เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 30 กับดักแห่งความมืด
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-14 12:20:57
บทที่เกี่ยวข้อง
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 31 หนีสุดขอบอันตราย
เสียงปืนยังคงดังก้องอยู่รอบป่า ซาเอบะยิงสกัดกลุ่มชายชุดดำขณะที่เขาพยายามเคลื่อนตัวไปข้างหน้า กระสุนของเขาเริ่มเหลือน้อยลงเรื่อย ๆ แต่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดบังคับให้เขาคิดหาทางหนีออกจากวงล้อมนี้ให้ได้ขณะนั้นหลินหลินหลบซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา เธอได้ยินเสียงปืนและเสียงฝีเท้าของชายชุดดำที่ค่อย ๆ เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ความกลัวกัดกินหัวใจเธอ แต่เธอกลับต้องคุมสติให้ดีที่สุด เธอรู้ดีว่าการตื่นตระหนกจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีกซาเอบะเล็งยิงอีกครั้ง เขาล้มชายชุดดำลงได้หนึ่งคน แต่มีอีกหลายคนที่ยังตามมาไม่หยุด “เราต้องหนีเดี๋ยวนี้!” เขาคิดอย่างรวดเร็ว ขณะที่มองหาทางหนีที่หลงเหลืออยู่“ไปทางนี้!” เสียงตะโกนของหลินหลินดังขึ้นจากด้านหลัง เธอชี้ไปที่ทางเล็ก ๆ ที่มองไม่ค่อยชัดเจนในป่าทึบ ซาเอบะหันไปมองก่อนจะตัดสินใจตามเธอ ทั้งคู่รีบวิ่งผ่านความมืดไปด้วยกัน แม้จะเหนื่อยล้าและบาดเจ็บ แต่พวกเขาก็รู้ว่าไม่มีเวลาให้หยุดพักขณะที่พวกเขาวิ่งฝ่าความมืดและความหวาดกลัว เสียงฝีเท้าของกลุ่มชายชุดดำยังคงไล่ตามไม่หยุด ซาเอบะมองไปที่หลินหลินซึ่งวิ่งข้าง ๆ เขาด้วยความตั้งใจ แม้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 32 เกมล่าที่ไม่จบสิ้น
น้ำเย็นเฉียบที่กระแทกตัวพวกเขาทำให้ซาเอบะและหลินหลินช็อกไปชั่วขณะ ทั้งคู่ถูกพัดลงไปตามกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก ซาเอบะพยายามคว้าหลินหลินไว้ไม่ให้ไหลไปไกลกว่านี้ พวกเขาต้องต่อสู้กับกระแสน้ำที่แรงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้“จับมือฉันไว้!” ซาเอบะตะโกนท่ามกลางเสียงน้ำเชี่ยวกราก เขาคว้ามือหลินหลินแน่น ขณะที่พยายามพยุงตัวขึ้นจากน้ำ กระแสน้ำพัดพาพวกเขาลงไปตามแม่น้ำที่เต็มไปด้วยโขดหินขรุขระ หินบางก้อนแทบจะบาดผิวพวกเขาเป็นแผลแต่โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บรุนแรงหลังจากต่อสู้กับกระแสน้ำอยู่พักใหญ่ ในที่สุดทั้งคู่ก็ถูกพัดมาที่ตลิ่งน้ำ พวกเขาคลานขึ้นฝั่งด้วยความเหนื่อยล้า หลินหลินหายใจหอบ เหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้หายใจเต็มปอดตั้งแต่เริ่มหนีมา เธอนั่งลงบนพื้นดินชื้นที่เต็มไปด้วยเศษใบไม้และหญ้าเปียก ขณะที่ซาเอบะนั่งเงียบ มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง“เรารอดแล้วใช่ไหม?” หลินหลินถามเสียงสั่น ขณะที่ยังคงมองไปที่ซาเอบะอย่างหวังคำตอบที่ดีซาเอบะหันมามองเธอ สายตาที่เคยอ่อนโยนกลับเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด “ยังไม่รอดดีนัก” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แม้จะพ้นจากน้ำมาได้ แต่เขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่จุดจบขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 33 แผนการตอบโต้
