หลังจากที่ซาเอบะและหลินหลินสามารถหลบหนีจากการต่อสู้ที่เกือบทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บ พวกเขาก็เดินต่อไปอย่างระมัดระวัง ในป่าลึกที่เต็มไปด้วยความเงียบสงัด ทั้งสองรู้ว่าศัตรูยังคงตามล่าพวกเขาอยู่“เราต้องหาเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด” หลินหลินพูดขึ้น ขณะที่มองไปรอบ ๆ เพื่อหาทางออก “ที่นี่ดูเหมือนจะไม่มีทางออกที่แน่นอน”ซาเอบะพยักหน้า “เราควรหาที่ซ่อนตัวก่อนเพื่อวางแผนต่อไป”พวกเขาหาเส้นทางไปยังที่ซ่อนตัวที่เป็นพื้นที่ลึกเข้าไปในป่า ซึ่งดูเหมือนจะเป็นที่หลบซ่อนที่ดี มีพุ่มไม้หนาทึบและต้นไม้ใหญ่ให้การป้องกัน พวกเขานั่งอยู่ที่นั่นในความเงียบและใช้เวลาในการปรับความคิด“ตอนนี้เราต้องคิดให้ดีว่าต่อไปเราควรทำอย่างไร” ซาเอบะเริ่ม “เราต้องการข้อมูลเกี่ยวกับศัตรู”“ข้อมูล?” หลินหลินถาม “เราจะหามันได้จากไหน?”“เราต้องหาคนที่อาจมีข้อมูลที่เราต้องการ” ซาเอบะกล่าว “ลองนึกถึงเพื่อนของคุณหรือคนที่เกี่ยวข้องกับการสืบสวนนี้”“อาจจะเป็นอาจารย์ของฉัน” หลินหลินเริ่มคิด “เขาเป็นคนที่รู้จักกับหลายคนในวงการนี้”“ถ้าอย่างนั้น เราต้องหาวิธีที่จะติดต่อเขา” ซาเอบะตอบ “แต่เราต้องระวังตัวให้มากที่สุด”หลินหลินรู้สึกตื่นเต
ซาเอบะและหลินหลินมองไปที่กลุ่มคนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เสียงกระซิบของพวกเขาดังเข้ามาในหู ทำให้ทั้งสองรู้สึกตึงเครียด พวกเขารู้ดีว่าทุกการเคลื่อนไหวต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคยเช่นนี้“ดูเหมือนพวกเขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่างที่สำคัญ” ซาเอบะกระซิบ ขณะพยายามฟังเสียงของกลุ่มคนเหล่านั้น“เราต้องหาทางเข้าไปใกล้กว่านี้ แต่ไม่ให้พวกเขารู้ตัว” หลินหลินกล่าวอย่างระมัดระวัง ขณะที่พวกเขาเริ่มเคลื่อนตัวไปยังจุดที่มืดมนที่สุดทั้งสองพยายามใช้ความเงียบและความมืดเป็นประโยชน์ ทำให้ไม่ถูกเปิดเผยตัวตน ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้กลุ่มคนมากขึ้น หลินหลินเริ่มแอบได้ยินบางคำที่พวกเขาพูดกัน“ถ้าเราจัดการได้ พวกเขาจะไม่รอดไปถึงเช้า” เสียงหนึ่งในกลุ่มพูดด้วยความมั่นใจ“แต่เราต้องระวังเพราะพวกเขาอาจมีความช่วยเหลือ” อีกคนตอบเสียงต่ำซาเอบะและหลินหลินแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขารู้สึกว่ากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่กลุ่มคนดูเหมือนจะมีแผนที่จะกำจัดพวกเขา“ถ้าเราไม่ทำอะไรซักอย่าง เราอาจจะเป็นเป้าหมายต่อไป” หลินหลินพูดเสียงเบา ขณะที่เธอรู้สึกว่าเวลาไม่อยู่ข้างพวกเขา“เราต้องหาท
