล็ก ๆ ไป พวกเขามุ่งหน้าสู่ย่านหนึ่งของเมืองที่เงียบสงบ ซึ่งเป็นที่ที่ซาเอบะคาดหวังว่าจะปลอดภัยพอสมควร ทันทีที่พวกเขาไปถึง ซาเอบะหยุดยืนตรงหน้าประตูเหล็กบานหนึ่ง ก่อนจะเคาะประตูเป็นจังหวะลับ หลินหลินมองเขาด้วยความสงสัย ประตูเปิดออกช้า ๆ เผยให้เห็นชายชราในชุดเสื้อคลุมเก่า ๆ ยืนอยู่ด้านใน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยย่นจากกาลเวลา แต่แววตากลับแฝงไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 30 กับดักแห่งความมืด
ซาเอบะและหลินหลินเดินออกจากบ้านของชายชราพร้อมแผนที่โบราณในมือ บรรยากาศรอบตัวพวกเขามืดสนิท มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องรำไรเป็นเครื่องนำทางเท่านั้น หลินหลินรู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก แต่เธอไม่แสดงออกมากนัก เพราะรู้ดีว่าซาเอบะก็พยายามปกป้องเธออย่างเต็มที่"เราจะไปที่ไหนต่อ?" หลินหลินถามเสียงแผ่วซาเอบะเปิดแผนที่ในมือและมองดูสัญลักษณ์ที่ดูยุ่งยาก "แผนที่นี้จะนำเราไปสู่สถานที่ที่ไม่มีใครคาดคิด มันเป็นที่หลบภัยและที่ซ่อนความลับของคนกลุ่มหนึ่ง แต่เราต้องระวัง เพราะเราอาจไม่ใช่คนเดียวที่ต้องการไปถึงที่นั่น"หลินหลินพยักหน้า แม้จะไม่เข้าใจทั้งหมด แต่เธอเชื่อมั่นในซาเอบะมากพอที่จะเดินทางต่อไปด้วยทั้งคู่เริ่มเดินไปตามทางที่แผนที่นำทาง ท่ามกลางความมืดที่ดูเหมือนจะกลืนกินทุกอย่างรอบตัว ความเงียบในตอนกลางคืนทำให้ทุกอย่างดูน่ากลัวกว่าเดิม ทุกย่างก้าวของพวกเขาดูเหมือนจะใกล้กับบางสิ่งที่อันตรายมากขึ้นในไม่ช้า ทั้งคู่เดินมาถึงป่าทึบที่ถูกแสดงในแผนที่ เสียงลมพัดผ่านกิ่งไม้ราวกับเสียงกระซิบเตือนบางอย่าง หลินหลินรู้สึกถึงความเย็นที่แปลกประหลาด มันเหมือนมีบางสิ่งคอยจับตามองพวกเขาอยู่จากในความมืด"ฉันรู้สึกแปล
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 31 หนีสุดขอบอันตราย
เสียงปืนยังคงดังก้องอยู่รอบป่า ซาเอบะยิงสกัดกลุ่มชายชุดดำขณะที่เขาพยายามเคลื่อนตัวไปข้างหน้า กระสุนของเขาเริ่มเหลือน้อยลงเรื่อย ๆ แต่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดบังคับให้เขาคิดหาทางหนีออกจากวงล้อมนี้ให้ได้ขณะนั้นหลินหลินหลบซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา เธอได้ยินเสียงปืนและเสียงฝีเท้าของชายชุดดำที่ค่อย ๆ เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ความกลัวกัดกินหัวใจเธอ แต่เธอกลับต้องคุมสติให้ดีที่สุด เธอรู้ดีว่าการตื่นตระหนกจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีกซาเอบะเล็งยิงอีกครั้ง เขาล้มชายชุดดำลงได้หนึ่งคน แต่มีอีกหลายคนที่ยังตามมาไม่หยุด “เราต้องหนีเดี๋ยวนี้!” เขาคิดอย่างรวดเร็ว ขณะที่มองหาทางหนีที่หลงเหลืออยู่“ไปทางนี้!” เสียงตะโกนของหลินหลินดังขึ้นจากด้านหลัง เธอชี้ไปที่ทางเล็ก ๆ ที่มองไม่ค่อยชัดเจนในป่าทึบ ซาเอบะหันไปมองก่อนจะตัดสินใจตามเธอ ทั้งคู่รีบวิ่งผ่านความมืดไปด้วยกัน แม้จะเหนื่อยล้าและบาดเจ็บ แต่พวกเขาก็รู้ว่าไม่มีเวลาให้หยุดพักขณะที่พวกเขาวิ่งฝ่าความมืดและความหวาดกลัว เสียงฝีเท้าของกลุ่มชายชุดดำยังคงไล่ตามไม่หยุด ซาเอบะมองไปที่หลินหลินซึ่งวิ่งข้าง ๆ เขาด้วยความตั้งใจ แม้
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 32 เกมล่าที่ไม่จบสิ้น
น้ำเย็นเฉียบที่กระแทกตัวพวกเขาทำให้ซาเอบะและหลินหลินช็อกไปชั่วขณะ ทั้งคู่ถูกพัดลงไปตามกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก ซาเอบะพยายามคว้าหลินหลินไว้ไม่ให้ไหลไปไกลกว่านี้ พวกเขาต้องต่อสู้กับกระแสน้ำที่แรงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้“จับมือฉันไว้!” ซาเอบะตะโกนท่ามกลางเสียงน้ำเชี่ยวกราก เขาคว้ามือหลินหลินแน่น ขณะที่พยายามพยุงตัวขึ้นจากน้ำ กระแสน้ำพัดพาพวกเขาลงไปตามแม่น้ำที่เต็มไปด้วยโขดหินขรุขระ หินบางก้อนแทบจะบาดผิวพวกเขาเป็นแผลแต่โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บรุนแรงหลังจากต่อสู้กับกระแสน้ำอยู่พักใหญ่ ในที่สุดทั้งคู่ก็ถูกพัดมาที่ตลิ่งน้ำ พวกเขาคลานขึ้นฝั่งด้วยความเหนื่อยล้า หลินหลินหายใจหอบ เหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้หายใจเต็มปอดตั้งแต่เริ่มหนีมา เธอนั่งลงบนพื้นดินชื้นที่เต็มไปด้วยเศษใบไม้และหญ้าเปียก ขณะที่ซาเอบะนั่งเงียบ มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง“เรารอดแล้วใช่ไหม?” หลินหลินถามเสียงสั่น ขณะที่ยังคงมองไปที่ซาเอบะอย่างหวังคำตอบที่ดีซาเอบะหันมามองเธอ สายตาที่เคยอ่อนโยนกลับเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด “ยังไม่รอดดีนัก” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แม้จะพ้นจากน้ำมาได้ แต่เขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่จุดจบขอ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 33 แผนการตอบโต้
เช้าวันใหม่มาถึงพร้อมกับความเงียบสงบของป่า ท่ามกลางเสียงนกร้องและใบไม้ไหวในสายลม หลินหลินตื่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวว่าหลับไปเมื่อไร เธอหันมองซาเอบะที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ เขามองออกไปยังป่าราวกับกำลังวางแผนบางอย่างในหัว"คุณตื่นนานแล้วเหรอ?" หลินหลินถามพลางนั่งลงข้าง ๆ เขา"ใช่ ฉันตื่นตั้งแต่เช้าตรู่" ซาเอบะตอบ เขามองเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "วันนี้เราจะเริ่มตอบโต้พวกมันบ้างแล้ว"หลินหลินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย "เราจะทำยังไง? คุณบอกว่าพวกมันมีทั้งจำนวนและอาวุธที่เหนือกว่าเรา"ซาเอบะยิ้มมุมปากเล็กน้อย "ใช่ มันก็จริงที่พวกมันมีมากกว่าเรา แต่เรามีข้อได้เปรียบอย่างหนึ่ง""อะไรเหรอ?""เราอยู่ในป่าแห่งนี้มาหลายวันแล้ว เรารู้จักพื้นที่นี้ดีขึ้นเรื่อย ๆ" ซาเอบะชี้ไปยังเส้นทางที่ซ่อนอยู่ลึกในป่า "พวกมันอาจจะเก่งในเมือง แต่ในป่าแห่งนี้ เราคือผู้ล่า"หลินหลินนิ่งไปครู่หนึ่ง "แล้วแผนคืออะไร?""เราจะเริ่มด้วยการทำให้พวกมันสับสนและหลงทาง" ซาเอบะอธิบาย "เราจะสร้างกับดักและทำลายเสบียงของพวกมัน ทำให้พวกมันเริ่มอ่อนแรง จากนั้นค่อยหาจังหวะโจมตี"หลินหลินรู้สึกถึงความกล้าหาญที่ซ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 34 การปะทะครั้งใหญ่
เสียงการต่อสู้ยังดังก้องอยู่ในอากาศ ขณะที่ซาเอบะเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว เขาใช้ทักษะการต่อสู้ที่ชำนาญเพื่อเอาชนะศัตรูที่ไม่รู้ตัว ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องหลินหลินและทำให้พวกมันจ่ายค่าเสียหายสำหรับทุกสิ่งที่ทำกับพวกเขาหลินหลินมองดูอยู่ที่มุมหนึ่งของพื้นที่ต่อสู้ เธอรู้สึกถึงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นภายใน แต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากนักนอกจากคอยจับตามองซาเอบะอย่างระมัดระวัง ในขณะที่เขาต่อสู้กับศัตรูทีละคน หลินหลินก็เริ่มเข้าใจถึงความกล้าหาญและความมุ่งมั่นที่อยู่ในตัวเขา“ฉันต้องทำอะไรบางอย่าง” หลินหลินคิดในใจ ขณะที่มองเห็นว่าซาเอบะเริ่มถูกศัตรูล้อมรอบในขณะที่เขาต่อสู้ หลินหลินก็หาทางที่จะเข้าไปช่วย เธอรู้ว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง ซาเอบะอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ เธอจึงตัดสินใจใช้ทักษะการต่อสู้ของเธอที่ฝึกฝนมาจากการเรียนรู้ในมหาวิทยาลัยเธอเลือกใช้ความเงียบและความรวดเร็วเป็นอาวุธ โดยพยายามเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ศัตรูมองเห็น เธอใช้ต้นไม้เป็นที่กำบังแล้วเริ่มลอบเข้าไปใกล้ศัตรูที่กำลังรุมซาเอบะ“ฉันต้องเข้าไปช่วยเขา!” หลินหลินตัดสินใจ เธอพยายามควบคุมความกลัวและมุ่งมั่นที
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 35 อุปสรรคในทาง
ซาเอบะและหลินหลินใช้เวลาที่ผ่านมาในการวางแผนกับดักเพื่อหยุดยั้งกลุ่มศัตรูที่กำลังติดตามพวกเขา ด้วยการนำสิ่งของรอบตัวมาใช้ให้เกิดประโยชน์ที่สุด พวกเขาใช้ไม้และเศษเหล็กสร้างกับดักที่สามารถทำให้ศัตรูสะดุดล้มลงได้ นอกจากนี้ พวกเขายังเลือกสถานที่เพื่อสร้างความได้เปรียบในการต่อสู้“เราจะตั้งกับดักไว้ที่นี่” ซาเอบะชี้ไปที่ทางแคบที่เป็นโค้งเล็กๆ ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ “เมื่อพวกมันมาถึงที่นี่ พวกเราจะให้พวกมันได้ประสบกับกับดักและใช้โอกาสนี้ในการโจมตี”หลินหลินพยักหน้าอย่างมั่นใจ “แต่เราต้องแน่ใจว่าพวกมันจะมาทางนี้จริงๆ” เธอแนะนำ ขณะที่มองไปยังบริเวณรอบๆ เพื่อหาจุดอ่อนที่สามารถใช้ได้พวกเขาใช้เวลานานพอสมควรในการเตรียมการ จนในที่สุดพวกเขาก็มั่นใจว่ากับดักถูกตั้งขึ้นอย่างเรียบร้อย จนถึงเวลาที่จะรอคอยให้ศัตรูเข้ามาเสียงของใบไม้แห้งกรอบดังกังวานในความเงียบสงัด ขณะที่ซาเอบะและหลินหลินซ่อนตัวอยู่ในมุมที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน หลินหลินรู้สึกใจเต้นตึกตัก เพราะรู้ว่าทุกอย่างอยู่ในมือพวกเขาในตอนนี้“เราต้องมีสมาธิ” ซาเอบะเตือน ขณะที่เขาจับมือหลินหลินให้แน่นขึ้น “เมื่อถึงเวลาให้รีบเข้ามาช่วย”เวลาผ่านไปนา
Latest chapter
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 80 หนีสุดชีวิต
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 79 ความหวังในความมืด
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 78 เส้นทางแห่งความเสี่ยง
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 77 การตัดสินใจครั้งสำคัญ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 76 การหลบหนีที่ไม่รอด
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 75 เผชิญหน้ากับความจริง
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 74 วางแผนหลบหนี
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 73 ความช่วยเหลือที่คาดไม่ถึง
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 72 แผนใหม่ในยามวิกฤติ
