บทที่ 42 การช่วยเหลือ

ซาเอบะรู้สึกหัวใจตกวูบเมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากทิศทางที่หลินหลินอยู่ เขาตะโกนสั่งทีมให้ระวังตัวและเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วไปยังพื้นที่ของเธอ ขณะที่เท้าของเขาวิ่งผ่านความมืดมิด หัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง ห่วงหลินหลินและความปลอดภัยของเธอเกินกว่าจะหยุดคิด

เมื่อเขามาถึงจุดเกิดเหตุ ทีมของหลินหลินกำลังเผชิญหน้ากับกลุ่มศัตรูที่เข้ามาอย่างไม่หยุด หลินหลินซ่อนตัวอยู่หลังซากปรักหักพัง มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะพยายามหยิบปืนขึ้นมา แต่การตอบโต้ของเธอดูไม่มั่นคงเหมือนนักรบฝีมือดี เพราะในฐานะนักศึกษา การเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้เป็นเรื่องใหม่สำหรับเธอ

“หลินหลิน!” ซาเอบะตะโกนพลางกระโจนเข้ามาเพื่อปกป้องเธอ ขณะที่กระสุนวิ่งผ่านอากาศใกล้ศีรษะของพวกเขา เขารีบจัดการศัตรูสองคนที่อยู่ใกล้ๆ อย่างรวดเร็ว แต่ศัตรูยังคงเข้ามาไม่หยุด หลินหลินพยายามทำตามคำสั่งของซาเอบะ ยิงออกไปบ้างเป็นครั้งคราวแม้จะยังไม่ค่อยมั่นใจนัก

“หลินหลิน เธอโอเคไหม?” ซาเอบะถามพร้อมกับมองไปยังใบหน้าของเธอที่ดูเหนื่อยล้า

หลินหลินพยักหน้า แม้จะยังคงมีความกลัวในแววตา แต่เธอก็พยายามจะเข้มแข็ง “ฉัน…ฉันไม่เป็นไร แต่พวกเขามากเกินไป” เธอพูดเ