ซาเอบะและหลินหลินเดินเข้าไปในที่หลบภัยของกลุ่มคนที่เพิ่งพบเจอ พวกเขามองไปรอบ ๆ ที่นั่นมีความวุ่นวายอยู่บ้าง ผู้คนต่างพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวล่าสุดของศัตรู ขณะที่บางคนกำลังเตรียมตัวสำหรับการป้องกัน “เราต้องวางแผนให้ดี” ซาเอบะพูดกับกลุ่มคนที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ “ถ้าเราไม่ร่วมมือกัน เราจะไม่มีทางเอาชนะพวกเขาได้” “เราไม่สามารถไว้ใจใครได้ง่าย ๆ” ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด “เราเคยถูกหลอกลวงมาแล้ว” “เรารู้ว่าคุณกังวล แต่ตอนนี้เราต้องรวมพลังกัน” หลินหลินเสริม “ทุกคนที่นี่ต่างมีเป้าหมายเดียวกัน คือการเอาชนะศัตรู” ในขณะที่พูดคุยกัน ซาเอบะเริ่มเก็บข้อมูลเกี่ยวกับสมาชิกในกลุ่ม เขารู้ว่าการเข้าใจความสามารถและจุดอ่อนของแต่ละคนจะเป็นกุญแจสำคัญในการวางแผน “ใครในที่นี่มีทักษะการต่อสู้?” ซาเอบะถามเสียงดัง เพื่อให้ทุกคนได้ยิน หลายคนยกมือขึ้น ซาเอบะมองไปที่ชายคนหนึ่งที่ดูมีประสบการณ์ เขามีรอยแผลเป็นบนใบหน้า แสดงถึงการต่อสู้มากมายในอดีต “ผมชื่อโจ” ชายคนนั้นกล่าว “ผมเคยเป็นทหาร มีทักษะในการต่อสู้และการวางแผน” “ยอดเยี่ยม!” ซาเอบะพูดด้วยความตื่นเต้น “เราต
รุ่งเช้าวันใหม่ ซาเอบะและหลินหลินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความกังวลและความมุ่งมั่นที่เพิ่มมากขึ้น กลุ่มคนที่มารวมตัวกันในที่หลบภัยกำลังเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ที่อาจเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ในขณะที่อากาศยังเย็นอยู่ แสงแดดเริ่มส่องเข้ามาอย่างค่อยเป็นค่อยไป พร้อมกับความหวังที่รอคอยอยู่ข้างหน้า“เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราเตรียมพร้อมสำหรับทุกอย่าง” ซาเอบะพูดขณะมองไปที่กลุ่มคนที่กำลังเตรียมอาวุธและอุปกรณ์ “ให้ทุกคนเข้าใจแผนของเรา และมั่นใจว่าไม่มีใครขาดตกบกพร่อง”“หลินหลิน” เขาหันไปหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “คุณได้เตรียมความพร้อมเรื่องการสร้างภาพลวงตาหรือยัง?”“เรียบร้อยแล้วค่ะ” หลินหลินตอบด้วยความมั่นใจ “ฉันมีแผนการสร้างเสียงและแสงที่จะทำให้ศัตรูสับสน”เมื่อซาเอบะเดินไปพูดคุยกับคนอื่น ๆ หลินหลินก็กำลังทำการเตรียมการทางเทคนิค เธอรู้ดีว่าผลของการสร้างภาพลวงตาอาจจะเป็นตัวเปลี่ยนเกมในครั้งนี้ภายในไม่กี่ชั่วโมง กลุ่มคนทั้งหมดก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับศัตรู ทุกคนตั้งใจแน่วแน่และมีพลังที่กระตือรือร้น ซาเอบะได้แบ่งหน้าที่ให้กับทุกคนอย่างชัดเจน และทุกคนก็รู้ว่าตนเองมีบทบาทสำคัญในการต่อสู้ครั้งนี้“เมื่อเราท
