บทที่ 37 การเผชิญหน้าในความมืด

ซาเอบะและหลินหลินมองไปที่กลุ่มคนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เสียงกระซิบของพวกเขาดังเข้ามาในหู ทำให้ทั้งสองรู้สึกตึงเครียด พวกเขารู้ดีว่าทุกการเคลื่อนไหวต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคยเช่นนี้

“ดูเหมือนพวกเขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่างที่สำคัญ” ซาเอบะกระซิบ ขณะพยายามฟังเสียงของกลุ่มคนเหล่านั้น

“เราต้องหาทางเข้าไปใกล้กว่านี้ แต่ไม่ให้พวกเขารู้ตัว” หลินหลินกล่าวอย่างระมัดระวัง ขณะที่พวกเขาเริ่มเคลื่อนตัวไปยังจุดที่มืดมนที่สุด

ทั้งสองพยายามใช้ความเงียบและความมืดเป็นประโยชน์ ทำให้ไม่ถูกเปิดเผยตัวตน ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้กลุ่มคนมากขึ้น หลินหลินเริ่มแอบได้ยินบางคำที่พวกเขาพูดกัน

“ถ้าเราจัดการได้ พวกเขาจะไม่รอดไปถึงเช้า” เสียงหนึ่งในกลุ่มพูดด้วยความมั่นใจ

“แต่เราต้องระวังเพราะพวกเขาอาจมีความช่วยเหลือ” อีกคนตอบเสียงต่ำ

ซาเอบะและหลินหลินแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขารู้สึกว่ากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่กลุ่มคนดูเหมือนจะมีแผนที่จะกำจัดพวกเขา

“ถ้าเราไม่ทำอะไรซักอย่าง เราอาจจะเป็นเป้าหมายต่อไป” หลินหลินพูดเสียงเบา ขณะที่เธอรู้สึกว่าเวลาไม่อยู่ข้างพวกเขา

“เราต้องหาท