เช้าวันใหม่มาถึงพร้อมกับความเงียบสงบของป่า ท่ามกลางเสียงนกร้องและใบไม้ไหวในสายลม หลินหลินตื่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวว่าหลับไปเมื่อไร เธอหันมองซาเอบะที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ เขามองออกไปยังป่าราวกับกำลังวางแผนบางอย่างในหัว"คุณตื่นนานแล้วเหรอ?" หลินหลินถามพลางนั่งลงข้าง ๆ เขา"ใช่ ฉันตื่นตั้งแต่เช้าตรู่" ซาเอบะตอบ เขามองเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "วันนี้เราจะเริ่มตอบโต้พวกมันบ้างแล้ว"หลินหลินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย "เราจะทำยังไง? คุณบอกว่าพวกมันมีทั้งจำนวนและอาวุธที่เหนือกว่าเรา"ซาเอบะยิ้มมุมปากเล็กน้อย "ใช่ มันก็จริงที่พวกมันมีมากกว่าเรา แต่เรามีข้อได้เปรียบอย่างหนึ่ง""อะไรเหรอ?""เราอยู่ในป่าแห่งนี้มาหลายวันแล้ว เรารู้จักพื้นที่นี้ดีขึ้นเรื่อย ๆ" ซาเอบะชี้ไปยังเส้นทางที่ซ่อนอยู่ลึกในป่า "พวกมันอาจจะเก่งในเมือง แต่ในป่าแห่งนี้ เราคือผู้ล่า"หลินหลินนิ่งไปครู่หนึ่ง "แล้วแผนคืออะไร?""เราจะเริ่มด้วยการทำให้พวกมันสับสนและหลงทาง" ซาเอบะอธิบาย "เราจะสร้างกับดักและทำลายเสบียงของพวกมัน ทำให้พวกมันเริ่มอ่อนแรง จากนั้นค่อยหาจังหวะโจมตี"หลินหลินรู้สึกถึงความกล้าหาญที่ซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 34 การปะทะครั้งใหญ่
เสียงการต่อสู้ยังดังก้องอยู่ในอากาศ ขณะที่ซาเอบะเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว เขาใช้ทักษะการต่อสู้ที่ชำนาญเพื่อเอาชนะศัตรูที่ไม่รู้ตัว ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องหลินหลินและทำให้พวกมันจ่ายค่าเสียหายสำหรับทุกสิ่งที่ทำกับพวกเขาหลินหลินมองดูอยู่ที่มุมหนึ่งของพื้นที่ต่อสู้ เธอรู้สึกถึงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นภายใน แต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากนักนอกจากคอยจับตามองซาเอบะอย่างระมัดระวัง ในขณะที่เขาต่อสู้กับศัตรูทีละคน หลินหลินก็เริ่มเข้าใจถึงความกล้าหาญและความมุ่งมั่นที่อยู่ในตัวเขา“ฉันต้องทำอะไรบางอย่าง” หลินหลินคิดในใจ ขณะที่มองเห็นว่าซาเอบะเริ่มถูกศัตรูล้อมรอบในขณะที่เขาต่อสู้ หลินหลินก็หาทางที่จะเข้าไปช่วย เธอรู้ว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง ซาเอบะอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ เธอจึงตัดสินใจใช้ทักษะการต่อสู้ของเธอที่ฝึกฝนมาจากการเรียนรู้ในมหาวิทยาลัยเธอเลือกใช้ความเงียบและความรวดเร็วเป็นอาวุธ โดยพยายามเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ศัตรูมองเห็น เธอใช้ต้นไม้เป็นที่กำบังแล้วเริ่มลอบเข้าไปใกล้ศัตรูที่กำลังรุมซาเอบะ“ฉันต้องเข้าไปช่วยเขา!” หลินหลินตัดสินใจ เธอพยายามควบคุมความกลัวและมุ่งมั่นที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 35 อุปสรรคในทาง
ซาเอบะและหลินหลินใช้เวลาที่ผ่านมาในการวางแผนกับดักเพื่อหยุดยั้งกลุ่มศัตรูที่กำลังติดตามพวกเขา ด้วยการนำสิ่งของรอบตัวมาใช้ให้เกิดประโยชน์ที่สุด พวกเขาใช้ไม้และเศษเหล็กสร้างกับดักที่สามารถทำให้ศัตรูสะดุดล้มลงได้ นอกจากนี้ พวกเขายังเลือกสถานที่เพื่อสร้างความได้เปรียบในการต่อสู้“เราจะตั้งกับดักไว้ที่นี่” ซาเอบะชี้ไปที่ทางแคบที่เป็นโค้งเล็กๆ ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ “เมื่อพวกมันมาถึงที่นี่ พวกเราจะให้พวกมันได้ประสบกับกับดักและใช้โอกาสนี้ในการโจมตี”หลินหลินพยักหน้าอย่างมั่นใจ “แต่เราต้องแน่ใจว่าพวกมันจะมาทางนี้จริงๆ” เธอแนะนำ ขณะที่มองไปยังบริเวณรอบๆ เพื่อหาจุดอ่อนที่สามารถใช้ได้พวกเขาใช้เวลานานพอสมควรในการเตรียมการ จนในที่สุดพวกเขาก็มั่นใจว่ากับดักถูกตั้งขึ้นอย่างเรียบร้อย จนถึงเวลาที่จะรอคอยให้ศัตรูเข้ามาเสียงของใบไม้แห้งกรอบดังกังวานในความเงียบสงัด ขณะที่ซาเอบะและหลินหลินซ่อนตัวอยู่ในมุมที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน หลินหลินรู้สึกใจเต้นตึกตัก เพราะรู้ว่าทุกอย่างอยู่ในมือพวกเขาในตอนนี้“เราต้องมีสมาธิ” ซาเอบะเตือน ขณะที่เขาจับมือหลินหลินให้แน่นขึ้น “เมื่อถึงเวลาให้รีบเข้ามาช่วย”เวลาผ่านไปนา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 36 เส้นทางที่มืดมน
หลังจากที่ซาเอบะและหลินหลินสามารถหลบหนีจากการต่อสู้ที่เกือบทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บ พวกเขาก็เดินต่อไปอย่างระมัดระวัง ในป่าลึกที่เต็มไปด้วยความเงียบสงัด ทั้งสองรู้ว่าศัตรูยังคงตามล่าพวกเขาอยู่“เราต้องหาเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด” หลินหลินพูดขึ้น ขณะที่มองไปรอบ ๆ เพื่อหาทางออก “ที่นี่ดูเหมือนจะไม่มีทางออกที่แน่นอน”ซาเอบะพยักหน้า “เราควรหาที่ซ่อนตัวก่อนเพื่อวางแผนต่อไป”พวกเขาหาเส้นทางไปยังที่ซ่อนตัวที่เป็นพื้นที่ลึกเข้าไปในป่า ซึ่งดูเหมือนจะเป็นที่หลบซ่อนที่ดี มีพุ่มไม้หนาทึบและต้นไม้ใหญ่ให้การป้องกัน พวกเขานั่งอยู่ที่นั่นในความเงียบและใช้เวลาในการปรับความคิด“ตอนนี้เราต้องคิดให้ดีว่าต่อไปเราควรทำอย่างไร” ซาเอบะเริ่ม “เราต้องการข้อมูลเกี่ยวกับศัตรู”“ข้อมูล?” หลินหลินถาม “เราจะหามันได้จากไหน?”“เราต้องหาคนที่อาจมีข้อมูลที่เราต้องการ” ซาเอบะกล่าว “ลองนึกถึงเพื่อนของคุณหรือคนที่เกี่ยวข้องกับการสืบสวนนี้”“อาจจะเป็นอาจารย์ของฉัน” หลินหลินเริ่มคิด “เขาเป็นคนที่รู้จักกับหลายคนในวงการนี้”“ถ้าอย่างนั้น เราต้องหาวิธีที่จะติดต่อเขา” ซาเอบะตอบ “แต่เราต้องระวังตัวให้มากที่สุด”หลินหลินรู้สึกตื่นเต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 37 การเผชิญหน้าในความมืด
ซาเอบะและหลินหลินมองไปที่กลุ่มคนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เสียงกระซิบของพวกเขาดังเข้ามาในหู ทำให้ทั้งสองรู้สึกตึงเครียด พวกเขารู้ดีว่าทุกการเคลื่อนไหวต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคยเช่นนี้“ดูเหมือนพวกเขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่างที่สำคัญ” ซาเอบะกระซิบ ขณะพยายามฟังเสียงของกลุ่มคนเหล่านั้น“เราต้องหาทางเข้าไปใกล้กว่านี้ แต่ไม่ให้พวกเขารู้ตัว” หลินหลินกล่าวอย่างระมัดระวัง ขณะที่พวกเขาเริ่มเคลื่อนตัวไปยังจุดที่มืดมนที่สุดทั้งสองพยายามใช้ความเงียบและความมืดเป็นประโยชน์ ทำให้ไม่ถูกเปิดเผยตัวตน ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้กลุ่มคนมากขึ้น หลินหลินเริ่มแอบได้ยินบางคำที่พวกเขาพูดกัน“ถ้าเราจัดการได้ พวกเขาจะไม่รอดไปถึงเช้า” เสียงหนึ่งในกลุ่มพูดด้วยความมั่นใจ“แต่เราต้องระวังเพราะพวกเขาอาจมีความช่วยเหลือ” อีกคนตอบเสียงต่ำซาเอบะและหลินหลินแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขารู้สึกว่ากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่กลุ่มคนดูเหมือนจะมีแผนที่จะกำจัดพวกเขา“ถ้าเราไม่ทำอะไรซักอย่าง เราอาจจะเป็นเป้าหมายต่อไป” หลินหลินพูดเสียงเบา ขณะที่เธอรู้สึกว่าเวลาไม่อยู่ข้างพวกเขา“เราต้องหาท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14นักสืบจากต่างแดน บทที่ 38 การจัดการกับปัญหา
ซาเอบะและหลินหลินเดินเข้าไปในที่หลบภัยของกลุ่มคนที่เพิ่งพบเจอ พวกเขามองไปรอบ ๆ ที่นั่นมีความวุ่นวายอยู่บ้าง ผู้คนต่างพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวล่าสุดของศัตรู ขณะที่บางคนกำลังเตรียมตัวสำหรับการป้องกัน “เราต้องวางแผนให้ดี” ซาเอบะพูดกับกลุ่มคนที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ “ถ้าเราไม่ร่วมมือกัน เราจะไม่มีทางเอาชนะพวกเขาได้” “เราไม่สามารถไว้ใจใครได้ง่าย ๆ” ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด “เราเคยถูกหลอกลวงมาแล้ว” “เรารู้ว่าคุณกังวล แต่ตอนนี้เราต้องรวมพลังกัน” หลินหลินเสริม “ทุกคนที่นี่ต่างมีเป้าหมายเดียวกัน คือการเอาชนะศัตรู” ในขณะที่พูดคุยกัน ซาเอบะเริ่มเก็บข้อมูลเกี่ยวกับสมาชิกในกลุ่ม เขารู้ว่าการเข้าใจความสามารถและจุดอ่อนของแต่ละคนจะเป็นกุญแจสำคัญในการวางแผน “ใครในที่นี่มีทักษะการต่อสู้?” ซาเอบะถามเสียงดัง เพื่อให้ทุกคนได้ยิน หลายคนยกมือขึ้น ซาเอบะมองไปที่ชายคนหนึ่งที่ดูมีประสบการณ์ เขามีรอยแผลเป็นบนใบหน้า แสดงถึงการต่อสู้มากมายในอดีต “ผมชื่อโจ” ชายคนนั้นกล่าว “ผมเคยเป็นทหาร มีทักษะในการต่อสู้และการวางแผน” “ยอดเยี่ยม!” ซาเอบะพูดด้วยความตื่นเต้น “เราต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14
บทล่าสุด
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 168 การวางแผนครั้งใหม่
เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้น รถของซาเอบะและทาเคชิก็แล่นกลับมายังสำนักงานลับที่พวกเขาใช้เป็นฐานชั่วคราว เมย์ หลินหลิน และอาคิระยืนรออยู่ด้านหน้าอาคารเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของเขตชานเมือง สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวลและเหน็ดเหนื่อย “กลับมาแล้ว” ทาเคชิกล่าวพลางเปิดประตูรถ “ทุกอย่างเป็นไปตามแผน” “ได้ข้อมูลที่ต้องการไหม?” หลินหลินถามทันที ซาเอบะพยักหน้า เขาชูแฟลชไดรฟ์ในมือขึ้น “รายชื่อเป้าหมายทั้งหมดอยู่ในนี้ รวมถึงที่ตั้งขององค์กรด้วย” “แล้วแผนต่อไปล่ะ?” เมย์ถาม สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความกดดัน “เราต้องพักก่อน” ซาเอบะตอบเสียงเรียบ “ทุกคนต้องพร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้” พวกเขาทั้งหมดเดินเข้าไปในสำนักงาน ทาเคชิล็อกประตูทันทีเพื่อป้องกันการถูกติดตาม ห้องภายในดูเรียบง่าย มีเพียงโต๊ะทำงานเก่าๆ และแผนที่ขนาดใหญ่ที่ปิดทับผนังด้านหนึ่ง “พักฟื้นก่อน” ซาเอบะพูดพร้อมกับวางกระเป๋าเป้ลง “คืนนี้เราจะเริ่มวางแผนตอบโต้” หลังจากพักผ่อนและรักษาบาดแผลจากการปะทะที่ผ่านมา ทุกคนรวมตัวกันในห้องประชุมขนาดเล็ก แสงไฟจากโคมเพดานทำให้บรรยากาศดูจริงจัง “นี่คือเป้าหมายที่เราต้องจัดการ” ซาเอบ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 167 ภารกิจแรกของการตอบโต้
รถคันเล็กแล่นผ่านเส้นทางเปลี่ยวในยามเช้าตรู่ เสียงเครื่องยนต์ที่ดังแผ่วๆ กลมกลืนกับบรรยากาศเงียบสงบ ซาเอบะและทาเคชิยังคงอยู่ในชุดที่พร้อมสำหรับการต่อสู้ โดยทั้งคู่ไม่มีการพูดคุยมากนักระหว่างทาง ทั้งสองต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง “ใกล้ถึงแล้ว” ทาเคชิเอ่ยขึ้นขณะมองแผนที่ GPS บนหน้าจอคอนโซล “อีกห้านาทีก็จะถึงจุดพักที่เราวางแผนไว้” ซาเอบะพยักหน้า “อย่าลืมว่าเราต้องหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าตรงๆ เข้าไปแบบเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้” “แน่นอน” ทาเคชิตอบ พร้อมกับขับรถเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆ ที่ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่ เส้นทางนี้นำไปสู่จุดซ่อนตัวซึ่งห่างจากโกดังเป้าหมายเพียงไม่กี่ร้อยเมตร เมื่อจอดรถเสร็จ ทั้งสองก็ลงจากรถและตรวจสอบอุปกรณ์เป็นครั้งสุดท้าย ซาเอบะสะพายกระเป๋าเป้ที่บรรจุเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์และระเบิดขนาดเล็ก ส่วนทาเคชิถือปืนไรเฟิลติดกล้องซึ่งเขาใช้เพื่อการป้องกันระยะไกล “พร้อมไหม?” ทาเคชิถาม ขณะที่ทั้งสองคนเริ่มเดินเท้าไปยังจุดเป้าหมาย “พร้อม” ซาเอบะตอบเสียงเรียบ โกดังขนาดใหญ่ปรากฏให้เห็นอยู่ลิบๆ ท่ามกลางความมืดสลัวของเงาต้นไม้ อาคารนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่รกร้าง มีรั้วลวดหนามล้อมรอบแล
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 166 แผนการตอบโต้
ความเงียบยามค่ำคืนปกคลุมสำนักงานลับของทาเคชิ แม้สมาชิกในทีมคนอื่นๆ จะพักผ่อนอยู่ในห้องต่างๆ แต่ซาเอบะกับทาเคชิยังคงนั่งจมอยู่กับกองข้อมูลบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ สายตาของทั้งคู่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น พวกเขารู้ดีว่าทุกนาทีมีค่า และการตอบโต้ต้องเกิดขึ้นก่อนที่ศัตรูจะได้เปรียบ “ข้อมูลนี้…” ทาเคชิชี้ไปที่ไฟล์รายชื่อบุคคลสำคัญในองค์กรร้ายที่ปรากฏบนหน้าจอ “ฉันเจาะเข้าไปในระบบของพวกมันได้บางส่วน รายชื่อเหล่านี้คือคนที่มีบทบาทสำคัญในการตามล่าเรา” ซาเอบะก้มลงอ่านรายละเอียด ชื่อแต่ละชื่อถูกบันทึกไว้พร้อมตำแหน่ง หน้าที่ และความเชื่อมโยงกับหัวหน้าองค์กร หลายคนเป็นผู้ที่พวกเขาเคยเจอหน้าในสนามรบก่อนหน้านี้ “เราจะเริ่มยังไงดี?” ซาเอบะถามเสียงเบา “ก่อนอื่น เราต้องตัดกำลังพวกมัน” ทาเคชิกล่าว “คนพวกนี้แต่ละคนเป็นเหมือนเสาหลักขององค์กร ถ้าเราสามารถจัดการพวกเขาได้แม้เพียงบางส่วน ความสามารถในการเคลื่อนไหวของพวกมันจะลดลง” “แต่นั่นก็หมายความว่าเราต้องเสี่ยงอีกครั้ง” ซาเอบะเอ่ยพร้อมถอนหายใจ “เรายังไม่รู้เลยว่าพวกมันจะวางแผนอะไรต่อ” ทาเคชิพยักหน้าเห็นด้วย “นั่นแหละที่ทำให้มันยากขึ้น แต่เราก็ไม่มีทางเลือกอื่น
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 165 เตรียมพร้อมวางแผนสู้
บรรยากาศภายในสำนักงานลับของทาเคชิเริ่มเงียบสงบลงหลังจากความโกลาหลที่พวกเขาเผชิญมาตลอดหลายวัน ซาเอบะเดินสำรวจพื้นที่โดยรอบในขณะที่ทาเคชิกำลังตรวจสอบระบบรักษาความปลอดภัย ทั้งคู่รู้ดีว่าความปลอดภัยคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ “ทุกคนไปพักผ่อนเถอะ” ซาเอบะเอ่ยเสียงเรียบขณะหันมองหลินหลิน เมย์ และอาคิระที่ดูอ่อนล้าจนเห็นได้ชัด หลินหลินถอนหายใจยาว ก่อนพยักหน้า “ก็ดีเหมือนกันค่ะ ฉันแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว” เมย์ยิ้มบางๆ พร้อมกับพยุงหลินหลินเดินไปยังโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่มุมห้อง “พักก่อนเถอะหลินหลิน ฉันจะหาน้ำมาให้” อาคิระนั่งลงกับเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วเอนหลังพิงกำแพง “พวกนายควรพักเหมือนกัน ไม่ใช่แค่พวกเราหรอกที่เหนื่อย นายสองคนก็คงไม่ต่างกัน” ทาเคชิหัวเราะเบาๆ พลางเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลจากชั้นวาง “ยังมีงานที่ต้องจัดการ แต่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเราจะพักบ้าง” เมื่อทุกคนเริ่มผ่อนคลาย ซาเอบะจึงเดินไปที่ห้องครัวเล็กๆ ที่มุมสำนักงาน เขาเปิดตู้เย็นและหยิบขวดน้ำออกมา มือที่หยิบขวดน้ำยังมีรอยช้ำจากการต่อสู้ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ขยับเขารู้สึกเจ็บแปลบ แต่ก็พยายามไม่แสดงออก “เจ็บอยู่ใช่ไหม?” ทาเคชิถามขณะเดิ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 164 เส้นทางสู่อิสรภาพ
กลุ่มของซาเอบะเดินต่อผ่านป่าเขาที่หนาแน่น ทิวไม้สูงตระหง่านและเสียงนกกาหม่นมัวในอากาศให้บรรยากาศที่ทั้งสงบและน่าหวาดหวั่น ทุกคนยังคงระวังภัย แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มห่างจากการไล่ล่าของคนร้ายไปแล้ว หลินหลินเดินอยู่ข้างเมย์ มือของเธอแตะไหล่เพื่อนอย่างปลอบโยน “ไม่ไกลแล้ว เมย์ เราต้องออกจากป่านี้ได้แน่” ซาเอบะซึ่งนำหน้าอยู่หันกลับมามอง “พวกเราต้องเก็บแรงไว้ ถ้าออกจากป่านี้เมื่อไร เราต้องหารถเพื่อเดินทางต่อให้เร็วที่สุด” อาคิระที่เดินตามหลังก้มมองแผนที่กระดาษในมือ “เส้นทางนี้ควรนำเราไปถึงถนนสายเล็กที่มุ่งหน้าออกจากป่า ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่คิด เราอาจเจอใครสักคนที่ช่วยได้” การเดินทางยังคงดำเนินต่อไป เสียงฝีเท้าของพวกเขาเป็นเพียงเสียงเดียวที่ดังก้องอยู่ในป่า แม้ทุกคนจะเหนื่อยล้า แต่ก็ไม่มีใครบ่น ทุกก้าวที่เดินคือการเข้าใกล้ความปลอดภัย จนกระทั่งในที่สุด ขอบป่าก็ปรากฏขึ้นมาในสายตา ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลินหลินยิ้มให้เมย์ “เห็นไหม? เราทำได้แล้ว!” เมื่อพวกเขาออกมาจากป่า ก็พบกับถนนลูกรังสายเล็กที่ทอดยาวไปยังพื้นที่ชนบท มีป้ายบอกทางเก่าๆ ตั้งอยู่ริมถนน ซาเอบะมองไปรอบๆ แล้วพูดขึ้น “เรา
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 163 จุดเปลี่ยนของพันธมิตร
แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปทั่วหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ริมป่า กลุ่มของซาเอบะที่เพิ่งผ่านพ้นการหนีตายอย่างหวุดหวิดเริ่มตั้งหลักได้อีกครั้ง พวกเขาได้รับการต้อนรับจากชาวบ้านในแบบเรียบง่าย ผู้คนในหมู่บ้านนี้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ไร้ความวุ่นวายจากโลกภายนอก ชายแปลกหน้าที่เป็นผู้นำทางมายังหมู่บ้านยืนอยู่ห่างออกไปจากกลุ่ม สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความลังเลบางอย่าง ซาเอบะมองเขาแล้วเดินเข้าไป “คุณดูเหมือนมีเรื่องจะพูด” เขาเอ่ยเสียงเรียบ ชายแปลกหน้าหันมามองเขา ก่อนจะถอนหายใจ “พวกคุณปลอดภัยแล้ว ผมคิดว่าถึงเวลาที่ผมจะต้องแยกตัวไป” คำพูดนั้นทำให้ทุกคนในกลุ่มหันมาสนใจ หลินหลินถามขึ้น “ทำไมคุณต้องไปตอนนี้? พวกเรายังต้องการความช่วยเหลือของคุณอยู่นะ” ชายแปลกหน้ายิ้มเล็กน้อย “ผมมีเรื่องที่ต้องจัดการ พวกคุณมีจุดหมายที่ชัดเจนแล้ว ผมมั่นใจว่าคุณซาเอบะจะนำพวกคุณไปสู่ทางออกได้” ซาเอบะจับจ้องชายคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ “คุณช่วยเรามากแล้ว เราไม่มีสิทธิ์รั้งคุณไว้” “แต่ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลืออีก คุณจะหาผมได้ที่ไหน?” ซาเอบะถาม ชายแปลกหน้าหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ ออกมา เขียนข้อความสั้นๆ แล้วส่งให
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 162 หลุดพ้นจากเงามรณะ
กลุ่มของซาเอบะเดินต่อไปในป่าที่เริ่มเบาบางลง ใบไม้และกิ่งไม้ที่ทึบจนบดบังแสงจันทร์ก่อนหน้านี้เริ่มเปิดทางให้มองเห็นฟ้ากว้าง พวกเขาทุกคนเหนื่อยล้า แต่ความมุ่งมั่นที่จะเอาชีวิตรอดยังคงขับเคลื่อนพวกเขาให้เดินหน้าต่อไป หลินหลินหันไปมองซาเอบะที่เดินอยู่ข้างหน้า แม้ใบหน้าของเขาจะเปื้อนไปด้วยรอยเหนื่อยล้า แต่แววตาของเขายังเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “คุณแน่ใจหรือว่าพวกมันไม่ตามมาแล้ว?” เธอถามเสียงเบา “น่าจะปลอดภัยแล้ว” ซาเอบะตอบกลับพลางมองไปรอบๆ เขาหยุดเดินชั่วครู่เพื่อฟังเสียงรอบตัว เสียงใบไม้ไหวเบาๆ จากลมและเสียงแมลงกลางคืนคือสิ่งเดียวที่ดังขึ้น ทาเคชิที่เดินอยู่ด้านหลังพูดขึ้นมา “เราหนีมาไกลพอสมควร ถ้าพวกมันจะตามมา ก็คงไม่เร็วขนาดนี้” “แต่เราก็ประมาทไม่ได้” ชายแปลกหน้าพูดเสริม “เราไม่รู้ว่าพวกมันมีคนมากแค่ไหน หรือมีแผนอะไรอีก” ทุกคนหยุดพักกันใกล้ลำธารเล็กๆ น้ำใสเย็นช่วยให้พวกเขาเติมพลัง หลินหลินใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าของตัวเอง ในขณะที่เมย์นั่งซบอยู่ข้างอาคิระ ท่าทางของเธอสะท้อนถึงความเหนื่อยล้าทางจิตใจ “พวกเราควรวางแผนต่อไปยังไง?” เมย์ถาม ขณะดื่มน้ำจากมือที่วักขึ้นจากลำธาร ซาเอบะมองทุกคนก่
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 161 เส้นทางสู่ความหวัง
แสงจันทร์สาดส่องลงมาบนเส้นทางแคบที่ทอดยาวเข้าสู่ป่าทึบ ซาเอบะเดินนำหน้ากลุ่ม โดยมีชายแปลกหน้าติดตามอยู่ใกล้ๆ เสียงกรอบแกรบของใบไม้ใต้ฝ่าเท้าเป็นเสียงเดียวที่ดังขึ้นในความเงียบงันของค่ำคืน “ทางนี้แหละ,” ชายแปลกหน้ากระซิบ พลางชี้ไปที่ซอกหินขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ “เส้นทางนี้จะนำเราไปสู่ป่าด้านหลังหมู่บ้าน ถ้าพวกมันยังอยู่ในหมู่บ้าน เราจะมีโอกาสหลบหนีไปได้” หลินหลินเงยหน้ามองเถาวัลย์และพึมพำเบาๆ “มันดูเหมือนไม่เคยมีใครใช้มานานแล้ว คุณแน่ใจนะว่าพวกเราจะปลอดภัย?” ชายแปลกหน้าพยักหน้า “ทางนี้เป็นทางลับที่คนในหมู่บ้านใช้หลบภัยเมื่อหลายสิบปีก่อน แต่ไม่มีใครใช้มันอีกเพราะป่าเส้นทางนี้รกและอันตราย” ทาเคชิที่เดินอยู่ข้างหลังส่ายหน้าเล็กน้อย “อันตรายแค่ไหนก็ต้องลอง ไม่มีเวลาให้ลังเลแล้ว” ซาเอบะหันมาสบตาทุกคน “เราไม่มีทางเลือก เราต้องเดินต่อไป ถ้าหยุดตอนนี้ พวกมันจะตามมาถึงแน่” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่ชายแปลกหน้าจะยกมือขึ้นเปิดเถาวัลย์ออก เผยให้เห็นช่องแคบที่พอให้คนผ่านเข้าไปได้ทีละคน พวกเขาเดินเรียงกันเข้าไปในเส้นทางแคบนี้ โดยมีซาเอบะเป็นคนนำหน้า ทาเคชิเป็นคนปิดท้าย ทางเดินในซอ
นักสืบจากต่างแดน บทที่ 160 หัวใจแห่งการหลบหนี
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าในบ้านหลังเก่า ซาเอบะนั่งอยู่บนพื้นไม้ที่เย็นเฉียบ ยกมือขึ้นสัมผัสแผลที่ข้อมือของเขา ก่อนที่จะหันไปมองเพื่อนร่วมทีมที่นั่งกระจายอยู่ตามมุมต่างๆ ของห้อง ทุกคนดูเหนื่อยล้าและเครียดจากการไล่ล่าอย่างหนัก แต่ในแววตาของพวกเขากลับแฝงไปด้วยความมุ่งมั่น “เราจะอยู่ที่นี่ไม่นานหรอก” ซาเอบะพูดเบาๆ พลางลุกขึ้นจากพื้นไม้แล้วเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปข้างนอก หมู่บ้านที่เงียบสงบในตอนนี้ กลับทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าโลกภายนอกนั้นห่างไกลออกไปทุกที คนร้ายที่ตามล่าพวกเขากำลังอยู่แค่ไม่กี่ก้าว และไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าพวกเขาจะสามารถหลบหนีไปได้อีกนานแค่ไหน ทาเคชิยืดตัวออกจากเก้าอี้ไม้และหันไปมองซาเอบะ “พวกเราต้องคิดแผนใหม่ให้เร็วที่สุด อย่าลืมว่าพวกเขาตามมาใกล้แล้ว และพวกเราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้จนถึงรุ่งเช้า” “จริงของนาย” ซาเอบะตอบเสียงเครียด “เราต้องหาทางออกไปจากที่นี่ ไม่ว่าจะมีแผนอะไร เราต้องไม่ยึดติดกับที่เดิมเกินไป” หลินหลินที่นั่งเงียบมองไปที่พวกเขา สายตาของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล แม้จะพยายามกลั้นอารมณ์แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อแท้ “พวกเราจะทำยังไงถ้าหมู่บ้านนี้ไม่ไ