หลังจากการต่อสู้ที่หนักหน่วง ซาเอบะและหลินหลินกับทีมของพวกเขาได้พักเพื่อทบทวนสถานการณ์ ทุกคนต่างรู้ว่าการเอาชนะครั้งนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น และยังมีศัตรูอีกมากมายที่รออยู่ การเผชิญหน้าครั้งต่อไปอาจยิ่งใหญ่และอันตรายกว่าเดิม“แม้เราจะชนะได้ในครั้งนี้” ซาเอบะพูดขึ้นในขณะที่ทุกคนกำลังพักผ่อน “แต่เราต้องไม่ประมาท ศัตรูของเรายังคงแข็งแกร่งและมีพลังมากกว่าที่เราเห็นวันนี้”หลินหลินนั่งอยู่ข้างๆ ซาเอบะ เธอมีสีหน้าที่สงบนิ่ง แต่ในใจเธอยังคงกังวลกับสิ่งที่พวกเขาจะต้องเผชิญหน้าในอนาคต “คุณคิดว่าแผนการต่อไปควรเป็นอย่างไรคะ?” เธอถามด้วยความสงสัยซาเอบะเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบ “เราต้องค้นหาว่าศัตรูของเรามีแผนการอะไร และทำอย่างไรพวกเราจะสามารถทำลายมันได้”“ฉันมีข้อมูลบางอย่าง” โจ สมาชิกในทีมอีกคนหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับหยิบแผนที่เก่าที่เขาเพิ่งค้นพบมาให้ซาเอบะดู “นี่คือที่ตั้งของศูนย์บัญชาการลับที่พวกเขาใช้ในการวางแผนโจมตีเรา ถ้าเราสามารถไปที่นั่นได้ เราอาจค้นพบแผนการที่พวกเขากำลังดำเนินอยู่”ซาเอบะมองแผนที่อย่างละเอียด เขารู้ว่าการบุกเข้าไปในศูนย์บัญชาการนี้จะเป็นภารกิจที่เสี่ยงอันตราย แต่หากพวกเ
หลังจากที่ซาเอบะและหลินหลินหนีออกมาจากศูนย์บัญชาการลับ พวกเขารีบกลับไปยังฐานของพวกเขาเพื่อเตือนให้ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง คืนนี้เป็นคืนที่เงียบสงบ แต่ความเงียบงันนั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียดของสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้เมื่อมาถึงฐาน ซาเอบะและหลินหลินรายงานข้อมูลที่พวกเขาได้ค้นพบให้กับหัวหน้าทีมและสมาชิกทุกคน “ศัตรูกำลังวางแผนโจมตีครั้งใหญ่ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า พวกเขามีอาวุธและกำลังคนจำนวนมากที่พร้อมจะเคลื่อนตัว” ซาเอบะบอกอย่างจริงจัง“เราต้องรีบวางแผนป้องกัน” หัวหน้าทีมกล่าว “แต่จะทำยังไงเมื่อพวกมันมีจำนวนมากกว่าเรา?”หลินหลินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “เรายังมีโอกาส ถ้าเราใช้ความเร็วและความฉลาดเป็นอาวุธ การโจมตีไม่จำเป็นต้องใช้กำลังมาก แต่ต้องใช้ความแม่นยำและกลยุทธ์ที่เฉียบแหลม”“เราจะจัดทีมเป็นกลุ่มเล็กๆ แล้วเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วโจมตีจุดยุทธศาสตร์ของพวกมัน” ซาเอบะเสริม “ถ้าเราทำให้พวกมันเสียหายก่อนที่จะเริ่มการโจมตี พวกเราจะมีโอกาสมากขึ้น”หลังจากการปรึกษากันเป็นเวลานาน ทีมทั้งหมดตกลงที่จะทำตามแผนของซาเอบะ พวกเขาแบ่งกลุ่มออกเป็นสามทีม โดยมีเป้าหมา
ซาเอบะรู้สึกหัวใจตกวูบเมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากทิศทางที่หลินหลินอยู่ เขาตะโกนสั่งทีมให้ระวังตัวและเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วไปยังพื้นที่ของเธอ ขณะที่เท้าของเขาวิ่งผ่านความมืดมิด หัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง ห่วงหลินหลินและความปลอดภัยของเธอเกินกว่าจะหยุดคิดเมื่อเขามาถึงจุดเกิดเหตุ ทีมของหลินหลินกำลังเผชิญหน้ากับกลุ่มศัตรูที่เข้ามาอย่างไม่หยุด หลินหลินซ่อนตัวอยู่หลังซากปรักหักพัง มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะพยายามหยิบปืนขึ้นมา แต่การตอบโต้ของเธอดูไม่มั่นคงเหมือนนักรบฝีมือดี เพราะในฐานะนักศึกษา การเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้เป็นเรื่องใหม่สำหรับเธอ“หลินหลิน!” ซาเอบะตะโกนพลางกระโจนเข้ามาเพื่อปกป้องเธอ ขณะที่กระสุนวิ่งผ่านอากาศใกล้ศีรษะของพวกเขา เขารีบจัดการศัตรูสองคนที่อยู่ใกล้ๆ อย่างรวดเร็ว แต่ศัตรูยังคงเข้ามาไม่หยุด หลินหลินพยายามทำตามคำสั่งของซาเอบะ ยิงออกไปบ้างเป็นครั้งคราวแม้จะยังไม่ค่อยมั่นใจนัก“หลินหลิน เธอโอเคไหม?” ซาเอบะถามพร้อมกับมองไปยังใบหน้าของเธอที่ดูเหนื่อยล้าหลินหลินพยักหน้า แม้จะยังคงมีความกลัวในแววตา แต่เธอก็พยายามจะเข้มแข็ง “ฉัน…ฉันไม่เป็นไร แต่พวกเขามากเกินไป” เธอพูดเ
หลังจากได้รับโทรศัพท์ลึกลับ ซาเอบะนั่งอยู่ในห้องที่เงียบสงัด สายตาของเขามองออกไปนอกหน้าต่าง ขณะที่ข้อมูลที่ได้รับยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เขาพลิกดูบันทึกที่เขียนสรุปแผนการไว้บนกระดาษอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางความเงียบ หลินหลินเดินเข้ามาใกล้“ใครโทรมาคะ?” หลินหลินถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย เธอมองไปยังแผ่นกระดาษในมือของซาเอบะก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้างๆซาเอบะหันมามองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงแผ่ว “เป็นข้อมูลที่อาจเปลี่ยนแผนของเราได้ แต่มันเสี่ยงมาก”“แล้วคุณจะไปเจอเขางั้นเหรอ?” หลินหลินถาม ขณะที่ความไม่สบายใจปรากฏชัดบนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงไฟจากหน้าต่าง เธอรู้ดีว่าทุกครั้งที่ซาเอบะออกไปทำภารกิจ มันเต็มไปด้วยอันตรายที่ไม่สามารถคาดเดาได้“ใช่ ฉันต้องไป” ซาเอบะตอบพลางลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเปี่ยมด้วยความตั้งใจ “แต่ครั้งนี้เธอควรพัก หลินหลิน เธอทำงานหนักมาตลอด และตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สถานการณ์อาจรุนแรงเกินไป”หลินหลินขมวดคิ้วและยืนเงียบไปครู่หนึ่ง แม้ว่าเธออยากจะไปช่วย แต่เธอก็รู้ดีว่าซาเอบะต้องการให้เธอพักจริงๆ “ถ้าอย่างนั้น คุณต้องระวังตัวด้วยนะคะ ฉันไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกั